Zwangerschap & kinderen biechttopic

Ik zou het ook liever niet doen, om de reden die SarahKey noemt. Nederland is klein, maar even langs je vader kunnen op de fiets is wat anders dan een uur in de trein moeten naar je vader, zeker als je nog jong bent maakt dat het verschil tussen wel of niet zelfstandig bij je vader langs kunnen. Het is voor jou als volwassene een stuk makkelijker om in de trein of auto naar je vriend te stappen. Dat Nederland klein is geldt natuurlijk ook voor jullie.

Ik snap het!

Wij woonden 1,5 uur rijden bij de kinderen van mijn man vandaan op een gegeven moment. Nou woonden we daarvoor ook al niet heel dicht in de buurt, maar dat was wel écht te ver. De kinderen konden nooit eens spontaan langs komen, ze konden alleen die weekenden en vakantie die al waren afgesproken komen.
Uiteindelijk hebben we toen besloten om naar de (nieuwe) woonplaats van zijn kinderen te verhuizen. We zijn om 10 minuten fietsen gaan wonen.
Daardoor konden zijn kinderen makkelijker spontaan langskomen en vaker komen als ze dat wilden.
Helaas is daar nooit echt veel gekomen, ze mochten alleen naar ons toe als hun moeder dat goed vond en die vond dat alleen goed als het haar handig uit kwam omdat ze anders geen oppas had of omdat er huiswerk gemaakt moest worden.
Maar goed dat is even terzijde, het kón wel en de kinderen kwamen beduidend vaker bij ons over de vloer toen we eenmaal verhuisd waren, konden altijd iets komen halen of dus huiswerk komen maken etc.

Ik zou er niet lichtvoetig over denken en ook niet onderschatten wat een gedoe dat voor een kind geeft. Niet alleen met de band en het heen en weer brengen. Maar als een kind ouder is dan wil het met vriendjes spelen, als het kind dan steeds niet kan omdat hij bij zijn vader is en die woont dik een uur verder dan wordt dat heel vervelend.

Hier " verhuis" biechtje.
Bedankt voor jullie reacties.
Het is zo verwarrend als je gevoel en verstand met elkaar in strijd zijn.
Natuurlijk zal ik altijd voor mijn kind kiezen, maar misschien hoopte ik op wat succesverhalen hier.
De vader heeft ons vroeg verlaten , en deze man is zo lief voor ons , dat maakt het erg lastig.

Er staat mij iets van bij dat Aardbei (?) Als dat haar goede forumnaam is... vriendin van Parel.
ook een eindje weg verhuisd is voor de liefde. Misschien kun je haar contacten, of via Parel.

Stuiter stuiter de stuiterrrrr

Eerst wou mijn man geen tweede kindje, toen ging hij twijfelen en nu... als alles wat we in ons hoofd hebben blijft gaan zoals we willen...
Gaat met mijn verjaardag mijn spiraaltje er uit. En dat is deze zomer.

SarahKey schreef:Er staat mij iets van bij dat Aardbei (?) Als dat haar goede forumnaam is... vriendin van Parel.
ook een eindje weg verhuisd is voor de liefde. Misschien kun je haar contacten, of via Parel.

Zij is tegenwoordig zilver en niet heel actief meer. Ik denk dat zij het je zal afraden.

Wat fijn voor jou tweede kinderwens biechtje!

Voor het verhuisbiechtje: mijn ex heeft ons aan het begin van de zwangerschap van de oudste verlaten. Uiteindelijk besloot hij tegen het einde van de zwangerschap dat hij wel contact met ons kindje zou willen. Omdat we niet meer samen waren, zijn we dus allebei blijven wonen waar we woonden. Op een ruime drie kwartier afstand van elkaar. Hier is het nu zo dat dochter ook gewoon niet beter weet, dan dat ze papa niet zo heel veel ziet en dat we ook niet heel vaak daarheen gaan. Voor nu gaat dat wel, maar het lijkt me als ze wat groter wordt wel vervelend dat ze als ze zelf zou willen niet zo makkelijk 'even' langs kan lopen/fietsen bij papa. Aan de andere kant ga ik daar niet voor verhuizen, omdat hij niet zo heel erg betrokken is en ik niet mijn leven hier ga opgeven voor iets wat misschien helemaal geen voordeel oplevert (hij zegt het nu al vaak te druk te hebben). Maar als ik nu dichtbij zou wonen, zou ik persoonlijk niet gaan verhuizen. Voor mezelf kan ik bijna niet ver genoeg van hem af wonen bij wijze van spreken, maar voor dochter is dat een ander verhaal en dat vind ik toch belangrijker.

