Welkom op Zeg maar Yes!

Ja, zo’n steentje heb ik aangeschaft maar heeft helaas geen magisch effect. Ik heb vandaag een plaswekker besteld, misschien dat dat het verschil gaat maken wat betreft het bedplassen.

Bedankt al jullie reacties. Ik neem alles mee maar vind het vooral ook fijn om lezen dat er herkenning is, rond die leeftijd. Dat stelt me wel wat gerust, al blijven we natuurlijk alert op andere signalen.

Hier een ontzettend positief verhaal met de plaswekker met onze mega bedplasser! Dus dat is iig iets!

Sorry ik weet mijn vorige naam niet meer 🫣 volgens mij was mijn zoon als eerste geboren in dat topic.

Kan het al puberen zijn? Daar zijn ze nog te jong voor toch? Ik denk wel dat het te maken heeft met de grens tussen kind zijn en tiener zijn. Het spelen is hier het afgelopen jaar echt een stuk minder geworden. Ik merk in de klas ook meer geruzie. Net of ze allemaal weer hun plek moeten vinden.

Mijn zoon is echt aan het uitdagen soms. Zeg ik links, gaat hij rechts bv. Ik heb met hem een woord afgesproken waarbij hij even naar boven moet. Niet omdat ik boos ben maar omdat wij allemaal even moeten afkoelen. Helaas luistert hij daar niet altijd naar en dan word ik wel boos.

Bij dochter weten we de oorzaak en dat is gewoon helpend met de gedachten. Dat het niet is wat ze wil maar dat ze gewoon niet anders kan voor haar gevoel.
Aangezien ik denk dat zoon dat ook heeft, behandel ik hem op dezelfde manier. Alleen is hij veel zelfstandiger en (ik vind het stom om dit te zeggen maar weet even niet hoe ik het beter kan uitdrukken) slimmer. Dus dat maakt wel dat ik hem (vooral het laatste jaar) veel vrijer laat en hem zelfstandig dingen kan laten doen. Bv even naar de winkel. Ik merk dat dit hem helpt, hij geloofd meer in zichzelf als ik hier meer aandacht aan besteed. Dan zit hij fijner in zijn vel want volgens mij heeft mijn zoon een negatief zelfbeeld.

(En soms voelt het voor hem oneerlijk als ik hem vraag om te helpen. Bv de vaatwasser uitruimen. Dat kan mijn zoon maar mijn dochter nog steeds niet. Dus voor hem voelt dat oneerlijk. Hier probeer ik nu meer op te letten.)

Ik vind het persoonlijk wel heel moeilijk om te zien dat mijn zoon zo met zichzelf aan het worstelen is. Want hij wil dit zelf ook niet. Soms is het gewoon nog een klein kind (spelen, knuffelen) maar soms al een puber. Ik wil hem helpen maar soms lijken wij elkaar te verliezen. Dus dan probeer ik daar weer extra aandacht aan te besteden. Vaak 1-op-1 tijd.

Hier nog 1 van 8,5 (ook uit hetzelfde topic ;)) waar we toevallig van t weekend over zeiden “zou ze aan het pre puberen kunnen zijn”.

Zij is voorbeeldig op school en reageert dat thuis af. Dat is altijd wel al beetje zo geweest, maar laatste tijd merken we idd ook van die buien ineens (dat we steeds denken is ze nu oververmoeid of toe aan vakantie of?). Boos of juist heel erg de “alles is oerdom en saai” met rollende ogen en al. Haar beste vriendin vergelijkbaar.

Neemt niet weg dat het voor jullie super vervelend is Lady en ik weet ook niet of het allemaal dezelfde heftigheid is. Maar klinkt dus toch ook wel alsof de leeftijd nu in ieder geval niet helpt.

Oh en wat siesa zegt “soms ineens weer een kind” is ook herkenbaar. Dat ze ineens omslaat en weer lekker in de speeltuin en met r jongere broertje de gekste fantasiespellen etc. Minder spelen en met andere kinderen spelen enzo herken ik ook. Groep 5 lijkt soort kantelpunt ofzo

Er is al veel goeds gezegd, fijn dat je het hebt durven delen Lady en dat er zoveel herkenning is. Ook ik schreeuw weleens tegen mijn kinderen uit onmacht en dan voel ik me na afloop ook echt heel belabberd.

