Welkom op Zeg maar Yes!

Hier ook geen schermen in de auto. Wel wat tekenspullen en fidget toys en duckies. Omdat mijn oudste misselijk wordt als ze niet naar buiten kijkt hadden we vorige zomer wel een oude telefoon van ons volgezet met muziek en verhalen voor haar. Dan kon ze dat zelf bedienen.

Beetje off-topic, maar hoe luisteren jullie kinderen audioboeken in de auto? Welk apparaat gebruik je daarvoor? Ik ben nog op zoek naar de meest handige methode.

Man en ik hebben allebei de app van online bibliotheek en verbinden elk kind aan 1 van ons met een koptelefoon.

Oja luisterboeken doen wij soms. We hebben een paar cd's daarvan, en die doen we in de cd speler van de auto. Ja soms zou je denken dat wij 50 jaar terug leven, mijn vriendinnen lachen ons ook altijd uit daarom. Ik heb ook nog een papieren agenda

Hier zijn ze 4 en 6. Ze hebben geen tablet of iets dergelijks. Sporadisch mogen ze op mijn oude tablet een spelletje doen met mij samen (minder dan 1x per 2 weken). Heel soms mogen ze er een filmpje op kijken, eigenlijk alleen als de tv 'bezet' is. Ze mogen er nooit zomaar alleen op.
Filmpjes kijken doen ze op tv. Ze kijken NPO zappelin of Netflix. Dat mogen ze dan zelf 'bedienen'. Youtube mag van mij niet, als we daar al iets van kijken kies ik het en zet ik het aan (dan is het iets wat niet (meer) op Netflix staat zoals Buurman en Buurman bijvoorbeeld). Ik denk dat ze in verhouding misschien wel veel tv kijken maar dus geen andere schermen. Hoewel, sinds kort gebruikt de oudste wel soms even de laptop, hiermee gaat ie op Google Maps en hij loopt dan rondjes met Google Streetview in mooie steden 🤣.
Qua spelcomputer hebben we een oude WII die minder dan 1x per maand tevoorschijn komt.

In de auto hebben ze achterin vaak wat kleine speelgoedjes en een knuffel of pop of zo. Ze vragen dan vaak wel of ze iets mogen luisteren, dat is dan vaak Kinderen voor kinderen of Bert en Ernie. Dat spelen we gewoon af via de Spotify app in onze auto. Wij moeten dan ook luisteren maar dat vinden we eigenlijk wel gezellig.

Zoon is bijna 8 en heeft een Ipad. Die kreeg hij 2 jaar geleden omdat we zowel dochter als zoon tot 2 jaar niet op schermen wilden. Dochter ging natuurlijk meekijken als hij tv keek, vandaar de Ipad. Hij mag elke weekdag van 17-18 uur Minecraft spelen of Netflix/Disney kijken. In het weekend mag hij een half uur YouTube kijken, dat heb ik ingesteld. Meestal van die filmpjes van mensen die Minecraft spelen. En hij krijgt een uur tijdens de lunch bovenop van 17-18 uur. Geen schermen in de auto of restaurants en tijdens vakanties nemen we ze ook niet mee. Dochter mag sinds ze 2 is ook van 17 - 18 uur, maar dan alleen tv. Ze kijkt alleen rustige shows want ik vind die snelle drukke shows anno 2025 echt niet goed voor haar 3 jarige hoofd (platvoet en z'n vriendjes en Bluey kijkt ze eigenlijk alleen).

Ik vind het lastig te merken hoeveel dopamine ze krijgen van die schermen en hoe de crash is als het een dag is dat het meer schermen zijn dan normaal (bijvoorbeeld als wij ziek zijn, dan krijgen ze meer). Zo lastig om dan diezelfde dopamine weer te krijgen van buiten spelen. Vooral zoon is er gevoelig voor.

Wij zijn weer in Australie als zoon/dochter de leeftijd van social media bereiken, maar ik vind het verbod een goed idee. Liever nog dat het vanuit de Social Media apps zelf komt, maar goed, dat is dan misschien wel zo en zijn er andere zorgen (een chip in het hoofd voor gamen? ;) Hij krijgt van mij geen telefoon totdat hij zeker 14 is. Ik volg de onderzoeken hierover en trek daar vaak mijn conclusies uit.

