Welkom op Zeg maar Yes!

Ik denk inderdaad dat dit sterk afhangt van je eigen energie en vitaliteit. Ik ben nu 40, maar voel me lichamelijk regelmatig 80 en moet er niet aan denken om nu nog een baby te hebben.

Maar van tevoren had ik geen bepaalde leeftijd in m'n hoofd. Ik wist niet eens of ik wel een kind wilde, maar uiteindelijk was ik 34 en dat was prima. Voor die tijd was ik er ook niet aan toe noch in de situatie daarvoor.

Heb er nooit een leeftijd aan gehangen.

Ik heb dit topic al 10x geopend en weer gesloten. Ik merk dat het me raakt. Ik wilde altijd jong moeder worden, een groot gezin. Ik riep altijd dat ik voor mijn 32e/33e klaar moest zijn want dan zou ik te oud zijn. En nu, nu ben ik bijna 34, heb een fantastische zoon maar het is niet compleet. Zou zo graag nog 1 of 2 kindjes erbij willen. Pas nu begrijp ik dat de wens en het verlangen naar een 2e net zo groot kan zijn als naar een 1e kindje. Maar die kindjes gaan er nooit komen. Ik wil en kan in mijn uppie niet nog een kindje groot brengen en dat maakt me echt verdrietig. Er liggen nog 2 buisjes bij de spermabank in de diepvries. Ze gaan nooit gebruikt worden maar ze laten vernietigen kan ik niet.

En sorry voor de vrouwen hier die een hele grote kinderwens hebben en met lege handen staan. Ik wil jullie niet overschaduwen, ik prijs me echt gelukkig met mijn zoontje en ik kan me jullie intense verdriet niet voorstellen. Of ja, een heel klein beetje misschien. Hele dikke knuffel en veel liefs voor jullie in ieder geval♥️

Moederkoekje, wat leuk dat je een lieve nieuwe vriend hebt en dat het kriebelt!

Ik ben net als jij jong moeder geworden en ook net tante. Mijn oplossing voor de babykriebels is dat ik nu één dag per week op mijn neefje pas 🥰

Dikke knuffel Hugo… ik herken je gevoel helemaal voor de wens van een 2e die niet vervult kan worden hier

Ik denk inderdaad dat dit sterk afhangt van je eigen energie en vitaliteit. Ik ben nu 40, maar voel me lichamelijk regelmatig 80 en moet er niet aan denken om nu nog een baby te hebben.

Dit heb ik ook. En denk ook dat het scheelt of je het alleen moet doen of samen.
Ik moet 5 dagen in de week alles alleen doen maar ben blij als mijn man in het weekend thuis is en ik even een handje hulp krijg. Vooral in combinatie met hoe ik mij lichamelijk voel.
Ik heb echt respect voor alleenstaande moeders!

Eerst een knuffel voor jou Hugo.

Ik heb nog een kinderwens en ik word dit jaar 40. Waarom het er niet eerder van is gekomen. Als eerst een stabiele relatie. Ik ben misschien traditioneels, maar ik vind wel dat een kind twee ouders moet hebben die in beeld zijn. Mijn mening en zegt niks voor het respect wat ik heb voor BAM moeders
Nu hebben wij twee jaar geleden natuurlijk een klushuis gekocht, maar daarvan zou afgelopen zomer het dak al zijn gedaan. Zoals de situatie nu is gaan we boven geen kind laten slapen onder niet afdekt glaswol en veel tocht. Helaas is het dak niet gedaan en is het een rechtszaak geworden. Ons geld weg en dat heb je ook niet zo 123 terug. Dus weer uitstel. Als we nu een dakdekker vinden en een datum hebben hebben we vorig weekend besloten er voor de gaan.

Had ik het eerder gewild. Ja zeker. Voel mij lichamelijk goed. Ja. Dus ik hoop dat het mij nog is gegund. Al genoeg tegenslagen gehad in mijn leven waardoor deze wens nog niet is uitgekomen.

