Hij is ‘s avonds vaak laat nog aan het werk, dus dat is wel redelijk normaal. Maar vorige week was ie met werk al 2 dagen en een nacht weg en daar is ie al tot laat de kroeg in geweest, dus wat dat betreft snap ik niet waarom hij dan zo nodig deze week ook weer met collega’s de kroeg in moet. Zo’n conferentie enzo is allemaal prima natuurlijk, maar als ik aangeef dat de kinderen (en ik) hem missen dan vind ik het bloed irritant dat ie toch de kroeg in moet. Hij is bang om alle fun te missen ofzo

Jammer dat hij niet inziet dat hij thuis ook gemist wordt

Ik baal dat mijn kind al vanaf maandag niet lekker is. Ze begon maandag met een hoop niezen en snot, dinsdag nacht 2x spugen en woensdag overdag weer. De dag daarna aan de waterdunne diarree en dat heeft ze nog steeds. En vandaag weer een keer gespuugd. Zo sneu voor haar! Als het maandag nog zo is toch maar even langs de huisarts. Ondertussen loop ik zelf op mijn tandvlees omdat het zoveel energie kost nu. Om alles gaat ze huilen, hangt aan me en is tussendoor behoorlijk baldadig. Bleh.

Nee we zijn naar huis gegaan op donderdagochtend. Helaas pindakaas.
Sophie is eigenlijk heel weinig ziek. Alleen de laatste weken achtereen waterpokken, hand tussen de deur, koorts en overgeven. Dus is alles in week of 5 gehad. Verder eigenlijk nooit. Afkloppen!

Van mezelf en de vreetbuien die ik niet onder controle krijg.

Wat vervelend heb hier toen we net uit elkaar gingen ook last van gehad. Heb nu gewoon geen lekkers meer in huis en heb ik ergens zin in dan vreet ik gewoon een komkommer op of 3 appels.

Ik stap dan (als ik alleen ben) gewoon in de auto om het te gaan halen..
Of ik vreet de koekjes van mn dochter op

Maar goed, ga morgen alles weer invullen in de app voor maandag en wil maandag en dinsdag gaan fietsen naar mn werk.

Ik snap het volledig je mag altijd een PB doen als je het nodig bent. Ga jezelf niet compenseren ik had het oo dat moment ook echt even nodig en vanzelf kon ik het wat beter relativeren. Het gaat vanzelf wel beter maar het heeft echt tijd nodig. Ik merk dat ik nu niet meer die echte drang naar comfort food nodig heb. Ga nu ook vaker lezen, borduren oid wanneer ik het aan voel komen. Zoek een afleiding en doe dat als je zin hebt in eten dat helpt mezelf en dan mag ik mezelf belonen als ik een half uur geen zoetigheid of een gedachte daartoe heb gehad met bijvoorbeeld komkommer, rauwe wortel (sinds zwangerschap al een verslaving) of 1 blokje chocola. Stel voor jezelf doelen en grenzen dan gaat het snel beter. Was zelf 12kg aangekomen sinds scheiding en nu gaat het naar beneden en daar ben ik ook trots op maar die periode had ik ook echt nodig. En je mag ook wel eens egoïstisch denken als het maar niet ongezond wordt en de spuigaten uitloopt.

Ik baal van mijn moeder (goh m'n vorige baalbericht ging daar ook al over, maar nu iets anders).
Ze is zondag 2 juni jarig en dat zou ze niet vieren. Nu heeft ze ineens bedacht dat ze het wel wil vieren en wil ze dat we komen. Alleen is dat het laatste weekend voordat wij op vakantie gaan en ik heb tegen haar gezegd dat we liever thuis blijven om vast in te pakken. M'n man is de dagen daarna gewoon nog aan het werk en er zijn gewoon wat dingen die we samen uit willen zoeken en in willen pakken (dus geen kleding, dat kan ieder voor zich natuurlijk, maar alle andere varia die mee moet). We hebben dat weekend bewust leeg gehouden en ze zou het niet vieren.
Nu is ze mega teleurgesteld dat wij niet komen en m'n broer en zus wel (maar die wonen -praktisch- in dezelfde woonplaats). Op zich zouden we natuurlijk op en neer kunnen gaan op die zondag, maar eigenlijk wil ik dat gewoon niet. Ik vind ook dat we dan een beetje veel vragen van m'n zoontje, toch weer vier uur in de auto, terwijl we een paar dagen later 9.5 uur in het vliegtuig zitten en daarna een maand lang gaan rijden met hem.
Het gaat haar er natuurlijk ook met name om dat ze m'n zoontje (en ons, maar dat is écht secundair) ziet voordat we op vakantie zijn, maar mede daarom ben ik vorige week al bij haar geweest een paar dagen om te logeren. Ik vind die afstand tussen ons ook vervelend maar dat hoort er nou eenmaal bij dat je elkaar wat minder ziet.
Intussen is m'n moeder er toch een feestje van aan het maken met meer familieleden, waardoor ik toch een soort fomo krijg, lekkere guilt trip ook. Ik vind dat wel echt vervelend. Zij accepteert niet dat wij gewoon 'nee' zeggen dat we niet komen, maar gaat net zo lang door (ze is al op m'n zus aan het inspelen nu, die appte net) tot wij dan toch komen, al is het op en neer. Best wel heel erg irritant. Ik snap dat ze ons wil zien, ik wil haar ook best zien, maar we hebben dat weekend niet voor niets leeggehouden (lege weekenden hebben we nooit) en ze zou het bovendien niet vieren. En m'n man is toevallig die dag erna jarig dus wee je gebeente (ha goede uitspraak) als we dat dan wel ineens die zondag zouden vieren (gaan we niet doen hoor, maar nu durf ik dus ook niet eens meer). Lekker irritant dus en ik baal ervan dat ik nu als beetje 'de moeilijke boeman' word gezien, terwijl ik gewoon simpelweg 'nee we komen niet' heb gezegd.

