Klinkt mij eigenlijk alleen als belangstelling. Heb je liever dat ze niets zeggen? Je kan toch ook zeggen dat je het niet weet of het lastig vind om erover te praten.

Ik ben een nieuwe baan aan het overwegen maar zit nu in de ziektewet. Ik vind dat een erg lastige positie om vanuit te solliciteren merk ik. Wat vinden jullie daarvan? Mijn ziekte heeft trouwens niet met de inhoud van mijn werk te maken.

Ik vind er niet zo heel veel van eigenlijk. Het ligt er vooral aan waarom je nu wilt solliciteren, reden van ziek zijn en denk je dat je weer snel volledig kan werken? Bij een nieuwe werkgever je uren opbouwen is vaak lastiger, maar ook wel bespreekbaar. Soms loopt het leven nou eenmaal onhandig. Ik snap wel dat het lastig voor jezelf kan zijn. Als je maar duidelijk antwoord hebt voor jezelf op die eerste vragen: waarom wil je nu solliciteren, wat is de reden van ziekmelding en hoe snel kan je weer volledig aan het werk?
Succes met het maken van je keuze.

Hoe ben je in de ziektewet terecht gekomen als je niet ziek bent? Of ben je recent opgeknapt? Is het dan niet beter om dit eerst te vertellen aan je werkgever en de instanties die nu voor jou betalen?

Sadie niet aanvallend bedoelt, maar lees de quote van Biechtje nog een keer en dan jouw reactie. Zie je dan dat jouw bericht niet aansluit bij het bericht van Biechtje?

Voor iemand die beroepsmatig observeert, vind ik de begrijpend leeskunsten wel matigjes, eigenlijk.

Biechtje: is er zicht op een eind aan je ziekteperiode, gaat je ziekteproces in een stijgende lijn omhoog? Want dan denk ik dat je prima een kans kunt wagen, niet geschoten is natuurlijk altijd mis.

Ze zal niet voor niks in de ziektewet zitten. Als ze het nu ziet zitten te gaan solliciteren is ze waarschijnlijk niet ziek meer. Het lijkt me logisch om je dan eerst weer beter te melden.

Voor hetzelfde geld is ze een stratenmaker met een gebroken arm. Dan kan ze niet werken maar prima solliciteren.

Daarom is haar bericht te vaag om er iets van te kunnen zeggen. Het roept te veel vragen op.

Vind je? Er valt altijd wel íéts inhoudelijks te zeggen. Ik denk dat ze daarvoor voldoende info heeft gegeven.

Wat ik er inhoudelijk over kan zeggen, heb ik gezegd.

Nou dan lijkt het me opgelost en helemaal prima 👍🏻

Ik hoef dit niet onder het biechtaccount te doen, maar een eigen topic vind ik niet nodig. Ik loop tegen het volgende aan:

Sinds een kleine 4 maanden werk ik in de horeca, bij een restaurant in de stad. Ik heb al meerdere keren met werkgever afgesproken dat ik op tijd weg wil. Ja, dat is lastig in de horeca, maar wanneer de situatie het toelaat kan ik op tijd weg. Twee weken geleden weer aangegeven dat ik het niet volhoud op deze manier, sommige dagen sta ik van 11-21 uur of zelfs langer en dat is gewoon teveel. Hij gaf aan dat werkdagen van 8 uur toch helemaal niet lang zijn, waarbij ik heb uitgelegd (althans geprobeerd) dat ik snel overprikkeld ben en dus ook sneller aan mijn maximale belastbaarheid zit. Hij heeft welgeteld twee dagen volgehouden mij op tijd naar huis te sturen, en nu is het weer hetzelfde laken en pak. Zodra de laatste gast eten heeft besluit hij dat de keuken dicht is (wat natuurlijk prima is), maar ipv dat hij dan direct de keuken gaat opruimen en schoonmaken verdwijnt hij naar boven (hij woont boven het restaurant). Ik wil graag naar huis, dus zorg er dan voor dat alles opgeruimd en schoon is, ook de keuken. Wanneer ik hem dan bel of app met de vraag of ik naar huis kan reageert hij soms niet, of heel laat, of 'ik kom er zo aan' en dan duurt het vaak ook nog een kwartier tot twintig minuten voor hij daadwerkelijk beneden is. Dat doet hij trouwens ook als ik hem vraag of hij gerechten klaar kan komen maken, mensen moeten dan soms een half uur tot drie kwartier wachten op hun voorgerecht (wat ik echt echt echt niet vind kunnen, dus ik maak dan zelf het voorgerecht klaar voor zover ik weet hoe dat moet).

Vorige week ben ik weer boos op hem geworden, omdat ik aan het schoonmaken en opruimen was in zowel de keuken als het restaurant als achter (waar de afwasmachine staat) en hij me appte 'Er lopen mensen weg van het terras.' Ik heb terug gestuurd dat ik me niet in vieren kon delen en heb daarna tegen hem gezegd dat hij dan toch zelf ook wel kan verzinnen dat hij naar beneden moet komen om me te helpen. Dat beaamde hij, maar hij heeft er niks mee gedaan.

Maandag was het retedruk en heb ik de hele avond in m'n eentje de bediening gedaan (hij stond in de keuken). Vervolgens was hij klaar met koken, heeft hij zijn ouders gebeld met de vraag of ze konden komen helpen met opruimen en schoonmaken. Op zich prima, maar vervolgens ging hij met een bekende van hem aan tafel bier zitten drinken terwijl zijn ouders en ik alle zooi aan het opruimen waren. Wederom was ik woest!

