Zwangerschap & kinderen biechttopic

Gefeliciteerd, Biechtje! Ik wens je een fijne zwangerschap toe!

Ik weet niet goed waar ik dit moet plaatsen dus doe ik het maar in deze pijler.
Momenteel ben ik met zwangerschapsverlof en na mijn verlof ga ik minder werken. Gisteren werd ik door iemand op een leuke vacature gewezen, het is geen betaalde functie maar vrijwilligerswerk. Omdat de organisatie me heel erg aanspreekt heb ik meteen een e-mail gestuurd. Het gaat in mijn geval om 4 a 8 uur per week en je werkt vanuit huis.

Toen ik dit later op de avond tegen mijn vriend vertelde werd hij boos. Hij vindt dat ik straks al weinig werk, de helft van zijn uren en hij wil niet dat ik vrijwilligerswerk erbij ga doen omdat hij dan liever heeft dat ik meer ga werken en daarvoor betaald krijg. Ik zou het vooral doen om een stukje voldoening te hebben wat ik niet uit mijn normale baan haal.
Hij zegt dat het ten koste zal gaan van de zorg voor ons kindje maar volgens mij valt dat wel mee.
Hij wil dat ik het afkap en voldoening uit de zorg voor ons kindje en het huishouden haal.

Wat moet ik hier nu mee?

Ik denk dat ik sowieso eerst zou afwachten hoe het je straks gaat bevallen, werken én de zorg voor een kindje. Misschien heb je dan niet eens zin in vrijwilligerswerk. Sowieso heb je kans dat je prioriteiten misschien al anders gaan liggen, dat je niet meer per sé voldoening uit je werk wílt halen, omdat je ineens andere dingen heb die ook belangrijk zijn.

Kermis biechtje, wat heb je hierin afgesproken met je werk? En wat zegt de verloskundige e.d.? Bij mij wordt er juist gestimuleerd door beide om er op uit te gaan wanneer dit kan. Gezien conditie opbouwen en er even uit zijn ook goed voor je is.

Zwanger biechtje: gefeliciteerd!

Vrijwilligerswerk biechtje lastig. Wat was de reden dat je minder ging werken en hoe hebben jullie dit besproken met elkaar? Ik snap je vriend wel dat hij dan liever ziet dat je meer betaald werk gaat doen, anderzijds snap ik jou ook dat je voldoening wilt hebben. Is dit niet mogelijk binnen je werk of een andere baan zoeken (lastig in deze tijd), gezien het mij niet fijn lijkt om ergens te werken zonder er voldoening uit te halen.

Wolfinschaapskleren schreef:Wat was de reden dat je minder ging werken en hoe hebben jullie dit besproken met elkaar? Ik snap je vriend wel dat hij dan liever ziet dat je meer betaald werk gaat doen, anderzijds snap ik jou ook dat je voldoening wilt hebben. Is dit niet mogelijk binnen je werk of een andere baan zoeken (lastig in deze tijd), gezien het mij niet fijn lijkt om ergens te werken zonder er voldoening uit te halen.

Omdat ik het op mijn werk niet zo naar mijn zin heb greep ik de kans om na mijn verlof minder te gaan werken met beide handen aan. Dit weet mijn vriend natuurlijk ook en hij vond het destijds helemaal geen probleem. Ik zou meer tijd hebben voor de baby maar ook voor het huishouden.

Ik kijk wel regelmatig naar andere vacatures maar alle vacatures die ik vind bieden geen parttime mogelijkheden dus dat wordt sowieso lastig.

De vacature die ik nu gezien heb leek me juist zo ideaal omdat het vanuit huis kan en de organisatie spreekt me gewoon heel erg aan. Mijn vriend wil zich er niet in verdiepen wat het werk of de organisatie inhoudt, het interesseert hem niks. Hij heeft vandaag aangegeven dat ik bij een positieve reactie maar moet zeggen dat mijn vriend niet wil dat ik het doe. Nee, dat komt leuk over ....

Ik snap wel dat je vacatures kijkt maar als er fulltime bij staat hoeft dat natuurlijk niet altijd zo te blijven.
Bij mijn huidige werkgever was het ook een fulltime functie en ik werk er maar 24 uur.
Ook is er een nog iemand aangenomen voor 24 uur. Je kan het natuurlijk altijd proberen!
Als ze echt enthousiast zijn dan hoeft dat parttime verhaal geen probleem te zijn!

Op zich snap ik je vriend wel, 4 tot 8 uur vrijwilligerswerk (wat niet zo vrijwillig is als het klinkt, want er rekenen wel mensen op je) is gewoon behoorlijk wat hooi op je vork als je net een baby hebt, vaak heb je al heel weinig tijd voor jezelf en elkaar en ben je blij als je genoeg kunt rusten. Het is dan best veel als je nog een verplichting hebt bovenop je gezin en je werk. De manier waarop je vriend het brengt vind ik dan weer niet zo sympathiek, maar ik snap wel dat hij zich zorgen maakt dat de tijd en energie die je erin gaat steken ten koste gaat van andere dingen.

Dat jij maar de helft van zijn uren werkt vind ik wel een raar argument, ik neem aan dat jullie dat samen overeen zijn gekomen? Als hij daar problemen mee heeft moet hij daar het gesprek over aangaan en aangeven dat hij wil dat zorg en werk meer evenredig verdeeld wordt (wat voor hem dan natuurlijk ook gevolgen heeft, niet alleen voor jou), maar het niet opeens als argument uit zijn hoge hoed toveren om jou daarmee iets te verbieden.

Ik snap je vriend aan de ene kant ook wel. Ik weet natuurlijk niet hoe jullie er financieel voorstaan maar een extra centje kan natuurlijk nooit kwaad.

