Welkom op Zeg maar Yes!

Wij sparen de kinderbijslag voor ze. Er komt ook weleens wat extra's op de rekening van ons of opa en oma (incidenteel). Wij sparen dat gewoon op een rekening op onze eigen naam. We hebben geen streefbedrag
We sparen in ieder geval voor de studies en verder zien we wel. Man en ik moesten vroeger ook alles zelf betalen en ervoor werken en daar zijn we zeker niet slechter van geworden. Dus wij zijn zeker niet van plan alles zomaar te gaan betalen. Maar goed het hangt natuurlijk ook allemaal een beetje van de situatie af. Is er tzt nog studiefinanciering, moet je nog wel een rijbewijs halen, hoe is de woningmarkt? Dus we zien het wel.

We sparen op een beleggingsrekening op naam van zoon. We hebben geen doel hiervoor.

We hebben een beleggingsrekening op naam zoon. Daar staat nu 10.000 euro op, geen idee waar dat eindigt als hij 18 is. Maar daar kan hij dan z’n rijbewijs van betalen, extraatjes tijdens studie, reizen, extradingen voor zijn uitzet? Dan hebben we nog beleggingen op onze eigen naam waarvan een gedeelte bedoeld is om inboedel, studie, zorgverzekering, telefoon en sport te betalen tijdens studie. We hebben dus niet echt een vast doelbedrag. We kijken dan ook wel wat allemaal kan en wat niet.

Mijn ouders deden het ook zo en dat was heel fijn. Ik realiseer me dat dat een bevoorrechte situatie is. Ik heb wel van jongs af aan gewerkt en ik wil dat zoon dat ook gaat doen.

Een studentenkamer in een grote universiteitsstad kost vaak al 750 euro per maand exclusief. Ik heb 3 kinderen met anderhalf jaar verschil en qua schooljaar schelen ze maar 1 jaar. Dat betekent allemaal tegelijk studeren. 10.000 euro per kind is dan zo op en 30.000 euro eigenlijk ook. Als je kamerhuur, zorgverzekering, auto, rijbewijs, collegegeld en nog een mooie reis naar het buitenland wil betalen. Ik heb zelf alles gekregen. Een eigen appartement in de stad waar ik studeerde (na verkoop flinke winst op gemaakt dus helemaal gratis gestudeerd), ik heb meerdere grote reizen gekregen, een zomerschool in hartje Manhattan, particuliere opleiding, een paard, mijn studies, een behoorlijke en ook volledige bijdrage in levensonderhoud, een auto, schenkingen, schenking voor een huis. Dit is zoveel geld. Met inflatie is 10.000 of 30.000 echt niet toereikend. Dan kun je beter gaan beleggen. Voor mij is er overigens niet op mijn naam gespaard. Er is op dat moment bepaald wat en wanneer gegeven werd. En dat heeft niks te maken met houden van. Dat kon. En dat kon voor vier kinderen want je wil al je kinderen hetzelfde geven. Ik ga ook kijken wat kan. Ik spaar, maar niet op naam van de kinderen. En ik zorg ervoor dat ik een stabiel en toereikend inkomen heb waar groei in zit. En ik kijk dan wat kan. Als ik ze kan geven wat ik heb gekregen dan doe ik dat. Als dat niet kan dan maak ik keuzes. Het heeft me veel gebracht, maar ik ben wel heel lang best wereldvreemd geweest. Ik ben heel erg dankbaar voor de enorm bevoorrechte positie die ik heb (gehad). Maar soms schaam ik me er ook wel voor. Ik durf het bijna niet te zeggen wat ik allemaal heb gekregen. Ik merk wel aan leeftijdsgenoten die er zelf voor hebben moeten werken dat zij er trots op zijn. En dat ouders die je emotioneel steunen, motiveren en trots op je zijn (waren mijne ook) minstens zo waardevol zijn. Ik zou je in ieder geval niet laten ontmoedigen door een topic als deze. Je weet niet hoe het leven eruit ziet als je kinderen 18 zijn. Wie dan leeft wie dan zorgt. En meer dan je best kun je niet doen.

Mooi gezegd!

