Wat wil je even kwijt? #6

Ja heel slopend. Alsof niks vanzelf kan gaan, en je alles aan het overdenken bent. Maar zoveel kusjes van de meisjes gehad, die waren zo blij dat ik er was, en dat maakt veel goed. Mijn broertje zat een paar stoelen verderop en appte 'wat kun je iemand op zo'n dag nog meer missen dan andere dagen he' Was ik helemaal met hem eens, en toch zit je met zoveel mensen met wie je dat dan even niet wil delen.
Mooi dat jullie deze dag zo 'gevierd' hebben Lady. Zal ook even pittig zijn geweest om te doen, maar wat je zegt, heel waardevol.

Ik vind het mooi, Lady en Popcorn, dat jullie deze dag 'vierden' of in 'herinnering samen beleefden'.
Ik stuur n vriendin elk jaar een kaart op de verjaardag en sterfdag van haar moeder, de eerste om haar geboortedag te eren en als herinnering aan de fantastische vrouw die haar moeder was en de tweede als steun bij het nog steeds zo pijnlijke verlies. En elk jaar op die dagen hebben we ook contact en halen we herinneringen op. Ik vind het dus mooi en fijn om te lezen dat jullie dat ook doen.

Dat is ook mooi Quizzle. 'Helaas' is hier de sterfdag 1 dag na de geboortedag, en zullen dat wel heel rare dagen zijn. Maar goed, die duren gelukkig nog even. Dit was natuurlijk vrij vlot al na het overlijden, en dat vind ik toch wel moeilijk hoor. Huis voelt dan zoveel leger nog.

Ja, dat lijkt me heel heftig.
We hebben hier zoiets met n bepaalde feestdag, die zal ook nooit meer echt 'spontaan' zijn.
Maar het gaat meer om dat de herinnering ook 'gevierd' mag worden, naast dat natuurlijk het verdriet er is en ook altijd mag zijn. Maar omdat het ook zulke lieve mooie en waardevolle mensen zijn, is het ook fijn om lieve dingen over ze te zeggen en bespreken met elkaar naast dat vreselijke gemis.

Doen we ook vaak hoor!

En gelukkig kunnen we ook gewoon over haar praten, maar toch doe je dat met de een makkelijker dan met de ander.

Fijn dat jullie het zo hebben kunnen doen Popcorn en Lady.

Gister was de eerste verjaardag van de vader van mijn beste vriendin na zijn overlijden. Ze had het er ook erg moeilijk mee. Heb gister bos bloemen en en kaartje gebracht en we hebben geproost op zijn verjaardag. Ook al was het pas half elf 's morgens.

Mooi dat jullie dat hebben gedaan met de verjaardagen Lady en popcorn.
A. had nooit iets met zijn verjaardag. Wij grijpen zijn verjaardag aan om een taartje te eten. Maar verder ben ik er nooit echt mee bezig.
Sommige dagen zijn echt blijvend veranderd. De sterfdag vind ik veruit het moeilijkst maar Sinterklaas en Kerst vind ik ook moeilijk. Vooral het optuigen van de kerstboom. En pakjesavond vind ik echt emotioneel.
Tegelijk zit ik me regelmatig te verbazen over hoe normaal het leven nog is en dat ik niet wegkwijn in een hoekje maar gewoon leef en best gelukkig ben. Ben er blij om hoor, maar het is gewoon gek om je te realiseren dat je na zoiets schokkends nog gewoon met twee benen op de grond kunt staan.

Ik denk ook altijd aan jou, Pompoen, bij dit soort dingen. Gewoon omdat ik dan een beetje denk wat jij zegt. Dat van de ene op de andere dag álles veranderd was, en hoe jij daar alleen met Lu bleef en hoe jij je gered hebt (ik snap nog niet hóe) en hoe anders alles nu is, maar wel nog met ruimte voor wat was en nooit weg mag gaan.
Ik heb zoveel bewondering voor jou. En ook voor Popcorn en zeker ook voor Lady en anderen in zo'n situatie omdat je leven zo kan veranderen en het is zo moeilijk om dan toch 'door te gaan'.

Ik vind het fijn om te lezen dat je het zo ervaart Pompoen. Natuurlijk zal de tijd daar ook in mee spelen. Ik heb het gevoel dat ik nog helemaal niet geland bent na het overlijden, juist niet met beide benen op de grond sta. Ik heb 's avonds soms geen idee hoe ik de dag om heb gekregen, hoe ik me voel, en is het net alsof ik nog ergens in het luchtledige zweef.
Hoop wel ooit van dat gevoel af te komen, want het is gewoon rot.
Een huis binnenkomen waar alles doet vermoeden dat ze zo terug komt, terwijl je dondersgoed weet dat het nooit weer zal gebeuren vind ik echt pittig, alle keren weer.