Silly-One, mijn tip voor jou: als jullie beiden de wens hebben, ga er gewoon voor, zeker als de tijd begint te dringen. Er kunnen altijd praktische zaken zijn die niet ideaal zijn met een kindje, maar waar misschien wel een oplossing voor te vinden is als het eenmaal zover is. Een zwangerschap duurt 9 maanden en mogelijk ben je ook niet direct zwanger dus wie weet hoe de zaken er voor staan als het eenmaal zover is. Dus ik zou niet eens wachten op een dakdekker met een datum.

Wij hadden ook steeds praktische bezwaren. Wel de sterke wens maar toch steeds uitstellen. En toen we ervoor gingen was ik 38 en lukte het niet en belandden we uiteindelijk op mijn 40e in de medische molen, waar het ook niet gelukt is. Wie weet hoe dingen waren gelopen als we éérder ervoor gegaan waren...

Eens met Maple. SO, als je die wens hebt zou ik het niet meer uitstellen en er voor gaan.

Voor mezelf was denk ik de maximale leeftijd 40. Iemand in mijn omgeving is 44 maar geeft aan het erg pittig te vinden. Ze heeft al een volwassen kind en het verschil met dit baby’tje is groot.

Ook van mij nog een knuffel Hugo!

Silly-One, ik sluit me helemaal aan bij Maple. Mijn zoon woonde als baby in ons studentenhuis, waar de muizen letterlijk onder zijn wiegje doorrenden. Hij heeft er niks aan overgehouden. Dat jonge kinderen een prachtige eigen kamer moeten hebben vol met dure, beige spulletjes, dat is een idee waar Prénatal veel geld mee verdient, maar wat gewoon niet waar is. Hier werden de kinderkamers (in het grotemensenhuis dat we nu wel hebben) pas echt enthousiast gebruikt vanaf de kleutertijd!

Of hebben jullie zelf ook geen fijne slaapkamer nu?

Ik hoop dat je wens mag uitkomen SO. En verder heel erg eens met de dames boven mij. Je bent wel op een leeftijd dat je niet veel langer uit moet stellen.

Verder kom ik ook lastig tot een inhoudelijke reactie. Ik vind mezelf met 39 niet te oud maar er zijn meerdere redenen waarom er hier geen tweede kan komen en dat is niet leeftijdsgebonden.
Virtuele knuffel voor de dames die dat kunnen gebruiken.

Een grens is makkelijk praten als het op tijd lukt, ik weet niet waar mijn grens gelegen zou hebben als het langer geduurd zou hebben. Ik vond het rond de 35 wel spannender worden. De NIPT vond ik bij de jongste (34) veel spannender dan de oudste (32). We zijn wel begonnen toen ik 32 werd, we wisten niet hoe lang het zou duren en met die leeftijd is er na een langere tijd proberen nog ruimte voor een traject.

Praktische dingen zou ik ook niet meer wachten als de tijd beperkt is. Een baby duurt 9 maanden, lang genoeg om te plannen. En daarna hebben ze ook nog niet zoveel nodig. Bij ons begon het wel meer te kriebelen toen alles af was. Huis een half jaar daarvoor gekocht en toen dat een beetje klaar was voelde het juist voor de volgende fase.

Of hebben jullie zelf ook geen fijne slaapkamer nu?

Wij slapen nu zelf op een niet geïsoleerde zolder. Wat we tijdelijk met lage isolatie glaswol hebben geïsoleerd en wat niet is afgedekt. Dus nee zelf hebben we ook niet echt een fijne slaapkamer nu.

Bwuuh wat een ellende SO!

Misschien kun je op de eerste verdieping of anders eventueel in de huiskamer of elders op de begane grond een slaapplek voor de baby creëren als het echt om een onveilige situatie gaat. Maar bovenal hoop ik gewoon dat er uitzicht is op afronding van het dak zodat jullie onbezorgd kunnen proberen om zwanger te worden!

Ik was 35 toen ik mijn kind kreeg, eerder was ik er niet aan toe. Wij hebben bewust voor 1 kind gekozen en kunnen nu ook geen kinderen meer krijgen. Boven de 35 had ik mezelf ook te oud gevonden.