Ik vond dit een moeilijk topic worden, gewoon omdat wij het onze kinderen niet kunnen geven.
Maar van hard werken is ook niemand slechter geworden zei mijn oma altijd dus zoon gaat over een paar jaar werken, zodra het kan begint hij maar tomaten te plukken ofzo.
Onderdak hebben ze al als ze groot zijn, ze gaan hier nooit weg zeggen ze 😅 dus ik kan blijven koken en wassen, krijgen ze dat dan toch van ons.

Ik heb een auto gekregen van mijn ouders, dat was nodig ivm buitengebied. Ben daarna misschien nog maar 5x met het OV gegaan.
Auto krijgen ze niet van mij maar rijbewijs wel. Dat vind ik belangrijk.

Ik zie dat er veel beleggen. Hebben jullie daar allemaal kennis van of hoe doen jullie dat dan? Ik heb echt geen verstand van beleggen en zou dus bang zijn dat het fout gaat.

Nee, wij beleggen niet zelf. We gebruiken de rekening van Robeco (heet nu Evi).

Wij hebben niets letterlijk apart staan voor de kids, waar we zelf op sparen voor hen. Wel hebben wijzelf een algemene spaarrekening waar we hun opleiding van gaan betalen en bestaan er voor beide kids een spaarrekening waar hun opa en oma elk jaar wat op storten.

Of we hun rijbewijs gaan betalen weten we nog niet (ik heb het zelf moeten betalen, mijn man niet. Net als een studie, die zou ik ook zelf hebben moeten betalen en mijn man heeft deze gekregen van zijn ouders) maar we voeden onze kinderen wel op met de gedachte van een bijbaan om tzt je rijbewijs etc te kunnen betalen.

Maar je vraag of 30.000 genoeg is, ik denk van wel 👍

Wij sparen niet specifiek voor de kinderen voor als ze 18 jaar zijn. Ze hebben een eigen rekening en hier komt het geld uit hun spaarpot en schenkingen met kerst op te staan. Dit is nu nog niet zoveel en zal aan hun zelf liggen of ze in de toekomst ook zakgeld enz erop gaan sparen.

Wij hebben zelf een aparte rekening op onze naam, hierop sparen we iedere maand € 80,- per kind. Dit geld is voor als ze hun rijbewijs willen halen of gaan studeren en wij het op dat moment niet kunnen betalen. Tegen die tijd kijken we wel of we het rijbewijs en/of studie van deze rekening betalen of toch van ons eigen geld. Wat we daarna doen met het geld dat eventueel over is, bekijken we ook dan wel. Waarschijnlijk krijgen ze dit dan als ze uit huis gaan.

Wij sparen dus niet specifiek voor de kinderen, maar ik vind het wel fijn om zelf een potje achter de hand te hebben voor hun toekomst. Geen idee of tegen die tijd ongeveer € 20.000,- genoeg is, maar het hoeft ze dan ook niet te belemmeren in bijvoorbeeld een dure studie.

Op dit moment hebben wij het geld wat op deze rekening stond op een bank in het buitenland staan, zodat het meer rente oplevert.

Ik vind persoonlijk niet dat je alles voor je kind hoeft te betalen: rijbewijs, auto, inrichting, reizen, bijdrage eerst woning of op kamers.

Rijbewijs hebben we inmiddels wel besloten voor ze te betalen, al had ik dat plan nooit. Ik moest het ook zelf betalen. Eerste auto nog geen idee, plan is nu om ons tweede autootje door te schuiven naar de oudste omdat we tegen die tijd wel een andere willen. Studies zullen we sowieso voor ze betalen, ongeacht hoeveel en wat het kost. Reizen mag van het geld wat we voor ze gespaard hebben maar verder zullen wij daar niet in bijdragen. Ik wil ze vooral ook meegeven dat ze moeite moeten voor hun geld, in de vorm van werken. Dat is overigens geen kritiek op mensen die het anders doen. Ieder zijn ding en dit zijn de normen en waarden die wij belangrijk vinden.

