Ik vind het heel knap van je dat je zo eerlijk durft te zijn. Deze gevoelens overkomen je, he hebt hier totaal geen invloed heb.
Helaas weet ik hoe het is als je denkt "was het er maar niet". Met de juiste hulp ben ik er ook weer bovenop gekomen.
Het taboe waar jij het over hebt herken ik goed. Mensen hebben heel snel een mening over wat jij nu ervaart, ontzettend verdrietig.
Ik hoop dat je de juiste hulp kunt vinden!

Wat ontzettend rot voor je Lissa, dat je je zo voelt!
Ik vind het heel goed van je dat je hulp zoekt, wie weet dat het inderdaad een prenatale depressie is. Hulp zoeken lijkt me de moeilijkste stap en die heb je al gezet!
Heel veel sterkte. Ik hoop echt dat je goede hulp krijgt en dat je over je een jaar zielsgelukkig bent met jullie zoon!

Jeetje wat verdrietig Lissa. Wat ik nog meer verdrietig vind, zijn de veroordelende reacties hier. Heel naar. Ik vind het knap dat je het deelt Lissa.
Van wat ik me kan herinneren is jouw zwangerschap tot op heden ook niet zo fijn toch? Ik kan me dan ook ergens wel voorstellen dat als je een voorkeur hebt en dit uiteindelijk niet uit komt, dat dit een extra domper is. Alsof alles niet goed gaat.
Ik hoop dat je met de juiste hulp er boven op komt en dat je alsnog kan genieten van het kindje in je buik en straks als hij er is. Veel sterkte!

Wat dapper dat je dit deelt Lissa! Je schrijft zelf al waardevolle dingen en het lijkt inderdaad breder te zijn dan alleen het geslacht. Goed dat je hier mee aan de slag wilt en al hulp hebt gezocht om je hierbij te helpen.
De reacties van o.a. Elliot vind ik heel mooi en daar wil ik me bij aansluiten. Je bent echt niet alleen met deze gevoelens en het gemis voor een kindje van het andere geslacht kan blijvend zijn. Dat doet niks af aan of je een goede moeder zult worden en van dit kindje zult gaan houden.

Lissa, goed dat je beseft dat dit veel met je doet en dat je hulp hierbij wil. Dit uitspreken hier lijkt me heel heftig voor je, maar ik denk dat elke reactie wel iets waardevols bevat.

Mijn eerste was ook een jongetje. En doordat mijn schoonouders echt zo extreem graag een kleindochter wilden (na 2 zonen en 2 kleinzonen), wist ik toen we hoorden dat het een jongetje werd niet of het gevoel dat ik voelde nou van mezelf was of van iemand anders. Ik was in de war. Ik was ook eventjes echt niet blij, want ik zag er echt tegenop om het aan mijn schoonouders te gaan vertellen (dat ging ook echt niet zoals gehoopt). Hij is nu 5 en echt mijn allergrootste schat, al vanaf het begin! Hij is van ons, een deel van mij en de liefde is allesomvattend. En dat zal het zijn en blijven, ook als hij 8, 12, 24 of ouder is. Daar ben ik zwaar van overtuigd.

Toen ik de 2e keer zwanger werd hebben we met een paar mensen om ons heen een gender reveal taart gedaan, want ik wilde graag als het geslacht bekend werd gemaakt niet alleen zijn met mijn schoonouders :') Dat werd een meisje. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me in het begin wel eens afvroeg of ik niet meer van mijn zoon hield, maar ik kwam tot de conclusie dat dat maar zo leek. Want ik kende hem natuurlijk al 2 jaar en mijn dochter eigenlijk nog niet.

Praat erover, zoek de hulp die nodig is. En ik denk dat je uiteindelijk kunt zeggen; Met de liefde voor mijn zoon is het helemaal goed gekomen.

Lissa, ik vind het heel goed van je dat je deze gevoelens serieus neemt, ze durft uit te spreken en hier ook met je praktijk ondersteuner over gaat praten.

Ik herken je verhaal. Ik antwoord daarom ook anoniem, want ik schaam mij ontzettend voor de gevoelens en gedachtes die ik gehad heb toen ik zwanger was van mijn tweede zoon. Ik wist dat dat mijn laatste zwangerschap zou zijn en dat ik nooit een dochter zal krijgen. Ik heb toen van alles gedacht wat echt verdrietig en verkeerd was. Maar na een paar weken was ik wel aan het idee gewend, en ebte het gevoel weg, kon ik uit kijken naar onze zoon.
Nu zou ik beide jongens voor geen goud willen missen, absoluut niet willen inruilen en kom ik erachter door de vriendinnen van mijn zoon dat meisjes helemaal niet leuker zijn, of jongens minder leuk.
Soms knaagt het nog een beetje, vooral als mensen om mij heen een dochter krijgen, dan denk ik weleens ‘zij wel’ of als mensen ook alleen zonen krijgen ‘die ook niet’. En soms denk ik, een derde dan misschien? Maar ik wil dan een dochter, dus dat ga ik niet doen uiteraard. Het is mooi zo, ik voel ons gezegend en ik hoop voor jou dat je er binnenkort anders tegenaan kijkt, en dat je ervaart hoe mooi het is om een jongen te hebben, de liefde voor je kind is alles overheersend.

