Siesa schreef:Ik vroeg mij af hoe het met biechtje van laatst is afgelopen. Heb je al een beslissing genomen wat je gaat doen rondom alimentatie?
En belangrijker, hebben vader en dochter toch weer contact gezocht?
Sorry, ik lees het nu pas!!
Helaas is hier niets veranderd.
Ik heb hem een mail gestuurd, met daarin dat ik voor alimentatie wilde gaan. Hij belde me meteen terug, waar ik eigenlijk een beetje van schrok. Hij was eerst heel vijandig en aanvallend. 'Dat ze hier niet meer slaapt, is niet mijn keuze!!' Nee, de mijne ook niet
.
Maar uiteindelijk na wat praten, stemde hij in. Hij heeft buiten mij om alle gegevens naar het lbio gestuurd en ik ook. Ze wilden echt alles weten. Ons ouderschapsplan, het ouderschapsplan van mijn man en zijn ex, onze inkomens, de hypotheek en alles rondom het huis. Vorige week ontvingen we bericht dat het dossier compleet was en nu kan het zo'n 8 a 9 weken duren voor we reactie krijgen.
Ik ben ZO enorm benieuwd, ik heb gewoon geen idee in welke richting ik moet denken. 50? 100? 300? Ik weet het echt niet..
Eind januari was dochter jarig. Hij heeft haar geappt: Gefeliciteerd, wat wil je hebben voor je verjaardag? Haar antwoord was: geld. Hij antwoordde: Zal ik het overmaken? Zij: Ok. En daar hield het gesprek weer op.
De GGZ heeft geprobeerd om ons nog rond de tafel te krijgen, maar ex wil niet en dochter gaf zelf ook aan, dat ze het zo wel goed vindt.
En eigenlijk gaat het ook goed met haar. Ze zit goed in haar vel, het gaat goed op school, ze is vrolijk enz.
Ik heb zelf vorige week een familie opstelling gehad en dat was echt MEGA heftig. Ik moest 'mezelf' neerleggen en vervolgens alle mensen die om me heen staan. Ik heb er een hoop van geleerd. Maar het toverwoord is wel echt 'loslaten'.
Ik wil voor mijn dochter graag een zorgzame, liefhebbende, geïnteresseerde vader. Want: Dat vind ik niet meer dan normaal, ik heb zelf ook zo'n vader, en mijn huidige man is zo'n vader voor zijn kinderen (en mijn dochter). Ik projecteer mijn verwachtingen dus eigenlijk op mijn ex. Die zo niet is en zo niet zal worden. En dat moet ik gaan loslaten.
Verder ben ik erg boos op mezelf, dat ik in de tijd dat ik met ex samen was, mijn eigen normen en waarden opzij heb gezet en bij hem ben gebleven en dingen heb geaccepteerd die eigenlijk niet ok waren. En als ik nu zie dat mijn dochter juist vasthoudt aan haar normen en waarden m.b.t. wat ze voelt en wat ze wilt rondom haar vader, maakt mij dat extra trots. Zij kan en doet het wel!!