18 Nov 2021 20:21 door Brooke
Mooi om het zo te lezen van iedereen.
Ik had dit topic al eerder gelezen, maar ik moest er echt even over nadenken. Niet dat ik zo negatief ben over mezelf, maar vind het soms wel lastig om bepaalde situaties/ dingen goed te omschrijven even snel, dus moet daar wel de tijd voor nemen.
Ik ben morgen precies 11 jaar getrouwd en we zijn 16.5 jaar samen alweer. Daar ben ik ten eerste wel heel trots op. We hebben echt veel meegemaakt samen. Leuke dingen, maar we hebben ook heeel erg veel stormen moeten doorstaan de afgelopen jaren, vooral wat onze oudste dochter betreft die meervoudig beperkt is en toen ik ernstig ziek werd en mijn man werkloos, de diagnose en toekomstbeeld van onze oudste dochter, we in een rothuis in een vreselijke buurt woonden etc. Ook heel veel tegenvallers doorgemaakt en dus veel verdrietige dingen, er waren periodes dat de negatieve dingen en de tegenvallers ook bleven komen en er geen greintje positiviteit was in ons leven. Maar toch gaat het nog steeds goed samen, al bekvechten en kibbelen we soms wat af (moet ook kunnen natuurlijk een scherpe discussie of een ruzietje op z'n tijd). Toen we net samen waren, waren we natuurlijk nog best jong en stonden we heel anders in het leven en hadden we nooit kunnen overzien dat ons leven er nu uitziet zoals het er nu uitziet, maar we hebben het nog steeds goed samen. We proberen geregeld wat leuks te doen samen en tijd voor elkaar te maken, maar we geven elkaar ook de ruimte voor ieder z'n eigen dingen. En dan nog de balans van het zorgen voor de kinderen, werk, huishouden etc. Vind dat we het best goed voor elkaar zo hebben samen. Mensen zijn ook verbaasd als ik vertel dat wij zolang samen zijn en getrouwd, krijg daardoor het gevoel dat we heel oud zijn en het zeldzaam is tegenwoordig ofzo? Maar ben er trots op dat wij alles hebben doorstaan en nog steeds van elkaar houden en we het goed redden samen.
Ook ben ik trots dat ik best ver heb geschopt qua persoonlijke ontwikkeling. Een aantal jaar geleden ben ik uit een flinke depressie gekropen en ben best veranderd in positieve zin. Ik kom voor mezelf en de kinderen op, ik trek me niet meer zoveel aan wat anderen vinden of beter gezegd: ik laat mijn leven niet meer leiden door wat anderen zeggen, vinden of doen en probeer te kijken en te doen wat ik wil, fijn en leuk vind. Dat gaat mij heel goed af en ben daardoor ook een heel stuk relaxter geworden. Eerst was ik stresskip eerste klas. Nooit echt rust en altijd ongelukkig. Voel me nu zoveel beter.
Ben ook trots dat het heel goed gaat met gitaarles. Ik maak flinke stappen en heb dingen snel door en onder de knie, ook mijn docent is trots heeft hij al een aantal keer gezegd haha. En dat maakt dat ik trots ben op mezelf en ik ook iets kan. Dat klinkt best wel triest, maar mijn werk is fulltime pgb zorgverlener en vertegenwoordig en hoewel ik nu goed verdien daarmee, is dat niet mijn droombaan. Ik word betaald om te zorgen voor mijn dochter vanuit de WLZ en dat doe ik omdat het niet anders kan en ik het natuurlijk met alle liefde doe. Ik ben natuurlijk heel dankbaar dat er zo'n regeling bestaat hier in NL, maar voordat ik WLZ kon proberen aan te vragen werkte ik maar in schoonmaakbranche, zodat ik het werk goed kon combineren met alle zorgafspraken en therapieën voor mijn oudste dochter om alle ballen in de lucht te houden. Dus eerlijk is eerlijk, dit had ik mij vroeger niet voorgesteld dit leven. Dus op dit gebied voel ik mij af en toe, zo nu en dan onzeker, vergeleken met bijvoorbeeld oud-klasgenoten die het ver geschopt hebben met hun carrière. En ook omdat alles altijd alleen om de kinderen draait, het dus mijn werk is, is het wel echt fijn iets voor mezelf te hebben wat ook echt alleen van mij is. En ben ook wel trots dat dat wel goed gaat en ik daar nu ook helemaal in opbloei. Heb ook veel tussenpauzes gehad. Eerst omdat ik een docent had waar ik niet mee overweg kon, geen goed les gaf en ongepaste dingen zei. Toen gestopt en nu ongeveer anderhalf jaar geleden ergens anders en bij iemand anders weer opgepakt. Toen kwam er van mijn kant weer een operatie er doorheen, waardoor het weer even niet kon, toen corona etc. Dus ben wel echt trots op hoever ik al ben, terwijl ik dus nog niet eens echt heel lang lessen volg.