Welkom op Zeg maar Yes!

Wij gaan als het zo blijft wel iets doen, misschien hoeven we maar een paar keer heen en kunnen we met wat tips zelf verder aan de slag. Vooral omdat hij dus zelf bewust is en gefrustreerd raakt dat iets zeggen niet lukt. Zo sneu om te zien. Het wordt ook vergoed door de verzekeraar dus geen reden om het niet te proberen.

Even een up van dit topic want inmiddels is mijn oudste van 4 ook aan het stotteren. Het begon 4 maanden geleden en hij heeft in die periode regelmatig ook momenten gehad waarop het wel even goed ging. Alleen begint hij er nu echt last van te krijgen. Het lukt hem soms echt niet om een woord te zeggen en wordt daar ook verdrietig van als dat niet lukt. In hoeverre lukte het jullie kinderen om woorden wel of niet te zeggen. Ik heb namelijk ook ergens gelezen dat als het echt niet lukt om een woord uit te spreken, dat het mogelijk echt stotteren kan zijn i.p.v. een ontwikkelingsstotter?

Dat herken ik van onze zoon erg. Het heeft bij hem echt te maken met mentaal een sprong maken; hij gaat nu ook weer door zo’n enorme fase dat hij het woord niet uit z’n mond krijgt. Gek genoeg alleen in het Nederlands, Engels stottert hij niet. Ik zeg ook tegen hem: we hebben de tijd, je hersenen zijn aan het groeien, over een paar weken gaat het wel weer. En dat is ook altijd zo. Zusje lijkt er voor nu aan te ontkomen, maar vaak hebben siblings het ook.

Ik stotter al heel mn leven en merk dat in tijden van stress of 'vroeger' idd in tijden van ontwikkeling het erger was.

Toen ik klein was stotterde ik echt heel erg en ben dus al heel vroeg naar de logopedist gegaan, ook omdat ik sliste.

Maar uiteindelijk kan ik zeggen dat het de meeste mensen niet eens meer opvalt 💃🏼

Wij gaan als het zo blijft wel iets doen, misschien hoeven we maar een paar keer heen en kunnen we met wat tips zelf verder aan de slag. Vooral omdat hij dus zelf bewust is en gefrustreerd raakt dat iets zeggen niet lukt. Zo sneu om te zien. Het wordt ook vergoed door de verzekeraar dus geen reden om het niet te proberen.

Na 1 bezoek aan de stottertherapeut verdween het eigenlijk als sneeuw voor de zon. We hebben zelf eigenlijk weinig anders gedaan dan we deden. Wel is hij van peuterspeelzaal gewisseld naar wat oudere kinderen en kinderen die de Nederlandse taal (beter) beheersen. Mogelijk had dat ook een positieve bijdrage. Inmiddels kletst hij de oren van je hoofd in ingewikkelde volzinnen. Het lijkt erop dat zijn hoofd 10 stappen sneller wilde dan zijn mond kon volgen.

Wellicht kan je informatie inwinnen bij een logopedist?

Hier werd een soortgelijke situatie wel echte stotter.

Ik ga het zeker overleggen met de logopedist. M heeft al logopedie omdat hij nog steeds moeite heeft met bepaalde klanken, en tot nu toe werd er over het stotteren gezegd dat het vanzelf over zou gaan. Maar nu heeft hij er zo'n moeite mee dat hij soms echt niet meer uit zijn woorden komt en er ook om begint te huilen dat het niet lukt. Gelukkig heb ik morgen weer een afspraak en kan ik ook bespreken dat het nu wel echt erger wordt. Mij is wel verteld dat het stotteren in de moedertaal vaak het meest naar voren komt en in het catalaans gaat het over het algemeen wel beter. De logopedist heeft hem dan ook nog niet eerder horen stotteren maar op school wel af en toe.

Onze zoon van 5 stottert ook, nu sinds drie maanden ongeveer. We wilden de zomer even aankijken maar ik ga nu toch maar eens een logopedist bellen. Ik kan me herinneren dat hij een aantal jaar geleden ook heeft gestotterd maar toen ging het wel vanzelf over en duurde het ook niet “zo lang”. Ik vind het wel lastig, hij is al best wel introvert en durft in nieuwe situaties niet altijd te praten. En dan dit er bij zal niet echt helpen. Ben daarom ook wel bang dat hij bij een logopedist niets wil zeggen. Zelf lijkt hij er trouwens nog 0,0 last van te hebben.

Hoe is het met de kinderen in dit topic?

