Welkom op Zeg maar Yes!

Soms ben ik zo zat van de combi werk en kinderen. De stress die het oplevert. Als ik weer ruzie met mijn man heb over wie de belangrijkste werkafspraken heeft en daardoor echt niet het zieke kind kan ophalen van de opvang. Of als ik tig afspraken op mij werk moet verzetten om een kind uit te zwaaien naar schoolreisje. Of als de kinderen hangry en overprikkeld zijn als ze weer om 5 voor 6 ophaald worden van de opvang/BSO omdat het eerder niet lukt. Of als mijn man weer in het buitenland is en ik een hele nacht in touw ben voor de kinderen, de ochtendspits alleen doe en al uitgeput ben als mijn werk nog moet beginnen. Etcetera etcetera. Dan denk ik soms, voor het gezin zou het veel beter zijn dat ik stop met werken. Financieel kan het, dat is het punt niet. Maar toch zou ik het niet kunnen. Enerzijds heerlijk relaxt, maar heb wel een beetje uitdaging en volwassen gesprekken nodig, en verdien ook graag mijn eigen inkomen.

Hebben jullie weleens overwogen om thuisblijfmoeder te worden? Zou je het willen als het financieel mogelijk was?
Het lijkt me ultiem heerlijk als je een partner hebt die thuisblijfouder is. Zelf lekker werken en alles thuis geregeld. Ik heb het mijn man eens voorgesteld, maar helaas haha

Dat heb ik Marit, een man die volledig thuis is, en dat ís ook heerlijk. Maar het is niet altijd makkelijk voor hem ook, zelfde zaken waar een thuisblijfmoeder tegenaan loopt. We hebben dus nooit opvang nodig en de kinderen hoeven niet heel vroeg hun bed uit en elke middag uit school is er iemand thuis, dat was heel belangrijk voor ons.

Hij werkt vanuit huis erbij en het plannen is voor hem ook stressvol. We hebben jarenlang beide parttime gewerkt maar omdat ik het dubbele verdien was dat uiteindelijk niet heel slim. Ik merk wel dat hij de sociale kanten mist van collega’s hebben. Tegelijkertijd mist hij niks van de kinderen en mijn werk is zo flexibel dat ik best veel thuis ben. Sowieso elke schoolvakantie ook, wel echt een luxe. Dus is het niet mogelijk dat hij iets minder gaat werken en jullie beide parttime doen?

Als je beide parttime werkt heb je vaak alsnog 3 dagen waarin je opvang nodig hebt.

Wij hebben de dagen die we beiden werken verdeelt. Dus als onze zoon dan ziek is is er geen discussie. Het is dan “jouw” dag. Zelfde voor brengen/halen.
Mbt in t buitenland werken is dat inderdaad elke keer wel een hoop geregel. Wij hebben nog niet te maken met basisschool dus zijn nog wel flexibeler zonder vakanties en weg breng tijden etc.

Ik zou overigens nooit thuisblijf ouder willen zijn. Lijkt me dodelijk saai. Je wereldje wordt zo klein.
Ik hou van de groei, uitdaging, intelligente gesprekken en nog zo veel meer wat werk met zich mee brengt.

Ik heb het de afgelopen jaren best vaak overwogen. En zou financieel ook mogelijk zijn. De overweging was de afgelopen jaren meer vanuit mn eigen gezondheid (zowel mentaal als fysiek) die nog wel eens te wensen over laat. Als ik er weer eens helemaal doorheen zat, heb ik vaak overwogen te stoppen met werken.
Nu ze naar school gaan en het ook beter met mezelf gaat, gaat dat beter. Nu is de overweging om thuis te blijven meer vanuit mijn kinderen, voor wie de 2 dagen bso teveel zijn. Nu ben ik mijn uren zou gaan werken dat ik 3 middagen thuis ben, en partner 1 middag, waardoor ze 1 dag bso hebben. Liefst zou ik ze helemaal niet naar de bso willen maar ook weer niet graag genoeg dat we er meer voor willen opgeven qua werk dan nu.
Verder is mijn partner regelmatig een nacht weg, maar op andere tijden ook flexibel. Waardoor ik ook me flexibel naar mijn werk kan opstellen en op mijn vrije middagen ook wel eens kan werken. Wat je zegt ME over dat je voor jezelf je werkt ook nodig hebt, dan is in mijn ogen ook het beste voor je gezin dat je werkt, en dat je niet altijd thuis bent.
Uiteindelijk ben ik nooit gestopt met werken omdat ik ook de nadelen daarvan te groot vond op alle gebieden. Het zou in sommige tijden een opluchting zijn voor de korte termijn, maar als snel zou ik ook veel nadelen ondervinden.

