Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn studentenkamer inrichten, verhuizen etc heb ik ook altijd zelf geregeld. Het lijkt me heerlijk als je ouders hebt die je daarin helpen als vanzelfsprekend en heel handig dingen in elkaar zetten.

Ooh, ja, dit had ik ook zo fijn gevonden. Zo'n vader die dan komt helpen met zijn gereedschapskist.

Hoe de verhoudingen hier waren, is dat ik nadat mijn ouders gescheiden waren, toen ik 18 was, mijn eigen studentenkamermeubels in elkaar zette én mijn vader ging helpen met klusjes in zijn huis 😬 Dan kwam ik daar binnen met mijn gereedschapskist.

De quote van GSTQ over emotionele steun heb ik gemist, heb blijkbaar een beetje selectief gelezen. Excuus.

Ook ik geen emotionele steun van mijn ouders. Ik woonde op m’n 18e in Zuid Afrika, zelf geregeld en bekostigd. Alle verhuizingen ook zelf gedaan. Maar mijn ouders hebben wel mijn bachelor studie en rijbewijs betaald. En ook nu we terug zijn in Nederland is het zo. Geen hulp met de kinderen, nooit een berichtje als ik ziek ben ofzo (of toen we een huilbaby hadden). Mijn ouders missen een bepaald gen denk ik wel eens. Mijn zusje is net zo, zet zichzelf ook altijd op 1. Ik voel me wel eens geadopteerd. Nog steeds doet mijn vader met name materieel bijdragen, niet emotioneel. Maar ik kan het wel omdraaien: ik ben hierdoor mega zelfstandig. Ik heb zo ontzettend veel bereikt in m’n leven en allemaal op eigen kracht. Ik ben veerkrachtig en je blaast me niet zomaar om. Altijd keihard gewerkt om iets te bereiken, zonder schouderklopjes. Ik heb wel veel liefde gekend van externen, daar heb ik ‘my cup’ mee gevuld. En ik doe dus ook heel anders bij mijn kinderen. Maar ik wil geen prinsjes en prinsesjes opvoeden, ik wil die werkethiek wel meegeven, alleen met wat extra liefde.

Ah, Marsy, wat verdrietig.

Geen hulp met de kinderen, nooit een berichtje als ik ziek ben ofzo (of toen we een huilbaby hadden). Mijn ouders missen een bepaald gen denk ik wel eens.

Hier moest ik ook aan denken tijdens het schrijven in dit topic, de hulp met de kinderen. Heb er een los topic voor geopend. Dat van dat gen missen is ook een herkenbaar gevoel 😔 Hoe kun je zo zijn he?

Wij sparen 15 euro per maand voor ze plus zo nu en dan wat op een beleggingsrekening.

Ik leer ze hoe beleggen werkt, hoe sparen werkt en ze mogen met beleggen zelf al wat inleggen (rekening bij Brand new day).

Geen mega grote bedragen dus. Vind ik eerlijk gezegd ook niet nodig. Plus dat we daar zelf ook het budget niet voor hebben. We werken beiden niet fulltime en willen liever tijd met ze doorbrengen dan mega veel werken en er minder zijn. Rijbewijs wil ik te zijner tijd wel voor ze betalen. Ook mogelijk de studiekosten.

Ik heb 2 jaar geleden mijn studieschuld afgelost, die was hoog. Ik heb daar enorm veel van geleerd eigenlijk. Heb het heel lang laten aan sudderen en toen in ongeveer 2 jaar tijd 38.000 euro afgelost. Toen ik de schuld had afgelost, had ik een enorm goed gevoel over mezelf. Echt trots. Nooit gedacht van tevoren. Eigenlijk was ik er trotser op dat dit me was gelukt dan alle opleidingen die ik heb gevolgd 😂😂

Filoria, ik snap jou wel. Ik merk ook hoeveel meer belangrijker emotionele support is dan geld. Zelf ook opgegroeid in een gezin waar mijn ouders me wel financieel bijstonden (alhoewel, ook geen mega bedragen maar wel rijbewijs en studiekosten), maar er emotioneel niet waren.

Ik ben gescheiden en mijn ex woont in een groot huis, maar is nooit thuis en is er nooit voor de kinderen. Wij wonen in een tussenwoning en al dat mooie spul bij hun vader daar kan ze echt gestolen worden, ze willen het liefst bij mij zijn. Ik werk bewust minder en ik krijg elke week terug dat ze dat zo fijn vinden.