Ik vind het nogal wat dat Fedora wordt beschuldigd van overmatig drankgebruik, daar ging het niet over.
En dat ze ze niet op een rijtje heeft? Dat hoeft toch niet gezegd te worden?

Fedora, je weet dat ik je een hartstikke aardige vrouw vind maar ik word zo langzamerhand zó moe van die eeuwige slachtofferrol van je. Ik probeer het te negeren maar dat is lastig want je plempt je ellende in het ene na het andere topic. Om eerlijk te zijn: rete-irritant.

Of het nou of niet gepast is, iemand zegt wel wat praktisch iedereen hier denkt. Misschien is het wel nodig.

Op een groot dienblad op de bank? Of gewoon picknicken op de vloer? Fijne avond !!

Ik snap ook wel dat het gezegd wordt, maar eigenlijk wordt er gewoon gezegd dat ze erover liegt. Als zij erover wil liegen, moet ze dat toch lekker zelf weten. Ik ben het wel met Caulfield eens, dat hoeft hier toch niet openlijk besproken te worden?

Pff ik ben vooral Fedora-moe. Lastig overheen te lezen steeds. Eens met Lady dus.

Dit wilde ik niet bereiken toen ik een reactie gaf gisteren. Of ze wel of niet drinkt weet ik niet en daar doe ik dus geen uitspraken over. Maar het feit dat iedereen het een beetje teveel vindt worden, dat snap ik wel en dat ervaarde ik ook. Daarom mijn vraag of je nog wel gelukkig bent want op mij komt het over als een schreeuw om hulp.

Ik wil ook niet bereiken dat ze weg gaat hoor met mijn 'niet op een rijtje' uitspraak. Maar het is toch ook letterlijk zo? Ze springt van hier naar daar, paar toekomstdromen ertussen, tegenstrijdigheden. Het rijtje is er toch niet, het is allemaal chaos:

Ene keer hebben ze onwijs veel geld, dan kan er geen voetbalkaartje van af, dan heeft ze geen vrienden door haar vriend en baalt ze, dan heeft ze geen vrienden nodig want ze heeft hem. Wil afvallen, maar drinkt liters frisdrank. En dan nog maar niet te beginnen over de kinderwens. Ik heb het eerder benoemd en nu velen met mij, maar hoe kan je ze dan op een rijtje hebben?

Ik vind mezelf impulsief en verander wel eens van gedachten, maar dit is wel extreem toch, dit gaat soms om een paar dagen dat het het ene is en dan het andere. En ik vind het zorgelijk dat iemand zo laag over zichzelf kan denken. Of misschien niet eens denkt, maar negatieve aandacht vraagt door aparte voorbeelden. Geld envelopje nu als voorbeeld.

Ze intrigeert mij, tegelijkertijd maak ik me zorgen, irriteer ik me en wekt ze mijn nieuwsgierigheid.

En hoewel hij op een bijna eng voetstuk staat (en ik draag mijn man ook op handen): ik ben onwijs blij dat je hem hebt Fedora, want ik weet niet hoe je hiervoor was, maar als je zo denkt en bent met een topvent, hoe was je dan hiervoor? Dat heb ik namelijk even gemist alhoewel velen je hier van die tijd ook nog herinneren.

Laat je niet wegjagen, maar alsjeblieft, al deze mensen bedoelen het, ondanks dat het nu misschien wat geirriteerd hard overkomt, echt echt echt goed. Ik hoop dat je snel terecht kunt bij therapie en dat je hele grote zaken als huwelijk en kinderen even loslaat, jij bent nu eerst belangrijk.

Precies dit. Zelfs die knop/instelling om te negeren volstaat hier niet. Wellicht een idee voor Fedora om haar eigen topic te beginnen en daarin alles te posten wat haar bezighoudt en dan maar afwachten hoeveel mensen daar reageren, maar heel eerlijk gezegd vind ik hier inmiddels ook wel een rol voor de moderators weggelegd. Een forummer die zelf aangeeft nodig in therapie te moeten en in afwachting van haar intake (en daarna duurt het vaak nog wel een x-aantal weken voordat een traject start), post hier vrij warrig en veel niet coherente verhalen. Meerdere forummers geven aan dat ze er amper omheen kunnen in deze topics en dat ze het ook onprettig vinden dat Fedora bepaalde topics 'kaapt' (bij gebrek aan een beter woord).