Vervelend Marin. Het feest kan vast ook wel zonder jullie doorgaan hoor. Kan je niet nog een keer door de week daar even heen een cadeautje brengen? Dan heb je het weekend vrij met je man. Of je geeft haar een uitje cadeau dat ze tegoed heeft als jullie terug komen. Ik zou je gevoel volgen en hier dan echt duidelijk over zijn. Nee ik kom niet, klaar. Of ik kom wel, klaar. Dan hoef je er niet meer aan te denken.

Mijn schoonmoeder kan zulke dingen ook doen Marin.
Ook lekker op je schuldgevoel inpraten.
Ik denk echt dat je voor jezelf moet kiezen.
Bel haar nog een keer. Leg het uit en daarmee klaar.
Je bent er net geweest dus dat moet ze heus begrijpen.

Bedankt voor jullie reacties.
Lot, ja ik had al vrij duidelijk gezegd dat we niet gingen komen. Zei ze 'ok'. En nu zit ze dus op m'n zus in te praten die het weer naar mij doorkoppelt, ook zo lekker tactisch van haar. Komende week red ik niet, ik moet een bruiloft fotograferen en die zo snel mogelijk af krijgen natuurlijk. Ik plan alles goed, het weekend was bewust leeg, dus zo laat ik het het liefst ook. Er staat inderdaad al een afspraak voor na de vakantie, want zij gaan twee weken later op vakantie en ik wil haar dan ook wel heel graag even zien uiteraard. Dus dan ga ik paar daagjes daar logeren weer. Ik snap ook wel dat ze heel graag ons wil zien nog voor we gaan, maar dacht dat ik dat redelijk had gedaan door er vorige week nog naar toe te gaan. En dat ze dan geen nee accepteert vind ik best irritant. Nu voel ik me schuldig terwijl ik het gewoon duidelijk heb aangegeven volgens mij. Nou ja, bedankt dat ik even mocht spuien. Ik ben nu ook ziek en probeer nu ook genoeg rust te pakken terwijl dat niet echt uitkomt, dat helpt ook niet bij m'n humeur en rationeel denkvermogen.

Wat vervelend is dit Marin.
Is het niet mogelijk dat zij jullie zoon ophaalt om 2 nachtjes oid te logeren. Zo is hij bij het feestje, ziet ze jullie bij het halen en brengen en hebben jullie alle tijd om samen even spullen in te pakken.

Maar mochten jullie gewoon niet gaan is dit natuurlijk ook gewoon helemaal goed en logisch.

Wasmand lief dat je meedenkt maar om je nou in allerlei bochten te wringen. Nee is nee, toch.
Marin misschien even je moeder bellen en aangeven dat je dus niet komt en dat je het ook als niet prettig ervaart dat ze het nu via je zus probeert? En of ze je wens wil respecteren en dat je die stress er nu even niet bij kunt hebben nu je ziek bent.

Nou ja, nu zijn er manieren aan het komen waardoor je moeder wel haar zin krijgt. In dit geval heeft ze een nee maar te accepteren. Ik snap heel goed dat jullie je zoontje niet op zondag heen en weer in de auto gaan zetten en dan paar dagen later opnieuw een reis door laten maken.

Ze zou het niet vieren, er zijn andere plannen gemaakt en dan kan het niet zo zijn dat er opeens wel wordt verwacht dat je er bent. Je zus zou gewoon moeten zeggen dat ze zich hier buiten houdt, het zijn haar zaken niet.

Ik zou écht heel diudelijk zijn en niet 100 excuses en beweegredenen op gaan voeren. 'Nee mam, we zijn er niet bij. We wensen je een hele fijne dag, we zullen een glaasje wijn op je drinken en tot na onze vakantie'. Klaar. Als ze jullie nog wil zien, kan ze nog de maandag na haar verjaardag naar jullie toe komen.

Dat is ook het punt, je vervalt teveel in allerlei redenen en bedenkingen die je zelf hebt. Daardoor ontstaat er ruimte voor tegenargumenten. Maar soms is een intuïtief nee ook voldoende hoor. Je zus moet zich er gewoon echt lekker buiten houden :-). Niet haar stress ;-).

