Welkom op Zeg maar Yes!

Heel veel liefs en sterkte voor jullie!

Ach lieve Serena, wat een verdriet voor jullie. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst voor de keuzes die jullie 'moeten' maken. En wat Max zegt: je kunt altijd op een beslissing terugkomen. Dikke knuffel!

Toch even een account gemaakt omdat ik hier toch even een update wilde geven. Wij hebben hier een pittig jaar achter de rug. Eind vorig jaar hebben we icsi poging 3 opgestart. Twee eicellen kunnen verkrijgen, beiden konden bevrucht worden, maar helaas bleken beiden bij de terugplaatsing al verzwakt. Ik heb ook een ontzettend zware griep gehad in de periode voor en net na de terugplaatsing, we gingen er daarom niet van uit dat dit zou resulteren in een zwangerschap. Dat gebeurde helaas ook niet. Het tweede embryo was te verzwakt om in te kunnen vriezen.

Inmiddels hadden we mijn zorgverzekering aangepast zodat we nog een vierde poging vergoed konden krijgen. Eerst wilden we even pauze, even rust voor onszelf en ook rust voor mijn lijf. Mijn lijf nam die rust iets te letterlijk want dat besloot ondertussen maar even een paar maanden niet ongesteld te worden... En helaas niet vanwege een zwangerschap. Uiteindelijk bleek wel dat er behoorlijk wat baarmoederslijmvlies opbouw was, dat moest er echt uit. En ik had een cyste op mn linker eierstok. Toch weer een hormoonkuur gekregen om de menstruatie op te wekken. Die kwam gelukkig na een paar weken eindelijk op gang. Maar mét enorm veel buikpijn. Die buikpijn was op een gegeven punt zo heftig dat ik mijn man uit zijn werk heb laten komen en we besloten hadden om 112 te bellen zodra hij thuis was (stom eigenlijk om daarmee te wachten, maar ik wist zelf niet hoe ik naar de voordeur moest komen, kon nauwelijks op mijn benen staan dus even wachten leek me praktischer...)
Toen hij thuis kwam was de buikpijn toch weer weg gezakt, en een dag later zouden we een echo hebben bij onze eigen arts, dus besloten we het daarbij te laten. Toen we het bij onze arts voorlegden dacht zij direct aan een torsie van de eierstok. Door het gewicht van de cyste is mijn eierstok waarschijnlijk gaan draaien, wat de bloedtoevoer afgekneld heeft, met heel veel pijn tot gevolg. Waarschijnlijk was in die draai de cyste ergens geknapt want de cyste was op de echo nergens meer te bekennen...

Daarna ben ik wel weer gewoon ongesteld geworden, weer volgens normale cyclus. Anderhalve maand geleden hebben we onze laatste poging opgestart. Met een enorm hoge dosering aan hormonen, alles in de hoop dat dit zou slagen. Ik had ontzettend veel last van alle hormonen, maar ondanks dat zagen we het super positief in. Alles zag er zoveel beter uit dan de voorgaande keren: eicellen groeiden beter, mooier en gelijkmatiger. Uiteindelijk een punctie in kunnen plannen die niet soepel liep. Mijn linker eierstok liet zich weer eens niet zien (staat ie om bekend) en uiteindelijk heeft onze arts besloten om dwars door de baarmoeder heen de linker eierstok aan te prikken. Ik heb dit wel ls de pijnlijkste punctie ervaren, ondanks dubbele dosis rapifen (soort morfine). Máár: er waren 8 eicellen weg gehaald dus dat zag er allemaal hoopvol uit!

