Vlgs mij kijken ze tegenwoordig naar je inkomsten en niet naar de uren Fred.

***

Het doemdenken/kritische zit voor mij in het feit dat ik bij elk bedrijf steeds onderaan de ladder begin en elke keer na een jaar vanwege bepaalde regels mijn baan kwijt ben. Denk hierbij aan geen geld meer, bij een langer dienstverband moeten we je aannemen. Ik krijg elke keer te horen hoe goed ik mijn werk doe, hoe leuk ik ben als collega bla bla bla en toch sta ik puntje bij paaltje elke keer op straat. Ik vind het moeilijker worden om iedere nieuwe functie als een kans te zien als de realiteit anders is. Ik zou ook weleens een keer ergens 2+ jaar willen werken en echt iets op kunnen bouwen. Mijn WW loopt in dezelfde maand af als dit contract. Ik probeer af te wegen voor mezelf of ik dan voor deze functie wil gaan of het risico wil nemen dat ik een beter aanbod vind.

Ik zit momenteel nog (deels) in de ww en het gaat op basis van je inkomsten. Dit is al een aantal jaren zo. Bij aanvang wordt je maandloon bepaald (op basis van je inkomsten van laatste jaar) en daar krijg je 75/70% van. Alles wat je verdient gaat van je maandloon af en wat overblijft krijg je dus nog.
Dus als je maandloon 2000 is, krijg je 75 %, dus 1500. Heb je echter die maand ergens 1000 euro verdient, dan krijg je dus 2000-1000= 1000 en daar 75% van, dus 750. Totaal heb je die maand dus 1000+750 gehad=1750, dus meer dan als je niet had gewerkt (Uiteraard is dit versimpeld, want je heb natuurlijk nog met bruto/netto te maken).

Ik zou het aannemen, want het is altijd beter dan niks. En als het gewoon een functie is waar jij de ervaring voor hebt, dan is er geen reden waarom je alleen maar minimumloon zou krijgen. Daarbij als je binnen 6 maanden weer in de ww komt kijken ze naar de ww waar je nu recht op hebt. Na die 6 maanden wordt het gewoon opnieuw bepaald en kijken ze naar je gemiddelde inkomen van de afgelopen 12 maanden. Maar dan zou je dus die 6 maanden geen aanvullende ww meer hebben gehad en dat is alleen het geval als je te weinig zou verdienen. Dus hoe dan ook krijg je dan niet ineens een heel laag ww.

Deze ellende had ik kunnen schrijven, ontzetten frustrerend!
Ik weet niet in welk vakgebied je werkzaam bent en of dat dat wel bevalt maar ik volg nu een studie om hopelijk in een andere cirkel te komen want ik wordt hier heel erg moe van.
Probeer je kop niet te laten hangen en vraag zeker om een goede, gepersonaliseerde referentie op papier!

Verder denk ik dat Jorja het heel duidelijk uitlegt qua financiën.

Bedankt voor jullie input. Ik heb inmiddels een beslissing genomen.

'Fijn' dat je het herkent Kees. Soms lijkt iedereen in mijn omgeving maar continue een contractverlenging te krijgen en dat het bij iedereen van een leien dakje gaat. Dat is vast niet zo, maar soms vind ik het lastig dat ik het gevoel heb als enige alweer op zoek te zijn naar een nieuwe baan.

Hebben jullie wel eens een collega gehad die echt het bloed onder je nagels vandaan haalt?
Echt ieder ding heeft ze commentaar op en ze behandelt me daarbij als een klein kind. Ook totaal onredelijke dingen die ze dan alleen van mij verlangt maar niet van zichzelf/anderen.
Ik weet ook niet goed hoe ik ermee om moet gaan, ik laat me niet kleineren maar dan wordt het weer een discussie aangezien zij haar gedrag niet inziet.
Ik werk pas een half jaar bij dit bedrijf maar eerlijk gezegd denk ik aan vertrekken, alleen door haar. We moeten echt nauw samenwerken dus ik kan niet om haar heen. Ik heb dit trouwens alleen met haar, met mijn andere collega's gaat het prima, maar juist met haar werk ik samen.