Ik vond toen ik 22 was en mijn baas zwanger werd met haar toen 42 heel oud en ook echt wel op de grens ofzo. Maar eerlijk: de 40 komt eraan en ik vind dat helemaal prima nu. Nu heb ik geen kinderwens meer, maar ik heb gevoelsmatig nu eerder 45 in gedachte als max.

SO, wij hebben natuurlijk ook een klushuis en daarvoor hadden we ook een klushuis. Dat huis was net 4 dagen "af" voordat onze oudste werd geboren. En voor de jongste hadden we geen kamertje toen zij geboren werd. Toen zij 1 werd, woonde we in een klushuis, met kacheltjes, en sliepen we met zijn allen op 1 matras in de woonkamer op de grond. Ok, zij lag in een campingbedje. Maar echt, ze genieten ook van het klussen. Ook als er een plafond open ligt 🙃 zolang ergens een ruimte is die niet open ligt, heeft een baby alles wat hij of zij nodig heeft; liefde.

Ik ben 36 als 3e wordt geboren. Ik las laatst pas dat het dan een geriatrische zwangerschap heet (vanaf 35 jaar) daar “schrok” ik wel even van. Maar ik krijg helemaal geen extra controles of zo en mijn zwangerschappen en bevallingen zijn tot nu toe ook allemaal goed verlopen dus daar is denk ik ook geen reden toe.

Ik weet niet zo goed wat ik te oud vind. Het is denk ik vooral hoe je in het leven staat en hoe je je voelt. Waar ik weleens over nadenk is hoelang de kinderen dan een moeder hebben maar je weet natuurlijk nooit hoe oud je mag worden. En bij een hogere leeftijd komen ook weer meer risico’s kijken voor de baby dus dat zou ik spannend vinden (vond ik nu ook al).

Ik had best graag voor m'n 36e of zo kinderen gehad, maar zo liep het leven niet. Ik word in juni al 35 en heb er niet één.

Als ik jou was, zou ik echt kijken of je een oplossing hiervoor kunt vinden SO. Heel zuur dat het niet gelukt is met het dak, maar je kunt ook niet oneindig wachten hiermee.

Silly one ik zou met 40 echt geen dag meer uitstellen. Dak of geen dak. Als het lukt heb je nog negen maanden de tijd. Maar de kans dat het meteen lukt is niet zo groot, dus dat geeft je tijd om het op te lossen.

Ik vind het zo oneerlijk dat vrouwen zo’n korte periode hebben waarin ze kinderen kunnen krijgen. Natuurlijk kan het al vanaf 16 maar ik bedoel de periode waarin je een stabiele relatie hebt, zelfstandig bent en alles op de rit hebt inclusief woonruimte. Je moet maar net het geluk hebben dat je dat allemaal hebt ergens tussen 25 en 35. Vooral die partner. Aan alle andere dingen valt nog wel een mouw aan te naaien.

Ik heb er geen mening over, gevoelsmatig vind ik 35 hij een eerste kind oud klinken. Maar ik was zelf 21, dus dat is geen goede referentie.
Er zijn zoveel factoren waardoor je niet eerder de kans krijgt.
Praktische bezwaren zou ik me niet door laten weerhouden, dat vind zijn weg wel.

Zo dacht ik vroeger ook Kira, maar als ik nu terugdenk en dat ik een kind op mijn 21ste had gekregen en hoe ik dan niet het leven had kunnen leiden zoals ik het heb gedaan, dan ben ik echt onwijs blij met mijn keuze van laat moeder worden.

Poeh ik had ook geen maximale leeftijd in mijn hoofd. Vroeger had ik misschien gezegd 38-40 maar nu ik deze leeftijd heb voel ik me er niet te oud voor. Grappig hoe dat dus verschuift met het ouder worden. Het is trouwens puur hypothetisch want er is geen kinderwens meer. Een vriendin van mij gaat binnenkort op haar 41ste haar tweede kindje krijgen. Dat vind ik ook absoluut niet te oud.

Verdrietig om te lezen hoe sommige kinderenwensen (nog) niet in vervulling konden gaan. Je hebt zo weinig controle over zo’n grote wens/keuze.

Hier ook een aanmoediging om ervoor te gaan SO! Die praktische zaken daar kom je wel uit.