Sterkte

Lissa, knuffel voor jou
Ik heb / had ook een voorkeur voor het geslacht van ons kindje. Mede omdat ik weet dat dit mijn enige zwangerschap zal zijn. Maar er speelt bij jou natuurlijk veel meer qua gevoel al vanaf het begin af aan, dat het veel dieper zit dan alleen het geslacht denk ik. Fijn dat je hulp hebt.

Even een egoïstische biecht van mij, gewoon maar even onder m’n eigen naam, niet quoten graag.
Ik ben nu 34 weken zwanger en m’n zusje zit momenteel tegen haar / in haar 3e psychose in 2,5jaar tijd.
Ze was gestart met opbouw werken en dat is niet gegaan zoals was afgesproken waardoor er weer een trigger is geweest waarschijnlijk dat het minder ging, slecht slapen en door de weinige reserves die ze al had is het weer mis gegaan. Aan het begin had ze dit zelf door en heeft hulp gevraagd bij de huisarts (heel verschil met vorige keer), maar ze is erg achteruit gegaan en momenteel ook weer zo ver dat ze niet in ziet dat het weer mis is.
Afgelopen zondag was ze hier voor verjaardag man en ben erg geschrokken van haar.

Ik wil ook gewoon een zorgeloos verlof een leuke babyshower en straks als de kleine wordt geboren iedereen blij en gelukkig en niet met alle zorgen die er nu zijn.
Heb momenteel veel stress hiervan en huilbuien en dat is misschien wel egoïstisch want ik weet ook echt wel dat ze er niet voor kiest ziek te worden... maar toch.
Ik heb toen zoveel gedaan en geregeld voor haar en een blije gelukkige tante en dat wil ik ook allemaal zo graag. Vind dat ik dat ook verdien ipv alle stress zorgen en mss wel geen babyshower (of een kleine babyshower) en een zus die tegen die tijd is opgenomen.
En echt ik ben heel gelukkig momenteel hoor en heel blij etc, maar momenteel weer ff een flinke huilbui hierom, daarom even van mij aftypen.

Paar weken terug zelf bij huisarts geweest voor een plan van aanpak en vandaag bij de pop poli in het ziekenhuis geweest voor afspraak psychisch verpleegkundige en psychiater. Om een plan van aanpak te maken voor het geval het hier ook mis zou gaan. Aangezien m’n moeder een kraampsychose heeft gehad na mijn geboorte, is er gewoon een verhoogde kans.
En nouja beter voor de zekerheid nu al dingen regelen, op papier hebben staan dan straks mocht het fout gaan.

Radler wat verdrietig! Ik snap jouw gevoel wel en denk ook dat zoiets normaal is. Wat rot dat het met jouw zus weer zo slecht gaat.
Ik denk dat je nu even voor jezelf moet kiezen, hoe moeilijk dat ook is. Jij moet genieten van jouw zwangerschap en je geen zorgen hoeven te maken om jouw zus.

Heb je geen schoonzus of vriendin met wie je dit kan bespreken? Of zeg jouw man hoe jij erin staat. Misschien kan hij regelen dat er een babyshower komt.

Wat naar en rot allemaal Radler. Besef je dat het ook een natuurlijke reactie is die je hebt. Hoe verder de zwangerschap vordert hoe meer je op de baby focust en je terug trekt (dit verschilt natuurlijk per persoon). Ik had dit zelf best wel sterk (en echt geen poestdrang of zo).

Sterkte iedergeval

Wat rot dat je je zo voelt biechtje. Er is al zoveel gezegd maar ik wil nog even toevoegen dat je misschien hoop kan putten uit het feit dat de liefde en verliefdheid op je eigen kind met niets in de wereld te vergelijken valt. Dit kleine mannetje kan er ook niets aan doen dat hij een hij is. Ik had ook een voorkeur voor een meisje maar ik heb een zoon gekregen. Ik vermoed dat je door je hormonen in het extreme denkt en ik hoop dat het na je bevalling allemaal goed komt.