Ik de auto mogen ze van ons ook op de iPad, heb ik totaal geen problemen mee. Zeker naar Italië is het voor ons allemaal een relaxte manier van reizen. Ik doe er dan vaak ook nog een tas met een paar cadeautjes bij zoals tekenspullen, puzzeltjes, etc.

Ik de auto mogen ze van ons ook op de iPad, heb ik totaal geen problemen mee. Zeker naar Italië is het voor ons allemaal een relaxte manier van reizen. Ik doe er dan vaak ook nog een tas met een paar cadeautjes bij zoals tekenspullen, puzzeltjes, etc.

Dankje, nou voel ik me niet die loedermoeder haha. Maar denk ook dat onze kinderen in verhouding wat ouder zijn dan de moeders die tot nu toe hebben gereageerd met wat te doen in de auto.
Toen ze jonger waren speelden ze hier in de auto ook wel met kleine speelgoeddingen etc maar dat word gewoon minder als ze ouder worden.

Wat deed je zelf vroeger op die leeftijd in de auto? Wij lazen boeken, hadden een walkman of discman en deden dutjes.

Ik bedoel het niet belerend, maar het is niet zo dat het niet anders kan . En jullie zijn echt geen loedermoeders, het is juist de norm nu toch. Ik snap goed dat je daarin mee gaat en dat schermpjes in de auto ook veel ontspanning en rust kunnen geven voor zowel ouders als kinderen.

Ik spreek me er over uit, omdat ik hoop dat de norm gaat verschuiven.

Wat deed je zelf vroeger op die leeftijd in de auto? Wij lazen boeken, hadden een walkman of discman en deden dutjes.

Ik bedoel het niet belerend, maar het is niet zo dat het niet anders kan . En jullie zijn echt geen loedermoeders, het is juist de norm nu toch. Ik snap goed dat je daarin mee gaat en dat schermpjes in de auto ook veel ontspanning en rust kunnen geven voor zowel ouders als kinderen.

Ik spreek me er over uit, omdat ik hoop dat de norm gaat verschuiven.

Ja maar de tijd van nu is gewoon een tablet en telefoon, doe er zelf ook aan mee en vind het dus ook helemaal prima dat mijn kinderen dat doen.

In 1 alinea zeg je dat je je dan niet zo'n loedermoeder voelt en in je laatste vind je het helemaal prima. Volgens mij spreekt dat elkaar een beetje tegen. Je bent geen loedermoeder, ik zou ook niet weten wat de definitie daarvan is. We voeden onze kinderen allemaal anders op. Als jouw kinderen zich ook nog kunnen vermaken zonder schermen, als ze weten wat verveling is, dat ze ook naar buiten kijken als ze in de auto zitten, het hoofd af en toe rust krijgt van alle prikkels, dan is dat prima toch? Mijn zoon kan daar niet goed tegen, die verliest zich in de schermen en ik denk dat hij daar later last van gaat krijgen als wij hem niet beschermen. Het leven is meer dan alleen maar schermen.

Het gaat hier nu wel vooral over de schermtijd en niet zozeer over social media.

Hier hebben we de keuze gemaakt om al in groep 7 een mobiele telefoon te geven en de eerste jaren ook mee te lezen op whatsapp. Helaas lukt dat met Snapchat niet. We hebben dit op deze leeftijd gedaan omdat ik hoop dat het nu nog beter lukt om met ze in gesprek te blijven. Ik merk vanuit het werk dat dit bij pubers toch al wat lastiger gaat.
Ik wil ze meegeven dat de wereld van sociale media een heel neppe wereld is, vol met filters en bewerkte beelden.
Het liefst had ik dat ze er niet mee in aanraking zouden komen, maar omdat dit in de huidige maatschappij een illusie lijkt te zijn wil ik het wel proberen te begeleiden en monitoren.

Het gaat hier nu wel vooral over de schermtijd en niet zozeer over social media.

