Reva, wat lief van je stiefzoontje!

Lady, wat verdrietig dat het contact met je vader zo moeizaam verloopt, ik hoop dat hij zich wat bewuster wordt van zijn gedrag en dat het over een tijdje beter gaat tussen jullie. Heb je er ook moeite mee dat hij een nieuwe relatie heeft? Ik kan me voorstellen dat dat ook niet makkelijk voor je is.

Gelukkig gemaakt:
Ik ben maandag 35 geworden. En dat mijn zoon die echt een donderdraak is en echt nooit van de knuffels is kwam me héél lang en lief knuffelen. Ik voelde dat zo diep van binnen, zo’n geluksgevoel dat je van binnen bijna uit elkaar barst.

Ontroerd:
Mijn zoon die de kleuterklas symbolisch uitgleed. Hoe hij daar stond, zo groot. Ik dacht ineens terug aan zijn eerste schooldag dat kleine bolle kleutertje en nu dan zo’n knappe kleine kerel.
En daarvoor: mijn schoonzus en broertje die ouders worden. Ik heb die hele week met een soort euforie gelopen, eindelijk wordt mijn familie groter ipv kleiner.

Trots:
Hoe wij het met elkaar doen. Zonder enige hulp. Een groot bedrijf, 2 werkende mensen en een zoon die echt niet een easy rider is. We do it everyday.

Verdrietig gemaakt:
het missen van mijn moeder. Altijd zo rond mijn verjaardag dipt mijn humeur. Ik denk dan hoe ze op me heeft gewacht. Ik heb maar 31 jaar een moeder gehad en nu alweer 4 verjaardagen zonder.

.. gelukkig gemaakt? Het besef dat ik een gezin heb dat stapelgek op me is, dat ze me dat ook regelmatig laten merken.

.. ontroerd? mijn jongste dochter die, toen ze bij mij achterop de fiets zat, haar armpjes om mijn middel sloeg, haar hoofd tegen m’n rug legde en ‘mama, ik hou echt zoveel van jou’ tegen me zei. En de oudste die net tegen me zei dat ze me zo gaat missen dit weekend. Ze laten zo duidelijk merken dat ze gek op me zijn, dat laat me zien dat ik blijkbaar toch iets goed doe.

.. trots gemaakt? Dat het boek dat ik geschreven heb uitkomt, a dream come true!

.. verdrietig gemaakt? De aanblik van mijn lieve oma, ze heeft al jaren alzheimer en het gaat zo slecht met haar. Ze is een schim van de vrouw die ze ooit was, heeft geen idee meer wie we zijn en als ik haar aankijk zie ik alleen maar een lege blik in haar ogen. Heel heftig, ik vind het ook enorm verdrietig om te zien hoe erg het mijn vader raakt.

Oh Chiq, van je laatste zinnen moet ik alweer bijna huilen. Zo treffend en zo pijnlijk waar.

Heel verdrietig ja, lief dat je er op reageert!

En thanks dames, vond het zelf ook heel lief van stiefzoontje.

Is gewoon zo. Wij moeten langer zonder moeder dat met. Het is gewoon je bestaan.. je ouders. Als het je enige troost biedt, je bent niet alleen.

Lady, ik vind het zo verdrietig om je zo te zien worstelen met het verlies van je moeder en hoe het een plek te geven. Ik hoop dat het snel wat rustiger wordt in je hoofd en het je lukt balans te vinden tussen gemis en mooie herinneringen.

Exo, wat heftig van je vader. Fijn dat het nu weer iets beter gaat.

.. gelukkig gemaakt?
Mijn gezin. Het is altijd heerlijk thuis komen.
Maar ook een een hele mooie vriendschap die aan het ontstaan is.

.. ontroerd?
Dat weet ik zo even niet.

.. trots gemaakt?
Onze zoon. Hij doet op alle vlakken zo goed. Het is echt een heerlijke jongen.

.. verdrietig gemaakt?
Mijn familie. Het is gewoon niet dat wat ik van familie verwacht, helaas.

