Zo, ik moest ff flink spitten naar dit topic, was een beetje weggezakt...
@mikado: Fijn dat je je goed voelt over de keizersnede en de flesvoeding. Dat is mega belangrijk!
@all: Hoe is het verder met de rest? Allemaal op de roze wolk, of..?
Hier alles wel goed. Van het weekend heerlijk met zn viertjes voor het eerst een weekendje weg geweest. Het was echt ontzettend genieten; heerlijk gewandeld in het bos, lekker gekneuterd in ons boshuis, ik heb nog 2 keer een uurtje gezwommen met L... Verder waren de meiden s avonds enorm aan het spoken, dus echt samen tijd met manlief was lastig.
Sowieso hebben we een nachtspook sinds M er is aan L. Slaapt M 8 vd 10 nachten gewoon al door, echt goede nachten hebben we niet met L. Die hangt zo ontzettend erg aan mij. Ik kan nog niet eens boven even iets pakken als zij beneden is. Dan is het al roepen en piepen. Zo ook dus s nachts. "mamaaaa ik wil bij jou zijn, ik wil niet alleen zijn, ik wil zo graag dat je bij me blijft". Ik heb eerst wekenlang haar in haar eigen bed laten liggen, en dan zat ik dus minimaal een half uur naast haar bed midden in de nacht tot ze weer in slaap was gevallen. En dat meerdere keren per nacht soms...
Ik ben ermee opgehouden sinds een week. In overleg met mijn man hebben we besloten haar gewoon in bed te nemen. Altijd hebben we gezegd de kinderen niet in bed te nemen, maar we hebben ons bedacht
We snappen haar behoefte, ik ben nu natuurlijk een onzekere factor voor haar, ze moet me ineens delen en zoekt de bevestiging. Als ik boos op haar word, of haar laat huilen, werkt dat alleen maar averechts, ik geef haar dan alleen maar meer onzekerheid. Ik wil haar die geven en denk dat het dan vanzelf weer wegebt. Dat ze dan het vertrouwen weer heeft dat ik er ook altijd voor haar zal zijn. Dus we hebben nu een familiebed... M in de cosleeper naast mij en L tegen me aangeplakt aan de andere kant. Haha.
En ergens voel ik me dan zo'n gelukkig en rijk mens...
Verder een leersprong gehad hier. In 1 dag tijd ging L ineens op haar zij rollen, haar hoofd omhoog houden in buiklig, tv kijken (had daarvoor totaal geen interesse daarin, dus ze heeft haar wereld vergroot) en echt communiceren in antwoord geven als je tegen haar praat... *slik* we krijgen een groot kind.
Verder heb ik het heeellll lastig dat ik maandag weer moet gaan werken.
Ik kan echt de hele dag er wel om huilen. Ik had dit helemaal niet bij L, maar nu... Pffff.. Ik hou van mijn werk, echt, maar ik vind het vreselijk om M bij anderen achter te moeten gaan laten. Het voelt echt alsof ik de enige ben die voor haar kan zorgen, ze is nog zooo klein... Ik heb al moeite als mijn schoonmoeder haar een half uurtje vasthoudt (en dan gaat ze altijd na een paar minuten huilen
), laat staan een hele dag. Het voelt echt vreselijk. Het liefst zou ik mijn werk nu meteen bellen om te zeggen dat ik ontslag neem om lekker thuis te blijven kneuteren bij de meiden. Dat ik DAT ooit nog zou zeggen...
Het zijn gelukkig maar 2 dagen (ik ga even tijdelijk 1 dag minder werken, dus dat is wel mega fijn), maar dan nog...
En dan hebben we ook nog de fles die ook gewoon nog niet lukt. Ook niet echt geruststellend...
Haha, maar verder gaat het goed hoor meiden
Ik vind het heerlijk om thuis met de meiden te tutten, lekker erop uit te gaan met ze, L trotse grote zus te zien zijn. Ik voel me stukken beter dan na de geboorte van L. Toen was ik echt in overlevingsmodus. Nu merk ik dat ik echt kan genieten... (en daar verschrikkelijk om kan huilen
)
Morgen ga ik weer eens kijken in de dierentuin met de meiden en van het weekend naar het draagevenement. Echt ontzettend zin in...
O, deze wil ik ook nog even trots delen. Haha, van het weekend. Zoooo fout om je kinderen allebei hetzelfde aan te trekken (ook al is L haar truitje wel anders overigens), maar daarom vind ik het stiekem juist zo schattig ineens