Los hiervan moet ik ineens mijn fooi splitsen. De afspraak was dat alle fooi, wanneer ik alleen sta, voor mij is. Hij hoeft zelf geen fooi, want hij is de eigenaar. Nu heeft hij bedacht dat ik alvast moet wennen aan het delen van de fooi voor het geval er een kok komt. Ik vind dat een raar iets, want ik deel de fooi sowieso ook al wanneer ik met een andere collega in de bediening sta of er iemand anders dan werkgever in de keuken werkt. Hoezo wennen? Ik vind het een beetje kinderachtig en ben het er totaal niet mee eens. Hij zegt dat het heus wel weer bij mij terugkomt, maar tot nu toe verdwijnt het geld steeds en zie ik er niets van terug. Vorige week was ik de fooi vergeten en beweerde hij dat zijn vriendin (die ook af en toe bijspringt ivm personeelstekort) die waarschijnlijk uit het potje had gehaald. Bij navraag bij haar zei zij dat hij dat zelf had gepakt en haar de schuld had gegeven. Voor mij voelt het alsof hij van mij steelt ofzo, is dat een gek gevoel? Ik werk hard voor die fooi en hij strijkt er steeds een deel van op.

Nou tot zover mijn relaas, fijn als je alles gelezen hebt. Ik wil heel graag tips hoe hiermee om te gaan. Liefst zou ik stoppen, maar nu mijn man (weer) zonder werk zit vind ik dat wel een beetje spannend.

Niet quoten svp.

Overal zoeken ze mensen, Giselle, zéker in de horeca. Deze man begrijpt van zoveel dingen niets en verandert zijn gedrag niet, dus zoek zo snel mogelijk iets anders zou ik zeggen en zeg dan op. Op die manier is er ook geen probleem dat je geen baan hebt, want je hebt echt zo iets anders. Je hebt echt niks te verliezen. Succes!

Wat een nare manieren heeft hij. Ik zou zeker iets anders gaan zoeken hoor Giselle! Klinkt niet alsof hij gaat veranderen. Ik zou ook stoppen met toestemming vragen of je weg mag gaan. Je doet (voor zover ik lees) je werk prima, je neemt veel taken op je, genoeg is genoeg. Ik zou gewoon zeggen 'de keuken is schoon, ik ben naar huis, tot morgen'.

Idd lijkt me er meer dan genoeg te vinden in de horeca! Of iets anders! Komt echt vast goed als je er naar op zoek gaat.

Eens met June en Marin!
Wegwezen daar en op zoek naar iets anders. 😊

Daar sluit ik mij bij aan!

Nou ik ook!

Been there, done that. Kreeg ik een appje waarom ik zomaar was weggelopen en dat hij degene is die bepaalt wanneer iemand weggaat ... Was overigens wel in overleg met een collega die om 17u begonnen was, zij kon het verder echt prima alleen af. Zij is alleen door rugklachten uitgevallen en komt sowieso niet meer terug (en niet door de rugklachten).

Klinkt niet als een fijne werkgever. Ik zou ook wat anders zoeken als ik jou was. Ik vind het ook niet fijn klinken dat hij bepaald wanneer jij weg mag. Als jij je uren hebt gemaakt zou je vrij moeten zijn om te gaan. Het kan enkel anders worden als het in goed overleg gebeurd met betrekking tot overwerken, maar jij hebt al aangegeven dat jij op tijd naar huis wilt dus daarvan is geen sprake.

Per direct ontslag nemen en zoeken naar wat anders. Wat een hork, zo ga je niet met mensen om. Voor hem 10 andere werkgevers. Leuk dat hij dit zo wil maar je werkt omdat je wil werken, niet omdat het moet. Jij hebt hier veel te veel last van. Zijn probleem hoeft niet jouw probleem te worden.

Pfff gek hè dat de horeca een slechte naam heeft, komt echt door zo’n soort werkgevers. Weet niet welke omgeving je woont, maar hier kan ik zo een paar bedrijven noemen waar je meteen aan de slag kan. En waar sowieso een stuk beter met personeel om gegaan wordt.

Nou Giselle, ik ben er ook echt geen ster in maar laat niet met je sollen hoor! Als voor jouw deze werkdagen teveel zijn (wat ik snap!) zou ik er niet op hopen dat hij er begrip voor heeft en jou op tijd weg stuurt. Dat boeit hem helemaal niet, ongeacht jouw uitleg. Ik zou of de deal maken dat je van dan tot dan werkt (lastig in horeca denk ik). En JIJ moet jezelf daar dan aan houden. Ik werkt tot … dus ik ga nu doei. Ongeacht of hij boven is etc.

Maar eigenlijk denk ik dat je beter weg kan gaan. Je moet zoooo op je strepen staan bij deze baas. Al deze frustratie lijkt me zo onnodig jij kan je energie wel beter gebruiken.

Over de fooienpot: idioot!! Lijkt wel of hij wil kijken hoe ver je meebuigt bij zijn rare ideeeën.
Over het poetsen: hij is je/de baas dus ik denk dat als hij zijn ouders belt en die zijn taken overnemen dat hij dat eigenlijk best kan maken. Of het aardig is is een tweede. Het is vaak de manier waarop.

Ik vind het deels slavernij en over die fooien, dat klinkt als diefstal. Echt vreselijk!!

Zeker wat anders zoeken. Er zijn zeker te weten vele betere en fijnere horeca waar je terecht kan.