Gelukkig gemaakt:
Ik ben blij met m’n nieuwe baan. Werk in een heel klein team met alleen maar mannen maar we kunnen ontzettend goed overweg met elkaar. Lachen veel, dansen door kantoor maar werken ook hard. En spreken ook buiten werktijd af, heel gezellig

Ontroerd:
M’n beste vriendin die laatste tijd vaak uitspreekt hoe blij ze met me is en dat ze trots is. Gister schreef ze dat ze door mij trots op zichzelf is en dat ze zich naast mij sterk en zelfverzekerd voelt. Raakte me.

Trots:
Dat ik ondanks m’n fysieke beperking toch dingen heb gedaan waarvan ik dacht het nooit te kunnen, waaronder reizen en motor rijden.

Verdrietig: dit topic een beetje. Soms voelt het alsof iedereen hier ouder, volwassener geworden is en ik nog steeds net zo ver ben als 12 jaar geleden. Bijzonder om te lezen dat zo ongeveer alle emoties hier gaan over kinderen en relaties en dat ik me daar moeilijk iets bij voor kan stellen. Ik hoop dat het me ooit gegund is

Reva, wat een onwijs verdrietig en heftig bericht over je moeder, dat hakt er wel flink in zeker. Heel veel sterkte

Chiq en Lady, wat een verdriet in jullie berichten. Dat gemis gaat ook nooit voorbij he, ik kan me niet voorstellen hoe zwaar het is om je moeder te verliezen. Dikke knuffel voor jullie.

Jet, wat super van je boek!

Lady, wat naar dat het contact nu zo stroef verloopt.

Reva, wat verdrietig...

Allen, wat een mooi en ontroerend topic, dit... Ik heb alles doorgelezen, maar jemig, er staat bij iedereen wel iets moois of indrukwekkends.

Bedankt voor jullie lieve woorden, ze raken me erg maar ik ben nogal emotioneel momenteel dus dat wil ook wel .

Wat veel indrukwekkende en kwetsbare dingen lees ik hier. Exo, ik wist dat bijvoorbeeld niet van je vader. Heel heftig ook. Feline, ik hoop dat jij ook gauw rust en geborgenheid mag vinden bij een leuke man.

.. gelukkig gemaakt? De geboorte van onze derde zoon. En hoe goed ik me daarna weer voelde na een beroerde zwangerschap.

.. ontroerd? Te zien hoe onwijs gek onze middelste is op zijn kleine broertje. Steeds maar vasthouden en kusjes willen geven.

.. trots gemaakt? Dat mijn oudste na een hele korte periode in de laatste schoolvoorbereidende groep van het kdc, door mag met bijna alle kindjes uit zijn groep naar (speciaal) onderwijs.

.. verdrietig gemaakt? Het verdriet van mijn man(en ook de oudste trekt het zich allemaal enorm aan) te zien, na het ongeluk van zijn moeder. Of eigenlijk na alle complicaties die ze daarna kreeg. Ze heeft echt even kritiek gelegen, maar lijkt nu aan haar herstel te kunnen gaan werken.

... gelukkig gemaakt?
Goede vraag... Ik denk de reactie van mijn dochter op haar gele band met judo.

.. ontroerd?
Mijn kinderen op hun judo examens. Voor mijn zoon was het de eerste keer. Hij kreeg de gele slip, maar voor hem voelde het alsof hij minstens Nederlands Kampioen was. Mijn dochter heeft nu de gele band, iets waar ze heel erg haar best voor heeft gedaan. Het moment dat ze haar witte band af mocht doen en haar gele band om kreeg vond zij (en ik heel speciaal). Op dat moment zag ik haar even weer écht gelukkig.

.. trots gemaakt?
Dat mijn zoon over is naar groep 3. Dat was aan het begin van het jaar vrijwel ondenkbaar. Het was toen zelfs nog de vraag of hij in het reguliere onderwijs kon blijven. En nu doet hij mee aan de tweede leerlijn en heeft een prachtig rapport. Hij is sociaal emotioneel bijna helemaal bij en doet het eigenlijk gewoon fantastisch.

