Welkom op Zeg maar Yes!

Goede tip!
Eens checken of die al aanwezig is op school.

Kans is erg klein. Het boek is 28 juni pas uitgekomen. En er is alleen in bepaalde facebookgroepen tot nu toe reclame voor gemaakt. Ik ga dit boek aan school geven als bedankje voor alles.

Dank jullie wel Ginny en Gekkie. Super handige tips en SLO link (die klinkt wel weer best ingewikkeld moet ik zeggen). Nav daarvan heb ik even gegoogled en vond de Pluspunt doelposters van groep 3 en groep 4 per blok wat de doelen zijn en wat de kinderen dan kunnen. Is dat beetje hetzelfde als wat jij bedoelde Gekkie? Die heb ik even doorgenomen. Groep 3 lijkt hij inderdaad allemaal wel te kunnen dus als ik dat zo zie denk ik dat ze de juiste beslissing maken. Het enige wat hij niet echt weet is met geld rekenen, maar daar gaan ze in 4 mee verder. Groep 4 doelen kan hij ook groot deel al wel van, maar heel verstandig om daar te beginnen en niet nog verder te gaan. Daarom heeft de HB deskundige bewust de IEP van groep 4 niet afgenomen.

Dat rekenen met verschillende manieren (dus 8+2+2 is hetzelfde als 6+6 etc) kan hij inderdaad. Rekenen met tientallen tot over de 100 lukt hem ook en dan kan hij de stappen uitleggen (54+86 bijv). De tafels 1 tm 5 en 10 kent hij, nog niet geautomatiseerd. Dit soort sommen doen we altijd in de auto. Op deze school leren ze in groep 4 tot tafel van 12 in groep 4 dus daar heeft ie leuk wat uitdaging. Gedeeld door gaat met sommige getallen ook redelijk, breuken en procent snapt ie ook al deels en aan de HB deskundige legde hij ook mingetallen uit. Ik zag in de doelen ook iets over ruimtelijk inzicht en vormen, dat is sowieso z'n sterke kant.
Laatst begon hij zelfs over een som met tussen de haakjes achter de =, dat je dat eerst moet uitrekenen en dat dat dan gelijk is aan wat er voor is = staat. Volgens mij iets van 2+2 = (1x4), zoiets had ie zelf opgeschreven. Daar hebben we 'm even uitgelegd dat dat nog wel wat ingewikkeld is maar hij leek het zelf al te weten.
Klokkijken gaat tot het half uur dus daar lijkt ie met groep 4 start goed te zitten (daar gaan ze kwartieren doen staat in die doelen).
Hij heeft ook z'n eigen rekenmanier bedacht, naast plus, min, keer en gedeeld door ook 'geplakt', dus 1 geplakt (heeft z'n eigen teken hiervoor bedacht, een plus met kringetje erdoorheen) aan 0 geplakt aan 0 is 100.
Dat is het lastige, ik ben bang dat hij z'n eigen maniertjes allemaal heeft en daardoor dus later zichzelf tegenkomt. Maar goed de juf is nu voorbereid en we gaan het wel zien!

Dat is idd hetzelfde.
Zo fijn dat er zoveel te vinden is op internet.

Ja super handig! Ik vind het heel fijn om als ouder te weten wat hij leert / gaat leren. Super handig!

Inmiddels zitten de eerste 3 weken groep 2 erop! Na de eerste week begreep ik van mijn dochter dat ze 3 weektaakjes heeft in plaats van 2 zoals de rest van de klas. Toen ik laatst keek zag ik inderdaad dat ze samen met 2 andere meisjes 3 smileys kan doen.

Laatst speelde we mens-erger-je-niet en vertelde ze me een aantal namen van personen: Joris, Mike, Sam en samen lazen we ook nog onder andere Mia. Het spelletje pim-pam-pet met een woord beginnend met een bepaalde letter is opeens ook heel interessant. Ze lijkt langzaam meer richting lezen te gaan.

Vanmorgen vroeg juf aan me of de andere juf al had verteld dat ze haar op maandagen even uit de groep halen om meer uitdaging aan te bieden. Ik had dat dus nog niet gehoord, maar lijkt me helemaal prima! Ik ben blij dat ze dingen laat zien in de klas en dat school het ook oppikt. Ze kan namelijk nogal stilletjes zijn, terwijl ze alles ziet, hoort en weet. Beetje uitdagen en blijven leren. Ik ben benieuwd wat het haar brengt en wat ze gaat doen! Ergens ook wel spannend want ze is net 5, een van de jongsten in groep 2 en loopt waarschijnlijk aardig voor op haar leeftijdsgenootjes (de andere 2 kinderen met taakjes zijn minimaal 5 maanden ouder).