Oh het is net of ik dit heb geschreven.
Mijn leidinggevende is een 26 jarige snotneus die vooral wil laten weten dat zij het voor het zeggen heeft en ontzettend denigrerend praat.

Morgen hoor ik of mijn contract wordt verlengd ik verwacht goed nieuws, helaas is dat geen goed nieuws voor m'n opleiding/salaris, maar de vlag gaat toch stiekem wel uit.

.

Oh gadver, klinkt alsof ze dicht op je huid zit Biechtje. Ik zou concreet vragen wat ze in zo'n situatie van jou verwacht en vragen of je dat dan andersom ook van haar kunt verwachten.

Maar wat betreft het grotere plaatje: heeft het zin om een keer een algemeen gesprek aan te gaan over jullie samenwerking? Dan kun je aangeven wat je dwars zit, en ik zou het dan proberen bij jezelf te houden en een voorstel te doen over hoe je het samenwerken fijner zou vinden.

Is het duidelijk dat deze mevrouw niet boven jou staat? Anders zou ik doen wat Teun zegt, vraag aan haar wat ze concreet verlangd van jou in de samenwerking en of dat dan andersom ook zo geldt.

En daarnaast egsprek met leidinggevende aangaan waarin je uitspreekt dat er verschillende verwachtingen zijn en dat je voor een constructieve samenwerking met elkaar wil afspreken hoe het gaat verlopen.

Ja het is 100% duidelijk dat zij niet boven mij staat, we hebben echt dezelfde functie. Misschien voelt het voor haar anders omdat zij er langer werkt (en ouder is?) dat weet ik natuurlijk niet.
Dit is overigens één voorbeeld, maar deze soort situaties zijn echt wekelijks terugkerend.
Ze is net op vakantie geweest en ik was zo blij, had helemaal weer zin in m'n werk. Dag 1 na de vakantie en ik heb meteen weer zoiets.

Eigenlijk vind ik jouw thuiswerkvoorbeeld niet zo sterk biechtje. Ik bedoel, als jullie nauw samenwerken zou ik het ook normaal vinden om met elkaar af te spreken over wanneer er thuis wordt gewerkt ipv dit eenzijdig te doen. En misschien werkte zij nu wel thuis omdat jij er ook niet was?

Maar verder denk ik ook echt dat he het gesprek aan moet gaan. Als je dat niet doet verandert er sowieso niets. Dan kan je wel een andere vaan gaan zoeken, maar beter toch om eerst proberen een oplossing te vinden?
Kan me wel voorstellen trouwens dat het echt vervelend werken is zo.

Ik denk dat je het niet helemaal goed begrijpt Luisa. Ik had het wel van tevoren aangekondigd, maar daar heeft ze overheen gelezen zegt ze. Daarnaast heb ik haar ook persoonlijk bericht vanmorgen. Zij geeft dus aan dat ze dat eerder wil horen, maar dat heeft ze dus zelf ook niet gedaan. Want als ik wél naar kantoor was gegaan dan was zij er toch ook niet geweest? En dan had ik dat ook niet van tevoren geweten. Wat ik overigens totáál geen probleem zou vinden want we werken volledig digitaal, dus voor mijn part zit je in het bos, als je je werk maar doet. Aangezien ze net terug is van vakantie konden we het ook niet face to face afstemmen.

Verder eens met dat ik het bespreekbaar moet gaan maken, maar dat vind ik echt heel lastig. Ze is echt van het type haaibaai, ben bang dat het alleen maar erger zal worden dan.

Het wordt juist erger als jij niks zegt. Misschien bedoelt ze het allemaal niet zo en vat jij haar opmerkingen anders op. Of vindt ze wel dat ze boven je staat omdat ze er langer werkt of of of. Dat weet je niet, je vult een hoop dingen in vanuit ej eigen ergernis en dat is logisch maar in dit geval niet constructief. Je kan dan wel op zoek naar ander werk maar als daar weer zo iemand zit, loop je weer tegen hetzelfde probleem op. Probeer dus voor ej eigen ontwikkeling dit soort gesprekken aan te gaan en anders met zo iemand om te gaan.

Ik bedoel meer dat je het eenzijdig mededeelt ipv met haar te overleggen of het uitkomt. Dat snap ik niet zo goed als er nauw samengewerkt moet worden. Maar goed, is verder niet zo relevant.