Ik zit nu al ruim een half jaar thuis en ik moet zeggen dat het zoveel rust geeft binnen ons gezin. Ik zit natuurlijk in de ziektewet, júist door alle stress van al die ballen hoog houden, maar toch merk je dat er veel meer balans is in ons gezin. Geen gedoe met halen, brengen, opvang, etc. Ik heb deze maanden serieus gedacht dat een sabbatical van een of twee jaar heel goed zou zijn.

Toch zou ik het niet willen. Ik vind mijn werk te leuk, mijn rol als collega en als professional te belangrijk. En uiteindelijk zou ik er geen leukere moeder van worden (alhoewel dat al werkend ook mis ging 😉). Nu het beter met me gaat merk ik dat het de dagen thuis soms best saai vind en ook dat ik het steeds voor de kinderen beschikbaar zijn niet altijd prettig vind.

Ik zou doodongelukkig worden als thuisblijfmoeder. Ik werk niet voor niks 32 uur. Mijn wereld zou dan heel klein worden aangezien al mijn vriendinnen ook werken. Ik ken eerlijk gezegd ook geen enkele thuisblijfmoeder in mijn directe omgeving. Ik vind het prima te combineren mijn werk met mijn gezinsleven. Ons kind gaat met plezier 3 dagen naar de BSO en we zien wel hoe dit gaat wanneer dit plezier er wellicht niet meer is. Meestal krijg ik hem niet mee naar huis wanneer ik hem op kom halen. Ze zijn de hele middag lekker buiten daar.

Ik zou eerlijk gezegd echt niet weten wat ik de hele dag thuis zou moeten doen wanneer ons kind op school is. Het huishouden hoef ik geen uren elke dag te doen en ik zou dan naar de lege huizen in de straat kijken omdat iedereen werkt. Lijkt me erg saai.

Bij ziekte vangen we om en om op met kortdurend zorgverlof of opa en oma passen dan extra op. Ik doe 9/10 breng en haal momenten maar dat is prima te doen elke ochtend en middag. Voor mij geen reden om minder te gaan werken. Ik heb het ook nooit overwogen om thuis te blijven. Mijn vriend werkt sinds de geboorte van ons kind 5 dagen en is ook vaak in in het buitenland voor het werk. Dit is voor ons gezin geen probleem.

Voor mij is het financieel geen optie, want ik sta er financieel helemaal alleen voor. Ik kan me voorstellen dat je volledig thuis wil zijn als de kinderen nog niet naar de basisschool gaan. Dat je de zorg dan zelf wil doen en die tijd optimaal wil meemaken. Maar ik kan me niet zo goed voorstellen dat je in de basisschoolperiode en middelbareschoolperiode thuis wil zijn. Kinderen zitten dan een groot deel van de dag op school en dan zit jij thuis een beetje te koekeloeren. Dan ben je natuurlijk naast thuisblijfmoeder ook chef huishouden, maar daar loop ik persoonlijk niet warm voor.

Daarnaast vind ik, en dit is dus een mening, dat we allemaal een steentje bij te dragen hebben in de samenleving. Dat kan vrijwilligerswerk zijn of betaald werk, maar om de maatschappij draaiende te houden hebben we mensen nodig. Als moeders thuis zouden blijven zouden we in de zorg en het onderwijs een groot probleem hebben. Ik vind de beweging in sociaal werkgeverschap waarin er meer ouderschapsverlof is, flexibiliteit in werktijden en thuiswerken en ruimte voor mantelzorg veel belangrijker. Zodat je het kunt doen en kunt volhouden.

Ik overweeg weleens om kleiner te gaan wonen en minder te werken. Maar mijn functie kan niet in 24 uur. En dan zou ik iets gaan doen waar ik intellectueel niet uitgedaagd zou worden. Daar word ik ook niet blij van. Helemaal thuisblijven terwijl mijn kinderen op school zitten zou echt niet goed voelen, ook al zou het kunnen.