Wij zijn hier niet de aangewezen personen om Fedora de periode door te loodsen totdat ze aan de beurt is voor therapie. Ze post dan misschien niet heel zwaarmoedig, maar legt wel heel veel bij ons neer. Er niet op reageren is namelijk ook geen succes gebleken, want dan komt er het verwijt dat niemand op haar reageert. En begrijp me niet verkeerd, lang niet alles wat ze post is kommer en kwel; het valt alleen wel heel vaak samen met haar lage zelfbeeld en gemoedstoestand. Ik vind het persoonlijk een best lastig 'iets' om dat te lezen hier op te reageren. Ik ben geen hulpverlener, dus de kans dat ik allerlei verkeerde adviezen geef sluit ik niet uit. Fedora maakt ons niet alleen deelgenoot van al haar gedachten en gevoelens, maar ook min of meer medeverantwoordelijk, door de slachtofferrol in te duiken en daar heb ik moeite mee.

Marsy: het valt me wel vaker op dat jij heel direct ben in geschreven tekst. Op zich niets mis mee, maar het tact ontbreekt als je het gaat hebben over 'niet op een rijtje'. Als iemand dat over/tegen mij zou zeggen, was je mij meteen kwijt. Het is niet helpend/constructief en vooral bij iemand met een laag zelfbeeld, laat je diegene helemaal een randdebiel voelen.

Ik word een beetje heen en weer geslingerd tussen alles is al gezegd en ik moet nog iets uitleggen. Ik vind het niet leuk om te lezen dat mensen moe van mij worden, maar ik kan het me zeker wel voorstellen. Ook ik ben Fedora-moe. Want zoals ik nu ben, dat ben ik niet.

Ik vind het wel typerend voor dit forum. In eerste instantie werd ik aangesproken door Elliot op het vertonen van a-sociaal gedrag. Ik heb echt de vraag bij mezelf neergelegd of ik het ook daadwerkelijk deed en het antwoord daarop was: JA! Op dat moment kreeg ik ook door dat ik niet lekker in mijn vel zat/zit en dat dit de uitwerking is, ook dat kan ik snappen. Maar het heeft niets met het voorgenomen huwelijk te maken of alles wat erom heen valt...

Morgen wordt mijn vriend gekeurd voor de WIA. En als hij de WIA niet krijgt... Dan hebben we een heel groot probleem. Werken kan hij niet, en dat hebben we uitgeprobeerd, maar ik ben al een maand bang dat morgen de genadeslag komt. Want wat doe je met een man die echt niet kan werken, maar er wel uitziet alsof hij kan werken... Die meld je beter en dan hebben wij een groot probleem. Maar werken kan hij echt, echt, echt niet.

Morgen is dus nog vroeg genoeg om daarover eventueel in de stress te schieten. Dat zou ik dus doen, want op dit moment heb je alleen jezelf ermee. Je weet nog niet wat er uit de keuring komt. Voor vandaag zou ik gaan genieten van het mooie weer.

Guattari, dat zou ik zo heel erg graag willen. Maar dat lukt me niet. Ik snap nu ook waar de tranen continu vandaan komen, het is pure angst. En vriend zegt continu, ik word wel afgekeurd, want ik kan niet werken. Maar het zijn hufters daar.

Sorry, maar wil je nou precies van me horen/lezen? Als je dat niet kan, dan houdt het op. Dan ga je nu invullen op basis van angst en heb je een rotdag. Je weet rationeel gezien heel goed dat er vandaag niets wordt beslist. Morgen is vroeg genoeg om te gaan piekeren. Sterkte.

Toch Fedora, je zegt nu 'zoals ik nu ben, ben ik niet'. Ik wil dan wel even de kanttekening plaatsen dat er nu stress wordt neergelegd bij een huwelijk en een keuring, maar jij vertoont dit gedrag al jaren. Ik zie dat je dat inmiddels zelfs ook door hebt. Dit is niet een maandje vreemd gedrag maar jaren en jaren.
Het is gewoon ontzettend duidelijk dat jij geen inzicht hebt in wat je mankeert (ik heb daarin ook geen vermoedens want ik ben hier niet aan het werk) en ook weinig inzicht in je gedrag. Want zelfs in deze reactie... nou ja.

