Ik ben die ongeduldige botte, Susan. Erg hè? Ook – júist – bij de huishoudelijke mededelingen.
Gisteren ook. Ik voor de eerste keer in eeuwen weer hardgelopen. Toen ik thuis kwam, zei ik: "Hmm, vrijdagavond kan ik niet, dus dan ga ik zaterdagochtend."
Hij: "Ja, zaterdag... eeeuhmm... dan moet ik 's middags al.... (stilte. gewoon lange stilte) ja ik geloof iets van 2 uur al opbouwen, want euhm 3 uur begon de bingo en dan moest alles eeuhhmmm..... klaarstaan."
Dus ik gil: "Hè, maar dan ben je dus vanaf half 2 al weg, de héle zaterdag!!!" Kwaad, want dat drummen is allemaal leuk en aardig, maar we hebben al meerdere keren gehad dat ík iets had, maar dat de band tóch had gevraagd of ze nóg een keertje konden repeteren en dat ik dan weer oppas moest regelen of... Nou ja. Ik ben een huisvrouw geworden, dat is wel weer te horen.
Anyway, ik gillen. Zegt 'ie: "Nee, wacht nou. Ik hoef dus pás half 2 weg en dan ben ik half 4 weer thuis, want daarna hebben ze bingo en dan hoef ik daar pas weer om 8 uur te zijn. Dus we hebben juist veel tijd zaterdag."
Sjooooonnngejonge. Zeg dan: "Dat is goed schatje, loop jij lekker hard zaterdagochtend, want we hebben toch lekker de tijd. Ik hoef namelijk 's middags maar twee uurtjes weg om op te bouwen."
Meet de battles van een extravert en een introvert.