Sorry voor de late reactie Miss Energy. Had dit topic al lang niet geopend. Hoe gaat het nu met haar? Klinkt alsof ze het wel naar haar zin heeft. Fijn dat ze wat extra uitdaging krijgt op school. Hoe gaat dat nu?

Ik opende dit topic weer eens omdat ik zelf ook een update wilde plaatsen. Ik dacht dat het heel goed ging maar helaas nu even niet zo.
We hebben maandag een gesprek op school gehad met de juf, de ib'er en de jeugdcoach (die helaas gaat stoppen, onze periode zit erop).
Het was een heel goed gesprek maar ook duidelijk dat't minder goed gaat dan wij dachten. Belangrijkste is dat O het zélf heel erg naar z'n zin heeft. Hij vindt school zelf echt het leukste, baalt als het weekend is. Hij zit helemaal voorin de klas direct naast het bord zodat hij rustig kan werken en hij vindt dat zelf heel erg fijn.
Maar de juffen maken zich toch wel zorgen. Hij vertelt aan ons bijv dat ie gym heel leuk vindt... Hij blijkt dus helemaal nooit mee te doen. Hij zit alleen maar in de berging of langs de zijlijn te observeren en te spelen met dingen, de mooiste constructies te maken, maar niet mee te doen. Waarschijnlijk vindt hij het ook echt leuk om te zien, maar hij doet dus helemaal niet mee. En hij had het thuis de hele tijd over een jongetje uit groep 4 die hij leuk vindt. Blijkt dat er echt helemaal geen contact is...
Ze zien wel dat hij cognitief inderdaad echt heel lekker gaat, hij geniet echt van alles leren, maar hij volgt wel echt z'n eigen leerlijn en dat is wel lastig. Hij valt echt tussen wal en schip tussen groep 3 en 4. Hij wil eigenlijk het liefst de hele dag aan z'n tafeltje voorin de klas rustig zelfstandig werken maar hij doet eigenlijk amper mee met de klas. Nu afgesproken dat de juf gaat kijken of we het tafeltje een kwartslag kunnen draaien zodat hij iig een beetje naar de kinderen kan kijken en ook eens mee kan doen met een grapje oid.
En ze gaan overleggen of hij vast mee mag doen met de zogenaamde Rekensprinters, dat is een soort plusklasje voor kinderen die rekenen leuk vinden, vanaf groep 5 eigenlijk maar er mogen wel wat groep 4'ers mee dus nu gaan ze kijken of hij ook mee mag omdat hij met rekenen toch al groep 4 werk doet. Wie weet vindt hij daar wat meer aansluiting, want daar maken we ons allemaal (ook de juffen en ib'er) het meeste zorgen om. De ib'er gaf nog wat tips voor HB clubjes in de omgeving maar zit niet echt wat, maar m'n man gaat morgen met 'm naar een clubje in Alkmaar. Daar gaan ze dan proefjes doen enzo en oefenen met het thema 'uitdagingen' wat goed is voor kinderen die dat lastig vinden en bang zijn iets fout te doen. Ben benieuwd want wel weer spannend voor hem, maar daarom gaat m'n man mee.