Fedora-moe vind ik niet aardig. Ik denk ook niet dat jij het allemaal voor je plezier doet. Maar ergens ben je gewoon totaal het spoor of de weg bijster geraakt en dan is het eigenlijk alleen nog een kwestie van het ene kletsverhaal na het andere en omdat jij totaal geen idee hebt wat je precies schrijft, kloppen je verhalen van geen kanten.
Het is, en daarvoor ga je morgen weer bellen dus dat is goed, zaak voor serieuze langdurige therapie. Voor uitzoeken wat er aan de hand is en voor het op orde krijgen van jóuw leven.
Niet meer 'maar mijn vriend dit' of 'maar de trouwerij dat' of 'de hormonen zus en zo' , gewoon Fedora in volle glorie op de tafel en dan aan de slag.

Dus niet nu halfslachtig reageren maar meteen weer spuien over dat WIA gedoe, want dat is dus waar mensen steeds over vallen. Het is ja zeggen en nee doen. En vaak zelfs 'ja en nee en misschien en groen en blauw en hij en zij en ik en visstick en aardappels'.
Er is genoeg geschreven. Ik vind je niet overkomen als alcoholist en ik ben het met hen eens die zeiden dat je jezelf daarin niet kunt verdedigen, want zelfs al is het zo, je kunt moeilijk een blaastest fotograferen en het doet er voor mij verder ook niet toe. Ik weet het waarom niet want dit is niet jouw therapie. Ik weet alleen hoe het overkomt en hoeveel wazige en rare verhalen er al geweest zijn en ik zie een jonge vrouw die geen idee heeft wie ze is en wat er allemaal aan de hand is. En een vrouw die veel teveel vrije tijd heeft. Dus ik duim voor een spoedige start van je therapie en ik hoop dat je iets gaat doen met de tip van vrijwilligerswerk die ik laatst ergens las. Zodat je wat meer hebt dan alleen 'je vriend' en 'het forum' .

Ik gaf die tip voor vrijwilligerswerk. Geen respons. Toch denk ik nog steeds dat dit heel goed is om ritme te behouden en je ook nuttig te voelen en maken in de maatschappij. En natuurlijk om een gat op te vullen in je cv.

Dat ik mijn vader heel erg mis.
Heb vandaag een rot dag, heb nog geen 5 minuten zijn voor mijzelf gehad.
Mega berg was opgevouwen en de kinderen bezig gehouden.
Als ik normaal een rot dag had belde ik mijn vader of moeder.
Dat gaat nu niet meer.
Als ik mijn moeder bel, luistert ze niet en begint over haar eigen dingen.

Gewoon een baal/huildag

Hè wat ontzettend verdrietig, IkKnutsel. En het is al zo zwaar voor je, twee kinderen en twee op komst.
Ik kan me goed voorstellen dat je je ouders dan heel erg mist, je vader omdat hij er niet meer is en je moeder omdat zij zo veranderd is na het gebeuren. Vast ook erg confronterend dat je nu weer zwanger bent terwijl bij de vorige zwangerschap ineens je vader overleden is. Enorm gemis.
Kun je nu even wat tijd voor jezelf nemen? Misschien zijn de kindjes wel toe aan even een klein tuinfeestje met limonade en chipjes en stoepkrijt zodat jij tien minuten kunt ademhalen, of je zet ze eventjes bij de tv met een tekenfilm of iets op uitzending gemist wat kindergeschikt is?
Gewoon even , al is het maar tien minuten, tijd voor jezelf?
(mocht je man thuis zijn, stuur ze op ijs koop missie)

Knuffel Ikknutsel. Kan je je man er niet even op uit sturen met de Kids? Ben je even alleen..

Ik ga vanavond een warme douche nemen en lekker op tijd naar bed.
Komende week heeft de oudste nog vakantie.
Ik moet wel twee dagen werken volgende week,
Maar even kijken of ik iets leuks kan gaan doen op mijn vrije dagen.
Oudste kan zich prima zelf vermaken. Maar de jongste niet

Knuffel ikknutsel!

