Welkom op Zeg maar Yes!

Bedankt voor de reacties, heel lief.

Ik heb schuldgevoel omdat ik weet hoeveel dames ongewenst kinderloos zijn. (In mijn direct omgeving alleen al 3dames) Ik heb schuldgevoel omdat we dit heel makkelijk konden voorkomen. In het heetst van de strijd één keer geen condoom gebruikt omdat we dachten dat het kon... ik ben in de 40, meerdere medische redenen waarom/waardoor ik niet meer zwanger mag zijn, dan gebeurt het door zo'n stomme fout.

De knoop is doorgehakt, we zitten zeker op 1 lijn, hoe verdrietig ook zullen we op korte termijn de zwangerschap laten afbreken dmv zuigcurretage.

Ja, en dat verdriet staat echt los van elkaar. Inderdaad geen handige actie, maar ook wel dikke pech dat je dan meteen zwanger bent. Ieder z’n eigen leed ook. Als jij om medische redenen niet zwanger mag zijn, dan is dat ook vast iets waar jij weer mee moet leven.

Sterkte met de curettage en misschien kan je man een ingreep doen om het definitief te voorkomen!

Heel veel sterkte biechtje!

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt 8 jaar geleden. Was ook met 5 weken zwangerschap. We hebben nooit spijt gehad van onze beslissing.

Voelde me in de wachtkamer bij de gynaecoloog toen ook echt enorm schuldig. Dat ik tijd van medisch personeel gebruikte voor zo'n stomme, kinderachtige fout, en inderdaad ook tegenover mensen met een onvervulde kinderwens.

Bedankt weer voor de reacties.

Filoria, konden ze jou al helpen dan met 5 weken? Ik ben niet doorgestuurd naar een gynaecoloog. Ben bij huisarts geweest en die stuurde me direct door naar een kliniek.

Ja. Misschien verschilt het per regio of arts hoe dit geregeld is? Ik kreeg een doorverwijzing naar de gynaecoloog en daarvan kreeg ik zo'n pil om een miskraam op te wekken. Was wel een pittige ervaring, ik vond de 'natuurlijke' miskraam die ik heb gehad fysiek beter te doen dan de met de pil opgewekte miskraam.

Weet je wat de reden is dat er bij jou voor een curettage wordt gekozen i.p.v. een pil? Kan ook voortschrijdend inzicht zijn natuurlijk. 8 jaar is ook alweer lang geleden.

Hoe dan ook, veel sterkte!

Sterkte Biechtje! Fijn dat jullie op één lijn zitten samen. Dan is dit gewoon het beste. En ook al weet je dat rationeel, laat alle gevoelens er maar gewoon zijn.

Aangezien we morgen op vakantie gaan en we verblijven op een camping in het buitenland zonder eigen sanitair, heeft de kliniek afgeraden om het voor de vakantie te doen. Het risico op infecties en veel bloed verlies ver van huis vonden ze/we te groot. Later op vakantie gaan is helaas geen optie, we laten het dus direct na onze vakantie doen.

Hun advies was om te kiezen voor curretage. Dan ben je sneller "klaar". Nu alleen nog nadenken over verdoving of roesje en of ik een echo foto wil.

Ik heb een curettage gehad met roesje en een keer met verdoving. Mijn persoonlijke advies: kies voor een roesje. Ik vond het 'erbij' zijn echt wel emotioneel een hel.

Ik weet sinds gister dat ik zwanger ben. Volgens berekening 5weken. Helaas is het niet gepland en niet gewenst en voel ik me nu vreselijk schuldig en kut dat we zo dom geweest zijn.

De afspraak bij de huisarts staat vandaag. Benieuwd wat het ons brengt.

Inmiddels ben ik terug van vakantie en bij een kliniek geweest. Daar bleek het geen intacte zwangerschap te zijn en heb ik een curretage gehad. Opgelucht, geen twijfels, geen schuldgevoel meer... hopelijk blijft dat zo!

Vanaf 1 augustus (23 dagen!!) gaan mijn vriend en ik proberen of we zwanger mogen worden.
Ik kan er met niemand over praten, maar zou dat wel heel graag willen. Vind het onwijs spannend én heel leuk! Ook of het ons wel gegund is.

Nou, dit liep allemaal anders dan gepland. 3 dagen voor deze datum gaf mijn vriend aan dat hij twijfels heeft. Niet over onze relatie, wel over wel/geen kind. Hij is in zijn hoofd gaan zitten, zonder het te delen en daardoor heel angstig geworden. Angst om te falen als vader, angst dat mij/de baby wat overkomt tijdens de zwangerschap of bevalling, angst dat het i.c.m. zijn diabetes1 niet goed gaat... Tuurlijk is het heel spannend en eng, dat vind ik ook, maar het zijn ook een beetje irreële angsten. We hadden toevallig voor afgelopen dinsdag een afspraak in het ziekenhuis staan bij een gynaecoloog. (mijn zwangerschap en bevalling zouden sowieso medisch worden, dus was een soort kennismaken). Ook zij gaf aan dat hij het in zijn hoofd nu waarschijnlijk véél groter heeft gemaakt dan dat het is. En dat het inderdaad wat gecompliceerde zal zijn, maar allemaal goed te controleren/helpen. 16 en 22 september hebben we afspraken staan bij onze praktijkondersteuners GGZ, waar we samen heen gaan.
De onzekerheid wanneer/of we ervoor gaan maakt me een beetje gek... Nu nog ruim een maand onzekerheid.. Gelukkig gaan we 8 september nog een week op vakantie. Maar ik vind het echt *****

Lijkt me enorm moeilijk zo voor jullie beide. Inderdaad klinken deze angsten heel irreëel. Maar dat betekent niet dat ze voor hem niet heel reëel en echt voelen natuurlijk. Je hebt er uiteindelijk echt zo weinig controle over, het zwanger worden, de zwangerschap, de bevalling en wanneer je kind er is. Het hele ervoor gaan hebben wij niet op die manier gedaan, dat kan enorm veel druk erop leggen. Het kan dan juist een mega groot ding worden. Ik hoop voor jullie dat de gesprekken bij de POH-GGZ jullie hierin ondersteunen en je vriend een weg kan gaan vinden om, om te gaan met deze angsten. Ik herken het ook wel. Toen mijn zoon net geboren was, zag ik allerlei doemscenario’s waaronder dat hij drugsverslaafd zou worden. Nu kan ik er hard om lachen maar toen dacht ik soms echt waar ben ik aan begonnen haha.