Gister vertelde een van de vrienden van mijn vriend dat hij vader word. Super leuk natuurlijk, dus ik zei tegen mijn vriend wow dat is dan nummer 5 die we kennen die een baby krijgen. Vervolgens ging het gesprek verder en hadden we het over mijn spiraal. Dus ik zeg ja dat moet natuurlijk wel in overleg als die er uit gaat. Na die tijd in de auto met zijn tweeen een gesprek gehad en eigenlijk kwam het er op neer dat ik mag bepalen wanneer die er uit gaat. Mijn vriend heeft letterlijk tegen mijn gezegd dat ik het ding er eventueel vandaag uit zou mogen halen als ik dat zou willen. En eigenlijk kwam het er op neer dat hij het liever vandaag als morgen heeft. Dus dat word binnenkort ff een afspraak met de dokter maken!

Leuk Biechtje!

Even een vraagje aan de test-experts!

Klopt het dat Action testen pas laat HCG waarnemen?
Welke (goedkope) tests zijn het gevoeligste? Jaren geleden kocht ik altijd via L10 van die goedkope tests, reageren die sneller?
Ik ben nu 3 dagen over tijd, geen spoor van wat dan ook.

Als je 3 dagen overtijd bent zou in principe elke test een goede uitslag moeten geven, ik heb ze zelf nooit geprobeerd maar het schijnt dat de clear blue met indicator een vroege duidelijke uitslag moet geven, succes!

Ik heb 5 dagen voor NOD positief getest met de testen van de Action.

Bij was de Action ook pas laat met een goed zichtbaar streepje. Met de Kruidvat 2 voor 5 euro testen, kreeg ik wel een duidelijk streepje.

Doordat ik constant harde buiken heb werk ik nu nog maar voor 50% al een week of 5.
Dit was wel lastig vol te houden maar het ging en ben blij dat ik kon gaan werken.

Echter de laatste 4 keer werken ben ik 2 keer eerder naar huis gegaan omdat het niet ging en de andere 2 keer ging het ook echt niet goed, de keren daarvoor erg moeizaam.

Ik heb redelijk actief werk waarbij bukken/strekken/lopen/ rare bewegingen maken (wat eigenlijk niet raar is maar nu zo voelt)/sjouwen.

Ik heb constant harde buiken achter elkaar en op een gegeven moment krampen erbij en ontzettende buikpijn zodat ik niet eens meer kan lopen. De verloskundige zegt zolang de harde buiken en de pijn afneemt in rust is het goed en mag je gewoon doorgaan en is geen rede tot paniek die laat dit dus een beetje aan mijzelf over. Als ik dan even ga zitten en ik sta weer op komt het bijna meteen weer opzetten tot het weer zijn hoogtepunt bereikt en ik weer niks meer kan. Ik zit meer op mijn werk als dat ik wat doe zeg maar. Elke keer even wat doen en hup zitten en dit terwijl mijn diensten al een heel stuk ingekort zijn.

Voor mijn collega's is dit ook erg irritant want die moeten zo veel harden werken voor mij en ik voel me echt niet prettig meer. Soms gaat het gewoon wel een groot deel van de dienst goed maar vaak ook echt niet.

Ik ben nu in staat om me ziek te melden maar ik durf dat niet zo goed. Omdat ik me eigenlijk geestelijk en lichamelijk super goed voel behalve als ik actief ga doen en die harde buiken weer achter elkaar op komen zetten. En ik vind mijn werk hartstikke leuk ook ben echt blij als ik er weer op uit mag en collega's zie en patiënten echt super vind ik dit. Ik ben ook een typetje van doorgaan en alsmaar doorgaan en voel me daar normaal gesproken heel fijn bij.

Ik durf me niet goed ziek te melden volledig dus omdat ik mijn werk nodig heb, en omdat ik me niet aan wil stellen, collega's niet wil opzadelen met diensten dat er niemand is, emotioneel, en mijn zwaktes toegeven, ik durf het gewoon niet voel me ook een beetje ongeloofwaardig omdat ik me verder zo goed voel en dat ook echt uitstraal mensen zeggen ook constant van wat zie je er goed uit tot die harde buiken aanvallen beginnen. En omdat de verloskundige zegt dat het niet zoveel kwaad kan en je gewoon kan werken. Maar ik merk gewoon echt dat dit actief werk niet goed gaat. Er is geen vervangend werk voor mij beschikbaar. Ook zal ik dan naar de bedrijfsarts moeten en ben bang dat ik niet gelooft wordt en me een beetje aanstel terwijl ik weet dat, dit niet zo is. Moet er ook niet aan denken om thuis te zitten. Vindt het ook gewoon eng om me ziek te melden.