Ik wil kwijt dat ik me rot voel vandaag, voel me lamlendig en verdrietig. En het is helaas niet de eerste keer de afgelopen weken. Alleen op dagen dat ik het druk heb gaat het wel, maar daarna slaat het dan dubbel zo hard toe. Ik voel me verdrietig, lusteloos, moe, geïrriteerd, ik wil alleen zijn maar als ik alleen ben voel ik me alleen maar verdrietiger. Eigenlijk voel ik me al een week of twee drie onafgebroken zo, ik baal er van. Ik weet ook niet goed wat het precies is. Ik ben heel moe, dat helpt niet, denk ook veel na, moet vaak aan mijn man denken, zin sterfdag komt er weer aan. Maar het zit allemaal vast, er komt niet echt iets uit, huilen lukt niet, me ontspannen lukt niet. Ik merk dat ik zo snel uit het lood ben. Gisteren ging het alarm af terwijl ik alleen thuis was. Ik was zó in paniek, ik was echt oncontroleerbaar over mijn hele lijf aan het bibberen. Natuurlijk is het eng, maar ik kon niet meer helder nadenken en mijn angst van me afschudden. En dat is niet wat ik van mezelf ken. Niet in echte bedreigende situaties.
Zo, nou heb ik het gezegd.

Wat verdrietig om te lezen, Pompoen. Heb je wel lieve mensen om je heen die je wat afleiding kunnen bieden? Soms geeft dat ook weer wat nieuwe energie. Of een boek lezen waarin je helemaal opgaat in het verhaal?

Het lijkt me niet gek dat je veel bezig bent met de sterfdag van je man, maar wel heel naar dat je je over de gehele linie zo slecht voelt. Ik hoop voor je dat je weer wat gelukkiger voelt binnenkort, want weet verder ook niet goed wat te zeggen. Veel sterkte gewenst!

Mijn vriend doet zijn best, maar doordat ik zo prikkelbaar ben lukt het hem ook niet altijd om aardig te blijven. Ik probeer nu meer uit te spreken dat ik me naar voel in plaats van me prikkelbaar te gedragen, dat helpt wel. Hij doet zijn best om heel lief voor me te zijn.
Ik probeer afleiding te zoeken maar tegelijkertijd schiet ik in de stress van een volle agenda, maar het lukt wel hoor, over het algemeen kan ik goed afleiding zoeken en dat helpt dus ook, werken helpt meestal ook. En ik geniet ook van werken in mijn moestuintje. Maar ik kan dat rotgevoel toch niet van me afschudden en het voelt heel depressief en naar. Ik zie overal tegenop en zie van weinig de lol echt in. De dingen met mijn gezin ervaar ik als heel zwaar omdat ik zo snel overprikkeld ben.
En je hoeft niet echt iets te zeggen hoor guattari, ik vind het lief dat je reageert. En verder moest ik het gewoon even kwijt.

Het gevoel hebben dat je teveel prikkels ervaart, is heel vervelend. Dat maakt heel moe en krijg je over het algemeen een kort lontje van en dit wordt dan idd actie-reactie met je vriend. Ik heb geen idee of je er puf voor hebt, maar een halfuur/uur per dag voor jezelf en dan iets doen wat jou zoveel mogelijk rust geeft? Wandelen is vaak wel een manier om je hoofd leeg te maken.

Weet je ook waardoor deze gevoelens zijn ontstaan? Als je van jezelf merkt af te glijden in een depressie, zou ik je wel adviseren naar je huisarts te gaan. Dan is wandelen o.i.d. ondersteunend, maar daar ligt dan niet de oplossing. Jammer dat het weer ook niet echt meewerkt tot dusver. Niet dat dit je nare gevoelens wegneemt, maar soms kun je met een zonnetje dat schijnt net iets meer hebben. Mocht je er niet zelf uitkomen (met steun van je vriend), zou ik wel echt een afspraak maken bij de huisarts en vanaf daar kijken hoe je verder kan.

Wat rot Pompoentje ...

Ik denk dat Guattari ( as usual) al veel zinvols zegt.
Overprikkeld zijn kost tonnen energie. Heb je wellicht nog handvaten vanuit therapie waar je nu iets mee kunt?
Misschien helpt het uitspreken en ook delen ervan ook een beetje?