Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn schoonouders en mijn vader brengen/halen de kinderen geregeld naar/van school.
Kunnen beide niet, regelen wij samen met de kinderen bij wie ze willen spelen, zodat ik de ouders kan inlichten.

Hier enkel betaalde opvang, nooit opvangmogelijkheid van familieleden gehad.

Toen de kinderen klein waren was ik de eerste jaren thuis. Dat was eerst niet het plan, maar een samenloop van omstandigheden. Mijn chronische ziekte speelde daarin een belangrijke rol, de gezondheidsproblemen van beide kinderen ook, maar dat we geen vangnet hadden hielp niet mee. Ik heb letterlijk situaties gekend waarin ik, zwanger van 2e, dagen niet kon lopen of naar de SEH moest en dat gewoon zelf redde met mijn 1-jarige bij mij want er was geen hulp. Vanuit familie geen onwil, maar simpelweg ver weg en eigen ouders die zelf nog kinderen in basisschoolleeftijd thuis hadden + werken. (Overigens heeft mijn vader nauwelijks een relatie met mijn kinderen en ook nog geen minuut in hun leven op hen gepast.) Ik voelde lang ook geen ruimte om weer terug aan het werk te gaan. Man heeft toen wel zijn carrière kunnen opbouwen en het feit dat ik volledig thuis was daarin fijn.

Hadden we wel wat vangnet gehad van familie, dan waren bijv. gezondheidsproblemen er nog steeds geweest. Betaalde opvang had daarin weinig uitkomst geboden, maar hulp van familie had mogelijk wel geholpen in zelf beter op de been blijven toen. Ik denk ook dat ik dan eerder weer de stap naar werk had gemaakt. Mijn broertje heeft wel het gemak van schoonouders én mijn moeder die allen veel oppassen bij hen en het gemak en vanzelfsprekendheid waarmee dat gaat stak in het begin wel een beetje. Ik ben er eerlijk over dat de 5 jaar die ik uiteindelijk thuis was met mijn kinderen niet alleen maar heerlijk was. Tegelijk tel ik ook mijn zegeningen: die periode had ik ook niet willen missen, willen ruilen of wat dan ook. Ook niet als het had betekend dat ik dan wél meer in mijn carrière had kunnen investeren en opbouwen, mijn gezin gaat hoe dan ook voor. Voor mijn werkveld heeft het me overigens juist ook wel veel waardevolle ervaring en kennis mee gegeven.

Sinds oudste 5 is werk ik weer, wel bewust parttime. Als werkende ouder heb ik het geluk dat ik mijn agenda vrij flexibel kan indelen, we weinig problemen hebben mbt de betaalde opvang (2 dagen BSO) en dat man weliswaar een veeleisende baan heeft maar tegelijk wél 1 middag thuis is bij de kinderen en een groot deel van schoolvakanties vrij kan nemen. Als er een kind ziek is overleggen we wie van ons 2 dat die dag het makkelijkste kan opvangen. Margedagen ook, of zetten we betaalde opvang in. Nog nooit zorg- of calamiteitenverlof hoeven aan te vragen, meld me ook nooit ziek. Dat hoor ik bij veel collega's, vooral met jonge kinderen, wel anders dus ik ben eigenlijk wel heel blij met hoe wij het zo hebben geregeld en dat dat goed gaat.

Hier gaan de kids 1 dag in de week naar de BSO!
Oudste wordt in maart 10, zit in groep 6 en mag vanaf zijn 10e van de BSO af, die ene middag in de week kan hij wel alleen thuis zijn!

In de zomervakantie hebben we 4 weken geen BSO, dan zijn we meestal zelf thuis.

Toen de jongste nog niet op school zat en de oudste wel, hadden we voor de oudste een 40-weken BSO-contract. In de schoolvakanties ging hij dan op de woensdag&donderdag naar mijn ouders of schoonouders.

Door de problemen met mijn been ben ik vaak langere tijd thuis geweest. Ik heb sinds de kinderen er zijn altijd twee dagen gewerkt. Beide oma’s een vaste dag opgepast. Nu hebben we allang geen opvang meer nodig, ze zijn 15 en 18, en ik werk nu vier dagen.