Wij sparen maandelijks €75 per kind gemiddeld, dat is een mooie basis straks voor ze (is ook ruim €16.000 tegen die tijd) & tegen die tijd zien we wel wat we voor ze betalen van eigen geld.

Maar verder zullen ze ook gewoon zelf moeten leren geld te verdienen, niet alles komt je aanwaaien. Wij hebben beide heel zelfstandig leren zijn door dingen zelf te regelen en te betalen en dat willen wij ze ook meegeven. En waar we het nodig achten zullen we (mee) betalen.

Ik ben het eens met Lady. Het is heel fijn als je alles krijgt. Maar dan heb je niet het gevoel dat je ervoor gewerkt hebt of dat je trots op jezelf bent. Ik heb me erg vaak afgevraagd of het me allemaal wel was gelukt als ik het zelf had moeten doen. En wat had het gedaan met mijn zelfbeeld? Nogmaals ik ben super dankbaar voor alle kansen en mogelijkheden die ik heb gehad. Maar het heeft ook een keerzijde. En ik denk oprecht dat niemand er slechter van wordt om er zelf voor te werken. Maar andersom denk ik dat alles krijgen er wel voor kan zorgen dat je je gaat afvragen of het wel je eigen inzet/ kracht is geweest en dat je er enigszins wereldvreemd van kan worden. Ik worstel er soms wel mee dat ik mijn kinderen zeer waarschijnlijk minder kan geven dan ik zelf heb gehad. Vooralsnog is dat nog niet aan de orde, maar ik denk dat het wel aan de orde gaat zijn.

Ik vraag me dan af wat je met een auto moet als je in een dure studentenstad op een kamertje woont. Waar ga je die dan neerzetten? Wat ik eigenlijk probeer te zeggen: je hebt niet alles nodig.

Ik vind dingen als reizen, een auto, een kamer, een inboedel allemaal luxe keuzes (optioneel). Daar moet je zelf voor werken. En als t even meezit dan helpen m'n vriend en z'n vrienden wel een aantal dingen maken voor de inboedel (die hebben een werkplaats en zijn allemaal handig en creatief). Maar dan moet je wel zelf mee helpen.
Studiegeld, boeken etc betaal ik graag, dat is je onderwijs. Dat zijn ook geen astronomische bedragen waar ik enorm voor hoef te sparen. Ik betaal nu ook de kinderopvang uit de losse pols a bijna 10K per jaar. Wellicht wilt hij wel helemaal niet gaan studeren!

GSTQ, ik wil inderdaad dat ze trots kunnen zijn op doelen die ze bereiken door te werken geld te verdienen. Maar nog meer wil ik dat de wereld niet zo maakbaar is als dat ze nu soms denken. En dat als je geen geld hebt je bepaalde doelen ook niet kunt halen cq aanschaffen. Hopelijk gaan ze de waarde van geld daardoor wat beter snappen.

We hebben geen specifiek bedrag wat we willen sparen, maar willen hun in ieder geval een rijbewijs kunnen geven en hun studie kunnen betalen.

Mijn man en ik zijn beide anders opgevoed. Mijn schoonmoeder was alleenstaand en kon haar kinderen niet alles bieden wat ze misschien wel wilde. Mijn man heeft dus moeten lenen om te studeren en heeft nog langere tijd studieschuld gehad.
Mijn ouders konden wel mijn studie betalen en hebben dit ook gedaan. Mijn vader heeft namelijk pas een studie gedaan toen mijn broer en ik geboren waren. Dat vond hij vreselijk dus hij wilde ons de kans geven dit af te ronden voordat je aan een gezin begint. Ik ben ze daar nog altijd dankbaar voor. Zonder studieschuld kon ik aan het werk.
Ik heb ook mijn autorijbewijs gekregen voor mijn 18e verjaardag.

Persoonlijk zou ik het daarom erg fijn vinden als ik hun dit ook kan bieden.
Aangezien de huizenmarkt ook een stuk lastiger is dan toen wij een huis gingen kopen denk ik dat het ook fijn is als zij alvast een stuk eigen spaargeld hebben. Dat mogen zij dan ook gebruiken.

