Welkom op Zeg maar Yes!

Onze dochter spreekt regelmatig af met vriendinnetjes, maar het moet altijd hij ons thuis. De vriendinnetjes willen altijd hier afspreken en onze dochter vindt dat prima. Ik vind het af en toe wel gezellig, maar ik vind het soms ook vervelend dat ik daardoor elke week 2 middagen kinderen in huis heb. Ik zeg uiteraard wel eens dat het niet gaat als we andere plannen hebben, maar als ik die niet heb, kan ze gewoon afspreken. Ik zeg regelmatig tegen haar dat ze ook eens bij iemand moet gaan spelen en niet altijd alleen maar bij ons, maar het helpt niet. Ik heb het idee dat het vooral vanuit de andere kinderen komt. Misschien omdat hier geen andere kinderen zijn? Waardoor ze altijd lekker rustig met zijn tweeen kunnen spelen?
Is dit herkenbaar? Ik betrap mezelf erop dat ik ook regelmatig ergens nee op zeg, omdat ik dan geen zin heb om weer rommel op te ruimen (als ze willen verven en knutselen bijvoorbeeld).

Hier is het de ongeschreven afspraak dat het min of meer omstebeurten gaat.
Dus ik zeg het altijd gewoon: "Jullie hebben hier al heel vaak gespeeld, nu is het tijd om een keer bij vriendinnetje x te spelen"

Hier is het de ongeschreven afspraak dat het min of meer omstebeurten gaat.
Dus ik zeg het altijd gewoon: "Jullie hebben hier al heel vaak gespeeld, nu is het tijd om een keer bij vriendinnetje x te spelen"

Ja dit.

M'n dochter zegt het zelf trouwens ook.

Hier is het ook vaker bij ons. Ligt deels aan sommige kinderen, die lijken liever hierheen te komen. Maar met vlagen ligt het ook aan mijn eigen kind. Momenteel ook weer, zoon geeft aan het liefst hier te spelen. Nu gaat dat meestal goed en zonder al teveel gedoe, ruzie of rommel. Dus ik vind het niet zo'n groot probleem en hij mag best vaak afspreken als het zo uitkomt. Als ik er een keer echt geen zin in heb dan zeg ik dat het die dag niet bij ons kan. Soms gaat hij dan met een ander mee, maar vaker gewoon in zijn eentje mee naar huis. Het zijn hier wel fases lijkt het, er zijn ook periodes dat hij er minder moeite mee heeft om ergens anders te gaan spelen.

Als je wel meer balans wilt in waar er gespeeld wordt zou ik het denk ik gewoon aangeven zoals Blue Phone doet. Kan me namelijk best voorstellen dat het ook wel fijn is als er een keer bij de ander gespeeld kan worden.

Het ophalen gaat hier vaak ook een beetje vervelend. Een aantal kinderen gaat dan tijdrekken, zich verstoppen, mopperen en de ouder staat maar te zeuren dat het kind mee moet komen. Vaak tot huilen toe (het kind dan, niet de ouder ;)). Dat kost een kwartier en iedereen blijft chagrijnig achter. Onze dochter is nu 6, ik ga er wel vanuit dat dat gedoe niet lang meer duurt. Hier komt het ook voor dat ze worden opgehaald door de hele familie. Een keer werd er een gebracht door moeder. Wij waren toen net verhuisd en ik denk dat ze benieuwd waren naar ons huis, want het kind werd opgehaald door moeder, vader, broer en zusje. En iedereen kwam vrolijk mee naar binnen.

Weet je waarom ze niet bij vriendinnetjes wil spelen? Heb je dat weleens besproken en wat zegt ze dan?

Hier zijn het vooral 1 stel ouders die hun kind steeds hierheen willen schuiven. Ik zeg altijd nee als het vanuit hun komt. Bij elkaar spelen vind ik prima maar dan moet het vanuit de kinderen komen en niet omdat ze (structureel) oppas nodig hebben. Helaas lijkt altijd nee zeggen niet een lampje bij hun te doen oplichten en blijven ze het proberen. Soms ook via hun dochter.

Maar inderdaad, wel zo'n beetje om en om. Ik zal niet moeilijk doen als het een keer dubbel hier is of dubbel daar maar de algemene balans hou ik echt wel in de gaten. Je zou kunnen zeggen tegen je dochter dat de volgende keer dat ze wil afspreken het sowieso dan een keer bij een vriendinnetje moet zijn en dat je antwoord anders nee zal zijn. Wellicht geeft haar dat een duwtje in de rug?

