Welkom op Zeg maar Yes!

Hoi,

Graag niet quoten misschien haal ik het later weg i.v.m. herkenbaarheid.

Mijn dochter zit vervroegd in de puberteit. Ze is nu 8, handfoto liet zien dat haar skeletleeftijd 10+2maanden is dus zo'n 2 jaar voor loopt.

Dochter is klein (sga) nu1m23 en ze verwachten als we niets doen dat ze dan net de 1m35 haalt. Zelf vind ze dat geen probleem (hekel aan prikken) maar ze overziet natuurlijk niet dat het later wel een ding kan zijn als je vanwege lengte bepaalde activiteiten niet kan doen of aanpassingen zou moeten hebben in huis of auto.

Kinderarts en endocrinoloog stellen voor dat we puberteitsremmers gaan gebruiken en daarnaast groeihormonen om zo wellicht 1m50 te kunnen gaan halen.

Ik vroeg me af of hier mensen zijn van wie hun kind puberteitsremmers gebruiken of gebruikt hebben. Is jullie ervaring dat het ook daadwerkelijk geremd word, zijn er bijwerkingen of valt dat mee.

Tot heden heb ik nog geen plek gevonden waar ik iets kan lezen van ervaringsdeskundigen dus ik dacht wellicht is hier iemand.

Geen ervaring met puberteitsremmers, maar wel met groeihormonen. Mijn zoon is ook SGA en krijgt vanaf vier jaar elke avond een prik groeihormoon. Als hij (10 jaar oud) zou kunnen kiezen dan zou hij stoppen met de injecties en klein blijven. Hij heeft een hekel aan de prik. Maar ik vermoed dat hij niet in kan schatten wat het betekent om 158cm te zijn als volwassen man, terwijl hij met groeihormoon op 180 uitkomt. Dus ik heb de beslissing voor hem gemaakt op advies van kinderarts/endocrinoloog. Mijn zoon heeft het geluk dat zijn skeletfoto ruim een jaar achterloopt en hij daardoor later in de puberteit komt en dus langer doorgroeit en waarschijnlijk de 180 haalt.

Ik had net gereageerd in het andere topic en lees nu je verhaal. Wat heftig! Ik heb geen ervaring maar wil je wel sterkte wensen. Hopelijk komen er ervaringsverhalen.

Ik zou hier persoonlijk niet in mee gaan. Mijn zusje kreeg groeiremmers geadviseerd in die tijd want anders zou ze te lang worden (bijna 2 meter). Ze was toen pas een jaar of 8 maar zou dan ook ongesteld worden en dat vond mn moeder sneu dus die heeft het afgehouden. En gelukkig maar want jaren later bleken veel van die kinderen daardoor onvruchtbaar geworden.

Ik snap wel dat het wellicht makkelijker is om een gelijke lengte te hebben als gemiddeld maar het is toch ook wat het is? Klein of lang zijn is geen ziekte. Mn zusje heeft overigens de 1.90 niet eens gehaald.

Godsavethequeen; ik kan me voorstellen dat je zoon als hij mag kiezen liever zou stoppen. Wat groei betreft is het wel fijn dat zijn skeletleeftijd achterloopt heeft hij net iets meer tijd om te groeien.

Dank je wel buurvrouw Jansen.

Dronken taart, klopt van groeiremmers heb ik dat ook gelezen.
Hier gaat het om groeihormonen om te groeien (dus niet afremmen) en voor wat te vinden is aan informatie is bijvoorbeeld onvruchtbaarheid op latere leeftijd niet iets wat meer voorkomt dan bij ieder ander die geen behandeling heeft gehad.

Ik snap wel dat het wellicht makkelijker is om een gelijke lengte te hebben als gemiddeld maar het is toch ook wat het is? Klein of lang zijn is geen ziekte. Mn zusje heeft overigens de 1.90 niet eens gehaald.

Een kleine lengte of de lengte van een kind van 9 op volwassen leeftijd is nogal een verschil natuurlijk.

Daarbij, een kind van 8 met de uiterlijke kenmerken van een puber (borstgroei, beharing) en de emoties en gevoelens van een puber vind ik ook nogal wat.

*Weg*

Nou precies Patsy. Ik ben zelf 1m56 en dat is ook klein maar een prima lengte als volwassene. Maar de verwachting die zij heeft in het meest gunstige geval is gewoon heel erg klein.

Wat goed te lezen dat het bij dat meisje werkt. Is ook nogal wat hé een lichaam wat zo veranderd en zeker als je zo jong bent.

Ja, dat maakte haar erg onzeker.

Ik weet zelf nog hoe rot ik me voelde in de puberteit, dat wil je gewoon echt nog niet voor een kind van die leeftijd.

DT: ik ben het niet helemaal met je eens. Klein of lang zijn is op zichzelf inderdaad geen ziekte, maar er komt van alles bij kijken en dat mag je best serieus nemen. Lange mensen hebben bijvoorbeeld een grotere kans op ernstige rugklachten en op kanker.

Ik weet weinig over de (gezondheids)nadelen van klein zijn, maar ik kan me voorstellen dat je serieuze aanpassingen nodig hebt als je als volwassene 1.35 lang bent. Kun je dan bijvoorbeeld wel in een normale auto rijden, op een normale (bureau)stoel zitten etc? Het lijkt me best beperkend!

DT, ik kan me vaak in jouw reacties vinden maar ik vind je deze keer toch wel heel kort door de bocht. Als je 1,50 of 1,60 bent dan is het denk ik idd gewoon wat het is, dan kun je wel op zo'n manier spreken. Maar is de prognose dat je (heel veel) kleiner blijft dan dat, dan vind ik dat je als ouder wel de verantwoordelijkheid hebt naar je kind om te kijken welke opties er zijn om het volwassen leven van je kind makkelijker te maken. Ik loop met 1,60 tegen dingen aan, kan een aantal dingen niet of minder goed dan langere mensen, moet altijd hulp vragen voor het bovenste schap in de supermarkt als dat bijna leeg is, en ook op mijn werk moet ik collega's soms vragen om bepaalde handelingen uit te voeren omdat ik het qua lengte gewoonweg niet kan. En dan ben ik 'gewoon' 1,60 en doen we er vooral een beetje lacherig om, want ja ik loop tegen dingen aan, maar het is minimaal. Maar als je heel veel kleiner bent dan dat, dan is er weinig lacherigs meer aan en worden het serieuze ongemakken.