Bedankt voor alle felicitaties!
Ik had eigenlijk verwacht nog wel even zwanger te zijn, maar zondagavond werd ik ziek en bleek mijn bloeddruk flink verhoogd. Ik ben maandag opgenomen in het ziekenhuis en daar werd besloten dat ik ingeleid zou worden, omdat het zonde was om nu nog met medicatie te starten (ik was 38+2 op dat moment). Ik kreeg een ballonnetje en dinsdag werd ik ingeleid. Maar waar mijn lichaam dit de vorige twee keer goed oppakte, vorderde de ontsluiting deze keer maar heel langzaam, ondanks flinke weeen. Deze bevalling is me echt enorm tegengevallen na de vorige keer. Waar ik met L. allang bevallen was, zat ik nu net op 3 cm ontsluiting. Ik zat er op een gegeven moment echt doorheen, maar toen kwam mijn eigen verloskundige ineens langs, die een poliklinische bevalling in hetzelfde ziekenhuis begeleidde. Zij heeft me er echt nog even doorheen gepraat en goede tips gegeven qua houdingen en dat hielp wel. Ik was uit bad gegaan, maar op een gegeven moment zeiden ze dat als ik nog in bad wilde bevallen ik nu erin moest gaan. Mij maakte het op dat moment echt niet meer uit, het was 21.15, ik was totaal kapot en het enige dat ik wilde was die baby eruit. Maar ze hebben me het bad in geholpen en daar ben ik ze wel dankbaar voor. Ik begon persdrang te krijgen, maar het hartje van de baby dipte en de gynaecoloog die binnenkwam vond dat ik het bad weer uit moest. Dat ging echt niet meer, ik hoefde amper te persen, ik lanceerde Jesse om 21:29 het bad in. Dat ging hem ook echt te snel, hij was helemaal paars en werd na 3 seconden op mij meegenomen samen met mijn man. Ik hoorde hem gelukkig bijna meteen, hij heeft even aan de beademing gelegen, maar ademde algauw zelfstandig. Wel werd hij meegenomen naar de neo, maar ik werd gelukkig goed op de hoogte gehouden. Toch voelt dat dan best eenzaam, zo zonder baby. Pas na 2,5 uur kon ik naar hem toe (ze waren ondertussen met mij bezig, mijn bloeddruk was veel te hoog en moest eerst omlaag) en toen mocht Jesse gelukkig ook meteen mee met ons naar de kraamafdeling.
Inmiddels gaat het een stuk beter met ons. Ik heb verschrikkelijk veel last gehad van naweeen, erg gemeen vind ik dat na al die weeen dinsdag al. Maar sinds gisteren zijn ze eindelijk een beetje beter behapbaar, het voelt nu alleen nog als menstruatiekramp. Met Jesse gaat het heel goed, hij drinkt goed bij mij sinds dag 2 en ik heb al aardig last van stuwing. Maar heel fijn om gewoon thuis te zijn