Hier hebben we de keuze gemaakt om al in groep 7 een mobiele telefoon te geven en de eerste jaren ook mee te lezen op whatsapp. Helaas lukt dat met Snapchat niet. We hebben dit op deze leeftijd gedaan omdat ik hoop dat het nu nog beter lukt om met ze in gesprek te blijven. Ik merk vanuit het werk dat dit bij pubers toch al wat lastiger gaat.
Ik wil ze meegeven dat de wereld van sociale media een heel neppe wereld is, vol met filters en bewerkte beelden.
Het liefst had ik dat ze er niet mee in aanraking zouden komen, maar omdat dit in de huidige maatschappij een illusie lijkt te zijn wil ik het wel proberen te begeleiden en monitoren.

Je kan snapchat zo instellen dat de berichten wel bewaard blijven heb ik laatst van mijn dochter geleerd. Misschien kun je daar eens naar kijken als je mee wil lezen daar.

Mijn kinderen zijn 13 en 15 en hadden ook op de basisschool een mobiel. Achteraf best fijn dat ze daar inderdaad al geleerd hebben om om te gaan met WhatsApp enz. Ik zie in de groepsapps dat kinderen die pas toegang tot WhatsApp enz. krijgen als ze naar de middelbare school gaan vaak nog niet weten hoe ze zich daar horen te gedragen. Die spammen de hele groeps app vol, plaatsen plaatjes/stickers die echt niet kunnen, gebruiken de app als dagboek enz. Uiteraard zijn er ook kinderen die al langer een mobiel hebben en dat ook doen, maar ik zag het opvallend vaak bij de kinderen die dus net een mobiel hadden.

Verder hebben mijn kinderen insta enz. In het begin was dat heel interessant, maar nu al lang niet meer. Ik praat met mijn kinderen regelmatig (2x per week denk ik) over social media, hoe je daarmee om gaat, wat echt is en wat niet, gevaarlijke challenges enz.

Hier zijn ze 11 en 16. Elk jaar gaan ze op een zomerkamp waar je geen telefoon mee naartoe mag nemen. Vinden ze altijd een heerlijke week. Het voelt dan bijna alsof er even een last van hun schouders valt. Erg he?

Ik ben zelf best wel schermverslaafd en zie het bij mijn kinderen, vooral mijn zoon, ook.

Wat ik er moeilijk aan vind is dat heel veel dingen op schermpjes móéten. Voor alles is er wel een appgroep. Vanuit cubjes en zo, maar ook vriendenappgroepen om af te spreken om te sporten of buiten te spelen. Als mijn kinderen niet elke paar uur even op hun telefoon zouden kijken, kunnen ze daardoor dus juist mislopen om buiten te zijn met vrienden. Lekker tegenstrijdig.

Zoon heeft allerlei online vrienden, ook internationale vrienden en leert tijdens al zijn schermtijd programmeren, schaken, Engels, samenwerken etc. Dochter kijkt elke dag Lubach terug en blijft op die manier op de hoogte van wat er gebeurt in de wereld. Het is dus ook niet helemaal nutteloos.

Maar van dat gescroll langs korte filmpjes en foto's, wat mijn dochter veel doet en ikzelf ook, en van het spelen van verslavende behendigheidsspeletjes, wat mijn zoon veel doet... daar word je niet gelukkig van. Ik vind het heel erg zonde van onze tijd.

Als je later op je sterfbed ligt, dan wil je toch terugkijken op alle leuke dingen die je gedaan hebt?

Ja, helemaal mee eens! Maar wat als die leuke dingen allemaal afgesproken worden met behulp van social media?

Vroeger belde ik aan bij vriendjes en vroeg ik aan de deur of ze wilden spelen. De vrienden van mijn dochter doen dat niet. Met als enige uitzondering haar overbuurmeisje. De rest van haar vrienden spreekt af via whatsapp.

Bij mijn zoon heb ik het idee dat de coronatijd dit effect nog wat sterker heeft gemaakt. Op de leedtijd dat hij van de basisschool naar de middelbare school ging, zaten we in lockdowns en zo. Toen is het genormaliseerd dat je online met elkaar praat in plaats van dat je fysiek afspreekt of zomaar even bij iemand langs gaat.