Ik zou nooit zelf de keus hebben gemaakt om thuisblijfmoeder te worden. Maar door mijn ziek zijn ben ik nu alweer 3 jaar volledig thuis en dat zal de komende tijd zo blijven omdat ik ben afgekeurd.
Ik merk dat het ook wel rust heeft gebracht, de kinderen vinden het erg fijn dat ik altijd thuis ben zodra ze 's ochtends de deur uit gaan en als ze 's middags thuis komen. Geen stress als er iemand ziek is etc.
De oudste is dit jaar op het voortgezet onderwijs begonnen en was voorals de 1e maanden echt zoekende met het huiswerk en hoe te leren. Hij zegt geregeld mama ik vind het heel stom dat je ziek bent maar vind het wel fijn dat je altijd thuis bent.

Mijn broer en schoonzus hebben tot de jongste 4 is in elk geval nu een verdeling dat de ene 16 uur werkt en de ander 24 uur, waardoor ze geen opvang nodig hebben. Dat vind ik wel een mooie situatie, maar zij hebben een lage hypotheek, waardoor het ook goed kan. Ik verwacht dat ze dit anders gaan inrichten als ze allebei op school zitten.

Ik vind het zelf echt ingewikkeld. Sowieso zouden wij het op één salaris denk ik al niet redden en ik denk dat ik ook niet blij zou worden zonder werk (en andersom ook niet). Tegelijk vind ik het gevoelsmatig echt moeilijk om echte kleintjes vier dagen in de week vroeg wakker te maken en naar de opvang te brengen. Mijn huidige baan zou ik ook echt niet in minder dan vier dagen kunnen doen, dus als ik minder zou willen werken, dan doet dat vermoedelijk ook iets in hoe uitdagend mijn baan is.

Ik snap heel goed Marsy dat het voor jouw man ook zeker niet altijd leuk of makkelijk is. En daarom is dit voor jou als partner vast ook niet een halleluja-oplossing. Want je wilt je partner het liefst ook zien op een plek wat bij hem past.

Mijn man heeft een drukke baan met regelmatig dagen aan de andere kant van Nederland en weken buitenland. Hij doet ook nog in deeltijd een PhD. Hij is wel de vrijdagmiddag vrij bij de kinderen. En de ochtend werkt hij thuis. Dus de hele vrijdag is 'voor hem'. En dat werkt al zoveel relaxter, daarom vind ik vrijdag de fijnste werkdag. Ik zou het heel fijn vinden als hij minder gaat werken. Maar dat gaat nu niet lukken.
Daarom werk ik minder (22 uur). En dat vind ik echt oke. Want ik wil graag ook bij de kinderen zijn. Maar toch. Ik vind het ook
zwaar.
Overigens ben ik het wel met holygolightly (dit schrijf ik verkeerd he?) eens over het bijdragen aan de maatschappij. Alhoewel ik dat nog wel iets anders vind als je kinderen thuis hebt. Als ze allemaal op school zitten en je werkt niet dan zou ik inderdaad niet weten wat ik de hele dag zou moeten. Daarbij heb ik een enorm dure specialistische opleiding gedaan, betaald door 'de maatschappij,' dus om daar nu zo mee te stoppen vind ik ook niet te verantwoorden naar mezelf. Ik ga dus ook niet stoppen. Maar de laatste jaar tot mijn jongste naar school gaat iets beter doorkomen zou fijn.

Ik vind het overigens nu ze op school zitten ook geen optie meer om helemaal niet te werken, alleen ik vind het eerder moeilijker te combineren dan toen ze nog niet op school zaten dan dat het makkelijker wordt. Ik stuurde ze met veel plezier wisselend 2 of 3 dagen naar het kdv. En met de bso naast school vind ik dat wel heel anders. Maar dat is per kind, gezin, situatie denk ik anders hoe je dat ziet.

Ik vind dat thuis blijven bij kinderen ook bijdragen aan de maatschappij is. Bovendien zijn er zoveel bullshit banen en mensen die helemaal geen goed werk doen. Ik vind het in die zin niet terecht thuisblijfouders erop aan te kijken niet of te weinig bij te dragen.

Ik ben de afgelopen 10 jaar thuisblijfmoeder geweest. Geen spijt van gehad. Vond het veel fijner, rustiger en relaxter dan nu.
Wil nog wel eens terug als ik weer een compleet uitgeputte kleuter van de bso haal die alleen nog maar kan huilen

Ik zou het absoluut niet willen. Een periode niks doen lijkt mij heerlijk trouwens, maar niet voor jaren. Ik wordt ook niet blij van de hele dag mijn kinderen om mij heen en/of huishouden runnen.
Maar ik wil met name niet in een afhankelijke positie terechtkomen. Want je kan met partner natuurlijk van alles af spreken, maar je brengt geen geld in (ja, je bespaart wel geld van opvang) en dat zou voor mij niet prettig voelen.