Onze dochter (net 6 jaar) speelt ook graag met kinderen bij ons thuis. Ze vindt bij anderen spelen (zonder mama) spannend en kiest dus liever voor de veilige plek. Aan de andere kant hebben we hier een grote tuin met speeltoestel, dus dat is ook wel fijn spelen! Als ze na school afspreekt, en ik sta bij school, is het meestal bij ons thuis. Bij een ander thuis spreken we vaak langer van tevoren af en dan gaat ze gewoon met het kindje mee naar huis en is er ook geen gestress over niet willen of spannend vinden.

Inmiddels weet ik wel welke kinderen fijn zijn en welke niet. Meestal is een kindje mee voor mijzelf nog rustiger ook omdat ze dan niet voortdurend haar broertje loopt te klieren...

Ik vind het wel makkelijk wanneer ze hier spelen, hoef ik er niet meer uit om een kind ergens op te halen 😅

Inmiddels weet ik wel welke kinderen fijn zijn en welke niet. Meestal is een kindje mee voor mijzelf nog rustiger ook omdat ze dan niet voortdurend haar broertje loopt te klieren...

Hier juist andersom. Als er een kind hier speelt wil mn zoon vaak meedoen maar hij kan het dan niet bijhouden en dat wordt gedoe waardoor ik hem de hele middag mag entertainen. Als dochter en zoon zijn spelen ze juist wel leuk samen meestal. Dus geen speler vind ik ook wel relaxt.
Verder maakt het mij niet zoveel uit. Thuis heb ik er wel meer werk van, maar ik vind het ook gezellig die vriendjes van mn dochter beter te leren kennen. En ik denk nu ze nog zo jong zijn, dochter is 5, dat het ook nog veel bewerkelijker is. Neem aan dat als ze wat ouder zijn en zelf ook het dorp in kunnen, ik er al veel minder werk van heb. Denk dat dit bewerkelijke met spelen een relatief korte fase is.
Hier overigens véél gedoe als ik dochter ergens moet ophalen. Maar andersom als kinderen hier opgehaald worden ook. Ben altijd wel 'blij' te zien dat dat bij anderen ook niet vlekkeloos gaat. Hoort er blijkbaar nog wat bij in deze fase.

Bij ons spelen ze bijna altijd ook allemaal hier. Ik heb een zoon van 10 en een dochter van 8. Dochter speelt vaak met maar 1 kind tegelijk maar zoon heeft vaker wel 3 of 4 vriendjes hier. Ze kunnen hier gamen en dat vinden ze leuk, dat kan niet overal. Dochter gaat ook nog wel eens ergens anders spelen, meer dan zoon. Ik vind het wel prima over het algemeen. Ben allang blij dat ze leuke vrienden hebben en gezellig spelen.

Een van zoon zijn vrienden had laatst zelfs de opmerking: Soms denk ik, woon ik hier nou? Maar deze jongen komt ook vaker langs. Dochter heeft ook 1 vriendin waar ze het vaker mee afspreekt.

Toen ze jonger waren en ik vaker echt moest opletten en bijsturen vond ik het wel vermoeiender. Er was toen ook meer rommel dan dat er tegenwoordig is, en als er rommel is mogen ze het grotendeels zelf opruimen.

Soms sta ik voor de lunch tig broodjes te smeren en laatst vroeg een bezorger of ik een kinderdagopvang had

Ik denk dat hoe ouder ze worden, hoe relaxter het is. En als ze straks nog wat groter zijn zullen er vast ook vaker vrienden aanschuiven aan tafel.

Ik denk ook dat het wel ligt aan wat voor soort vrienden het zijn. Bij dochter is het soms nog wat zoeken, maar de vaste clan van zoon vind ik bijvoorbeeld allemaal fijne jongens.

Ook gaat zoon al op eigen houtje naar buiten, dat heeft het ook anders gemaakt. Dochter mag dit nog niet.

