Welkom op Zeg maar Yes!

Bedankt voor de reacties, heel lief.

Ik heb schuldgevoel omdat ik weet hoeveel dames ongewenst kinderloos zijn. (In mijn direct omgeving alleen al 3dames) Ik heb schuldgevoel omdat we dit heel makkelijk konden voorkomen. In het heetst van de strijd één keer geen condoom gebruikt omdat we dachten dat het kon... ik ben in de 40, meerdere medische redenen waarom/waardoor ik niet meer zwanger mag zijn, dan gebeurt het door zo'n stomme fout.

De knoop is doorgehakt, we zitten zeker op 1 lijn, hoe verdrietig ook zullen we op korte termijn de zwangerschap laten afbreken dmv zuigcurretage.

Ja, en dat verdriet staat echt los van elkaar. Inderdaad geen handige actie, maar ook wel dikke pech dat je dan meteen zwanger bent. Ieder z’n eigen leed ook. Als jij om medische redenen niet zwanger mag zijn, dan is dat ook vast iets waar jij weer mee moet leven.

Sterkte met de curettage en misschien kan je man een ingreep doen om het definitief te voorkomen!

Heel veel sterkte biechtje!

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt 8 jaar geleden. Was ook met 5 weken zwangerschap. We hebben nooit spijt gehad van onze beslissing.

Voelde me in de wachtkamer bij de gynaecoloog toen ook echt enorm schuldig. Dat ik tijd van medisch personeel gebruikte voor zo'n stomme, kinderachtige fout, en inderdaad ook tegenover mensen met een onvervulde kinderwens.

Bedankt weer voor de reacties.

Filoria, konden ze jou al helpen dan met 5 weken? Ik ben niet doorgestuurd naar een gynaecoloog. Ben bij huisarts geweest en die stuurde me direct door naar een kliniek.

Ja. Misschien verschilt het per regio of arts hoe dit geregeld is? Ik kreeg een doorverwijzing naar de gynaecoloog en daarvan kreeg ik zo'n pil om een miskraam op te wekken. Was wel een pittige ervaring, ik vond de 'natuurlijke' miskraam die ik heb gehad fysiek beter te doen dan de met de pil opgewekte miskraam.

Weet je wat de reden is dat er bij jou voor een curettage wordt gekozen i.p.v. een pil? Kan ook voortschrijdend inzicht zijn natuurlijk. 8 jaar is ook alweer lang geleden.

Hoe dan ook, veel sterkte!

Sterkte Biechtje! Fijn dat jullie op één lijn zitten samen. Dan is dit gewoon het beste. En ook al weet je dat rationeel, laat alle gevoelens er maar gewoon zijn.

Aangezien we morgen op vakantie gaan en we verblijven op een camping in het buitenland zonder eigen sanitair, heeft de kliniek afgeraden om het voor de vakantie te doen. Het risico op infecties en veel bloed verlies ver van huis vonden ze/we te groot. Later op vakantie gaan is helaas geen optie, we laten het dus direct na onze vakantie doen.

Hun advies was om te kiezen voor curretage. Dan ben je sneller "klaar". Nu alleen nog nadenken over verdoving of roesje en of ik een echo foto wil.

Ik heb een curettage gehad met roesje en een keer met verdoving. Mijn persoonlijke advies: kies voor een roesje. Ik vond het 'erbij' zijn echt wel emotioneel een hel.

Ik weet sinds gister dat ik zwanger ben. Volgens berekening 5weken. Helaas is het niet gepland en niet gewenst en voel ik me nu vreselijk schuldig en kut dat we zo dom geweest zijn.

De afspraak bij de huisarts staat vandaag. Benieuwd wat het ons brengt.

Inmiddels ben ik terug van vakantie en bij een kliniek geweest. Daar bleek het geen intacte zwangerschap te zijn en heb ik een curretage gehad. Opgelucht, geen twijfels, geen schuldgevoel meer... hopelijk blijft dat zo!

Vanaf 1 augustus (23 dagen!!) gaan mijn vriend en ik proberen of we zwanger mogen worden.
Ik kan er met niemand over praten, maar zou dat wel heel graag willen. Vind het onwijs spannend én heel leuk! Ook of het ons wel gegund is.

Nou, dit liep allemaal anders dan gepland. 3 dagen voor deze datum gaf mijn vriend aan dat hij twijfels heeft. Niet over onze relatie, wel over wel/geen kind. Hij is in zijn hoofd gaan zitten, zonder het te delen en daardoor heel angstig geworden. Angst om te falen als vader, angst dat mij/de baby wat overkomt tijdens de zwangerschap of bevalling, angst dat het i.c.m. zijn diabetes1 niet goed gaat... Tuurlijk is het heel spannend en eng, dat vind ik ook, maar het zijn ook een beetje irreële angsten. We hadden toevallig voor afgelopen dinsdag een afspraak in het ziekenhuis staan bij een gynaecoloog. (mijn zwangerschap en bevalling zouden sowieso medisch worden, dus was een soort kennismaken). Ook zij gaf aan dat hij het in zijn hoofd nu waarschijnlijk véél groter heeft gemaakt dan dat het is. En dat het inderdaad wat gecompliceerde zal zijn, maar allemaal goed te controleren/helpen. 16 en 22 september hebben we afspraken staan bij onze praktijkondersteuners GGZ, waar we samen heen gaan.
De onzekerheid wanneer/of we ervoor gaan maakt me een beetje gek... Nu nog ruim een maand onzekerheid.. Gelukkig gaan we 8 september nog een week op vakantie. Maar ik vind het echt *****