.. verdrietig gemaakt
Ikzelf. Vorige week de zoveelste tegenslag gehad. We kunnen nu niet meer op vakantie, maar moeten thuis aan de klus. Terwijl ik zo toe ben aan even rust en ontspanning. Ik zit mezelf nog steeds in de weg, maar ben daarbij zo afhankelijk van anderen (wachtlijsten etc). Daar baal ik van en dat neem ik mezelf kwalijk. Het zou gewoon allemaal een stuk makkelijker zijn als ik eens normaal kon functioneren.

exo wat heftig zeg voor jou met je vader

Lady Vind het zo erg dat je band met je vader nu zo lastig is, en het gemis van je moeder. Goed dat je hulp hebt gezocht

Chiq moeilijk om je moeder te moeten missen en dan met je verjaardag is het gemis erger sterkte

reva sterkte



.. gelukkig gemaakt? Dat ik zulke lieve ouders heb, die staan altijd voor mij klaar. Met mijn verjaardag dit jaar z'n mooi cadeau gehad en toen was ik zo gelukkig samen met mijn moeder 2 dagen op pad.

.. ontroerd? weet ik even niets op

.. trots gemaakt? Nog steeds dat ik zoveel afgevallen ben. Het is bijna 2 jaar geleden en zoveel verandert

.. verdrietig gemaakt? grootste verdriet is toch wel de buitenbaarmoederlijke zwangerschap toen had ik het niet eens erg door maar juist nu veel meer. Ik zou nu normaal hoogzwanger zijn.

Ah Reva, smelt! En wat naar om te lezen van je moeder. Sterkte.

Jezzie, wat kan een afstand dan ver voelen hè, als je niet zomaar even je hoofd om de deur kan steken om hallo te zeggen en een kop thee te doen.

Jet, ik weet heel goed wat je bedoelt. Alzheimer is soms echt mensonterend. Mijn oma was zwaar dement, ze overleed toen ik 13 was. Maar de aftakeling die ik bij haar heb gezien, zal ik niet snel vergeten.

Lady, wat naar dat de band met jouw vader zo veranderd is, helemaal nu er een nieuwe vrouw in zijn leven is. Nu denk ik eerlijk gezegd wel dat je als mens nooit meer dezelfde bent na het overlijden van een partner (ik heb het bij mijn moeder ook gezien), maar het blijft moeilijk om aan de zijlijn te staan en je gewoon onbegrepen te voelen. Alsof de achtergebleven ouder de enige is met een groot verlies.

Ik vind het wel verdrietig om te lezen dat zo veel forumsters al een ouder verloren zijn of dreig(d)en te verliezen. Ouders mogen niet doodgaan, en al helemaal niet voordat ze oud en grijs zijn, hun kleinkinderen veel te veel hebben verwend en gewoon alles meegemaakt hebben

Knuffel voor iedereen die hem kan gebruiken.

Ik kan op alle vragen 'de geboorte van onze dochter' beantwoorden.

.. gelukkig gemaakt?
De alleen maar positieve uitslagen van het zoontje van mijn beste vriendin. Steeds meer komt het besef dat hij schoon is en de acute leukemie heeft verslagen.

.. ontroerd?
Ik ben de laatste tijd sowieso wat emotioneler dus ik ben al snel geraakt bij een zielige film of serie.

.. trots gemaakt?
Het besef hoever ik ben gekomen, ik zit nu sinds vorige week maandag op een nieuwe groep en heb veel last van onzekerheid door alles wat er op mijn vorige groep gebeurd is, waar ik in het verleden dit allemaal voor me hield merk ik dat ik dat nu meteen open heb gegooid en heb aangegeven dat ik worstel met mijn onzekerheid. Dat was echt wel een realisatie van hoever ik wel niet ben gekomen. Ook het feit dat ik ondanks alle ellende van het afgelopen half jaar niet terug ben gevallen in mijn eetstoornis maakt mij trots.

.. verdrietig gemaakt?
Ik mis de laatste weken heel erg een lieve man of vrouw naast mij, iemand die er gewoon is, die van mij houdt, die af en toe even voor mij zorgt zodat ik het even niet alleen hoef te doen, die even mijn verhaal aanhoort als ik thuis kom, die even een arm om mij heen slaat, die mij even de leukste, liefste en mooiste laat voelen. Dat gemis maakt mij de laatste tijd best wel verdrietig en ik heb ook het gevoel dat ik in mijn directe omgeving niet iemand heb die het echt begrijpt hoe pijnlijk dat soms kan zijn. Dus daarin voel ik mij dan ook nog eens best wel alleen.

