Knuffel is 30 bij 40 cm.
Als het een kleine knuffel was dan was het natuurlijk geen probleem. Maar dit ding is toch best prominent aanwezig.
Denk dat ik hem in de kast leg en als ze op bezoek komt tevoorschijn haal (en als de baby rond de 10 maanden is, eruit haal zodat ze ermee kan spelen (en dan hopen dat de baby hem links laat liggen, zodat ik hem weg kan doen).

Hier ligt ook een hele verzameling knuffels op de kledingkast. De lelijke achteraan de leuke voor

Ja hier ook. Ik heb ze in een mand gedaan en dan zo dat je de lelijke niet goed ziet ;)

oehh lastig! Ik heb ook heeel veel knuffeldoekjes en knuffels gekregen. Een paar zijn leuk, maar ik heb echt geen idee waar ik die dingen kwijt moet!

Ik denk dat je er nog veeeel meer gaat krijgen!

Ik gooi knuffels bijna altijd weg, of naar de humana ofzo

Dit klinkt niet als een normale 'fase'. Ik kan me je wanhopige gevoel goed voorstellen.
Wanneer begon je verandering in haar gedrag te merken?

Dat broekplassen zou ik op dit moment niet als hét probleem zien, wat als eerste opgelost moet worden. Ik snap wel dat het heel vervelend en rottig is, maar broekplassen is slechts een signaal, wat ik wel uiterst serieus zou nemen.

Misschien dat je voor jezelf op papier kan zetten wanneer ze het gedrag vertoont wat ze normaliter niet deed. Welke personen er dan aanwezig zijn, waar ze naar toe gaat/geweest is, dagritme/slaapritme(eventuele veranderingen).
Dat duwen, schoppen, snauwen doet ze dat naar iedereen, of gericht op specifieke personen.
Misschien dat je dan iets verder komt, het lijkt me wel heel belangrijk dat je de oorzaak van haar gedrag kan achterhalen. Sterkte!

Bedankt voor je reactie.
Dat heb ik kort geleden gedaan, maar er zit totaal geen lijn in.
Eerst deed ze het alleen bij ons maar ik merk dat ze het nu ook vaker richting oma doet.
Op zich is dat een "goed" teken, want bij ons voelt ze zich het meest op haar gemak.
Hoe lang het is geleden dat het is begonnen weet ik niet precies. In eerste instantie was het sporadisch waardoor ik dacht dat het met de speelzaal te maken had en de leeftijd. Nu vraag ik me af of dat het begin is geweest van waar we nu in zitten.
Ik heb vorige week met haar juffen gesproken en zij hebben geen verandering opgemerkt.
Ze is erg geliefd in de klas, doet goed haar best, is lief en vrolijk en gaat op tijd naar het toilet.
Over het algemeen slaapt ze goed. Afhankelijk van hoe laat ze wakker is, gaat ze vroeger of later naar bed.
Meestal ligt ze er rond 19.00 in en is ze rond 07.00/07.30 wakker. Soms raakt ze in de nacht wakker en dan kruipt ze bij ons in bed.

Ze is nu overigens alweer 3 dagen droog en woensdag, donderdag en vrijdag was haar humeur ook wel redelijk.
Gisteren was het echter een drama. Misschien nog wel erger dan al die keren hiervoor.
De juffen gaven aan dat we het niet moeten negeren maar ook niet teveel aandacht moeten geven.
We hebben een plekje op de bank gemaakt wat nu haar "boos" plekje is. Als ze boos is moet ze daar gaan zitten, met mij of mijn man of alleen, wat ze wil. Als ze klaar is met boos zijn kan ze weer lekker spelen. Dit ook een beetje omdat haar broer het anders nogal moet ontgelden. Ze slaat dingen uit zijn handen, vernielt zijn bouwwerken etc.

Ik voel me echt vreselijk naar, nu ik dit zo allemaal lees.
Het enige dat ik me nog kan bedenken is dat ze dit gedrag ziet van een jongetje uit de klas.
Zodra je aankomt en dat knulletje staat er begint hij iedereen uit te dagen, weg te duwen en nare dingen te zeggen. In de klas pakken de juffen dat zoveel mogelijk aan, dat weet ik. Maar ik vraag me af of dat zoveel invloed op mijn dochter heeft/kan hebben. Normaal is ze niet zo beïnvloedbaar.

Ik wil even anoniem mijn stress kwijt typen.
Mijn kind is in 1,5 week terug in de mri geweest omdat ze veel pijn heeft aan haar benen/heupen en er op de foto en echo niets te zien was.
Nu hebben ze de mri ruimer gemaakt waardoor ze een plek ontdekt hebben net boven haar linkerknie aan de achterkant.
Afgelopen donderdag werd ik gebeld dat ze iets gezien hadden en dat er overleg gepleegd moest worden. vrijdag werd ik terug gebeld dat ze verder onderzoek wilde naar dat het niet ernstig zou zijn.
Vandaag gaat ze op de foto en morgen krijgen we de uitslag maar we maken ons vreselijk zorgen. Ook al zegt de kinderarts dat dat niet hoeft.