Lijkt me enorm moeilijk zo voor jullie beide. Inderdaad klinken deze angsten heel irreëel. Maar dat betekent niet dat ze voor hem niet heel reëel en echt voelen natuurlijk. Je hebt er uiteindelijk echt zo weinig controle over, het zwanger worden, de zwangerschap, de bevalling en wanneer je kind er is. Het hele ervoor gaan hebben wij niet op die manier gedaan, dat kan enorm veel druk erop leggen. Het kan dan juist een mega groot ding worden. Ik hoop voor jullie dat de gesprekken bij de POH-GGZ jullie hierin ondersteunen en je vriend een weg kan gaan vinden om, om te gaan met deze angsten. Ik herken het ook wel. Toen mijn zoon net geboren was, zag ik allerlei doemscenario’s waaronder dat hij drugsverslaafd zou worden. Nu kan ik er hard om lachen maar toen dacht ik soms echt waar ben ik aan begonnen haha.

Hé wat vervelend. Hoe was het eerste gesprek? Het is nogal een groot iets natuurlijk dus op zich niet gek dat het hem beangstigd.

Mijn zoon heeft interesse in voetbal. In ons dorp heb je twee voetbalclubs. Één wat grotere en meer nette club en één wat kleinere en wat meer “dorps”. Nu is het zo dat mijn vader ooit hier naartoe is verhuisd en zich toen heeft aangesloten bij de dorpse club. Hij heeft het daar altijd erg naar zijn zin gehad en zet zich nog steeds veel in voor de club. Het is echt een droom voor hem dat iemand van de familie zich daarbij aan zal sluiten. Mijn kind is helemaal geen “voetballer” maar heeft er nu interesse in omdat het gewoon hot is op school. Hij voetbalt nooit in zijn vrije tijd of op school of zo. Ik zie dus geen hele lange carrière hierin voor hem (hoeft ook niet). Mijn voorkeur zou uitgaan naar de grotere/nette club maar ik zou het mijn vader zo gunnen (en hij zou dan helpen met trainingen en zo dus ook handig). Mijn kind heeft nog niet echt voorkeur. We wilde hem eigenlijk zelf laten kiezen. Mijn vader zegt ook lekker zelf laten kiezen dus er is helemaal geen druk vanuit hem. Maar ik vind het vooral lastig merk ik. En vraag me af in hoeverre hij zelf echt goed hierin kan kiezen.
En ik twijfel dus ook of het echt iets voor hem is.

Wij wonen in een wijk waar eigenlijk iedereen naar dezelfde club gaat. Mijn vader heeft altijd gevoetbald bij de club 200 meter verderop. Mijn oudste broertje is gestart bij de club uit de wijk. Na 2 trainingen was hij er helemaal klaar mee, dat was geen voetbal en hij wilde naar de club van papa. Ik heb mijn zoon ook een paar keer mee laten doen met de club van mijn vader maar ook voor hem is het niet wat. Wat voor mij in dit geval denk ik doorslaggevend zou zijn is hoe fanatiek zijn ze. Is het echt de strijd om de beste te zijn in de teams of is iets minder zijn ook gewoon ok. Ik zou dat dus ook in de overweging meenemen.

Heeft je zoon geen vriendje of klasgenootje bij één van die clubs? Iemand die hij kent, waar hij dan een keer mee mee kan gaan. En jij kan dan eventueel die ouders vragen naar ervaringen.

Ik zou net als minx ook willen weten hoe erg zo'n club al bezig is met winnen/verliezen en kinderen indelen/speeltijd geven afhankelijk van hun niveau.

Mijn kinderen doen overigens allebei een sport waar ze nog nooit zelf iets mee gedaan of om gevraagd hadden voor hun eerste training. Hoe lang ze het blijven doen weet ik niet, maar ze moeten toch ook ergens beginnen met iets dat ze leuk lijkt? En mijn oudste was ook niet bepaald een natuurtalent, die was bang voor de bal, stond regelmatig te dromen in het veld en gunde de tegenstander altijd de bal in een duel. Maar alle jeugdtrainers en coaches bij die club zijn zo fantastisch in stimuleren en enthousiasmeren en dochter is enorm gegroeid! Ik neem aan dat je zoon ook meerdere trainingen mee mag doen voor hij iets beslist toch? Ik zou echt sfeer proeven en kijken waar je het beste gevoel bij hebt. Succes!

Waarom gaat jouw voorkeur naar de andere club? Wat is daar wat jouw aantrekt?

Persoonlijk kies is zelf liever altijd voor een kleine omgeving. Het ons kent ons gevoel past beter bij ons. Maar het ligt ook aan hoe de clubs erin staat. Gaat het om het winnen of om het plezier?