Alleen gisteren was het heel erg mis. Ik kwam 'm ophalen uit school en hij lag in de aula van school enorm te huilen op de grond. De juf was bij'm en was echt heel erg lief naar 'm. Hij was gewoon compleet overprikkeld. S ochtends hadden ze Pieten gym gedaan en hij had samen met de juf 3 van 4 oefeningen gedaan, dus voor 't eerst meegedaan en echt super goed! Hij zei zelf alleen maar dat hij één deel níet had gedaan. Zo'n hoge lat.
Daarna ging z'n rekenwerk ook niet lekker. En toen gingen ze Sinterklaas liedjes in de klas zingen en dat vond hij veel te druk. Dus toen ging ie achter de bank in de klas liggen met z'n oren dicht, helemaal huilend. Vanuit de klas kwamen toen ook allemaal vragen dus hij stond ook nog in het middelpunt over waarom je soms iets teveel vindt en waarom iedereen anders reageert. Goede les maar wel heftig voor hem op zo'n moment. De juf heeft 'm toen even rustig op de gang gezet (niet als straf maar als oplossing zodat ie uit het lawaai was) maar hij was al helemaal klaar en bleef maar huilen. En toen kwam ik dus al. Juf heeft echt heel lief met 'm gezeten en ze was echt aangedaan, zag je echt aan haar. Eenmaal thuis ging hij weer op de grond echt intens verdrietig huilen, zo heb ik 'm nog nooit gezien. Dus op de bank met een dekentje en na een tijdje werd hij rustig. Juf nog lief berichtje gestuurd om te bedanken, vond ze heel fijn. Dus heel erg goed en fijn dat ie zo mee deed met de gym maar 't was wel echt heel veel voor 'm. En intussen maak ik me dus wel gewoon weer echt zorgen en word ik er verdrietig van, het leek zo goed te gaan maar gaat toch wel echt mee de nodige hobbels. Gelukkig zijn ze op school zo lief en meedenkend. Dat helpt enorm. Ze hebben daar ook van die stilte kop telefoons, dat gebruiken veel kinderen daar (ze zijn heel erg gericht op leren via verschillende leerstijlen) dus dat gaan we maandag even vragen of ze die klaar kan leggen voor 'm. Maar het blijft dus wel echt zoeken en zorgen.

Poe Marin, pittige tijden! De feestdagen vragen ook veel van de kinderen en dan is het snel allemaal te veel. Het klinkt dat hij misschien wel meer baat heeft bij meer rust en kleinere groepen?

Wij hebben in de herfstvakantie een iq test gedaan, dit was in het kader van een wetenschappelijk onderzoek waar we als baby ook aan mee hebben gedaan. Nog geen uitslag gezien, maar ze had er bijster weinig zin in. Een aantal dingen waren saai, makkelijk en dan geeft ze op. Ook doorzetten als het juist moeilijk is, is een dingetje. Ze heeft er ook een hekel aan als je op de vingers kijkt als ze moet presteren.

School gaat ze met plezier heen, ze heeft 2 vaste vriendinnen. Jammer genoeg wel een groep lager, dus die gaan niet mee volgend jaar. De dames kletsen heel wat af met zn 3en, ik vermoed op basis van de ouders/kinderen dat zij ook voorlopen op wat er bij de leeftijd verwacht wordt. Samen met 2 andere meisjes in de klas (8 maanden ouder) heeft ze een extra taakje.

We zijn aan het proberen haar meer haar gevoelens te laten uitspreken, want dat is soms lastig. Laatst was ze helemaal ontdaan dat vriendinnetje niet wilde spelen en ze snapte niet waarom...

We hebben museumkaarten gekocht om in het weekend ook leuke leerzame dingen te doen. Vanmorgen heeft ze heerlijk zitten spelen met tiptoi pen. Dus het gaat best prima, wel met de nodige boze buien en overprikkeld zijn.

Dank je voor je reactie! Denk dat de feestdagen zeker mee spelen. We proberen het thuis al niet te groot te maken.
Ja kleine groepen zouden goed zijn voor hem denk ik. Dan krijg ik direct weer een knoop in m'n maag of we niet toch naar een andere school moeten kijken. Maar er zit hier zo weinig echt geschikts en zo'n wissel lijkt me ook zo heftig voor hem. Nog los van de logistiek. En deze school is wel gewoon heel fijn en betrokken. Maar dan inderdaad de gedachte dat hij eigenlijk wel fysiek in de klas zit maar niet echt deelneemt aan de klas breekt ook m'n hart en maak ik me zorgen om. Hij lijkt het zelf niet zo erg te vinden om niet echt een vriendschap te hebben maar toen zei ik ook dat hij ook niet echt weet wat hij mist. Dat als ie dat zou weten hij het misschien wel heel fijn zou vinden.

Wat goed dat jullie iq onderzoek hebben gedaan. Ik ben benieuwd wat daar uit komt. Klinkt wel bekend inderdaad dat 't wat moeizaam ging en dat 't al snel saai is. Dat zegt denk ik ook al wel wat.

Jammer dat haar vriendinnen niet mee gaan naar groep 3 en lastig dat ze soms wel wat voor loopt en alle waarom dingen wil begrijpen. Hopelijk vindt ze in groep 3 wat aansluiting bij andere kinderen. Worden ze dan weer beetje gehusseld?
Leuk en slim idee die museum jaarkaarten! Dat zijn altijd leuke dingen om te doen als gezin.