Biechtje, ik hoop dat je er door t te uiten al iets beter bij voelt. En die liefde komt echt wel als jij eenmaal geboren is! Ik had bij zoon een voorkeur voor een jongen (vond een jongen zo zielig bij al die meiden, en ja, ik ben ook wel meer een meisjesmama). Maar ik ben ook helemaal dol op hem hoor;)
En ik heb in al mijn zwangerschappen geen ubergevoelens gehad voor de baby in mij, maar die gevoelens waren er echt wel toen ze geboren waren.
Blijf er over praten, bel desnoods dr praktijkondersteumer op voor een eerdere afspraak

Vanmorgen om een uur of 9 cytotec tabletten ingebracht om de miskraam op te wekken, inmiddels volop bloed aan het verliezen en veel pijn en misselijk. Ben ook een tablet verloren in het toilet een uur terug, hoop dat dat geen kwaad kan

Biechtje wat naar, heel veel sterkte. Bij mij vielen die tabletten er ook na een aantal uur uit maar volgens het ziekenhuis was dat normaal.

Dankjewel Emma! Ben de vruchtzak zaterdag verloren, heb alleen wel nog steeds buikpijn. Duurde dat bij jou lang?

‘Fijn’ biechtje! Bij mij duurde de buikpijn niet lang omdat de tabletten hun werk niet deden. Ik heb uiteindelijk een curretage gehad. Er is wel een topic, het algemene het is hier mis topic, daar staan veel ervaringen in. Hoe gaat het verder met je?

Ik vind het zo moeilijk om een naam te bedenken, maar ondertussen gaat de tijd wel dringen.
We hadden eerst een hele mooie naam, maar dochtertje van degene waar ik me sport heet helaas al zo. We wonen in hetzelfde dorp en dan zouden ze bij elkaar in de klas komen en dat vind ik niks.
Ook een andere naam stond hoog op onze lijst, maar ik twijfel over de combinatie met de achternaam (Als ik iemand hierover mag PBen, graag), maar ook die naam is dit jaar al gegeven aan een meisje in het dorp.
Verder hebben we nog 2 namen op ons lijstje staan.

Hoe hebben jullie de namen uitgezocht? Rekening gehouden met de namen in jullie omgeving? Rekening gehouden met de achternaam?
Ik vind het maar moeilijk, ik kan al moeilijk beslissingen nemen
Laat staan over zoiets belangrijks en dat wij beide in het onderwijs werken, werkt ook niet echt mee haha.

Je mag mij wel een pm sturen als dat je helpt!

Mijn broer twijfelde over de naam van mijn nichtje, omdat de naam eindigt op een F en onze achternaam begint met een V. Het is niet het gemakkelijkst, maar zij vonden de naam zo leuk dat ze hem toch gekozen hebben. Ik vind het ook niet storend.

Je mag mij een pb sturen.

Ik heb gekeken naar de achternaam combinatie. En of het niet in de directe familie voor kwam.
Verder heb ik niet gekeken dus ik zou gewoon de naam geven die je wil.
Mijn zoon zit nu op school en er zit toch iemand in de klas met dezelfde naam. Maakt toch niet uit. Nu staat overal Daan P op bijvoorbeeld.
Doen wat je zelf wil! Kan altijd nog een kindje bijkomen met dezelfde naam dus daar zou ik het ook niet van af laten hangen.

Lastig biechtje, wij kwamen er ook niet uit en zijn uiteindelijk nog geswitched nadat ze geboren was. Als je iig een paar namen hebt, dan hoop en denk ik dat je gevoel uiteindelijk wel zegt wat het worden moet. Was bij ons iig wel zo.

En je mag mij ook pb'en hoor.

Ik zou een (dé) naam niet laten schieten voor die paar jaar dat ze bij elkaar in de klas zitten. Wie weet verhuizen zij wel of kies je nu een naam en zit er straks alsnog iemand met een zelfde naam in de klas.

Lastig he, namen! Wij hadden bij onze oudste al vrij snel een meisjesnaam waar we enthousiast over waren. Toen ik drie maanden zwanger was, gaf één van de dames hier op het forum die naam aan hun dochter. Wij zien elkaar wel vaker, spreken vaak af met een groepje van hier, dus ik baalde er flink van. Toen later bleek dat wij ook een dochter kregen, baalde ik nog harder, want er kwam geen andere leuke naam langs. Lang getwijfeld, maar omdat de 'afstand' tussen de meisjes groot genoeg was en wij die naam al zo lang wilden, toch gegeven. Geen spijt van gehad, je weet toch niet hoe het verder loopt en dat dezelfde namen bij elkaar in de klas komen, zou mij echt niet tegenhouden.

Ik houd er niet echt rekening mee, als het dé naam is.. Ik zat vroeger altijd met iemand in de klas met dezelfde naam. Geen last van gehad. Onze dochter zal dit zeer waarschijnlijk ook gaan hebben. En kindjes van onze vrienden ook.
Voor voornaam en achternaam mag je best pb'en trouwens.

.

Wat een heftig nieuws. Ik kan me voorstellen dat even je wereld op z'n kop staat! Ook al heb je dat altijd gezegd, weet dat je best van mening mag veranderen. Sommige dingen kan je pas over oordelen als je er echt mee te maken krijgt, en dit is er zo een. Sterkte, met welke beslissing dan ook want het is niet niks!