Ik loop al de hele dag te huilen, Sugarfall. Ik wist niet dat ik het in me had. Het is de beste beslissing geweest, maar ik mis haar zo. Ze is maar kort bij ons geweest, maar ze was zo lief, ondeugend, gewoon Q.
Een paar jaar geleden hebben ze de toenmalige baasjes op het tandvlees/tanden aangesproken, meerdere malen, en daar is niets mee gedaan. Dat is gaan ontsteken en zoals de dierenarts uitlegde zijn er bloedpropjes in het lichaam gekomen, wat hartruis veroorzaakte. Ze zei het de vorige keer ook, tegen ons, en ik vroeg of we er nog iets mee konden, maar we waren toen al te laat.
Maar had het uitgemaakt? Ze is toch maar mooi, op twaalf dagen na, 15 geworden. Het is goed zo. Ze heeft het goed gehad, denk ik.
Jij ook sterkte, Sugarfall!