Welkom op Zeg maar Yes!

Onze D zit al zo'n vier jaar op voetbal en vindt dit echt fantastisch. Alleen, het team bevalt totaal niet.

De kinderen in het team zijn heel druk en handtastelijk. Tijdens het wachten op training raken ze D steeds aan, zitten ze te duwen en trekken en alles. Hii geeft steeds aan dat hij dit niet wil maar dat helpt weinig. Ook de trainers spreken de kinderen er op aan, maar het blijft voortduren.

Inmiddels wil D naar een andere club of sport, terwijl hij het dus eigenlijk wel heel leuk heeft op de club en sport zelf. Ik wil dat eigenlijk voorkomen, het gaat mij nogal ver om ergens te stoppen omdat anderen te handtastelijk zijn.

Ik wil daarom graag in de groepsapp met de ouders aangeven dat dit zo'n ding is, met de vraag of ze hun kinderen hierop willen aanspreken. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dat kan verwoorden zonder te oordelen.

Nog even voor de volledigheid; ik schrijf hij/hem maar D gaat als meisje door het leven. Hij vindt het dus echt voelen alsof jongens hem betasten terwijl hij geen jongen is.


Hebben jullie tips?

Zijn ze zo handtastelijk ook met elkaar, dus is het hele team zo? Of alleen richting jouw kind (of erger/meer bij jouw kind?)

Ik denk eigenlijk zoals je het hier zegt:

Beste ouders,

Na lang wikken en wegen en nadenken hoe ik dit moet aanpakken ben ik tot dit appje gekomen:
Een beetje gekkigheid en een duwtje hier of daar kan zeker geen kwaad maar het begint nu toch wel een beetje uit de hand te lopen en treedt er na herhaaldelijk aangeven van zowel D als door de trainers geen verbetering op.
Voor D voelt het als betasten op plekken waar er niet gevoeld hoort/hoeft te worden en het ook geen gekkigheid meer is. Zouden jullie dit als je blieft met jullie kinderen (zoon/dochter/..) willen bespreken, want we/D is nu wel op het punt gekomen anders naar een andere club te willen vertrekken en dat terwijl D het hier verder zo ontzettend naar haar/zijn zin heeft.


(oke, misschien moet je hem nog even iets fine tunen, maar hopelijk kun je hier iets mee)

Ik herken het enorm van het voetbalteam van mijn jongste zoon. De helft van het team kan niet van elkaar afblijven. Springen boven op elkaar, heel erg druk, een stel ongeleide projectielen. Inderdaad op wachtmomenten, bijv. door de wisselspelers bij een wedstrijd. Ik denk dat het voor een deel ook leeftijd is. Bij ons spreken de meeste ouders hun kinderen daar wel op aan ej soms zeg ik er zelf ook wel wat van. Mijn zoon doet het overigens niet, maar heeft er ook geen last van. Ik kan mij wel voorstellen dat D. het vervelend vindt.

Ik zou dan een kort berichtje erin zetten en het zoveel mogelijk bij jullie zelf houden, zoiets: het valt op dat de kinderen uit het team de laatste tijd erg druk zijn en veel aan elkaar zitten. We weten dat het niet kwaad bedoeld is, maar merken dat D. dit aanraken erg vervelend vindt en dat het niet stopt als hij dit aangeeft. Het zou fijn zijn als jullie dit met jullie kind willen bespreken, alvast bedankt!

Hele andere situatie maar ik heb dit onderwerp ook besproken. Mijn zoon heeft autisme en vindt sociale situaties moeilijk en houdt niet van fysiek contact. In kleedkamers, maar ook tijdens sportles zijn jongens vaak fysiek met elkaar. Mijn zoon vindt dat echt vervelend en wilde daardoor niet meer sporten. Hij kleedt zich tijdens gym op school om in een aparte kleedkamer. Tijdens zijn sporten buiten school kleedt hij zich thuis om en niet met anderen. Tijdens de lessen houden de docenten er rekening mee. En dat helpt. Ik heb nooit ouders ingelicht, alleen docenten/trainers. Als dat niet zou helpen zou ik het denk ik niet met ouders bespreken. En als ik dat wel zou doen alleen een hele concrete situatie. Gaan die jongens onderling met elkaar zo om? Of is het alleen op jouw kind gericht? Vind je dat zij hun gedrag moeten aanpassen? Is het ongepast gedrag of nog binnen de grenzen van jongensgedrag?

Heeft het team naast trainers ook een teamleider?
Zelf ben ik teamleider van het voetbalteam waar mijn jongens spelen. Tijdje terug was er ook onrust in het team.
Ik heb toen besloten om observerend bij een training te gaan kijken, zodat ik waar nodig ook direct kon ingrijpen/ praten met de jongens.
En dat werkte goed.

Wij hebben in de jaargang ook een coördinator, misschien is dat ook nog een optie om tips te vragen hoe het beste dit aan te pakken?

Bedankt voor jullie te reacties!

Het is niet specifiek gericht op D gelukkig. Ik zou het liefste zien dat ze hun gedrag aanpassen, richting D omdat het voor D echt voelt als ongewenst aanraken. Als het zou gaan om iets anders (steeds elkaar tackelen ofzo) zou dat voor mij anders voelen, maar ik vind dat je, ook als je acht bent, je grenzen mag hebben hierin.

Ik was tot vorig jaar zelf leider maar ben daarmee gestopt omdat ik al wist dat D het in dit team niet leuk zou hebben, en ik hem niet wil verplichten om te voetballen omdat ik dat doe. Ik heb het inmiddels met verschillende mensen binnen de club besproken en er zijn daarom wel wat acties uitgezet, maar voor D niet voldoende.

