Welkom op Zeg maar Yes!

GSTQ ,

🌹 🌹 🌹

Heel veel sterkte GSTQ.
Mijn vader had het ook, ik heb hem een brief geschreven waarin ik vertelde wat ik aan hem bewonder, herinneringen aan vroeger en vooruitkeek naar de toekomst. Ik heb hem daarin ook bedankt voor alles. Hij kon dat lezen op het moment dat hem uitkwam (mijn moeder las het voor, hij kon zelf niet echt meer lezen aan het eind). Maar de momenten samen was ik ook niet bezig met "mooie momenten". Je wordt geleefd (zo heb ik dat in ieder geval ervaren) en pas als het voorbij is kun je dankbaar zijn voor de rust en het einde van de pijn. Ik vond het overigens wel een fijne gedachte toen mijn vader zelf na lange tijd van vechten en niet willen opgeven, zelf aangaf "het is goed zo". Hij zei: ik ben niet bang en ook niet verdrietig. Dat ene zinnetje daar heb ik zelf heel veel troost uit gehaald.

Wij waren heel bang voor de grote klap die zou komen als hij eenmaal kwam te overlijden. Maar die grote klap kwam niet echt. Het ziek zijn en pijn lijden bleek een veel grotere impact te hebben dan dat daadwerkelijk laatste moment, dat ging heel erg vredig bij ons. Het voelde ook als een soort opluchting. Je wil iemand natuurlijk niet verliezen, maar je weet dat het gaat gebeuren en dan is het toch ergens een soort berusting en opluchting.

Nogmaals heel veel sterkte gewenst.

Heel veel sterkte GSTQ. Lijkt me vreselijk om je vader zoveel pijn te zien hebben

GSTQ, hoe is het nu? Hoe gaat het met de pijn?