Ik weet niet of het onderzocht is, maar heb ook echt het idee dat je tegenwoordig minder groepjes tieners op straat ziet, in speeltuintjes en zo, dan vóór de coronatijd.

Daarom is de opvatting van Jonathan Haidt ook niet heilig; er zijn genoeg mensen die wel positieve dingen halen uit online dingen. Zolang je maar weet wat je kinderen doen en ze een veilige haven biedt (en zij weten dat ze bij je terecht kunnen) voor mocht het misgaat.

Mijn kinderen lezen in de auto en we luisteren muziek en podcast. Als er muziek opstaat, kijken ze naar buiten en zijn ze aan het dagdromen. Of we voeren gesprekken. Ik heb ook geen iPad of tablet, dus ook niet in de auto. Ik kon als kind ook uren dagdromen als er fijne muziek op stond.

Nu ze vakantie hebben en even niks hoeven, zijn ze ook weer echt aan het spelen. Fantasiespel, knutselen, hutten bouwen en vragen ze ook niet om schermtijd. Ze hebben behalve ‘s avonds het jeugdjournaal geen scherm gezien. Het is dus echt groepsdruk van buiten af. Thuis, zonder schoolse sociale context, zijn het nog kinderen met veel fantasie die dagen kunnen vullen met spelen.

In de auto mogen ze bij ons geen schermen maar dat is meer uit spuug overwegingen. Luisterboeken gaan via Spotify of Storytel. M'n man zet die op in de hele auto maar ik heb liever dat ze zelf met hun eigen koptelefoon luisteren.

Nu op city trip met zoon samen heb ik de IPad van hem niet mee en dat gaat prima. Tijdens de 4.5 durende treinreis speelde hij met van alles maar ook met z'n telefoon. Tijdens het eten in restaurants en in de hotelkamer mag hij ook even op de telefoon. Zo'n trip vraagt best wat van hem en hij komt er juist even door tot rust om met z'n koptelefoon met muziekje en een spelletje op te ziten. Ik faciliteer het dus juist op dat soort momenten zodat hij tot rust komt en hoop dan maar dat andere mensen het niet gek of stom vinden. Of eigenlijk kan me dat niet zoveel schelen.

Als je later op je sterfbed ligt, dan wil je toch terugkijken op alle leuke dingen die je gedaan hebt?

Ja, helemaal mee eens! Maar wat als die leuke dingen allemaal afgesproken worden met behulp van social media?

Ja dit! Ik ben zelf ook iemand die, als introvert, een enorm sociaal leven heeft (gehad) door sociale media, diverse fora, diverse contacten van overal in de wereld weten te onderhouden. Ik zou dat dus juist snappen als m'n kinderen dat ook willen. Maar neemt niet weg dat goede educatie over de gevaren van sociale media wel heel belangrijk is. Het is zó overweldigend voor kinderen en jongeren.

Ik had het trouwens echt over social media. Ik heb geen problemen met wat schermtijd. Ons kind heeft een iPad, en kijkt een uur per dag. Soms als hij ziek is meer. Dus best veel denk ik? Maar het is een heel beweeglijk kind en als hij filmpjes kijkt is dat het enige moment dat hij, zijn hoofd en zijn mond stil zitten/zijn 😆. Dus dat is een rust moment voor iedereen. Hij mag geen YouTube kijken.

In de auto op lange stukken mag hij ook af en toe op z’n iPad, we wisselen dat af met spelen, luisterboeken, muziek en kletsen. Maar goed topic was inderdaad social media en niet schermtijd .

https://www.medischcontact.nl/opinie/bl ... ium=coosto

Ik kwam deze nog tegen. Ik vind 'm wel treffend.

Misschien is dit voor sommige ouders en kids; https://mediajungle.eu/collections/all

Spelenderwijs om leren gaan met Social media. Deze gebruiken wij in ons werkveld en wordt altijd enthousiast ontvangen