Dat herken ik van onze zoon erg. Het heeft bij hem echt te maken met mentaal een sprong maken; hij gaat nu ook weer door zo’n enorme fase dat hij het woord niet uit z’n mond krijgt. Gek genoeg alleen in het Nederlands, Engels stottert hij niet. Ik zeg ook tegen hem: we hebben de tijd, je hersenen zijn aan het groeien, over een paar weken gaat het wel weer. En dat is ook altijd zo. Zusje lijkt er voor nu aan te ontkomen, maar vaak hebben siblings het ook.

Deze was van mij, toen kwam hij niet uit zijn woorden en had hij ook weer een tic (wegkijken) en nu zijn beide weer volledig weg sinds eind juli ongeveer. Ik was er jaren geleden ook erg bezorgd over en intussen ben ik het zo gewend en weet hij het zelf ook dat het weer weggaat. Maar dit komt wel nadat ik ook met logopedisten heb gesproken (de makers van Het Lidcombe program, ik zat daar toevallig naast op kantoor en gaf les bij de opleiding logopedie). Een gesprek is altijd goed denk ik, ik ben alleen kalm omdat ik zie dat het bij ons steeds hetzelfde gaat

Onze zoon van 5 stottert ook, nu sinds drie maanden ongeveer. We wilden de zomer even aankijken maar ik ga nu toch maar eens een logopedist bellen. Ik kan me herinneren dat hij een aantal jaar geleden ook heeft gestotterd maar toen ging het wel vanzelf over en duurde het ook niet “zo lang”. Ik vind het wel lastig, hij is al best wel introvert en durft in nieuwe situaties niet altijd te praten. En dan dit er bij zal niet echt helpen. Ben daarom ook wel bang dat hij bij een logopedist niets wil zeggen. Zelf lijkt hij er trouwens nog 0,0 last van te hebben.

Hoe is het met de kinderen in dit topic?

Onze zoon heeft ook een periode gestotterd. Wij zijn naar het stottercentrum gegaan hiervoor. Bij onze zoon ging het vanzelf over. Hij wordt nog een jaar gevolgd, dat vind ik wel heel prettig. Je kunt altijd overleggen met een logopedist en horen wat zij ervan vinden.

Ja ik denk ook dat ik het prettig vind even te kunnen overleggen met een een logopedist! Verder negeren we het uiteraard tegen hemzelf, maar wel lastig als je dan naar iemand toe moet. Dan worden ze er zelf natuurlijk ook bewust van dat er iets is.

Bij mijn jongste is het sinds de zomervakantie ook weer even terug. Geen idee waarom eigenlijk, misschien inderdaad een ontwikkelingssprong? We negeren het maar een beetje. Enige wat we wel doen is dat als het heel erg is we even tegen hem zeggen dat ie even rustig moet ademhalen/de tijd moet nemen, dat we geen haast hebben. Dat helpt dan eigenlijk ook altijd wel meteen (op dat moment). Hopelijk gaat ook dit weer gewoon voorbij…

Apart he Zora! Hoop ook voor jullie dat het snel weer voorbij is.

Ja hoop ik ook! Hij heeft er zelf geen last van voor zover ik kan inschatten dus dat scheelt.

Dat vind ik altijd zo apart hè, mijn zoon lijkt het ook totaal niet te deren! Kan me er niks bij voorstellen maar wel heel fijn voor henzelf haha.

Ik stotter ook maar het zal me een rot zorg zijn.
Het is niet heel erg bij mij meestal maar met buien dus wel erger, kan er niet wakker van liggen en praat er niet minder om.

Ik stotter ook maar het zal me een rot zorg zijn.
Het is niet heel erg bij mij meestal maar met buien dus wel erger, kan er niet wakker van liggen en praat er niet minder om.

Nou dat laatste klopt wel 🤣😘

Idd Tove!

Kees, als volwassene kan ik me wel voorstellen dat je dat in perspectief kunt plaatsen maar ik had me wel kunnen voorstellen dat mijn zoon het heel vervelend zou vinden. Misschien komt dat nog, maar ik hoop het niet

Ik stotter ook maar het zal me een rot zorg zijn.
Het is niet heel erg bij mij meestal maar met buien dus wel erger, kan er niet wakker van liggen en praat er niet minder om.

Nou dat laatste klopt wel 🤣😘

😇

Idd Tove!

Kees, als volwassene kan ik me wel voorstellen dat je dat in perspectief kunt plaatsen maar ik had me wel kunnen voorstellen dat mijn zoon het heel vervelend zou vinden. Misschien komt dat nog, maar ik hoop het niet

Ik geloof niet dat ik het als kind wel erg vond. Vast weleens en zeker niet altijd even tof maar ik heb me er nooit iets níet om gedaan.
Het is denk ik vooral afhankelijk van de omgeving of het kind er last van heeft of niet.
Zeker ben ik er vroeger weleens mee gepest maar niet super erg. (Gelukkig)