Siesa: wat lief dat je zegt. Door goede therapie rond mijn 20ste en letterlijk afstand nemen kan ik nu wel zeggen dat het een plekje heeft. Ik ben heel loyaal en wil ook geen spijt hebben van dingen, mensen zijn me ontvallen toen ik in buitenland zat en ik heb last gehad van het feit dat ik nooit afscheid heb kunnen nemen of nog herinneringen (foto’s, video’s) heb van tijd met hen samen. Mijn zusje leeft ook geen jaren meer en dat vind ik ook belangrijk, zij kan er helemaal niks aan doen. Maar af en toe komt het omhoog, ik kan me dan zó niet verplaatsen in mijn ouders. Het zijn namelijk ontzettend lieve mensen, maar erg egocentrisch ingesteld, zonder dat ze dat bewust doen. Er is nu in elk geval meer contact dan toen we in Oz zaten en zo moet ik denken en niet meer verwachten. En ik heb me echt omringt met een fantastisch liefdevol netwerk. Ik heb zoveel vrienden die als familie voelen. Wel meer daar dan hier maar daar haal ik mijn liefde vandaan. Ook naar mijn kinderen toe. De moeder van 1 van mijn 2 besties is vorig jaar opeens overleden, woonde in Nederland (bestie in Oz) en zij was altijd zo betrokken bij mijn kinderen ook. Zij is echt een voorbeeld van hoe ik wil zijn en waar ik kracht uit haal; ik weet in elk geval hoe het niet moet. Het voelt gek zo anders te zijn dan je eigen familie. We waren een week op Ameland met de hele familie. Mijn zus of vader biedt dan gewoon níet aan om even uurtje op de kinderen te letten zodat we even samen een kop koffie kunnen drinken. Mijn tante notabene bood toen aan om een middag op ze te letten. Thank the lord voor mijn tantes haha. Die snappen mijn ouders ook niet. Ze wonen echter aan de andere kant van Nederland. Het is zoals het is. Maar heel lief Siesa ❤️

Ze gaat 2 dagen naar de opvang, 2 dagen ben ik thuis en 1 dag is mijn man thuis. Mijn schoonmoeder zou een vaste oppas dag kunnen/willen doen, maar dat willen wij liever niet. Reden hiervoor is voor jullie niet relevant.

Als we onverhoopt oppas nodig hebben buiten dit, dan past eigenlijk altijd mijn schoonmoeder en -vader op. Dan is het ook prima en is mijn schoonvader erbij, maar een vaste dag willen we niet. Mijn moeder kon en durfde het niet, dus dit is er een beetje in geslopen zo. Hopelijk blijft het goed gaan met mijn moeder en kan het binnenkort om en om, want ze wil dat zo graag ook eens doen.

Als ze over een half jaar naar school gaat dan wordt het waarschijnlijk 1 middag BSO en de rest gewoon lekker thuis. Mijn man is als docent op 1 dag na op tijd thuis dus haalt haar dan 3 dagen uit school. De andere 2 dagen zijn dan voor mij.

Oh Marsy, het is zo pijnlijk he. Niet alleen het missen van hulp, maar het missen van liefde en betrokkenheid.

Het ergste wat hier is gebeurd, is dat mijn moeder zo gek werd van mijn drukke zoon, dat ze me na haar verjaardag belde om te zeggen dat ik hem voortaan maar niet meer mee moest nemen. Ik heb toen - serieus - een paar keer oppas moeten regelen voor mijn kinderen om bij mijn moeder op visite te kunnen gaan.

Dit was in een periode dat ik met mijn handen in het haar zat vanwege het gedrag van mijn zoon. Hij kon toen niet naar de BSO, dat waren te veel prikkels voor hem na een schooldag.

Mijn schoonmoeder wist in die tijd net dat ze kanker had en onderging chemokuren.

Toen ik laatst aan mijn moeders vriend vertelde dat dit zo'n zware periode in ons leven geweest is, voor mij, mijn man en onze kinderen, zei hij dat het mijn eigen schuld was dat mijn moeder ons liever niet zo vaak zag, want we waren zo 'nadrukkelijk aanwezig'.

Terwijl mijn moeder stervende was, heb ik haar een paar keer gevraagd of mijn kinderen nog even afscheid mochten komen nemen. Ze zei dan nee, want: "Kinderen zijn hinderen".

Ik weet niet van wie ik de genen heb, maar ik ben zelf juist dol op kinderen. Sinds mijn zusje een zoontje heeft (nu bijna 2 jaar) pas ik elke week een dag op hem en dat vind ik zo leuk ❤️ Hoop heel erg dat ik dat ook mag gaan doen voor de eventuele toekomstige kinderen van mijn broertje en voor de kleinkinderen die ik misschien ooit krijg.