Ik vind het wel makkelijk wanneer ze hier spelen, hoef ik er niet meer uit om een kind ergens op te halen 😅

Ja, vooral als het regent 😆

Mijn oudste 2 zijn ook 2x bevriend met een broer en zus, ook handig met kinderen uitwisselen bij ophalen

Inmiddels weet ik wel welke kinderen fijn zijn en welke niet. Meestal is een kindje mee voor mijzelf nog rustiger ook omdat ze dan niet voortdurend haar broertje loopt te klieren...

Hier juist andersom. Als er een kind hier speelt wil mn zoon vaak meedoen maar hij kan het dan niet bijhouden en dat wordt gedoe waardoor ik hem de hele middag mag entertainen. Als dochter en zoon zijn spelen ze juist wel leuk samen meestal. Dus geen speler vind ik ook wel relaxt.

Dochter gaat vaak naar boven en zoon moet van mij dan bij mij blijven, vind hij gelukkig prima!

In het begin moest ik bij sommige kinderen nog bijsturen, inmiddels heeft ze wel door met welke kinderen het klikt en met welke niet. Gister heb ik echt helemaal niets hoeven doen; ja roepen of ze nog tijd hadden om de limonade op te drinken...

Toen mijn zoon rond de 6 was hebben we dit ook wel gehad. Hij vond het spannend bij anderen waardoor hij altijd thuis wilde spelen. Dat veranderde wel na verloop van tijd.
Misschien eens proberen met kindjes die ze beter kent en ook weet wie de ouders zijn?

Of aangeven: spelen kan, maar niet bij ons. Dat helpt hier ook wel eens dat de andere ouder dan meehelpt en zegt Oh maar bij ons kan het wel.

En pas op voor ouders die appen of jouw kind kan spelen. Dan zeg je ja leuk en krijg je er achteraan. Top maar kan het bij jullie want bij hun kan het niet. Daar ben ik wel eens ingetrapt, maar die heb ik nu snel door. Dan word je gewoon gebruikt.

Op een gegeven moment gaan ze gewoon lekker hun gang buiten met meerdere vriendjes zonder specifiek afspreken. Bij ons komen ze gewoon nu aan de deur, maar ze zijn inmiddels 11 en 8.

Als het vooral vanuit de andere kinderen lijkt te komen, kan je toch makkelijk zeggen dat bij jullie niet uitkomt. Volgende keer weer.

Hier wisselen we eigenlijk ook altijd af. Ik zou echt niet elke keer kinderen bij ons over de vloer willen hebben joh, moet er niet aan denken!

Hier gaat het ook niet altijd helemaal eerlijk, maar ik vind dat geen probleem.

Ik was vroeger zelf zon kind dat liever op een ander speelde omdat het thuis gewoon vaak niet leuk was en ik me schaamde. Misschien is het goed om te bedenken dat dat voor sommige kinderen ook een reden kan zijn. Je weet soms niet wat voor reden er achter zit. Misschien krijgt een kind weinig aandacht thuis, gedraagt een broertje of zusje zich niet, hebben ze niet het geld voor het speelgoed dat bij jou thuis wel is etc.

Toen de jongens hier nog kleiner waren kwamen de meeste vriendjes ook hier thuis. Dat had meer te maken dat ouders 1 kind te spelen wel genoeg vonden maar de jongens juist met z'n drieeen wilde spelen. Nog altijd hebben ze veel dezelfde vriendjes, maar spreken ze bij de voetbalclub af, of op het schoolplein.
2 vrienden zijn ook een tweeling en wonen ook nog eens bij ons in de straat, die zijn hier bijna kind aan huis maar andersom ook.
Ik vind dat prima, maar idd als het ook andersom zo is.

Mijn kinderen spelen vaak liever bij anderen, maar geloof niet dat daar een grote reden achter zit. Zo was de oudste eens met een vriendinnetje een caviahuis aan het bouwen, daar wilden ze dan elke week mee verder. Ze kregen een error als ik zei dat wij ook wel kartonnen dozen hebben.
Een ander vriendinnetje speelt dan weer wel altijd hier omdat ze vaak verkleden.
De jongste speelt vaak bij een meisje wat heel weinig lust. Nu houd ik daar rekening mee en zal niks dwingen, maar daardoor vindt ze het wel spannend en speelt liever thuis.

Ik overleg dat soort dingen wel met ouders. Probeer ze dan onze kant op te sturen of gewoon meteen te zeggen "bij ons?" als ze aangeven te willen spelen. En zeg dat ze het ook eerlijk aan moeten geven als ze meer af willen wisselen.