2 duiten in het zakje:

- mijn oudste dochter is net 8 en heeft dit nog niet, maar bij klasgenootjes zie ik ook een verandering. En van vrienden met iets oudere kinderen hoor ik ook van het omslagpunt in groep 5/rond 9 jaar.

- ik herken wel mijn zoon van 5,5. Andere leeftijd natuurlijk maar hij kan ook zó ontploffen over iets kleins. Deze week ging het om iets van beleg op brood en dat eindigde met ons schoppen, het beleg in de prullenbak gooien, het pak expres kapot trekken en over de grond gooien. Heel heftig ook. Bij hem gebeurt het als hij denkt dat hij een fout maakt, dat mag hij van zichzelf niet. Op school houdt hij zich in en thuis laat hij het er helemaal zijn. Wij zijn ook zoekende hoe hiermee goed om te gaan.

Wat mij er in opvalt en waardoor ik denk ik breder zou kijken dan alleen de leeftijdsfase is dat hij het moeilijk heeft op school en dat een andere type onderwijs (meer buiten, meer afwisseling, minder stilzitten) beter bij hem zou passen. Mijn kinderen gaan alle drie door neurodivergentie niet zo goed mee in het onderwijssysteem en die frustratie uiten ze thuis. De neurodivergentie blijkt uit onderzoeken en door die onderzoeken kan school hen net wat anders benaderen en merk ik thuis al verschil. Het onderwijs zal nooit helemaal gaan aansluiten bij hoe hun brein werkt, maar kleine aanpassingen maken al wel wat verschil. Dat kinderen op school hun frustratie niet laten zien, is niet zo raar. Dat gebeurt meestal thuis. Tafels leren is automatiseren en dat behoort tot de executieve functies, als je executieve functies laag zijn (terwijl je cognitief verder wel gewoon mee kan) heb je het alsnog erg hard te halen op school. Je wordt continu bevraagd op executieve functies.

Jeetje Lady, dat is gewoon echt voor jullie allemaal niet leuk en daar mag je je ook zeker verdrietig om voelen.

Onze P is 8, zit in groep 5 en herken er wel dingen in terug. Bijvoorbeeld het 'dat is niet eerlijk', het onredelijk boos worden, 'laat maar' schreeuwen.
Bedankt voor de tip over de 9-jarige Ginny. Interessant!

Wat mij er in opvalt en waardoor ik denk ik breder zou kijken dan alleen de leeftijdsfase is dat hij het moeilijk heeft op school en dat een andere type onderwijs (meer buiten, meer afwisseling, minder stilzitten) beter bij hem zou passen. Mijn kinderen gaan alle drie door neurodivergentie niet zo goed mee in het onderwijssysteem en die frustratie uiten ze thuis. De neurodivergentie blijkt uit onderzoeken en door die onderzoeken kan school hen net wat anders benaderen en merk ik thuis al verschil. Het onderwijs zal nooit helemaal gaan aansluiten bij hoe hun brein werkt, maar kleine aanpassingen maken al wel wat verschil. Dat kinderen op school hun frustratie niet laten zien, is niet zo raar. Dat gebeurt meestal thuis. Tafels leren is automatiseren en dat behoort tot de executieve functies, als je executieve functies laag zijn (terwijl je cognitief verder wel gewoon mee kan) heb je het alsnog erg hard te halen op school. Je wordt continu bevraagd op executieve functies.

hier dacht ik ook aan, al kan de 9 jaars fase ervoor zorgen dat het zich heviger uit. Wat ook mogelijk is dat er op school overvraging is , want alles wordt taliger en hogere verwachtingen van executieve functies en zelfstandigheid hierin. Ik weet niet of er op school mogelijkheden zijn om iemand mee te laten kijken in de klas ,gericht op signalen van overvraging/overprikkeling? Dit kans soms intern via hgpd of via samenwerkingsverband. Zoals wij bij ons samenwerkingsverband werken is onderzoek dan niet altijd nodig maar kijken we mee naar de onderwijsbehoeften van het kind in de klas en kunnen kleine aanpassingen op school en de benadering van de juf een groot verschil maken in de ontlading thuis. Bij ons kan school ook advies vragen bij het samenwerkingsverband om een keer mee te kijken voordat het een heel traject via school opgestart moet worden. En we hebben vaker kinderen waar school weinig merkt maar de ontladingen thuis heel hevig kunnen zijn.

en dat rot voelen over schreeuwen of ontploffen tegen je kinderen is heel herkenbaar. dus ook hier echt geen moeder maffia.