Ja, het zijn wel goede dingen. Even sfeer proeven gewoon.

Bij beide een proefles mee doen en kijken waar de sfeer het fijnste is.

Waar voetballen zijn vriendjes/klasgenootjes?
Mijn man heeft veel in het voetbalwereldje gedaan en dat was eigenlijk altijd bij kleinere clubs. Het spreekt hem meer aan, het feit dat spelers/spelertjes geen nummer zijn. Voor jouw zoontje zou het leuk zijn om bij de club te voetballen waar opa ook vaak komt.
Ik vraag me wel af: je noemt de grotere club een nettere club. Betekent dat per definitie dat de kleinere club niet netjes is, of is dat gewoon allemaal net wat minder/anders?

Het is gewoon meer dat er andere mensen op af komen. Op de ene club vind je meer Kevins en op de andere club meer Lucassen. En er zit natuurlijk ook wel een mix.

Ik snap het. Ik zou me vooral verdiepen in het jeugdbeleid van beide clubs, maar zelf zou ik, als ik in jouw geval de keuze moest maken, denk ik wel een lichte voorkeur hebben voor de club 'van opa'. Omdat opa er zit maar ook omdat kleinschalig mij altijd meer aanspreekt. Maargoed, ik ben dan ook opgegroeid tussen de Kevins 😅 dus ik heb daar iets minder moeite mee.

Ik zou inderdaad ook even kijken naar welke club zijn vriendjes/klasgenootjes gaan. Wij hebben hier in het dorp ook 2 voetbalclubs. We komen uit een ander dorp en we kenden beide clubs niet, we hadden ook geen voorkeur. Bleek dat bijna alle kinderen uit de klas (en van de school) naar de ene club gingen. Dus hebben wij ook maar voor die gekozen. Mijn zoon heeft 1 vriendje die bij de andere club zit: zijn vader is daar al vanaf jeugd lid en heeft iets tegen de andere club. Dus dat vriendje moest bij die club. Vindt hij overigens niet leuk.
Overigens gaat van een andere basisschool in het dorp bijna iedereen naar de andere club. Ik geloof dat van oorsprong het verschil is christelijk/niet christelijk. Bij de ene club speelt het 1e elftal op zaterdag en bij de andere op zondag.

Hier ook zo'n dilemma. Toevallig zoon gister opgegeven. In het dorp zit geen voetbalclub maar we kunnen uit 2 omliggende dorpen kiezen. Van oudsher ging iedereen van hier naar de ene club. Heeft mn hele familie, gespeeld, vader voorzitter geweest. Nu is het wisselend in dit dorp wie welke club kiest.
Er is een samenwerkingsverband tussen de clubs en op oudere leeftijd spelen ze samen. Als ze blijven voetballen komen ze dus sowieso bij elkaar. Je weet nooit hoe het loopt maar ik vermoed dat mijn zoon wel blijft voetballen.
Maar hier eigenlijk andersom dan als het dilemma van Lot. Ik kon het bijna niet over mn hart verkrijgen zoon niet naar die bekende club te laten gaan. Ben er zelf ook zo vaak geweest, voel me er thuis. Maar klasgenootjes leken naar vnl naar die andere te gaan. Nu valt dat toch mee en heb ik zoon voor die club die ik wilde opgegeven en iig 2 kleuters van hier komen daar ook bij. Vind het alsnog jammer dat iedereen hier niet meer vanzelfsprekend naar 1 club gaat omdat ze echt een leuke groep jongens/vriendjes bij de 2 kleuterklassen hebben. Maar wel blij met onze keus nu.

Voor mij stond voorop dat ik mn zoon met klasgenootjes wilde laten voetballen, dus als echt iedereen naar die andere club ging, had ik dat wel gedaan. Sluit me aan bij het eerder gegeven advies. Zou zowel bij beide een proeftraining doen als kijken waar vriendjes heengaan.

Ik zou vooral kijken naar het type club. Hier heb je een echte prestatiegerichte club en een wat meer voor-het-plezier club. De tweede is meer volks, maar heb je het denk ik sneller naar je zin.

Mijn kinderen voetballen beide bij de eerste en dat heeft me al vaak stress bezorgt, ik weet niet of ik daar opnieuw voor zou kiezen (terwijl zowel mijn man als ik actief vrijwilliger zijn, zowel langs de lijn als in de kantine).

Goede tips! Ik zie hier dat de training van 18u-19u is. Maar normaal gaat mijn kind vaak rond 19u al naar boven om af te schakelen (en slaapt dan wel veel later maar toch). Hoe laat liggen jullie kinderen dan in bed na een avondtraining? En het is ook 2x per week zie ik 😅 mennn.

Goede tips! Ik zie hier dat de training van 18u-19u is. Maar normaal gaat mijn kind vaak rond 19u al naar boven om af te schakelen (en slaapt dan wel veel later maar toch). Hoe laat liggen jullie kinderen dan in bed na een avondtraining? En het is ook 2x per week zie ik 😅 mennn.

En hou dan ook nog rekening met vaak op de zaterdag een wedstrijd 😉