In totaal heb ik wel ongeveer evenveel kinderen hier als buiten de deur, maar bij de ene vriendin is het altijd bij de ander, en bij de andere dan weer altijd hier.

Een tijd geleden speelde de oudste veel bij een bepaald meisje. Op een gegeven moment moest ik die middag naar het ziekenhuis. Stelde niks voor, maar wel even 5 minuten in mijn halve nakie staan. Eigen kinderen mee helemaal prima, maar speelafpraakjes leek me wat ongemakkelijk. Hadden ze toen bedacht ineens wel hier te willen spelen.

Ik merk wel dat sommige ouders inderdaad kinderen proberen te dumpen. Gelukkig klikt dat dan tot nu toe vaak iets minder en blijft het bij een paar keer.

Mijn oudste z'n beste vriend komt ook echt altijd hier. Soms als we hem straf geven gaat hij heel soms wel daarheen, maar dat is misschien 1 van de 30 keer dat ze hier zijn 😂

Ik vind het niet perse erg, ze ruimen hun spullen op en weten wat wel en niet mag.

Onze zoon speelt graag met zijn buurmeisje (daar is dus ook geen ontkomen aan haha die staat gewoon voor de deur). Maar dat is ook 9 van de 10 keer bij ons en inmiddels begin ik dat wel een beetje irritant te vinden. Soms beginnen ze wel daar maar ja ze kunnen gewoon de deur uitlopen en bij ons naar binnen en ze eindigen eigenlijk altijd bij ons. Het valt dus ook niet echt tegen te houden en ik vind het ook wel fijn dat ze het blijkbaar fijn vinden bij ons, maar soms een beetje rust zou ook wel fijn zijn.

Oehh dat zou ook wel heel erg in mijn relax vibe thuis komen Harrison! Ik droom soms weleens over in een straat wonen met veel vriendjes en dat de achterdeur open staat enzo. Lijkt me zo leuk voor de jongens! Maar als ik dan verhalen hoor dat er altijd kids thuis zijn en dat iedereen zomaar binnenkomt dan benauwd me dat ook wel heel erg.

Jaa het is super leuk hoor, we borrelen vaak met alle buren en de kinderen die met elkaar spelen. Maar wat je zegt, soms is het ook wel too much. Vandaag ging me wel echt te ver, we zaten te eten en werd gebeld door de buurvrouw dus wist al hoe laat het was, maar zaten te eten dus nam niet op. Meteen appje of buurmeisje mocht komen spelen, daar ook niet op gereageerd en 1 minuut later werd er aangebeld. Buurvrouw zei Jaa ze is altijd erg vasthoudend. Toen dacht ik wel ja jij bent haar moeder zeg gewoon nee je moet wachten tot we antwoord hebben. Maar goed het was hartstikke gezellig en ze waren deze keer ook best een tijd daar dus dat is dan wel weer chill haha.

Hier een straat vol jongens en de eerste maand gelijk dagelijks het huis vol. Momenteel is het leeftijdsverschil een dingetje, dus een stuk rustiger hier. Maar alsnog vaak iemand aan de deur of onze zoon bij iemand aan de deur. Ik vind het echt prima, maar zoon speelt ook graag elders. Daar hebben ze natuurlijk ander speelgoed haha en geen zusje die mee wil spelen.

Bij ons is het heel erg om en om. De meeste ouders zeggen dan ook van: vandaag bij ons want vorige week was het bij jullie. Heel fijn is dat.

Over buurkinderen kan ik heel kort zijn: ben blij dat ze verhuisd zijn. Werd er gek van.
Ze lieten zich ook niet wegsturen en altijd maar aan die bel. Brutaal ook.
Nee, dat mis ik niet.

Dat is hier een beetje dubbel, ik vind het niet altijd fijn om mijn huis vol kinderen te hebben, maar veel vriendjes wonen in het buitengebied op de boerderij en aangezien ik geen rijbewijs heb moet ik dan een eind fietsen om hem op te halen. Dat komt mij ook niet altijd even goed uit.

Een van de beste vriendjes van onze zoon is vorige week verhuisd, hij woonde hier in de wijk en ze speelden echt heel veel samen. Voornamelijk buiten en afwisselend bij ons of bij hem binnen. Nu moet zoon echt weer even opnieuw uitvinden dat er ook andere kinderen zijn om mee te spelen.