Thuis heb ik ook erg vaak harde buiken maar kan ik daarna wel gewoon rustig aan doen want er wordt niks van me verlangt. En omdat ik veel rustiger ben en doe zakken ze dan ook op mijn werk zakt het als ik even zit maar het komt daarna meteen weer opzetten.

Merk ook wel een beetje onbegrip van collega's.

Kan ik dit maken mij volledig ziek melden hierom?

Sorry voor het warrige verhaal maar moest het even kwijt!
Bedankt voor het lezen !!

Als ik jouw verhaal leest zou ik mij gewoon ziek melden.
Eigenlijk kun je gewoon niet werken.
Je zadelt alleen je collega's op met meer werk.

Verhuisbiechtje, ik begrijp je gevoelens heel goed, maar ik zou toch sterk overwegen het niet te doen. Deze nieuwe man is misschien wel heel lief voor jullie, maar hij is niet de vader van je kind en zal dit ook nooit worden. Je kind heeft wel echt een vader nodig. Ik ben zelf een stiefmoeder en wij kunnen niet verhuizen naar een andere plaats omwille van het kind van mijn man. Nu kan ze met haar vriendinnen spelen, wij kunnen haar ook halen en brengen naar sport (in het weekend en doordeweeks) en ze kan naar school toe. Daarbij blijft ze in haar eigen vertrouwde omgeving.

Als je bij je nieuwe liefde gaat wonen, kies je vooral voor jezelf en niet voor je kind. Voor je kind is het altijd fijner als de ouders bij elkaar in de buurt blijven wonen. Hoe moet dat bijvoorbeeld als je kind om het weekend bij de vader is, maar hij/zij heeft zaterdag ook een sportwedstrijd (in de toekomst),of trainingen doordeweeks. Dat is niet te doen op 1 uur rijden.

Ik had me hier echt allang ziek voor gemeld.
Nu ben je op je werk en word je meegeteld als volledig iemand. Ben je ziek dan word je vervangen dus hoeven je collega's minder hard te werken.
Je kan bijv ook afspreken dat je je voor 2 week volledig ziek meld en dan weer kijkt hoe het gaat. Ik ben ook wel eens 2 week thuis gewest in de zwangerschap van de jongste omdat ik z'n buikpijn had met bukken en tillen( werk ook in d zorg)
Een Arnbo doet eigenlijk nooit moeilijk als het gaat om zwangere vrouwen. Ik heb er nooit heen gehoeven want ze maakte een bel afspraak met mij.

Succes!

Ik denk dat het ook juist wel goed is om een gesprek met de Arboarts aan te gaan. Misschien is het lichamelijk allemaal niet zo risicovol, maar ik lees uit je verhaal dat je mentaal wel last hebt van je lichamelijke klachten. Mijn ervaring is dat de Arboarts heel erg mee denkt met zwangere vrouwen en misschien nog wel tot een oplossing komt waar je zelf nog niet aan gedacht hebt.

Maar dan moet ik me wel eerst volledig ziek melden om bij de arbo arts te komen want moet er niet aan denken deze week zo mijn diensten nog te werken.
Ben stiekem ook bang dat het niet goed is voor mijn baby terwijl het niet zo risicovol is allemaal.
Ben ook nog maar 27,5 weken ongeveer.
Mijn baas is er pas dinsdag weer maar maandag avond en de dinsdag moet ik gewoon werken.

Je hoef niet ziek te zijn om een afspraak met de arbo dienst te hebben, je werkgever kunt dit ook zelf aanvragen afzonderlijk van de procedure.
Daarnaast ben je nu wel al (gedeeltelijk) ziek.

Kun je anders geen administratief werk gaan doen?
Als jij je volledig ziekmeldt voor je huidige werk kunnen je diensten opgelost worden en belast je er je collega's minder mee.

Vervangend werk is er niet daar is al over gesproken.

Twijfel echt om me ziek te melden het voelt zo als falen en alsof ik het totaal niet kan maken tegenover iedereen maar het lukt gewoon vaak echt niet meer. Bah! En wat doe je in godsnaam heel de dag thuis.

Ik had hetzelfde. De verloskundige eiste halvering van de werkzaamheden. Mijn directeur heeft toen gezegd dat ik thuis moest blijven. Dat wilde ik niet. Uiteindelijk ben ik wel ziekgemeld, maar werkte ik op halve krachten (ik ben gaan toetsen en heb administratief werk gedaan). Ik sta voor de klas, dus dan kun je niet even minderen, vandaar volledig ziekgemeld vanaf 30 weken. Helaas.. maar de baby gaat voor alles. Mijn directeur wilde het risico niet nemen.