Na ruim anderhalf uur konden we naar huis, nog even veel water gedronken en toen ben ik even fijn in slaap gevallen. Totdat ik wakker werd en ik ontzettend nodig moest plassen. Ik ben naar de wc gegaan maar: er kwam vrijwel niets, ondanks een enorme aandrang... En in de urine die wél kwam, zat ontzettend veel bloed. Toch maar weer naar de kliniek gebeld om dit voor te leggen: zonder twijfel werd ik doorgestuurd naar de SEH. Daar een inwendige echo gehad, kan je vertellen dat dat geen pretje is met een blaas die op knappen staat. Baarmoeder zag er oke uit maar ze ontdekte wel een stolsel in mn blaas. Toch maar door naar urologie dus. Mét een volle blaas het ziekenhuis door, ontzettende plasaandrang. Als ik even naar het toilet ging kwam er steeds wel redelijke wat urine maar uiteindelijk stopte het ook steeds weer, schoot die stolsel voor de uitgang. Deed ook gemeen veen pijn maar het feit dat ik even iets kon plassen luchtte steeds wel op. Bij urlogie was het druk en ik wilde zó graag even plassen want ik hield het niet meer. Maar ik zou dan wel op de po moeten plassen zodat m'n urine beoordeeld kon worden. Was het te druk voor... Na behoorlijk aandringen werd er toch een wc incl po voor mij gereserveerd waar ik af en toe even heen kon.
Maargoed, lang verhaal verder kort: daar een catheter en spoeling van m'n blaas gehad, waar inderdaad flinke stolsels bij uit kwamen. Waarschijnlijk is tijdens de punctie mijn blaas geraakt.

Het was nog even spannend hoe nu verder want zoals zij het zagen waren er twee opties: óf blijven, of naar huis met een tijdelijke catheter zodat m'n blaas kon herstellen. Gelukkig was geen van beiden nodig, na láng daar zitten werd de catheter verwijderd en moest ik goed drinken en zou m'n urine opnieuw beoordeeld worden. Dit zag er nu goed uit dus mocht ik toch gewoon naar huis.

Paar dagen later zijn we gebeld over het aantal bevruchtingen. Van de 8 eicellen was er slechts eentje bevrucht... Deze zou een paar dagen later bij mij terug geplaatst worden.
Helaas werden we op de ochtend van de terugplaatsing gebeld dat ook dit embryo was gestopt met delen. Dit was voor ons de allerlaatste kans op een zwangerschap. We hebben besloten om geen pogingen meer te doen. We zullen nu zelf moeten betalen en de kosten wegen voor ons absoluut niet op tegen de spanning die het net zich mee brengt, de belasting op mijn lijf, met daar tegenover de minimale kans die het ons geeft. Uit 4 pogingen icsi zijn er slechts twee terugplaatsingen gekomen, beiden met een verzwakt embryo en dat is het ons allemaal niet meer waard. Over een tijdje hebben we nog een consult met de arts, misschien dat zij nog wat wil bespreken (embryodonatie zou ook nog een optie zijn maar ook daarvan zijn de kansen zó minimaal), mar ik verwacht zelf dat we een grote bos bloemen voor jar mee gaan nemen als dank voor haar begeleiding, en dat we verder een streep onder dit traject gaan zetten.

We zijn er beiden ontzettend verdrietig van, hebben beiden een week vrij gehad van onze werkgevers om er voor elkaar te kunnen en mogen zijn, en om dit even te laten landen. Maar tegelijkertijd geeft het ook veel rust en ergens ook opluchting. We weten nu dat het voor ons een toekomst zónder kinderen gaat worden, maar ook dat we geen spanning stress en teleurstelling meer hoeven te ervaren op dag gebied. We gaan nu maar op zoek naar een andere invulling. Waarschijnlijk gaan we een stuk meer reizen, maar verder gan we maar eens goed nadenken wat we willen. En dit een plekje geven, want de dagen gaan nu met ups en downs, en het is ook een beetje 50/50: de ene dag voel ik me goed en de andere dag huil ik alleen maar. We laten het er maar gewoon zijn.

Jammer dat het niet de update is waar iedereen op hoopt. Wat heb jij een hoop meegemaakt en wat naar dat dit allemaal voor niets was. Veel sterkte. Hopelijk komt er een mooie nieuwe invulling op jullie pad.

Maple, wat verdrietig om te lezen. Heel veel sterkte met verwerken.

Ach maple, ik had zo gehoopt op een ander bericht. Wat hebben jullie een heftig jaar achter de rug met een enorm teleurstellende uitslag. Ik wil je een enorm dikke knuffel geven.

Wat een tegenslagen Mapple. Een dikke knuffel en veel succes en sterkte om dit allemaal een plekje te geven.

