Marin schreef:Ja en nee.
Het is een vermoeidheid die je (no offense) écht niet kunt begrijpen zonder kinderen. Het constante aan staan, de intensiteit daarvan, de gebroken nachten (die gaan over maar komen ook nog sporadisch voor en dat vind ik eigenlijk zelfs heftiger), de hormonen, alles balanceren. Maar met name het constante aan staan van al die dingen. Dat is wel echt iets wat ik niet écht snapte pre-kinderen.

Biechtje schreef:Is het normaal dat mijn vriendinnen die moeder zijn geworden (jongste kind 1-2 jaar) nergens meer mee naartoe willen/gaan? Feestjes, festivals, een avondje stappen, nergens hebben ze meer zin in of ze geven aan het niet te trekken omdat de kinderen de volgende dag vroeg wakker zijn. Herkennen jullie dit, gaan jullie nog wel eens op stap?
Ik vind het als vrouw zonder kinderen echt zo ontzettend saai geworden, het blijft altijd bij lunchen of (vroeg) dineren, daarna zijn ze moe. Het zijn mijn vriendinnen dus ik geef om ze, ik ben bang dat ze veel te weinig tijd voor zichzelf nemen en dat lijkt mij ook echt niet gezond.

Tabbie schreef:
Vind je het vooral zelf jammer of ben je ook bezorgd dat ze zichzelf verliezen. Beide snap ik volledig en je kan altijd even polsen of ze hulp met iets nodig hebben of vragen om een keer iets te plannen.

Biechtje schreef: Je hebt zelf toch ook nog een persoonlijkheid en behoeftes?

Tabbie schreef:Ik denk ook dat het ligt aan hoe iemand het ouderschapsverlof ervaart en hoe de kinderen zijn. Mijn oudste sliep nooit op tijd, dus dan kan je prima laat dineren. Mijn jongste wil juist uiterlijk om 19 uur op bed liggen, anders is ze echt niet gezellig. Dus dat dineren zit er niet meer in.

Boerenkool schreef:Ik zelf herken het niet en hunker echt nog af en toe naar persoonlijke tijd en die avonden weg zonder kinderen. Man en ik doen het beiden ook nog geregeld. Met en zonder elkaar. Ik haal energie uit nachten doortrekken met muziek en veel gezelligheid. Alcohol heb ik nooit gedaan, dus dat hoort er niet bij voor me. En brak erna zijn vind ik niet erg. Meestal vangt mijn man de dag erna dan op en andersom doe ik hetzelfde bij hem.

Ik snap ook niet zo goed wanneer mensen zeggen dat hun prioriteiten ergens anders liggen. En als je te moe bent iets leuks te doen, dan liggen je prioriteiten wat mij betreft echt verkeerd en ben je jezelf aan het voorbij lopen. Goed voor je kinderen zorgen begint vooral bij eerst goed voor jezelf zorgen.

Biechtje schreef:
Het lijkt mij echt niet gezond om constant de verantwoordelijkheid te hebben of te voelen (ik denk dat het vooral voelen is) over je kinderen.