Ik zou gillend gek worden. Ik vond vroeger hele dagen thuis met de kinderen (voor ze naar school gingen) vermoeiender dan werken. En nu nog wel eens. Ik haal enorm veel voldoening en uitdaging uit mijn werk en daar krijg ik energie van. Daar word ik een leukere moeder van. En ik draag iets bij aan de maatschappij. Ik wil dat voorbeeld ook aan mijn kinderen meegeven.

Mijn vriend en ik werken allebei 4 dagen, al werkt hij tegenwoordig ook op zijn papadag, want beide kinderen zitten op school. Ze gaan twee dagen naar de bso en één dag halen opa en oma ze op. Ze gaan graag naar de bso, dus dat is prima.

Ik ben de afgelopen 10 jaar thuisblijfmoeder geweest. Geen spijt van gehad. Vond het veel fijner, rustiger en relaxter dan nu.
Wil nog wel eens terug als ik weer een compleet uitgeputte kleuter van de bso haal die alleen nog maar kan huilen

Ja.dat herken ik ook, de compleet oververmoeide overprikkelde kleuter die alles maar kan huilen tijdens het eten en je doel op dat moment is om hem zo snel mogelijk in bed te krijgen zonder dat er ook maar 1 leuk/fijn momentje is. Bleghh. Ik vind de gewone opvang voor kinderen tot 4 jaar prima. Mijn jongste is ruim 2 en gaat 2.5 dag per week en hij vindt het oprecht leuk. Vonden de anderen ook altijd. Maar BSO is gewoon to much, dat hebben ze allemaal bij ons slecht getrokken. Wij hebben verder ook geen hulp van opa's/oma's en kunnen ook niet pas om 9 uur beginnen met werken, dus ze moeten ook naar VSO. Kunnen ook niet eerder stoppen dus zijn er eind van de dag ook net voor sluitingstijd om 18 uur. Echt een lange dag.

Ik sta er 100% alleen voor dus niet een optie maar hebben het wel over gehad voordat ik zwanger was. Hij vond heg prima als ik dat zou willen maar 100% thuisblijfmoeder zou ik toch een te groot risico vinden wua onafhankelijkheid en opbouw. Ik moet ook wel zeggen dat ik maar 1 kind heb en er vooral van geniet. Ik ervaar het niet als zwaar gelukkig.

Nooit. Ik ben altijd blij als het weer maandag is en ze naar de opvang gaan haha. De hoeveelheid prikkels en hang-gedrag en ge-mama mama mama de hele dag. Ik heb dat zo onderschat. Mijn dochter kan zich echt nog geen 5 minuten alleen vermaken. Vermoeiend. Volgens mij zijn we beide blij (dochter en ik) als ze in november naar school gaat.

Ik breng de kinderen ook altijd om 8.00 naar de opvang en haal ze 17.20/17.30 op. Die heilige 3 kwartier van 16.30 tot 17.15 kook ik op m’n ‘gemakkie’ en geniet ik van de rust en even alleen zijn. Geen enkel gezinslid thuis.

Mijn kinderen vinden het (kleinschalige, 2 groepen) kdv overigens fantastisch leuk en gaan met veel plezier. Nooit huilen bij het afscheid. We hebben ook de BSO in hetzelfde gebouw gekozen. Bekende leidsters die soms ook kdv diensten werken. En maar 3 groepen.

Mijn dochter heeft straks trouwens nog een klassiek rooster. Dus hoeft ‘maar’ 2 uur naar de BSO op ma en di. We gaan het wel zien, maar denk dat ze het prima aankan. Zij kan sowieso veel beter omgaan met prikkels dan ik haha.

Ik denk dat t voor jou ook zwaarder is Marit Eline met zoveel kinderen. Ik heb maar 1 kind en ik ervaar het ook totaal niet als zwaar (net als dronkentaart). Ik ervaar ook weinig stress door m’n kind. Misschien dat t nog verandert zodra hij op school zit.

Wij werken allebei dichtbij huis. Weinig reistijd.
Ik maak hem bijvoorbeeld nooit wakker om naar de opvang te gaan. Dat las ik iemand anders zeggen als negatief punt.