Oh Maple ik had zo erg gehoopt op een ander bericht, heb nog vaak aan je gedacht. Heel veel sterkte voor jullie samen!

Oh wat verdrietig voor jullie, Maple. Ik had al een vermoeden toen ik je Instagram Story van de week zag. Heel veel sterkte met het verwerken hiervan en het wennen aan een ander toekomstbeeld.

Ja ik had hetzelfde maar wilde er ook niet ongevraagd naar vragen. Wat hebben jullie veel meegemaakt. Wat een verdriet. Heel veel knuffels aan je, ik heb ook veel aan je gedacht. Veel liefs en sterkte ook aan je man.

Dank jullie wel ❤️
Ik zit er steeds meer aan te denken om een kleine tattoo op mn pols te laten zetten. Met het idee erachter dat je ook bij de diepste dalen er sterker uit komt. Vaak zagen we onderweg naar de kliniek regenbogen, dat wil ik er ook in terug laten komen, na regen komt ook zonneschijn toch? 🙂 De twee terugplaatsingen wil ik er ook in terug laten komen. Hoe en wat ik precies mooi vind zal ik even over na moeten denken en echt moeten overleggen met een tattoo artist want ik vind zo'n tattoo best spannend allemaal. Vooral omdat ik voorheen altijd keihard riep nóóit een tatoeage te willen.

Die quote van Omdenken kwam idd wel echt op een heel bijzonder moment inderdaad, vandaar dat ik hem gedeeld had. We hebben er allebei wel even een traan om moeten laten, ook vanwege de bijzondere timing.

Dank jullie wel ❤️
Ik zit er steeds meer aan te denken om een kleine tattoo op mn pols te laten zetten. Met het idee erachter dat je ook bij de diepste dalen er sterker uit komt. Vaak zagen we onderweg naar de kliniek regenbogen, dat wil ik er ook in terug laten komen, na regen komt ook zonneschijn toch? 🙂 De twee terugplaatsingen wil ik er ook in terug laten komen. Hoe en wat ik precies mooi vind zal ik even over na moeten denken en echt moeten overleggen met een tattoo artist want ik vind zo'n tattoo best spannend allemaal. Vooral omdat ik voorheen altijd keihard riep nóóit een tatoeage te willen.

Dikke knuffel!!

Ik heb een zonnebloem op m'n pols. Ook als herinnering voor mezelf altijd het zonnetje (het positieve) op te blijven zoeken. Net zoals zonnebloemen altijd naar de zon zullen draaien.

Een tattoo artiest kan vast iets moois voor je maken!

Ach Maple, wat een enorme rollercoaster dit jaar weer. Met helaas ook een verdrietige uitkomst. Heel veel sterkte. En de ups en downs die ervaar ik nu ook zo inderdaad. Probeer vooral maar gewoon alles er te laten zijn, maar dat is tegelijkertijd soms ook heel lastig. Dikke knuffel

Wat ontzettend verdrietig dat het krijgen van een kindje voor jullie waarschijnlijk geen werkelijkheid zal worden. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit moet zijn. Dans mee op de golven van je emoties en ik hoop dat jullie samen toch heel gelukkig zullen blijven en worden met de toekomst die jullie gegeven is.

Dank jullie wel voor jullie lieve woorden, doen me goed ❤️

Volgende week ga ik weer aan de slag. Ben wel benieuwd, ik denk dat ik wel vragen ga krijgen van ouders. Ik weet ook niet wat mijn collega's gezegd hebben, dat ik vrij was, of dat ze het een beetje in het midden gelaten hebben. Ik heb vandaag al wel een gesprek gehad met mijn leidinggevende en heb aangegeven dat ik er wel eerlijk over ga zijn, ook richting ouders, zonder er al teveel worden aan te besteden en zonder het hele verhaal uit de doeken te doen. Ik vind het namelijk zo jammer dat er zo weinig over dit onderwerp gesproken wordt. Ik heb echt alle steun van mn leidinggevende, wat dat betreft heb ik het zó getroffen.

Serena ik heb je pm gekregen maar ik kan nog niet terug reageren! Wil je mij je IG sturen?