Gelukkig:
- Mijn gezin Ik ben dol op m'n mannen.

Ontroerd:
- Mijn nichtje heeft haar musical gehad en gaat naar de brugklas. Zij had het daar zelf even moeilijk mee en dat raakte mij dan weer.

Trots:
- De sprongen die m'n zoon maakt met z'n spraak. We zijn er nog lang niet... Maar hij gaat vooruit en doet zo goed mee met de spelletjes en oefeningen bij de logopedist. Ook op 't KDV merken ze verschil en hoe goed hij het daar goed.

Verdrietig:
- Ik sluit me aan bij de meiden die een ouder moeten missen. Het is voor mij nu alweer 9 maanden geleden en het rouwen valt me vies tegen. Het gemis kan me zo overvallen en op de meest onverwachte momenten komen. Ik hoorde laatst in de Q 500 foute hits een kerstliedje. Eerst moest ik lachen, 'Oeh nog maar zoveel dagen tot kerst!' en doorgaans zou ik dat delen met m'n vader; hij was net zo idolaat van kerst. En het overviel me zo dat ik het niet meer kan delen met 'm. Kutmomenten zijn dat.

Elliot: Wat fijn dat je zo'n lief netwerk hebt die je overal mee willen helpen! Koester dat! En wat rot dat je je zo schuldig voelt, nog een paar weken de kleine meisjes veilig binnen houden en ik hoop dat je daarna lekker kunt genieten van je mooie gezin.

Burn: Mooie momentjes zijn dat altijd met cliënten. En wat betreft je baan, neem de stap. Nu is er mogelijk wel ruimte voor op de arbeidsmarkt om dat te doen. En het is zo belangrijk om werk te doen waar je gelukkig van wordt. Ik snap dat het heel eng is, maar probeer voor ogen te houden waar je het voor doet!

Lejow: Wat fijn om te lezen dat het allemaal zo positief voor jezelf uitpakt ondanks dat het natuurlijk een hele pijnlijke beslissing was om te scheiden.

Dora: Ook voor jou fijn dat het goed voor jou heeft uitgepakt. Sterkte met het verlies van je kat!

Kees: Nog gecondoleerd! Wat onwijs verdrietig dat jullie haar nu moeten missen.

Teun: Het geluk spat ook echt van je stukje af! Nu werk maken van die date nights ;) Wat rot dat het met het werk allemaal niet zo lekker loopt, maar wat goed dat je er wel constructief mee bezig bent.

Suus: Lijkt mij heel lastig om je vader achteruit te zien gaan! Hopelijk kan hij nog wel volop genieten van zijn kinderen en kleinkinderen en kunnen jullie samen nog wat herinneringen maken.

Dee: Onwijs gefeliciteerd!

Kira: Wat goed om te horen dat het steeds beter gaat met je vader!

Exo: Wat ontzettend heftig de situatie met je vader. Gelukkig gaat het nu weer wat beter!

Reva: Wat ontzettend lief van je stiefzoontje! En wat onwijs verdrietig van je moeder. Heel veel sterkte!

Jezzie: Wat lastig in zo'n situatie dat je zover van je ouders afwoont, normaal is dat soms al vervelend, maar als ze ziek zijn helemaal. Heel veel sterkte!

Minx: Wat fijn dat alles zo goed gaat! Het is je na alles wat je hebt meegemaakt ook echt gegund!

Lilou: Gefeliciteerd met je dochter! En heel veel succes bij je nieuwe baan, ik hoop dat je snel je draai vind en de spanning afneemt. En wat rot dat het in je relatie even niet zo lekker loopt, hopelijk komen jullie snel weer samen in een positievere flow.

Lady: Wat ontzettend naar dat de situatie tussen jou en je vader nu zo is! Ervaart je zus het ook zo en kunnen jullie daarin een beetje steun bij elkaar vinden?