Ik herken het stukje boosheid tijdens onverwachte situaties en als iets niet gaat zoals hij wil wel.
Mijn zoon heeft inmiddels de diagnose ADHD. (Wil niet zeggen dat hij dat ook heeft hè)

Wat jij omschrijft is het een vrolijk, lief kereltje wat ook best gevoelig is. Hij vindt het soms moeilijk hiermee om te gaan. Een keer met de huisarts hierover praten kan altijd.

Heel veel sterkte, ik snap dat je soms zelf ook heel boos kan worden. Geen moedermaffia gedoe hoor, ook jij hebt gevoel.

Misschien helpt het; onze bijna 9-jarige is momenteel ook heftig. Van lief, behulpzaam relaxt kind (de meeste tijd gelukkig nog steeds), naar boos, woedend, schreeuwend kind. Hier ook boosheid over school, alles stom, de hele wereld tegen haar. En het volgende moment, vaak na een dikke knuffel, weer helemaal oke.

Wij hebben in september rots en water gevolgd. En ze heeft een paar gesprekjes met de schoolmaatschappelijk werker gehad. Met name hoe ze emoties kan reguleren, kan reageren als anderen iets vragen/zeggen/doen wat je niet fijn vindt en hoe je daar dan op reageert. De moeilijkheden op school lijken vooral faalangst, want feitelijk scoort ze heel goed. In de klas zijn er ook wat interventies in gang gezet.

Verder zorg ik nu voor meer een op een tijd voor haar. Dat vindt ze ook heel fijn.

Ik heb geen tips verder voor je, maar wilde wel laten weten dat je niet alleen bent.

Ik denk dat het goed is dat je het school stukje serieus neemt. Als hij het lastig op school heeft kan hij op zijn tenen lopen en constant overvraagd worden en dat kan weer voor stress zorgen en misschien uit hij zijn stress door de buien die hij heeft.
Wat betreft de tics, mijn meiden hebben een vriendin en tijdens schoolweken heeft zij dit ook, en tijdens weekenden of vakanties een stuk minder. Zij vind het soms erg pittig op school dus er wordt bij haar gedacht dat het daar vandaan komt.

Ik heb zelf geen jongens dus het puber stukje wat hier benoemt wordt dat ken ik niet maar op zich klinkt dat ook best wel logisch.

Oh en hier ook geen moeder maffia, ik heb ook wel eens dingen gedaan uit wanhoop of mijn eigen emoties niet onder controle hebben en daar heb ik achteraf zo om gejankt! Dus helemaal herkenbaar wat je is gebeurd.

Ik vind jullie herkenning zo fijn! Het schoolstukje nemen we zeker serieus, we hebben over een week of drie weer een gesprek met juf en als de situatie dan nog steeds hetzelfde is dan wil ik toch graag dat de ib’er gaat meekijken.

Gisteravond voor het eerst de plaswekker. Wat was hij boos! Uiteindelijk heb ik mijn wekker gezet om 24.00 en toen de sensor aan zijn onderbroek bevestigd. Hij was vanochtend droog dus dat was fijn. Maar vanochtend ook weer erg boos, met name vanwege die plaswekker. Ik heb nu met hem afgesproken dat ik de sensor pas op die wanneer hij slaapt en dat we hem een mooie beloning gaan geven wanneer hij helemaal van het bedplassen af is. Dat stemt hem een stuk milder.

Vanavond was hij heel gezellig, lief, aanhankelijk, knuffelig. Echt mijn kind zoals ik hem ken. Fijn voor ons allebei. Mijn man is aan het werk dus hij slaapt vannacht lekker naast me en dat vinden we ook allebei altijd heel fijn .