Lieve maple, dikke knuffel voor jou / jullie.
Wat enorm verdrietig dat jullie wens niet mocht uitkomen, ik had zo gehoopt op ander nieuws. Na je quote op insta had ik ook een vermoeden dat het daar om ging.

Ik weet een heel klein beetje hoe het voelt, ook al is dat totaal anders omdat ik wel een kleintje heb mogen krijgen en hier die stap gezet is nadat een 2e niet mocht lukken. Dus het is totaal niet vergelijkbaar met jullie verdriet natuurlijk.
Hele dikke knuffel

ah nee lieve maple wat verdrietig. Heb vaak aan jou gedacht. Wens jullie veel sterkte voor jullie

Wat vreselijk moeilijk Maple. Ik kan me niet voorstellen hoe dit voor jullie moet voelen. Heel veel sterkte en hou elkaar stevig vast.

Och Maple wat hebben jullie veel meegemaakt, wat intens verdrietig allemaal en dan ook die hele episode met je blaas. Wat zal jij je daar klote hebben gevoeld.

Heel veel sterkte de komende tijd. Wat fijn dat je werk zo begripvol is. Hopelijk voelt het terugkomen als een warm bad en steunt het contact me je collega’s, de kindjes en de ouders jou.

Wat vreselijk verdrietig Maple 😔 het was jullie zo gegund. Veel sterkte met het verwerken van dit verlies ❤️

Dank jullie wel allemaal. Superlief.
Ja Zora ik voelde me zó naar toen. Zo nodig moeten plassen en dan allerlei onderzoeken. Op een bepaald moment overhoorde ik ook een gesprek tussen arts en verpleegkundige over mij, toen was er ook echt sprake van dat ik de nacht moest blijven. Toen raakte ik wel even in paniek want ik zag het echt niet meer goedkomen even. Ik moest de volgende dag beginnen met nieuwe hormonen, een aantal dagen later een terugplaatsing die ik helemaal in het water zag vallen. Had geen idee wat ik moest verwachten toen nog. En dan al die onderzoeken, catheter, echo's, scan en dat allemaal in een regio waar ik nog geen 6 uur daarvoor nog een punctie had gehad en wat sowieso al gevoelig was.

Uiteindelijk was die terugplaatsing er alsnog niet, maar toch...

We vinden het allebei ook echt zo bijzonder hoe ons ook een bepaald gevoel van rust en acceptatie ineens overvalt, náást het verdrietige, wat ook zo overheerst. Dat dat gewoon naast elkaar kan bestaan.
En ik heb zoveel moeite met afscheid nemen van bepaalde mensen binnen de kliniek. Een aantal verpleegkundigen zijn zo nauw betrokken geweest en zitten inmiddels best wel een beetje in ons hart. We willen hen en onze behandelend arts sowieso persoonlijk bedanken, maar dat afscheid doet wel een beetje zeer, ik kan daar op sommige momenten echt wel van huilen.

Ach wat verdrietig Maple. Jullie hebben veel meegemaakt de laatste tijd zo te lezen. Hopelijk lukt het jullie om het een beetje een plekje te geven in de toekomst 🌸

Lieve Maple, wat hebben jullie veel meegemaakt zeg. Wat lief dat je de moeite neemt om hier een update te plaatsen. Heel veel liefde en kracht gewenst voor alles wat er komen gaat ❤️

Ach lieve Maple, ik moest van de week nog aan je denken en vroeg me af hoe het met je ging, en ook met jullie kinderwens. Deze update was niet wat ik hoopte, verdorie. Ik voel het verdriet in je post, wat gunde ik jou het moederschap. En nu valt je droom in duigen, natuurlijk moet je dit een plekje geven. Dit is niet de toekomst die je voor je zag. Heel veel sterkte gewenst, ik hoop dat er iets moois op jullie pad komt wat jullie verdriet wat kan verzachten. En trouwens erg fijn dat jullie elkaar zo tot steun kunnen zijn! Dikke knuffel, ik denk aan je ❤️

Och Maple, wat heb je veel moeten doorstaan. Ik vind het zo verdrietig voor je dat het dan hier eindigt. Fijn dat jij en je partner vrij zijn samen. Heel veel sterkte. 🍀