Ben het eens met Caro, als je het niet bespreekt maak je het voor jezelf alleen maar lastiger. Want haar gedrag accepteren en naast je neerleggen lijkt ook geen optie meer toch? Daarbij als zij weigert te luisteren ofzo heb je toch een prima ingang bij je leidinggevende.

Ik heb voor morgen een gesprek met m’n baas aangevraagd. Het gaat erom dat ik nu een tijdje voor dit bedrijf werk maar dat ik het niet echt naar m’n zin heb / me niet thuis voel. Nou werken we door corona veel (nu alleen maar) thuis, maar we doen veel aan videobellen en dat heeft niet geholpen. Ik werk ik een heel klein team en heb totaal geen klik met ze, vooral niet met één collega. Zij is echt behoorlijk bitchy en denigrerend, ik heb het gevoel dat ik bij haar werkelijk niks goed kan doen (ze heeft ook wel echt wat nare dingen tegen me gezegd). Dat gevoel heb ik sowieso, want niemand zegt ooit tegen me dat iets goed gaat of dat ze blij met me zijn ofzo. Verder is de samenwerking tussen de verschillende teams ook belabberd, ieder zit op z’n eigen eilandje. Er zijn heus wel mensen die ik wél aardig vind maar daar werk ik amper mee samen.
Maarja, ik heb eigenlijk geen idee wat ik met het gesprek wil bereiken, behalve dat ik niet met dit gevoel wil blijven rondlopen. Ik vind het werk zelf trouwens wel oke, ik moet nog super veel leren en dat maakt me onzeker, maar het grootste ding vind ik echt de samenwerking. Dat vind ik ook ontzettend belangrijk in m’n werk want straks moet ik weer met die mensen op kantoor zitten en daar kijk ik nu álles behalve naar uit.

Heeft er iemand tips, ervaring? Met welke insteek zou ik dit gesprek aan moeten gaan? Wat kan ik zelf opperen? Ik wil ook mijn hand in eigen boezem steken, misschien heeft mijn baas ook verbeterpunten voor mij. Ben benieuwd naar jullie reactie.

Poeh het lijkt me ook echt zo lastig te beginnen met een baan in deze tijd. Fijn dat er iig een gesprek gepland staat. Ik zou voor jezelf een paar punten op papier zetten die je echt wil bespreken. Mezelf kennende zou ik anders maar doorgaan met dingen benoemen en me achteraf realiseren dat ik daarin wat prioriteiten had gesteld.

Krijg je tot nog toe feedback van je leidinggevende? Zo nee, dan zou ik zeggen dat je daar erg behoefte aan hebt omdat je merkt dat je nog wat zoekende bent, zowel op sociaal vlak als werkinhoudelijk. Ik zou denk ik ook eerlijk aangeven dat je je nog niet helemaal op je gemak voelt en nog niet met iedereen een klik hebt. En dan inderdaad vooral daarbij het bij jezelf houden. Hopelijk wordt er goed op gereageerd. Succes!

Ja goede punten Zora! Ik vind het heel goed dat je dit gesprek hebt aangevraagd, dat toont ook jouw goede wil vind ik. Hoe zij hierop gaan reageren en je wel/niet gaan helpen zal je ook helpen te voelen wat je op den duur het beste kan doen. Succes!

Ik wil ook even iets kwijt over mijn werk, weet niet waar ik het anders zal plaatsen.