Er staat nu al een groot bedrag op de spaarrekening en ze zijn nu 8 en 11. Ik denk dat we tussen de 20.000 en 25.000 gaan uitkomen als ze 18 zijn.

Ik moest overigens wel gewoon werken naast mijn studie. Vanaf mijn 14e had ik al een bijbaantje. Mijn man heeft ook altijd gewerkt tijdens zijn schoolperiode. Hij kon altijd minder goed met geld om gaan dan ik. Had een gat in zijn hand. Ik spaarde altijd netjes. Dus ondanks dat ik vrijwel alles kreeg van mijn ouders kende ik de waarde van het geld prima en wist ik wat ik moest sparen en wat ik kon uitgeven.

Het een sluit het ander natuurlijk niet uit. Dat we sparen voor de kinderen, betekent niet dat ze niet zelf hoeven te werken voor dingen. Ik vind alleen niet dat ze moeten werken om hun studie te kunnen bekostigen. Wel daarentegen om op kamers te financieren bijvoorbeeld. Ik had vroeger ook een spaarrekening van mijn ouders. Daar kocht ik wel studieboeken van. Collegeld ook en ook heb ik mijn rijbewijs ervan betaald. Maar voor levensonderhoud, vakanties en uitgaan werkte ik gewoon. Samen met stufi kon ik daarvan rondkomen. Neemt niet weg dat die gevulde spaarrekening achter de hand erg prettig was en er ook wel voor gezorgd heeft dat ik nooit heb hoeven lenen.

Dat en het is ook voor onszelf. Een studie en boeken en een kamer zouden best een grote hap uit onze maandelijkse kosten zijn, dus daar heb ik ook liever een spaar-/beleggingsrekening voor achter de hand. Ik zou ook graag willen voorkomen dat ze moeten lenen.

Eens Lady. Wij sparen wel voor de kinderen maar omdat we helemaal niet weten hoe de wereld er dan uit ziet, wat zij zelf willen, waar ze evt geld voor nodig hebben én of wij dan vinden dat ze dat allemaal zelf moeten betalen of een deel niet, sparen we bewust op een eigen rekening en niet op een rekening in hun naam. En, daarom weten ze dit ook niet. Ze gaan nergens vanuit en wij kunnen tegen die tijd kijken of we het nodig vinden dat we ergens in bijdragen.

Wij sparen nu nog niks voor de kinderen. Ze hebben alle 4 een rekening met een paar 100 euro pp verjaardagsgeld van opa/oma en gespaard zakgeld erop. We hebben wel geld over elke maand dus het zou prima kunnen om te sparen. Maar we kiezen ervoor om dat geld af te lossen op de hypotheek. Het voelt voor ons nogal krom om geld apart te zetten voor later waar we nu niks mee doen, terwijl we nu wel elke maand rente betalen over een lening. Liever die eerst afbetalen, dan hoeven we geen rente meer te betalen en dan gaan we dan wel sparen.

Oh en als toevoeging: er zit een behoorlijk leeftijdsverschil tussen onze 4 kinderen. Dat betekent dat ze in ieder geval niet allemaal tegelijk gaan studeren. Ik zou ook graag hun studie willen betalen. Mijn ouders hebben dat ook gedaan en dat vond ik heel fijn, zonder studieschuld beginnen. Overigens hebben mijn ouders het niet van tevoren gezegd, ze zeiden van tevoren altijd dat het een lening was en dat ik het geld aan hen moest terugbetalen. En toen ik afstudeerde was mijn cadeau dat ik het niet terug hoefde te betalen. Beste cadeau ever. Dat ga ik met mijn kinderen ook zo doen. Daarom heb ik wel extra mijn best gedaan denk ik, om mijn studie zo snel mogelijk klaar te hebben. Ik ga het denk ik bij mijn kinderen ook alleen betalen als ze hun best doen en er serieus mee bezig zijn. En niet lang leve de lol, en allerlei studies beginnen en niet afmaken enzo. Dan moeten ze het wel (deels?) terugbetalen.
We hebben de kinderen al wel verteld dat ze hun rijbewijs krijgen als ze niet gaan roken. Dat had ik eerder zelf ook. En ik vind het echt super belangrijk dat mijn kinderen niet gaan roken, daar heb ik (veel) geld voor over. Een auto krijgen ze overigens absoluut niet. Daar sparen ze zelf maar voor.

