Welkom op Zeg maar Yes!

Ah oké. Als je maar doorverwezen wordt.

Wat verdrietig en dapper dat je het toe kunt geven dat het zo niet meer gaat.

Afstand nemen van thuis kan inderdaad niet dus zal er thuis wat moeten veranderen. Maar dat vergt tijd en energie, wat je al niet veel hebt natuurlijk. Ik zou voor je zoon toch verder bij het cjg vragen of via de huisarts voor verdere hulp.
Ik was deze reactie vanmiddag al begonnen en intussen is er heel veel meer nuttige informatie binnen. Hopelijk kan je daar wat mee. Ik weet als geen ander wat voor wirwar aan informatie het kan zijn.

Ik zou ook af en toe meer splitsen. De ene ouder met het ene kind wat doen in het weekend en de ander met de ander. Niet leuk, maar ook wel leuk omdat je wat meer quality time per kind krijgt en individuele aandacht kan geven. Hebben wij ook een tijd gedaan. Anderszijds weet ik óók als geen ander hoe eenzaam het in een moeizaam huwelijk voelt en hoe belangrijk het is om samen als gezin dingen te ondernemen. Maar dan in elk geval als gezin, zodat jullie twee ouders op twee kinderen zijn, ook als er weer ruzie ontstaat tussen de twee kinderen. Dat lijkt me ook echt enorm lastig en heel intens en een stempel drukken op het gezin. Van alle dingen die je schrijft herken ik veel maar dit deel gelukkig zelf niet. Het lijkt me enorm zwaar en ook verdrietig als ouder om te zien en mee om te gaan.

Ik vind het inderdaad heel verdrietig om te lezen hoe erg je er zelf onderdoor gaat. Ik hoop dat er voor alle partijen in het gezin hulp komt. Systeemtherapie kan inderdaad helpen. En fijn dat jullie zelf nog steeds bezig zijn. Dikke knuffel lieve JD. Ik gun het jullie! 😘

Wat dapper dat je dit wil delen. Ik denk dat er al goede hulplijnen zijn benoemd. Ik weet verder geen aanvullende dingen maar wil je sterkte en kracht toe wensen. Kan me voorstellen dat je tegen de vakantie op ziet!

Jeetje JD, wat moet het zwaar zijn voor jullie. Ontzettend dapper dat je de situatie erkent en er eerlijk voor uitkomt dat het niet goed gaat. Realiseer je ook dat het nergens altijd rozengeur en maneschijn is hè, er zijn alleen weinig mensen die hier openlijk over praten waardoor het wel lijkt alsof het bij een ander altijd goed gaat! Ik vind dat er al heel wat goede adviezen gegeven zijn voor jouw situatie en ik hoop dat je de hulp vindt die jullie nodig hebben.

Hoe is het nu bij jullie?

Ja dit vroeg ik me ook nog af van de week!

Het gaat hier niet geweldig. We zitten sinds 4 dagen op een camping aan de zuid-Franse kust en het is echt horror met de kinderen.
Werkelijk elke minuut vanaf het wakker worden tot aan het slapen gaan hebben de kinderen strijd en discussies, over écht álles.
Ze kunnen zich allebei niet vermaken bij de tent, zoeken geen andere kinderen op, plakken alleen maar om ons heen.

De afgelopen dagen hebben we veel gesplitst, maar eigenlijk maakt me dat in en ik verdrietig. Dat is niet hoe je een gezinsvakantie voor je ziet en het doet best pijn om gezinnen bij het zwembad te zien liggen en dat ik daar dan alleen met mijn dochter lig.

Ze eten hier allebei niks, ook de herkenbare producten van thuis niet. De jongste poept een keer of 3 a 4 per dag in haar broek. Geen idee of dit alles ook een reactie is op warmte/andere omgeving / stress.

We hebben nog tot volgende week donderdag hier, maar hebben het er gisteravond over gehad om eerder naar huis te gaan als dit zo blijft, want we trekken dit allebei niet goed meer.
Thuis hebben ze ook strijd, maar hebben ze wat meer ruimte….hooeliik scheelt het. Ik kan in ieder geval niet wachten tot ze 2 september weer naar school mogen.

Oef dat klinkt echt niet fijn. Geen idee wat je er aan kan doen, maar wil je wel even een hart onder de riem steken.

Wat ontzettend rot JaneDoe. Dit is niet hoe je een vakantie voor je ziet en snap dat het extra pijnlijk kan zijn om andere gezinnen dan wel zo "gelukkig" te zien. Goed om te bedenken dat die gezinnen ook vast hun problemen hebben. ❤️

JD, wat een rotsituatie en zeker ook met jullie vakantie die hierdoor niet is zoals hij zou moeten zijn. Ik kan me voorstellen dat je overweegt om naar huis te gaan.

Je openingspost triggert me wel, want ik herken het schreeuwen als een tiran en het gevoel dat je je kind(eren) ermee beschadigt zo goed. Zo voelt het bij mij ook. Al is dat niet helemaal vergelijkbaar want mijn kinderen hebben geen aanvullende uitdagingen zoals die bij jou wel aanwezig zijn. Het zijn gewoon standaard kinderen en broers die elkaar juist heel leuk vinden en die kan ik al niet af.