Ik heb sinds enkele maanden een nieuwe baan, zelfde werk, alleen dichterbij, andere visie en veel kleinschaliger. Mijn vorige baan had ik het naar mijn zin met collega’s maar had ik soms ook wel het ‘is dit het nu’ gevoel. Of zocht ik wat verdieping. Ik ben hbo geschoold en zit ook in een mbo functie. De voordelen die de nieuwe baan bood (dichterbij huis en kortere openingstijden dus minder vroeg/laat werken) en een nieuwe impuls (andere visie, collega’s, werkplek) gaven mij de doorslag om het te doen. Ook had ik me er bij neer gelegd om dit werk de komende jaren te blijven doen omdat mij dit goed te combineren leek met een (groeiend) gezin en andere zorgen/problemen die op dat moment in mijn leven speelden. Werk is gewoon niet prioriteit een. En ik dacht de tijd voor verdieping komt nog wel, dit is wat ik nu nodig heb/het beste bij deze levensfase past. Nu ben ik dus een aantal maanden werkzaam en had ik er op de een of andere manier toch meer van verwacht. Ze zijn heel tevreden en ik krijg goede feedback maar het voelt nog steeds wat onwennig allemaal. Er speelt ook gewoon veel binnen het bedrijf dus het is er rommelig vind ik wat de sfeer ook niet altijd ten goede komt. Ik zit in een team met een langdurig ziek persoon, er komt een overname (wat ik toen nog niet wist) en doordat het vrij klein is wisselen de roosters vaak en mis ik soms de helikopter view van een bestuur o.i.d. Elke beslissing wordt uitgebreid besproken door dezelfde 3 mensen. Ik heb nu dus ook al een beetje dat ‘is dit het nu’ gevoel. Mijn collega is trouwens erg aardig en ik heb echt wel het idee dat ze blij met me zijn maar ik vind het gewoon allemaal wat onrustig en rommelig. Soms denk ik dat ik teveel wil en teveel vergelijk en daarmee moet stoppen. De voorwaarden waar ik voor ging zijn wel top, dichtbij huis etc. Maar toch mis ik die sparkle of zo. Ik heb er eigenlijk nooit echt zin in maar als ik er ben is het wel prima en soms zelfs wel leuk ?. Ik klink wel heel gedemotiveerd zo. Wel fijn om dit een keer van me af te schrijven, ik weet niet zo goed wat ik ermee moet.

Is het werk an sich dan wel echt dat wat je wil doen? Of is dat het wel maar zou je je huidige werk wat willen verrijken zeg maar? Je zou eens naar cursussen/trainingen/opleidingen in jouw werkveld (of gerelateerd daaraan) kunnen kijken en nagaan of je daar een sparkle van krijgt. Misschien kun je wel het heft wat dat betreft in eigen hand nemen? Je zou iets kunnen vinden wat relevant is voor je huidige baan, en waar je werkgever dus ook iets aan heeft. Of je zou iets kunnen gaan doen wat je klaarstoomt voor een eventuele volgende stap. Ik merk altijd wel dat ik door dat soort dingen op te zoeken goed helder krijg wat ik stiekem blijkbaar wil

Ach Lot... Zo voel ik mij ongeveer bij elke nieuwe baan na een paar weken/maanden. Inmiddels heb ik mij er bij neergelegd en geniet ik van andere dingen/voordelen bij mijn huidige werkgever die lang niet alle werkgevers hebben. Denk bijv aan flexibiliteit in werktijden etc.

Goede tips Zora! Ik denk wel dat dit de richting is die ik leuk vind maar dan inderdaad iets meer verdieping. Maar daar voelde het nu niet als de tijd voor. Nu ik even zit te evalueren na dit bericht heb ik nog wel een aantal positieve punten aan dit werk op mijn nieuwe locatie, maar ook wat punten die minder zijn haha. Cursussen lijkt me wel leuk, misschien kan ik daar eens naar kijken.

Vervelend Fred, ik ben eigenlijk geen switcher en daarom was dit voor mij ook best een grote stap. Ik weet ook wel dat banen niet altijd fantastisch, tof, cool zijn. Het is ook werk maar wel erg fijn als je er voldoening en plezier uit haalt. Wat ik ook wel doe hoor maar wel minder dan op mijn vorige plek.

Bedankt voor jullie feedback Zora en Lot. Ik heb een heel goed gesprek gehad, mijn baas was erg blij dat ik er mee kwam. Hebben samen een goede manier bedacht waarop ik mijn gevoel met mijn collega's kan bespreken dus dat ga ik zeker doen, al vind ik dat best eng.
Gelukkig gaf hij aan erg tevreden te zijn dus hopelijk zijn mijn collega's dat ook, maar ik hoop vooral dat de sfeer verbetert als ik mijn kwetsbare kant laat zien. We gaan het zien..

Wat fijn! Ook fijn te horen dat hij tevreden is. Geeft je misschien ook even een boost. Goed gedaan Biechtje!