07 Dec 2022 18:52 door DronkenTaart
Een ziek kind kun je nu eenmaal moeilijk kwijt, zeker post-corona. Daarbij wil mijn kind het liefste mij als ze ziek is en werken de mensen om me heen ook gewoon. Mijn dochters eerste jaren werd ze ziek bij elk tandje dat door kwam. De opvang dacht heel erg mee en ik mocht dan vaak ook tussen door paracetamol komen geven zodat ze nog wat uurtjes mee kon. Maar soms kon dat ook gewoon niet. MIjn toenmalige manager ging echt elke keer een discussie met me aan daarover. Kan je moeder niet oppassen? Of je broer? Etc. Elke keer moest ik hem weer uitleggen dat die ook gewoon werken. Ik begon me op een gegeven moment zo schuldig te voelen dat ik om en om calimiteitenverlof/ vrije dag nam. Gevolg was dat ik amper nog vakantie overhield. Gelukkig kreeg ik een jaar later een andere manager die de regel helemaal niet kende en dus opzocht. Hij gaf aan dat het onzin was dat ik daar vrij voor nam aangezien het gewoon in mijn contract stond en daar geen max in genoemd werd.
Volgens mij doen meningen van anderen er dus ook niet meer toe als het in je contract staat. Natuurlijk zal ik er alles aan doen om het te regelen maar ik kon toen ook niet vanuit huis werken bijvoorbeeld dus dan zat er toch echt niks anders op. Ik kan me voorstellen dat dit heel lastig is als je bv in het onderwijs werkt maar ik kan me ook voorstellen dat als het zo veel gezeik oplevert, je dan op een dag zegt; goh, een kantoorbaan lijkt me toch relaxter. Het wordt er niet makkelijker op gemaakt om leraar te zijn tegenwoordig.
Niets is dwazer dan wijs te zijn op het verkeerde moment.