ChiQ: Wat een mooie geluksmomenten beschrijf je! En het blijft pijnlijk en oneerlijk het verlies van een ouder!

Jet: Wat gaaf dat je een boek hebt geschreven! En naar dat het zo slecht gaat met je oma, heel moeilijk om iemand van wie je houdt zo te zien veranderen dat je haar eigenlijk gewoon niet meer herkend.

Isolt: Wat rot dat er problemen zijn in de familie en dat ze je teleurstellen! Wel fijn dat het met je gezin zo goed gaat en dat je een mooie nieuwe vriendschap aan het opbouwen bent!

Feline: Wat een mooie dingen schrijf. Fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt bij je nieuwe baan en dat je zo te lezen lieve vriendinnen om je heen hebt! Jouw verdrietige punt komt wel overeen met die van mij. Ik hoop dat je snel de liefde van je leven tegenkomt waarmee je uiteindelijk oud en gerimpeld op een bankje in het park kunt zitten!

Kajaka: Wat naar dat je schoonmoeder een ongeluk heeft gehad, wel fijn om te lezen dat het nu weer de goede kant op gaat!

Marie: Wat ontzettend goed dat je zoon zich zo goed ontwikkelt heeft en hij het zo goed doet op school! Wat rot dat je lijf je in de steek laat, ik hoop dat de wachtlijsten een beetje opschieten en dat je snel de hulp krijgt die je nodig hebt!

Sarah: Lijkt mij heel moeilijk nu de datum dat je anders uitgerekend zou zijn dichterbij komt! Sterkte!

Jip: Geniet van je gezin en ik hoop dat het met je jongste dochter nu ook allemaal wat rustiger is!

Bazinga: Lijkt mij moeilijk dat het juist op die onverwachte momenten binnen komt. En rouwen is ook een heel bijzonder en complex proces wat je niet in woorden kunt uitdrukken. Sterkte!

Jada, wat lief dat je op iedereen reageert

Rot om te lezen dat je je zo eenzaam voelt, ik hoop zo voor je dat je iemand vindt die je het gevoel geeft dat je echt de moeite waard bent en die er voor je kan zijn wanneer je dat nodig hebt. Je kunt ook onwijs trots op jezelf zijn om het feit dat je zover gekomen met therapie, dat je open en eerlijk durft te zijn, plus dat je niet meer teruggevallen bent in je eetstoornis. Daar is heel veel kracht en durf voor nodig en dat vind ik echt knap van je! Je bent een kanjer!

Jada, wat een verdriet/eenzaamheid klinkt er uit je bericht. Ik vind je echt heel sterk hoor! Een eetstoornis is zo ontzettend heftig en hardnekkig. En ik hoop heel erg dat er gauw iemand is die heel dicht naast je komt staan. Dat verdien je!

.. gelukkig gemaakt?
De geboorte van F heeft mij intens gelukkig gemaakt. Wist echt oprecht niet dat je zo veel geluk kon voelen.

.. ontroerd?
De mooie reacties van mensen om ons heen, maar ook van wildvreemden op de geboorte van F.
Eigenlijk bestaan mijn dagen sinds F alleen maar uit ontroering. De komst van Roodkapje in het ziekenhuis, de eerste kennismaking van F met belangrijke mensen om ons heen, als ik naar hem kijk, als ik zo trots als een pauw met hem over straat loop, als ik mijn man vol liefde met F bezig zie enz. enz.


.. trots gemaakt?
Ook weer de geboorte van F. Ik ben erg trots op onszelf dat we nooit opgegeven hebben. Dat hadden we zomaar wel kunnen doen, dan waren we nu nog steeds ongelukkig zonder kind en misschien ook wel zonder elkaar.


.. verdrietig gemaakt?
Het overlijden van mijn schoonmoeder 2,5 weken voor de geboorte van F. Ik had het haar, mijn man en F zo enorm gegund dat ze elkaar hadden kunnen ontmoeten, maar helaas is dat niet gelukt.
Ook de herinneringen aan de afgelopen heftige jaren maken me verdrietig, ze mogen er zijn en we praten er veel over maar het is lastig om zoveel verdriet te voelen gelijk met alle liefde, blijdschap, trots en geluk.