De laatste dagen gaat het best goed. Hij is wat relaxter en heeft geen woedeaanvallen gehad. We hebben nu sinds vier nachten een plaswekker. Hij was daarvoor al twee nachten droog, dat gebeurt namelijk ook regelmatig, maar de wekker is sindsdien nog geen een keer afgegaan omdat hij steeds droog blijft. We hebben afgesproken dat we bij dertig dagen wat moois voor hem kopen. Hij weet al precies wat hij wil, werd instant verliefd toen hij dit eergisteren in de winkel zag liggen. Ik heb het stiekem alvast voor hem gekocht. Ik zal de link even delen want het zegt zoveel over dit mooie kind . Hij is niet geïnteresseerd in speelgoed etc maar hier wordt hij helemaal gelukkig van:

https://www.lidl.nl/p/parkside-inspecti ... p100371993

Zijn juf appte me donderdag een mooie foto en filmpje. Hij mocht een uurtje creatief bezig zijn en had een of ander projectje gemaakt met een motortje erin en een vliegend iets. Zijn juf stuurde dat hij helemaal in zijn element was en dat ze het zo fijn vond om hem zo in zijn sas te zien. Ik moest er bijna van huilen, zo fijn vond ik het dat ze dat opmerkte.

Zijn tic(s) zijn momenteel ook weer voorbij.

Wat fijn om te horen Lady. En wat fijn zo’n lieve juf.

Wat fijn dat het zoveel beter gaat. En wat een lief warm bericht heb je er van gemaakt. De liefde spat er vanaf.

Fijn dat de plaswekker zo goed gaat! Bij O was het na twee weken wel echt beter en hij heeft 'm uiteindelijk denk ik twee maanden gebruikt (uit gewoonte nog elke avond die sensor erop geklikt) maar nu sinds een paar dagen weer met gewone onderbroeken.

In je hele berichtje herken ik mijn zoon trouwens ook ontzettend. Een beetje eigenaardig op z'n eigen manier maar zo'n mooi persoon. Mooi dat de juf hem ook zo in z'n kracht heeft laten zitten deze week. Wat lief ook dat hij zo blij van dat cadeau wordt en dat je 't vast hebt gekocht.

Wij moeten denk ik ook maar zo'n plaswekker proberen voor de oudste. Welke hadden jullie?

Urifoon. Beetje ouderwets gebeuren maar werkt dus echt!

https://www.urifoon.nl/nl/?gad_source=1 ... gKQUfD_BwE

Lief je bericht Marin, dank je wel. O is dus helemaal zindelijk ‘s nachts sinds die plaswekker?

Wij moeten denk ik ook maar zo'n plaswekker proberen voor de oudste. Welke hadden jullie?

Wij hebben een Dryly. Heb hem gekocht via Marktplaats.

Wat mooi en hartverwarmend Lady! Zowel die juf als hoe jij over hem praat ❤️‍🔥

Beetje een gekke vraag misschien. Maar hebben jullie op basis van mijn verhalen op enig moment ook in de richting van onderpresteren/hb gedacht?

Ik heb dit nu een aantal keren te horen gekregen, door ouders van hb kinderen die onze zoon ook goed kennen.

Ik heb daar zelf nog nooit over nagedacht maar wil het gedrag van onze zoon vanuit alle invalshoeken wel bekijken om niks over het hoofd te zien. Maar het voelt zo gek om over hb na te denken bij een kind wat beneden gemiddeld scoort op school.

Mocht je verder willen gaan onderzoeken dan zit er vaak ook een iq test bij. Onderpresteren is altijd een optie. Hoeft dan niet eens HB te zijn.
Overigens loopt J enorm achter op school, hij heeft enorme potentie maar als de manier waarop lesstof aangeboden wordt niet matcht komt het er niet lekker uit.

Ja het is wel in me opgekomen bij het lezen van je bericht. Vooral met onderpresteren. Ik kan je eerdere bericht nu niet meer lezen, maar inderdaad, het is in me opgekomen. Nou zit ik wel in een tunnel daarin.
Je mag me altijd appen als je specifieke vragen hebt of als ik je wat gerichte info kan sturen.

Dank je wel Marin, lief van je. Zodra ik wat ruimte in mijn hoofd heb zal ik zijn juffen eens mijn hersenspinsels voorleggen en kijken hoe zij daar op reageren.