Ik zou geen thuisblijf moeder willen zijn. Ik denk dat ik een leuker mens ben als ik ook iets voor mijzelf heb, waar ik geen zorgtaken heb. Als ik niet betaald zou werken zou ik veel vrijwilligerswerk gaan doen. Daar denk ik sowieso weleens over, want ik vind doordat ik veel uur werk (en met mij heel veel andere mensen ook) dat het belang van vrijwilligerswerk soms wat onderbelicht blijft.

Maar helemaal thuis blijven, echt niet! Tijdens mijn zwangerschapsverlof merkte ik bijvoorbeeld ook dat ik soms snakte naar even geen ‘verantwoordelijkheid’ qua zorgtaken. Ik ben denk ik te autonoom om altijd voor een ander te zorgen.
Daarnaast zou ik me trouwens ook te verplicht voelen om mijn huis perfect op orde te hebben als ik niet zou werken. Nu heb ik iig een goed excuus als ik aan dingen in huis niet toekom 😂

Ik ben vijf jaar thuisblijfmoeder geweest. Dat was wat langer dan ik zelf wilde door corona maar ik ben heel erg blij dat ik in die tijd thuis was voor de rust thuis ondanks dat het me ook psychisch veel moeite heeft gekost. Ik ben heel erg blij dat ik er die eerste jaren voor de kinderen kon zijn, het was een hele rustige tijd, heb heel veel tijd met ze door kunnen brengen toen ze zo klein waren. Ik ben daar erg dankbaar voor. Toch ben ik weer gaan werken en daar ben ik ook zo blij mee. Het werken geeft me zoveel energie en ik haal er zelf zoveel uit. Ik vind het helemaal niet ingewikkeld om alle ballen hoog te houden omdat dat psychisch voor mij veel makkelijker is dan één bal die te zwaar werd. Ik ben zoveel meer mezelf. Maar heb er geen spijt van dat ik het destijds zo heb gedaan en ben blij dat dat in die eerste jaren van de kinderen was.

Thuisblijfmoeder zou ik zeker niet gelukkig van worden, ik zou dan ook het volwassen gesprek en de persoonlijke ontwikkeling missen, ik denk ook echt dat ik een leukere moeder ben doordat ik werk.
Maar ik heb ook wel het verschil gezien in baan en flexibiliteit rondom de kinderen/ thuis werken en hoe veel verschil er in zwaarte kan zitten qua ballen hoog houden.

Eerder werkte ik 32uur en mijn man meer dan full-time, beide op kantoor en ook nog wat reistijd en stress rond treinen die niet op tijd reden en files, geen familie in de buurt etc.

Inmiddels heeft mijn man een baan waarbij hij veel flexibeler is hoe laat hij op de dag werkt, dus op zijn thuiswerkdag gaan de kinderen niet naar de bso, maar gaat mijn man voetbaltraining geven etc en werkt hij nog even nadat de kinderen in bed liggen. Zo regelen we ook tandarts/ dokter/ ziekenhuis afspraken.

Ik werk op fietsafstand van huis, dus als een kind ziek is ben ik er zo om ze op te halen en geen file stress. In het geval van een ziek kind kunnen we beide thuis werken, dus dat verdelen we gewoon zonder stress.
En ik werk op vrijdag alleen onder schooltijd bijvoorbeeld.

Wij hebben maar 2 dagen bso terwijl ik 30 uur werk en mijn man nog steeds meer dan full-time werkt. Qua stress is het zoveel makkelijker dan met onze vorige banen.

En ze zitten op een kleinschalige bso, niet gekoppeld aan de school zelf, de kinderen zijn nu wat ouder maar ze zijn daar eigenlijk nooit compleet overprikkeld vandaan gekomen.

En nu de kinderen ouder worden, wordt het ook gewoon makkelijker vind ik. De oudste gaat nog wel naar de bso ivm de lange vakantiedagen, maar op gewone schooldagen fietst hij er zelfstandig heen en na een uurtje gaat hij zelfstandig naar voetbal en daarna naar huis. Ik hoef niet te haasten om op tijd op het voetbalveld te staan om hem op te halen, dat scheelt ook zoveel!