Jammer dat het laatste biechtje is verwijderd! Ik las het vanmorgen op mijn telefoon en wil je nog even zeggen dat je je er echt niet zo rot over hoeft te voelen. Die eerste maanden zijn echt heel vermoeiend en slaaptekort doet gewoon hele gekke dingen met een mens. Ik heb ook wel eens tegen mij baby gesnauwd 'hou nou eens even op met huilen!'. Daarna heb ik het weer goed gemaakt door flink te knuffelen en ik denk niet dat hij er een trauma aan over houdt ;)
Ik weet hoe rot het is als je kindje alleen maar bij jou wil slapen en dat is gewoon slopend. Heb je al inbakeren geprobeerd? En anders misschien bij je op bed en daar tegen je aan leggen? Sterkte en succces

Wat vinden jullie van de naam Amber. Welke associaties hebben jullie erbij? Vinden jullie het een mooie naam?

Een mooie, neutrale meisjesnaam.

Ik vind Amber een prachtige naam

Ik vind het een mooie naam.

Ik vind het een ontzettend mooie naam. Was hier zeker een kanshebber geweest als een bepaald persoon niet zo geheten had.

Ik vind het ook een hele mooie naam!

Ik vind het ook een leuke naam, hier in de omgeving hoor je hem best vaak maar dat zou voor mij geen punt zijn.

Ik vind het ook een leuke naam.

Ik vind het ook een mooie naam, stond hier ook op het lijstje voordat nichtje zo genoemd werd.

Ik vind het niet zo'n leuke naam, maar heb er ook geen leuke associaties mee.

Ik vind het een leuke naam

Ik vind het ook een leuke naam!

Pff ik biecht op dat ik echt zooo bang en ongeduldig ben :-(. Ik weet sinds een week dat ik zwanger ben (eerste keer, en gelukkig al vrij snel, tweede ronde). Hier ben (was) ik super blij mee (wel voorzichtig, weet dat het mis kan gaan), maar heb sinds dit weekend steeds een beetje bruin bloed in m'n inlegkruisje. De eerste nacht kwam daar ook nog buikpijn (steken bij). Nu ook steeds een klein beetje bruin bloed, en nog een beetje zeurende buikpijn. Zit nu in de 6de week, en vrees heel erg dat het einde verhaal is. Ook gezien ik nog totaal geen zwangerschapssymptomen heb. Ik durf nu niet meer blij te zijn en durf ook niet aan het negen-maandenboekje te beginnen dat ik heb gekregen (zonde als er slechts 4 weken in zullen worden geschreven). Morgen maak ik een afspraak met de verloskundige, maar vind het een heel raar idee dat ik daar met 8 weken heen zal gaan met de verwachting dat er niets te zien zal zijn. Bovendien moet ik dan nog 2/2,5 week wachten. Ik ben met bijna niets anders bezig dan dat. In mijn hoofd, maar ook steeds info zoeken (daar word je ook niet vrolijk van, want kans op miskraam blijkt dus echt groot te zijn). Gelukkig kan ik me met dat laatste wel wat inhouden nu. Word er behoorlijk verdrietig van, vooral van de onzekerheid op dit moment. En zie ik ook erg op tegen de miskraam (je moet dan het vruchtje opvangen enzo). Op zich mag ik niet klagen dat ik bij de 2de ronde al zwanger ben geworden (dat is in ieder geval een teken dat dat proces goed kan gaan bij mij), maar vind het toch ontzettend kut dat nu hoogstwaarschijnlijk alles weer 'overnieuw' moet. Het leek me zo ideaal om nu zwanger te zijn en in april een kindje te krijgen . Had bovendien erg lange cycli dus zal vast wel een hele tijd duren voordat het dan weer raak is. Pff, moest het even van me afschrijven. Iemand al eens in een dergelijke situatie verkeerd?

Ik heb de eerste keer tot 18 weken bruine afscheiding gehad en twee keer vers rood bloed verloren. Ik werd daar ook heel onrustig van, maar op een gegeven moment hield het wel op, toen had ik het pas weer aan het einde van de zwangerschap. De tweede keer had ik niet die bruine afscheiding, maar wel ook twee keer vers rood bloed en toen is het ook goed gegaan. Mijn moeder heeft het tijdens haar zwangerschap van mij ook gehad. Als je je zorgen maakt kun je even de verloskundige of huisarts bellen, die kan je misschien niet helemaal geruststellen, maar misschien toch wel een beetje.

Die zeurende buikpijn had ik trouwens ook, zo'n lichte menstruatiepijn, dat is het oprekken van de baarmoeder, en die steken kunnen bandenpijn zijn, dat had ik beide keren al heel vroeg.

Ik kan je natuurlijk niet garanderen dat het goed gaat en blijft gaan, maar ik zou niet meteen wanhopen.

Hoi Susan, hier het biechtje waar je op reageerde. Dank voor je lieve reactie. De verloskundige had ik dit weekend al gebeld, zij gaf eigenlijk hetzelfde aan als wat op internet en in de boeken staat; kans is 50/50. Ik ging er eigenlijk vanuit dat bloedverlies in combinatie met buikpijn einde verhaal zou zijn, maar door jouw reactie krijg ik toch weer een klein beetje hoop . Durf nog niet goed blij te zijn omdat ik zo bang ben voor de teleurstelling. Zo kan het hopelijk altijd nog meevallen. Afwachten dus, maar 2/2,5 week duurt zooo lang .

Biechtje: ik heb geen ervaring met bloedverlies, dus daar kan ik je helaas niet mee helpen.

Maar kun je niet al eerder een echo laten maken? vanaf 6 weken kun je al zien of er een hartje klopt.