Wall of shame (duimen)

Okee, niet in het openbaar, hele dag door met een tut en al. Maar ik merk dat als ik vermoeid raak ik dan mijn duim in mijn mond stop. Ik vind het zo niet charmant en ook heel vies. Eerder heb ik mijn man al gevraagd om mij erop te attenderen als ik mijn duim in mijn mond stop maar ik ben op die momenten zo moe dat ik eigenlijk vooral geïrriteerd raakt dat hij mij eraan helpt herinneren en dat ik gewoon met rust gelaten wil worden.
Vies spul op mijn duim smeren helpt niet. Ik ga dan serieus opstaan van de bank en mijn handen heel hard wassen of het spul van mijn nagel krabben.
Mijn verslaving is hardnekkig aan het worden.

Iemand de gouden tip? Ik klinkt volgens mij echt als een duimjunk