Dat vind ik ook zo raar Pompoen. Ik ben een keer iemand verloren en dat was zo ontzettend heftig, ik dacht dat ik er nooit overheen zou komen. Ik was toen ook pas 17 en natuurlijk stond ze niet zo dichtbij me zoals bij jullie. Maar ik was zo verslagen, en nu is het slechts nog een leuke herinnering met een vreselijk eind.

Popcorn schreef:Ik vind het fijn om te lezen dat je het zo ervaart Pompoen. Natuurlijk zal de tijd daar ook in mee spelen. Ik heb het gevoel dat ik nog helemaal niet geland bent na het overlijden, juist niet met beide benen op de grond sta. Ik heb 's avonds soms geen idee hoe ik de dag om heb gekregen, hoe ik me voel, en is het net alsof ik nog ergens in het luchtledige zweef.
Hoop wel ooit van dat gevoel af te komen, want het is gewoon rot.
Een huis binnenkomen waar alles doet vermoeden dat ze zo terug komt, terwijl je dondersgoed weet dat het nooit weer zal gebeuren vind ik echt pittig, alle keren weer.

Dat blijft, maar het wordt wel anders, minder heftig. De eerste jaren zaten m`n moeder en ik om praktisch alles te huilen, vreselijk. Maar ook dat wordt minder. Wil niet zeggen dat je diegene minder mist, maar de tranen staan je iig niet meer om de haverklap in de ogen en dat vind ik wel fijn.
Maar er is geen dag dat ik er niet aan denk hoe we in het ziekenhuis zaten met z`n allen te wachten. En dan nog eens wat je bent vergeten (mensen bellen) en wat je anders had moeten doen etc. Geen schuldgevoel ofzo, maar meer zo van dat had eigenlijk anders gemoeten.

T gaat nooit weg

Nee Betty, weg gaat het nooit maar dat zou ook niet goed zijn. Dan is het net of mensen uitwisbaar zijn.
Maar die rauwe pijn, die scherpe hoeken die nu elke seconde voorkomen, die komen na een tijd om de minuut, en dan elk uur een keer, en ooit gaat er zelfs een dag voorbij zonder die allerergste pijn. Dan is er wel een missen, in alles en overal aanwezig, maar het verandert van vorm.

Maar in jullie geval, de manier waarop en alle onduidelijkheid met nog alle nasleep, zover zijn jullie echt nog lang niet en dat hoeft ook niet. We hebben het over jaren en jaren.
En wees niet bang, het gemis en alle mooie herinneringen, die vervagen niet. Alleen de pijn errond verandert.

Even een wist je datje. Wisten jullie dat Jim Bakkum de 'stem' van de FOX tv zender is?

..

Het hoeft ook niet weg te gaan, maar weer een beetje naar behoren functioneren zou fijn zijn, en dan niet voor een uurtje of hooguit een halve dag. Maar gewoon een dag, lijkt me heel fijn.

Cotton schreef:Even een wist je datje. Wisten jullie dat Jim Bakkum de 'stem' van de FOX tv zender is?

Ja! Die zware stem van hem

Spencer schreef:

Cotton schreef:Even een wist je datje. Wisten jullie dat Jim Bakkum de 'stem' van de FOX tv zender is?

Ja! Die zware stem van hem

Haha echt sexy.

Ik ben m`n mailbox aan het opschonen en me aan het uitschrijven voor heel veel nieuwsbrieven. Digitaal opruimen is ook opruimen.

Popcorn & Lady, dikke knuffel voor jullie! <3

Cotton, goed bezig!

ik wil even kwijt dat ik straks dit schatje binnenkrijg:



Ik denk dat het mijn beste vriend wordt.

Veel geluk samen!

Dank je! Onze eerste uren samen waren echt al bliss

Zora schreef:Dank je! Onze eerste uren samen waren echt al bliss

Hoor ik daar mijn naam ?

Bliss schreef:

Zora schreef:Dank je! Onze eerste uren samen waren echt al bliss

Hoor ik daar mijn naam ?

nee je leest m.

Tenzij je een sprekende computer hebt. In dat geval wel.

En ik wil ooooook een Dyson. Zo cool.

Bliss schreef:

Zora schreef:Dank je! Onze eerste uren samen waren echt al bliss

Hoor ik daar mijn naam ?

Haha ik moest ook al 3x m'n autocorrect terugroepen omdat ie er steeds een hoofdletter van maakte

Quizzle neeee je wilt Bosch hoor! Deze is toch pretty?!