Oh filoria wat heftig. Zo’n uitspraak wil je toch niet horen. J is nog super jong maar het lijkt me heerlijk om ooit kleinkinderen ook te hebben. Ik vind het ook gezellig als mijn nichtje bij m’n ouders is dan ga ik eigenlijk altijd even langs als ik de mogelijkheid heb. Het is gewoon fijn om een back-up te hebben maar zulke uitspraken doen toch onwijs pijn. Hoe krijg je die uit je mond. Ja sommige kinderen zijn wat drukker maar gedrag komt altijd ergens vandaan. Kijk achter het gedrag wat heeft het kind nodig. Ik snap hier werkelijk helemaal niets van.

Ach jemig Filoria wat ontzettend heftig. Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar wilde het ook niet zomaar wegklikken zo.

De jongste gaat 3 dagen naar de opvang, maar over 2 weken naar school en dan is er geen opvang meer nodig.
De oudste heeft geen opvang.

In de vakanties heb ik wel 2 of 3 dagen vakantie BSO voor beide.

Mijn ex heeft daar ook 1 dag van. En zijn nieuwe schoonouders passen ook al wel eens op hoorde ik.

Hier gaan ze 2 dagen per week naar de opvang/bso.
Ouders en schoonouders wonen ver weg maar zelfs als dat niet zo was zouden we daar niet voor gekozen hebben als vaste oppas. Ik vind dat persoonlijk best een grote belasting. Voor incidentele dingen kunnen we ze wel vragen en dat kan dan meestal ook wel.

Wat een verdrietige verhalen Marsy en Filoria, gelukkig kunnen jullie het zelf helemaal anders doen.

Wij hebben drie BSO en kinderopvang. De woensdag ben ik vrij en de vrijdag mijn vriend.
Vakanties gaan ze ook veel naar de opvang/bso. Heel top geregeld, maar kon ook niet echt anders. Ouders wonen van beide kanten niet in de buurt, en hadden ook niet structureel willen oppassen denk ik, als het wel zo was geweest. Mijn zussen wonen wel in de buurt voor incidentele hulp.

Wij hebben beide best wat reistijd, maar hebben vooral geluk met de flexibiliteit van onze banen. Daardoor zijn we beide vaak maar tussen 10.00-15.45 op kantoor en kunnen we ook dagen thuiswerken. Daardoor kunnen we de ochtendspits samen doen en ze ook al rond 17u ophalen van kdv en BSO. Corona heeft ons op dat vlak heel veel gebracht, dat was voorheen wel iets anders. Nu is het daardoor niet meer van invloed op mijn carrière geloof ik.

Ik ben de eerste 4 jaar thuis geweest om voor de jongens te zorgen, daarna gaan werken tijdens de schooluren.
Sinds vorig jaar werk ik iets langer en zijn ze op de maandag en dinsdag even alleen thuis uit school op de donderdag werkt mijn man thuis en werk ik dus iets langer.
Woensdag is mijn vrije dag en op de vrijdag werk ik een halve dag.

Wij hebben het geluk dat dit financieel mogelijk was/ is.

Hier ongeveer dezelfde situatie als bij Lavendel. Jongens 3 dagen BSO. Wij werken beide fulltime in 4 dagen. Ouders niet in de buurt. Toen mijn jongste geboren was, was ik net van 3 naar 4 dagen gegaan en toen hebben we wel een tijdje een alternerende oppasdag gehad voor m’n zusje, ouders (gescheiden) en schoonouders. Zo hadden zij elke maand 1 oppasdag, hadden zij een dagje neefjes/kleinkids knuffelen, iedereen blij. Dat was echt enorm waardevol vonden we allemaal. Maar ook na een tijd voor iedereen wel belastend. Als ze een keer niet konden hadden we meteen een probleem, en vanwege de afstand moesten ze ook altijd blijven logeren. Best een belasting vond we zo doordeweeks. Maar we hadden het niet willen missen.

Nu passen ze allemaal gewoon af en toe een dagje of weekendje op, maar vaker gaan wij gewoon hun kant op. Voordeel van de afstand is dat onze jongens lang autorijden nooit een probleem hebben gevonden 😁 altijd gezellig!

Wat wel een uitdaging is soms is dat vriend vaak in het buitenland zit. Gelukkig wordt dat steeds makkelijker voor ons nu ze ouder worden maar leuk is meestal anders. Ik ben heel gelukkig met mijn werkplek op loopafstand (zowel thuis als op kantoor). Dat maakt me ontzettend flexibel. En mijn baas is ook heel relax, dat is echt goud en scheelt zoveel!