He bah, ik snap dat je je zorgen maakt! Hopelijk is het niks en gaat de tijd vandaag een beetje snel voorbij.
Knuffel.

Dank je wel!!

Wat vervelend dat ze dan niet zeggen wat ze vermoeden dat het is Biechtje.
Misschien kan je dat inieder geval vragen, zodat jullie je hopelijk iets minder zorgen kunnen gaan maken.

dat is een goede maar die vraag legde ik dus ook meteen neer. 'waar denken jullie dan aan?' dat wist hij nog niet precies zei hij daarop.

Ik heb altijd gedacht dat zwanger zijn en een kind krijgen niks voor mij was. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik ooit zwanger zou zijn, een bevalling is niks voor mij en een kind opvoeden ook niet. Maar nu begint het dus te kriebelen en dat is stom. Mijn vriend wilde nooit kinderen en nu is het een 'misschien over een jaar of 5, dan kijken we wel verder'. Maar waar ik er nu dus over na begin te denken weet ik dat hij het absoluut niet wil. Praktisch gezien zou het prima kunnen trouwens, dat is het bezwaar niet.
Zijn er meiden die dit herkennen of iets zinnigs over kunnen zeggen?

Biechtje, heb je de uitslag al van de foto?

Uitslag is binnen er is op de foto niets te zien en Nu moet ze weer op de mri met contrastvloeistof.
Hopelijk word dit volgende week al gedaan. Vandaag was is wel gebeld voor een mri maar die is pas over 1,5 week en dat vinden we echt te laat.
Gisteren hadden we een andere kinderarts. Ik heb aangegeven dat we ons wel zorgen maken zolang we niet weten wat het is. De kinderarts begreep heel goed ons gevoel en kon die onrust ook niet wegnemen maar wel aangeven dat ze denken dat het niet ernstig is.
Onze kind heeft ondertussen veel pijn niet de hele dag maar wel veel. Echt zo vervelend heb vandaag een paracetamol gegeven in de hoop dat dit werkt.

Nou, ik kom even zeuren.
Ik heb rammelende eierstokken en niet zo min ook!
Loop door de action en zie zoveel leuke babydingen en heb dan echt de neiging om die al te kopen.
Vrienden en broers/zussen krijgen een kindje en het begint weer!
Ik ben 28 maar ben nog bezig met een opleiding en die duurt nog anderhalf jaar, het is dus niet echt de tijd.
Ook hoeft het van mijn vriend nog niet zo snel maar echt, ze rammelen!
Ik mis gewoon iets in mijn leven en dat is zo'n klein hummeltje van ons samen.
Ik fantaseer over het geslacht, denk al na over welke namen ik leuk vind en die folders van de babyjump maken het er niet makkelijk op.
Ik kan geen programma's meer kijken op tv of er worden baby's geboren. Is een baby ziek of sterft op tv, dan huil ik hard mee want ik vind dat dan zielig!
Iemand tips voor mij?

Rammelende eierstokken biechtje: gewoon lekker genieten van het vooruitzicht dat jij op een gegeven moment ook mama zal worden. En dan over een jaar stoppen met de pil (als je vriend dat ook wil).

*

Ik haal het trouwens later weer weg.

Ik heb geen kinderen maar zou het in jouw geval niet egoïstisch vinden. Ik snap dat je het al druk genoeg hebt met 2 eigen kinderen en het zou echt zonde zijn als die er de dupe van worden..Die zouden bij mij dan toch ook echt voor gaan.

Ik vind het wel lief van je dat je hebt aangeboden dat je hem af en toe wilt opvangen. Daar gaan je eigen kinderen ook niet onder lijden denk ik. Is er niet nog een ander familielid waar het kind heen kan?

*

En de reden dat het mij zo hoog zit nu, is omdat we gisteren bij vrienden waren en die geven aan dat ze daar geen seconde over na zouden denken en het meteen zouden doen voor familie.
En dan krijg ik dus meteen het gevoel dat ik dan wel heel egoistisch ben blijkbaar. Het is nogal wat om een kind in huis te nemen en het betekent nogal wat voor je gezin.
We hebben haar al vaak proberen te helpen, ook financieel, maar elke keer gaat het weer mis.

In een andere situatie zou ik er misschien weer anders over denken.

Lijkt mij ook wel een hele moeilijke situatie zo ja. Je wilt toch ook wel dat die kinderen het goed hebben en niet overal naar toe worden gesleept.. Zou mij dan toch ook wel schuldig voelen. Maar ik denk dat je je nog schuldiger zou voelen als je het wel doet en dat dan je eigen kinderen er straks de dupe van worden.

Wel jammer dat de maatschappelijk werker niet zag dat er wel echt een probleem is.. Dan blijft het toch zo doorgaan. En die vrienden waar je gister was, hebben die zelf ook kinderen?

*