GSTQ: je gaat ervan uit dat mensen die niet alles krijgen van hun ouders ervoor werken. Maar als je een pittige studie doet, is daar niet per se tijd voor. Die studenten lenen bij DUO. En zitten na hun studie vooral met een énorme studieschuld, waardoor ze zich in hun volwassen leven een lagere huur/hypotheek kunnen veroorloven. Jouw romantische beeld van hardwerkende jongvolwassenen die trots om zich heen kunnen kijken naar alles waar ze zo hard voor gewerkt hebben, klopt dus niet altijd.

Mijn broertje is van de pechgeneratie en vooral zijn generatie is echt genaaid wat dit betreft. Torenhoge studieschuld, totaal verrotte woningmarkt 🥳 Het is hard werken en dan alsnog niks hebben.

Dat zeg ik helemaal niet. Ik zeg het vanuit mijn ervaring dat als je wel alles krijgt dat je soms het gevoel hebt dat je er minder hard voor hebt gewerkt. Ik heb er helemaal geen romantisch beeld bij. Ik ga de studies van mijn kinderen ook betalen. Maar als het je als ouders niet lukt, vind ik dat je je er niet schuldig om hoeft te voelen. Je doet wat je kan. En gelukkig kun je hier wel een lening afsluiten en heb je de kans om te studeren. Ik gun iedereen een studie zonder studieschuld.

Wij sparen wel voor onze kinderen, maar echt maar een klein bedrag per maand. Zal zo'n 3000 euro zijn op hun eigen naam. Ik kwam niet op de juiste woorden, maar Lady schrijft het mooi. Vanuit mijn eigen ervaring en kijkend naar de wereld om ons heen nu, ben ik van mening dat ik mijn kinderen wellicht juist geen plezier doe als we alles voor ze zouden betalen. Voor mij (en ook bij mijn man) was geen startkapitaal gespaard. Studie en alle bijkomende kosten, rijbewijs, huis, dat heb ik allemaal zelf moeten betalen en hij ook. Dat betekent inderdaad twee studieschulden en daar heb ik heus wel eens van gebaald. Maar ik ben eigenlijk vooral heel trots op het feit dat ik vanaf 18 financieel op eigen benen stond en daar veel van geleerd heb. Ik hoop dat wij dat ook mee kunnen geven aan onze kinderen. Dat we heus wel klaar kunnen staan als vangnet, ook financieel, als het nodig is maar dat dat niet al bij voorbaat en niet vanzelfsprekend is. Ik denk oprecht dat het aantal jongeren dat met 18 een grote som geld tot hun beschikking krijgen groter is dan het aantal jongeren dat met 18 een goede financiële opvoeding hebben gehad. En nee, het 1 hoeft het ander niet uit te sluiten. Maar ik zie daarin, ook in situaties om ons heen, wel de verschillen.

GSTQ: Ik denk dat we het wel eens zijn over wat we willen voor onze kinderen en voor de maatschappij, maar ik ben het niet eens met je formulering/aanname dat als je niet alles van je ouders krijgt je 'harder werkt'. Ik zie in de praktijk dat die mensen niet per se allemaal veel uren werken naast hun studie, maar meer geld lenen en dus hogere schulden hebben.

Je schrijft dat het jou fijn zou lijken om tevreden te kijken naar wat je hebt bereikt met hard werken i.p.v. geld van je ouders krijgen, maar in mijn ogen is de tegenstelling eerder: wat je bereikt met veel extra geld bij DUO lenen i.p.v. geld van je ouders krijgen. Dus wat dat betreft mis je echt niks hoor 😅

Ik bedoelde het helemaal niet zo. En ik zeg ook helemaal niet dat ik het anders had gewild. Ik ben enorm dankbaar. Als ik het kan geef ik het mijn kinderen ook. Ik snap wat je zegt maar dat is helemaal niet wat ik bedoel. Ik heb het makkelijk gehad dan 99% van de mensen. Succesvol zijn vanuit zo’n uitgangspositie is makkelijker. En daar ben ik me bewust van. Zonder studieschuld heb je het ook makkelijker, zeker bij het kopen van een huis. Ook dat was makkelijker voor mij.

