27 Feb 2015 15:43 door Anoniem114
Nou volgensmij breng ik dan een boek uit, hoor.. Ik zie 't echt niet zitten. M'n vriend zei in 't begin van de relatie al eens iets over met de vouwwagen naar de Ardennen en toen zei ik dus iets als 'BLEEHH'. En daarna heb ik hem er eigenlijk niet echt meer over gehoord. Paar maanden later zitten we bij z'n familie en komt 't over kamperen. Dus ik zei weer iets als 'BLEEHH' en toen kwam z'n zusje opeens 'Ohh echtt? Oh *vriendsnaam* Ga je dan je vouwwagen opgeven?'
En ik zat daar alleen maar, 'Whut?' omdat-ie nooit meer over kamperen is begonnen of zo. En toen voelde ik me schuldig en nu wordt de vouwwagen elke familieaangelegenheid weer naar boven gebracht 'Oh hij was er zo blij mee toen-ie 'm kreeg!' en ik zit daar maar anti-kamperen te zitten zijn. Krijg ik gelijk zo'n heel 'Kamperen-is-oké-olé-relaas' van de familie, 'ah joh, het is allang niet meer met de wcrol onder de arm naar de toiletten toe lopen..' Gevolgd door 'Je hebt ook van die chemische potjes!' En dat durven ze met een grote lach te zeggen hè? Alsof dat iets moois is, alsof het iets beters is, dan op je slippers door de ochtenddauw op 't gras, met je wcrolletje onder je arm, naar de toiletten te sjokken.
Nee. We zijn net 2 nachten naar een Hampsire hotel geweest. Dát is vakantie. Dát is ontspannen. In een voortentje zitten, met je slippers en puzzelboekje bij je, nadat je de afwas met lauw water in een friggin' teiltje hebt gedaan en met 't hele zooitje terug moet hobbelen naar jouw plekje, is gewoon een hedendaagse vorm van krijgsgevangenschap.