De ouders aanspreken voelt voor mij wel een beetje als de laatste poging om het plezier terug te krijgen. De volgende stap is kijken bij ander clubs, maar omdat man en ik beide als vrijwilliger betrokken zijn bij deze club is dat iets wat ik liever niet doe.

Tijdens het wachten zijn ze vooral handtastelijk, dus niet-ingevulde-tijd. Dit kan opgelost worden door de trainer alvast een opdracht te laten geven bv als opwarming een rondje om het veld te lopen. Kinderen moeten iets te doen hebben anders gaan ze klieren.

Het hoort ook gewoon bij de leeftijd denk ik. Daarmee wil ik vooral niet zeggen dat het oké is hoor! Bij mijn zoon in het elftal gebeurde het in de 9, 10 en 11. Nu in de 12 zijn ze veel serieuzer en zijn het nog maar 2 die steeds klieren met elkaar

Ik weet ook de oplossing helaas niet voor je, het advies het via de ouders te spelen is denk ik het enige wat je nog zou kunnen. Aangezien je zelf al veel geprobeerd hebt, ik denk dat overplaatsen naar een andere club het probleem ook niet zal oplossen.

Ik denk ook dat je het niet oplost door te wisselen van club. Anderen herkennen het ook. Bij de sporten en tijdens de gym van mijn zoon gebeurt het ook. Het is gedrag dat past bij de leeftijd en bij jongens. Het gebeurt inderdaad in de niet ingevulde tijd. Ik ben het met je eens dat anderen niet over de grens van jouw kind mogen gaan. Ik wil dit ook niet bij mijn zoon, dus ik heb hier al veel gesprekken over gevoerd. Een voorbeeld is bijvoorbeeld dat ze langs elkaar afrennen om de sportbroek (dus niet onderbroek) naar beneden te trekken. De anderen hebben daar lol om. Voor mijn zoon is het grensoverschrijdend. Ze raken elkaar aan in de rij. In de kleedkamer. Mijn zoon kan dat helemaal niet aan. De oplossing is dus om apart om te kleden (ook op school) en de leerkrachten en trainers zijn op de hoogte. De groep is er op aangesproken dat mijn zoon het niet fijn vindt en dat het bij hem niet mag. En in de rij/ niet ingevulde tijd staat hij buiten de groep. Dat vindt hij ook fijn. Je kunt ouders wel aanspreken, maar zij zijn er niet bij. De trainer moet dit bespreken met de groep. Eventueel met jou erbij. Dan kun je het uitleggen. En tot oplossingen komen die passend zijn.

Heb je al andere sporten geprobeerd met D? Misschien past de cultuur rondom voetbal toch niet helemaal en sluit een andere sport beter aan?

T. heeft op dansles, klimmen en boulderen gezeten. Het gedrag waarover het in dit topic gaat heb ik daar nog nooit gezien. (Misschien omdat het kinderen zijn die wat meer in hun eigen wereldje zitten?) Klimmen en boulderen hebben als extra voordeel dat het geen issue is of je een jongen of meisje bent: iedereen traint samen. Dat is zowel bij de jeugd als bij de volwassenen. En bij jeugdwedstrijden wordt de indeling gemaakt op basis van geboortejaar. Geslacht doet er niet toe.

Lijkt soms bijna of ik aandelen heb ik de klimsport. Is niet zo hoor 😂

Er zijn vast nog meer sporten waar de kinderen wat rustiger met elkaar doen!

Mijn kinderen zitten beide op korfbal en ik herken dit ook heel erg.

Mijn dochter is ook 8 en de jongens in haar groep zijn ook heel handtastelijk en zijn lekker aan het stoeien.
De trainers zetten die kids bewust uit elkaar bij een uitleg of zet de kinderen alvast op hun plek en doet dan de uitleg. Dat scheelt al een hoop geduw en getrek. Mogelijk is dat nog een oplossing voor de trainer?

Mijn zoon is bijna 12 en daar is het nog deels. Het is daar al veel minder dan bij mijn dochter in de groep. Ik vermoed net als de anderen dat het een beetje een leeftijdsdingetje is en inderdaad niet-ingevulde tijd dus kliertijd.
Hoewel ik vandaag mee was op een schooluitje en de kinderen ook lekker zaten te frunniken aan elkaar .

Ik denk dat een andere sport of club niet heel veel zal veranderen hierin. Fijn dat er wel mensen op de club zijn die hier over meedenken. En anders wellicht op een training of bij een wedstrijd eens vragen aan de ouders of dat geduw en getrek erbij hoort want jij herkent het helemaal niet. En dan heel luchtig benoemen.

Ik denk ook dat dit bij de trainers ligt. En ook bij de leeftijd hoort maar ze kunnen zich hierin wel aanpassen naar jouw kind toe. De trainer moet dit dan uitleggen en in de gaten houden (en ze bezig houden wat Siesa zegt).

Speelt hij niet liever mee met de meiden? Of willen jullie dat niet?

Bedankt voor de input, hier kan ik wat mee!

D wil zelf echt geen andere sport. Als hij hier stopt, wil hij naar een andere club. Heel eventueel wil hij wel een proefles dansen of hockey, maar liever niet.

Er zijn hier in de omgeving geen clubs met meidenteams in de pupillen. Er zijn wel gemengde teams maar daar kan hij niet in geplaatst worden helaas.

Wat jammer dat hij niet in een gemengd team kan. Persoonlijk zou ik dat dan geschikter vinden dan nu in een 'jongensteam.