Het is heel fijn als je alles krijgt. Maar dan heb je niet het gevoel dat je ervoor gewerkt hebt of dat je trots op jezelf bent.

Ja sorry, maar ik lees hier toch echt in dat je het wel zo bedoelt. Een aanname dat mensen die minder geld van hun ouders krijgen, trotser op zichzelf zijn. Je hebt het zelf over een 'keerzijde' van geld krijgen.

Laat ik dan voor mezelf spreken: ik heb nu voor het eerst van mijn leven rijlessen en mijn ouders kúnnen dat niet eens meer voor me betalen omdat ze hartstikke dood zijn, maar het maakt me niet trots dat ik het zelf betaal. Dat is gewoon niet een gevoel dat ik heb.
Mijn broertje, die op zijn 26e wees werd, moet alles zelf betalen, maar dat is nu ook niet hét aspect in zijn leven waar hij eigenwaarde uit haalt.

Misschien dat dit me zo raakt omdat ik problemen heb met mijn zelfbeeld, die komen doordat mijn ouders (eigenlijk vooral mijn moeder) me te weinig liefde, knuffels en bevestiging hebben gegeven. Dat mijn ouders niet alles voor me konden betalen is nooit een issue in mijn leven geweest. Dat mijn moeder kritisch was op alles wat ik deed, wel.

Je krijgt niet per definitie een bak zelfvertrouwen van je eigen geld verdienen. Want als je je op andere vlakken niet gesteund of aangemoedigd voelt, kun je alsnog een wankel persoon zijn.

Ik ben énorm jaloers op leeftijdsgenoten die liefdevolle ouders hebben die altijd voor ze klaarstaan. Niet per se op mensen die meer geld hebben gekregen van hun ouders 🤷🏼‍♀️

Dus aan alle onzekere ouders in dit topic die bang zijn dat ze niet genoeg geld gespaard hebben, zou ik vooral zeggen: zorg dat je genoeg liefde spaart.

En dat ouders die je emotioneel steunen, motiveren en trots op je zijn (waren mijne ook) minstens zo waardevol zijn. Ik zou je in ieder geval niet laten ontmoedigen door een topic als deze. Je weet niet hoe het leven eruit ziet als je kinderen 18 zijn. Wie dan leeft wie dan zorgt. En meer dan je best kun je niet doen.

Filoria, ik kan me voorstellen dat het je raakt, maar daardoor mis je wel de nuance van GTSQ vind ik. Ze zegt in bovenstaand citaat letterlijk hoe belangrijk die emotionele steun is en dat ze blij is dat ze die heeft ontvangen en daarnaast vind ik haar iemand die zich altijd enorm bewust uit over de geprivilegieerde positie die ze heeft.

Ik herken wel dat ik trots ben dat het me gelukt is zonder financiële steun en ik ben heel dankbaar dat het me waarschijnlijk gaat lukken om eind volgend jaar mijn schuld afgelost te hebben. Ik heb naast mijn studie gewerkt en ik denk ook te veel en daardoor langer gestudeerd, dus het was misschien voordeliger geweest om dat niet te doen. Alleen heb ik van dat werken ook veel geleerd. Ik zag ook veel studenten om me heen die geen motivatie hadden om te werken en voor wie werken na studeren ook ineens een omslag en shock was. Wat dat betreft herken ik het ‘wereldvreemde’ waar GTSQ bang voor is.

Mijn studentenkamer inrichten, verhuizen etc heb ik ook altijd zelf geregeld. Het lijkt me heerlijk als je ouders hebt die je daarin helpen als vanzelfsprekend en heel handig dingen in elkaar zetten. De andere kant is dat ik dat nu dus beter kan dan mijn ouders. Dus ja, ik heb er best iets van geleerd, maar dat had ook op een andere manier gekund en dat geldt denk ik voor veel in dit topic.