22 Okt 2024 14:57 door Marsy31
Mijn man is thuis, ik werk. Voorheen werkten we allebei parttime, op elkaar afgestemd. Kinderen hoeven dus nooit naar de opvang en daar hebben we bewust voor gekozen. Zoon gaat fulltime naar school en dochter 2 ochtenden peuter, dan heeft mijn man de handen vrij. Ik ben meestal 1 keer per week er bij ontbijt niet en 1 of 2 keer niet met avondeten of naar bed brengen. Ben wel elke vakantie vrij.
Mijn ouders wonen in hetzelfde dorp, beide met pensioen, maar passen niet op. Doen ook nooit wat leuks met de kinderen. Als ze eens langskomen neemt mijn vader wel altijd wat mee. Mijn zus doet ook niks, maar die woont ook ver weg. Die komt ook rustig uren later op de verjaardag van de kinderen dan dat we uitnodigen. Mijn gezinsleden redeneren altijd eerst vanuit zichzelf, ik sta altijd op de laatste plaats, mijn hele leven al. Verstandelijk beperkt zusje altijd op 1 en ‘ze hebben genoeg gezorgd’. Voor iedereen maar dus niet voor mij. Ben dus deze toxic en verdrietige situatie ontvlucht toen ik 18 was. En nog steeds is aandacht iets waar ik enorm naar verlang maar niet krijg. Nu voornamelijk voor mijn kinderen. Vrouw van mijn vader steekt niet onder stoelen of banken dat ze mijn kinderen druk vindt en moet bij haar er dus altijd op letten, ik ga dus ook nooit langs bij haar en mijn vader. Ik heb dit uitgesproken en mijn vader komt nu iets vaker langs bij ons. Soms zagen we hem 6 weken niet, dat vind ik echt bizar.
Maar… verwachtingen zijn ingebakken teleurstellingen (notabene mijn vaders woorden). Wij kwamen naar Nederland om de band te versterken tussen kleinkinderen en grootouders. Ik wil mezelf nooit kwalijk hoeven nemen dat het aan mij lag dat die band er niet is omdat wíj ver weg wonen. Daarnaast is er ziekte in de familie en wil ik nog herinneringen maken. Af en toe huil ik, daarna tel ik mijn zegeningen en de dingen die we wel hebben. Zoals een betere band met mijn zusje, kerst vieren, vrienden hier, Europa aan de kinderen laten zien en hun Nederlands versterken. En dit is goed voor mijn CV. Overigens zijn mijn 2 kinderen de enige kleinkinderen. Schoonmoeder is wel echt te gek. Als zij komt kunnen we eindelijk eens wat samen doen. En we hebben sinds kort een oppas zodat we ook eens weg kunnen.
Edit: ging beetje voorbij aan topictitel zie ik nu haha. Korte antwoord: geen opvang nodig, ik werk buitenshuis, man werkt online.
Laatst gewijzigd door
Marsy31 op 22 Okt 2024 16:11, in totaal 1 keer gewijzigd.