Winegum, wat Carrie zegt en bovendien willen we niet dat zij of m'n stiefvader met onze zoon in de auto rijden (zeker niet zo'n stuk), dat vertrouwen we ze (helaas) niet toe (tenzij nood wet breekt uiteraard).
Ja ik ga haar van het weekend nog wel even rustig bellen en het nog een keer duidelijk uitleggen dat het gewoon echt niet handig uit komt en dat nee nee is. Ik snap ook dat ze teleurgesteld is maar soms is het gewoon even niet zo. Het is ook een consequentie van ver weg wonen, dat hoort er nou eenmaal bij. Sinds kort wonen mijn broer en zus allebei weer in het noorden en ik moet zeggen dat ik ook wel even moest slikken toen m'n broer dat zei, hij was juist zo lekker dichtbij mij. Nu voelt het ook confronterender voor mij dat zij elkaar allemaal veel kunnen zien. Maar het is wat het is, en ik ben heel gelukkig in het westen (en het is ook weer niet zóó ver weg). Maar dat merk ik wel zelf ook de laatste tijd, dat ik dat best jammer vind. Gelukkig heb ik schoonfamilie heel dichtbij en dat is me ook heel wat waard. Dat is ook familie voor mij.

Dank jullie wel

Irritant, Marin! Beetje hetzelfde idee als dat gedoe dat ik vorige week met m'n schoonmoeder had. Je voelt je gewoon voor het blok gezet en dat is niet fijn. Ik zou dan ook voet bij stuk houden en niet gaan. Zoals je zelf al zegt zijn jullie daarna een maand lang onderweg, dan lijkt een weekendje niks van tevoren me wel heerlijk.
Ik ben in elk geval blij dat ik niet heb toegegeven vorige week, want dat was voor N gewoon beter.

Ja goed dat je dat hebt gedaan Bliss.

Ik baal dat mijn zusje weer enorme ruzie thuis heeft. Die hele relatie is gewoon kut en slecht, maar zij is ook echt niet goed bezig. Helaas zit daar wel een klein mannetje van 1,5 jaar tussenin en ik zit me al de hele dag zorgen te maken.
Het gaat niet goed met haar en ik krijg geen grip op haar. Ze gaat helemaal voor haar zoon, gelukkig, maar ik ben bang dat ze iedereen aan het afstoten is verder. Ze heeft hier afgelopen nacht geslapen met de kleine. Ze is hier ook hartstikke welkom, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik haar kan helpen.

Sorry voor het vage verhaal, maar meer wil ik er echt niet over kwijt hier. Niet quoten...

Dat klinkt wel heftig Leaf.

Ik baal wat van mijn vriend. Het lijkt alsof hij de ‘moeite voor elkaar doen’ fase wel wat voorbij is, terwijl ik dat echt wel nodig heb in een relatie. Niet voor even maar gewoon standaard.
Ben gelijkertijd zo benieuwd hoe dat samenwonen straks gaat, hij heeft het gevoel nu geen thuis te hebben en zit dus voornamelijk in een vluchtmodus ofzo, en kan daar zo niks mee. Heel frustrerend.

Ik baal dat mijn hoofdpijn met de week erger wordt. Ik ben al bekend met hoofdpijn en migraine maar dit jaar heb ik er veel meer last van. Ik heb dit jaar al 2x een volle week alleen maar stevige hoofdpijn gehad. En voor mij is normaal om 2x per week lichte hoofdpijn te hebben en 1x in de 2 maanden een goede migraine aanval. Nu zit ik gemiddeld op 4 dagen vrij stevige hoofdpijn en 2x per maand een migraine aanval. Ik ben zo bang dat ik iets heb in mijn hoofd wat niet hoort. Ik maak me ook best wel zorgen maar ik durf niet zo goed naar de dokter.

Ik baal van mijn 2e corrector het is de bedoeling dat je IN OVERLEG gaat over verschillen in beoordeling, maar het is zijn way or the highway. En dan na mijn eerste tegenargument al meteen een opmerking als 'ja maar mevrouw hier ga ik niet eens over discussiëren'. Men probeert ieder jaar het correctievoorschrift dusdanig dicht te timmeren dat er geen ruimte is voor discussie, maar geen enkele leerling schrijft precies op wat daar in staat. Maar dat betekent niet dat ze iets fout doen... we moeten ons 'overleg' nog afmaken en dan ben ik benieuwd welk staartje dit krijgt. Enkele jaren geleden heb ik ook zo'n 2e corrector gehad die zichzelf heel goed vond en toen heb ik me echt laten ompraten en overal op toe gegeven. Achteraf spijt van gehad, al was die hele klas uiteindelijk wel geslaagd. Aan de ene kant vind ik mezelf nu een stom star mens, maar ik wil niet maar gaan toegeven om van het gezeik af te zijn.

Ava, ik herken het niet naar de dokter durven, ik ga ook steeds niet met mijn rugpijn er naar toe omdat het er is en dan weer niet.
Maar als ik jouw verhaal lees zou ik wel gaan. Maak anders ook een soort dagboek van wanneer je wat voor soort hoofdpijn hebt en of je bijvoorbeeld dan je menstruatie hebt of niet. Misschien is er een patroon te ontdekken. Sterkte!