Ik had met mijn ex afgesproken dat ik in ieder geval de eerste paar jaar thuis zou zijn. Nu raakte hij aardig de weg kwijt waardoor we tijdens mijn zwangerschap uit elkaar gingen. Dat was het zetje wat ik nodig had om in een zware burn out te raken. Raakte vervolgens ook mijn baan kwijt. Nou ja niet een ideale combi. Toen J een jaar was heb ik 2,5 maand een waarneming gehad en werkte ik parttime. Toen heb ik mezelf zo over de kop gewerkt want van niets naar dit was ik nog helemaal niet aan toe. Ik moest toen een uitkering aan gaan vragen want de ww was ondertussen op. De gemeente heeft toen aangegeven dat ik eerst weer tot rust moest komen en rustig op gaan bouwen. In mei 2017 heb ik toen via de gemeente ergens gewerkt maar dat was echt totaal niet passend. Die eigenaar had echt liefde voor z’n vak maar ik kwam daar totaal niet tot mijn recht dus hij heeft aangegeven dat het hem niet ging worden. In september toen gestart met een studie om baankansen te vergroten omdat mijn BIG-registratie ondertussen ook niet meer geldig was. Half januari ben ik toen via de gemeente bij een re-integratieplek gekomen bij een uitzendbureau. Het idee was dat zij doordat je daar werkt een goed beeld kunnen krijgen van wat bij jou past en je zo beter aan werk kunnen helpen. Na 4 weken werd ik op zondag op een vacature gewezen die een oud collega van hun deelde. Ik heb toen gesolliciteerd ben afgewezen omdat de andere voorkeurskandidaat net iets flexibeler was. 2 weken later werd ik gebeld door de collega waar ik het gesprek mee gehad had. Ze hadden voor een andere afdeling een vergelijkbare functie of ik nog interesse had. Dat was op dinsdag, op donderdag ben ik langs geweest en op dinsdag ben ik bij mijn huidige werkgever begonnen waar ik met 7 dienstjaren ondertussen tot de meubels gerekend mag worden.

Ik ben heel blij dat ik de eerste 2,5 jaar er veel voor J heb kunnen zijn. Toen ik begon met werken werkte ik 24 uur. De ene week ma di do en de andere week di wo vrij. De weekenden dat hij naar zijn vader ging was ik de maandag en de vrijdag ervoor vrij. Je merkte namelijk wel dat dat echt invloed op hem had en hij moest schakelen. Na bijna een jaar ben ik net wat meer gaan werken. Toen vaste dagen met de vrijdag vrij en de woensdagmiddag vrij. Toen J 5 was en ik er 3 jaar werkte kwam mijn huidige functie vrij. Ik heb daar op gesolliciteerd en ben dat toen ook geworden. J heeft nooit op de BSO gezeten. In het begin werkte ik nog op maandag dinsdag en donderdag op kantoor. Maandag en dinsdag was mijn vriend op tijd thuis en donderdag haalde oma hem uit school. Na corona ben ik een dag extra thuis blijven werken en was mijn vriend op maandag op tijd thuis en donderdag bleef oma.

Helemaal 100% thuis zijn zou ik nu niet meer willen. Daar worden we allebei niet gezelliger van. Zeker omdat J ook volledig thuis zit dan zit je gewoon te veel boven op elkaar. Qua prikkels is dit wel veel maar mijn werk is wel heilig. Ik zou ook niet willen dat mijn vriend bijvoorbeeld alles betaalt. Door alles wat ik mee heb gemaakt wil ik ook gewoon een eigen inkomen hebben en zelfstandig zijn. Ik wil niet afhankelijk van anderen zijn. Nu wordt J ook 10 komende zomer dus over een jaar of 2 mag je toch ook wel een bepaalde zelfstandigheid verwachten waarbij hij mij helemaal niet nodig heeft.

Ik vind mijn kinderen fantastisch, maar ik zou niet geschikt zijn als thuisblijfmoeder. Ik heb liever de hele dag veel te doen, en daarnaast wil ik ook graag dingen bereiken en dat doe ik niet bij het poetsen van mijn huis 😂

Nee, daar zou ik niet gelukkig van worden.

Met mijn vorige baan werkte ik vooral onder schooltijd van dochter. Nu heb ik een nieuwe baan sinds november en heeft man gelukkig met zijn werk kunnen regelen dat hij optijd klaar is met werken om dochter van school te halen (is vrachtwagenchauffeur en begint vaak 2u ‘s nachts met werken). Via deze manier werken we beide fulltime maar wel zo afgestemd dat we geen opvang nodig hebben.
Ik ben een leukere moeder als ik naast mn gezin en thuis ook mijn werk heb.