Ik hoop dat je de hulp kunt vinden die je nodig hebt, maar kan je verder ook niets bieden dan een hart onder de riem en complimenten dat je zo je best doet om een goede moeder te zijn.

En ik herken me weer in jouw middelste alinea, Nightingale. Wat is opvoeden soms toch lastig.

Wat jammer JD dat de vakantie tegenvalt. Is het ook zo als jullie met gezin op pad gaan of alleen op de camping?
Ik hoop dat er snel betere tijden aanbreken voor jullie!

Wat jammer dat het zo enorm tegenvalt JD. Ergens vind ik het ook heel moedig dat jullie overwegen om terug naar huis te gaan. Juist omdat dit naar jullie kinderen ook een teken is dat jullie dat geruzie niet langer accepteren. Enerzijds hoop je dat het niet nodig is, maar als het jullie weer rust geeft is dat natuurlijk best begrijpelijk. Ik wens jullie wijsheid in jullie beslissing hierin en als jullie blijven hoop ik dat de resterende tijd beter is.

Nightingale, Jouw middelste alinea is voor mij ook heel herkenbaar. Ik had ook jouw topic gelezen die je weer hebt verwijderd. Ik heb ook een enorm sterk kind en jouw reactie daarop was voor mij ook herkenbaar. Mocht je erover willen praten mag je me altijd een pb sturen.

Barclay, dankjewel voor je bericht, dat vind ik heel lief van je. Het onderwerp ligt me erg gevoelig omdat ik dus dat gevoel heb dat ik mijn kinderen beschadig met mijn eigen reactie op hun gedrag, vooral van de oudste. Ik vind mezelf oprecht geen goede moeder en vind het lastig om daar over te praten. Vandaar dat ik het weer heb verwijderd.

Het is alleen niet mijn bedoeling dit topic te hijacken
Wanneer het goed voelt open ik misschien het topic alsnog opniew.

Voel je vrij om mijn topic te kapen hoor. Ik vind de herkenbaarheid alleen maar fijn en voel me zelfs een soort van minder eenzaam door je post.

Wat jammer dat het zo slecht gaat op vakantie! Ik zie steeds allerlei gezellige foto's van je kids samen, dus ik hoopte dat het beter ging. Weten jullie al of jullie eerder terug gaan? En hoe is het nu tussen je man en jou? Sterkte daar!

Het lijkt erop dat ze de eerste 4 a 5 dagen nodig hebben gehad om te wennen. Vanaf het moment dat ik hier ventileerde en we daadwerkelijk de koffers klaar hadden gezet, gingen ze zich opeens redelijk gedragen.
Het ‘we gaan naar huis’ hier was niet zomaar een kreet, we waren het echt serieus van plan en het had weinig gescheeld.
We hebben het er ook al een beetje over gehad wat we volgend jaar doen en of zo’n reis en zoveel geld het waard is. Misschien is het voor iedereen wel rustiger om gewoon thuis te blijven en lekker dagjes weg te gaan ofzo. Maar goed… aan de andere kant, dan zijn we weer een jaar verder en zijn ze weer een jaar ouder, dus dan maar even zien.

Mijn man en ik hebben nu 3x relatietherapie gehad, 11 september gaan we weer. Ik weet nog niet goed wat ik ervan moet zeggen of vinden, of ik het echt veel nut vind hebben? Maar wie weet heeft het nog wat meer sessies nodig (a €150 per sessie🙄🙄).
Nu op vakantie merk ik gewoon ook dat er weinig is tussen ons. We voelen elkaar niet aan, denken anders, communiceren anders…. vind het best heel lastig wat ik ermee aan moet.
Ik ben in ieder geval dolblij dat ik volgende week nog vrij ben, man naar z’n werk en kinderen naar school, kan niet wachten!

Fijn dat de vakantie toch nog iets gezelliger is geworden. Ook wel goed om nu alvast na te denken over volgend jaar. Tuurlijk zijn ze dan een jaar ouder maar wie weet bedenk je iets van een vakantie activiteit (of dat nou thuis of ergens is) dat wel bij jullie werkt als gezin. Oh en ik voel en snap dat gevoel van niet steeds willen splitsen ook. Ik vind het vaak heel fijn werken maar soms word ik er ook verdrietig van. Dus ik snap je.

Lekker dat je volgende week even wat tijd voor jezelf hebt. Sterkte met je relatie ook. Het is niet niks. Ik hoop dat jullie eruit komen.

Hoi JD, hoe gaat het nu met jou/jullie? Volgen jullie nog relatietherapie? Ik zie geen recente berichten van je voorbij komen, is alles wel in orde?

Hier escaleerde het weer enorm. Vooral de oudste krijg ik niet meer gecorrigeerd. Ik heb nu mijn werk zo ingericht dat ik (vanaf deze week - gisteren dus begonnen) de komende weken iedere middag ze zelf kan gaan ophalen en wegbrengen van en naar school. Na schooltijd neem ik tot 17:00 de tijd om actief aandacht voor ze te hebben. Dus geen klusjes doen waar ze niet bij kunnen helpen, niet op mijn telefoon kijken, maar tijd te nemen om te knutselen of samen te bouwen of lezen. Of het nou toeval is of niet: gisteren zijn ze poeslief geweest voor elkaar en mij, hebben zonder klagen zitten eten, zijn zonder moeite door mijn zusje die kwam oppassen in bed gelegd.