Nog een kleine toevoeging over die kleine van ons. Daar begin ik ook steeds vaker over te twijfelen of ze een ontwikkelingsvoorsprong heeft of gewoon heel erg mee lift op haar grote broer. Beetje combi misschien. Ze is ontzettend taalvaardig, maakt echt complexe zinnen (zeggen ze ook op de peuterspeelzaal en kinderdagverblijf) en heeft een uitgebreide vocabulaire. Ze pikt hier en daar wat Frans en Engels op maar niet op de manier zoals zoon dat deed. Die was echt een complete autodidact op die leeftijd. Ze kan wel tot 20 tellen en is heel erg met letters bezig (het alfabet) en met schrijven maar dat laatste komt met name doordat haar broer er zo me bezig is. Dus ik zie dat niet als voorsprong maar als vroege interesse door input. En heb eigenlijk ook geen idee wat gemiddeld is voor een driejarige. Ik zie met name wat voor ander kind het is tov onze zoon destijds.
Ze is as we speak wel lekker met water aan het verven op de salontafel (dat mag, goed voor de motoriek ook) en dan vraagt ze wel steeds welke letters ze schrijft.
Maar ze is wel echt anders dan zoon. Heeft heus haar peuter buien maar niet die intense zoektocht. (heel fijn ook). Ze is ontzettend sociaal en extravert. Heel ander kind. Maar ik voel me vaak wel beetje schuldig dat ik zo weinig tijd aan haar ontwikkeling besteed. Ik zie dus dat de interesse in letters er wel is maar ga niet uitgebreid met haar zitten. Ook door tijdgebrek hoor. Met zoon was het gewoon anders, hartje corona, dagen thuis. Dus probeer me daar niet echt schuldig over te voelen en te geloven dat als zij extra uitdaging wil ze dat ook echt zelf opzoekt. Ik ben iig heel benieuwd wat de juffen op de kleuterschool gaan zeggen tzt zeker omdat ze zoon goed kennen. Benieuwd hoe ze haar zullen ervaren.

Wat een zoektocht zo voor hem en jullie, Marin. Heeft hij inmiddels een diagnose of zitten jullie nog in dat traject?

Wij kregen bericht dat de oudste een aantal keren in de week meedoet in een groepje met meer-/hoogbegaafde kinderen. Dat wisten we van te voren helemaal niet. Ze vindt het niet zo leuk in die troep. Ze filosoferen veel (wat ik uit het verslag van de juf begrijp) en V is helemaal niet van de moeilijke levensvragen ed. Ze krijgen ook opdrachten en die vindt ze moeilijk. Dat laatste is niet erg en ook goed voor haar. Alles komt haar nu aanwaaien in de klas en kost geen moeite.

Ze zit dus in groep 3 en las voor de herfstvakantie al boekjes E4. Eerst mocht dat niet van de juf, omdat ze dacht dat dat te moeilijk was voor V. Ik heb toen gezegd tegen V dat ze best mag zeggen of voordoen dat ze het al wel kan. Ik probeer haar wat meer zelf dingen te laten zeggen, dat durft ze niet altijd. En dat heeft ze gedaan :-). Ze mag nu zelf bepalen wat ze leest. We lezen in de avond altijd samen een boekje van haar. Zo gezellig.

Rekenen gaat ook enorm goed. Ze doet veel mee met groep 4. De combi klas is voor haar echt heel fijn!

Wat gek dat ze haar mee laten doen daarmee zonder overleg met je en terwijl ze t helemaal niet leuk vindt! Ik zou dan aangeven dat dat helemaal niet hoeft. Het hoeft niet bij haar te passen natuurlijk, zeker als ze het daar vrij filosoferend benaderen. Misschien wil zij in wat extra tijd die ze over heeft wel creatief tekenen ofzo. Ik zeg maar iets. Zou zeker aangeven dat dit misschien niet persé iets is voor haar en het niet als verplichting zien omdat ze toevallig wat voorloopt.

Fijn he die combi klassen, dat is hier ook. O doet ook mee met groep 4 met rekenen maar verder zwerft ie er ergens tussenin. Dat is heel erg fijn dat hij z'n eigen leerlijn kan volgen maar ook eenzaam.

Wat fijn en gezellig dat je altijd samen leest. Die momentjes zijn fijn he. 🥰

@ Jip, ja hij is HB, geen autisme, maar ik zie nog steeds veel daarvan dus veel handvatten daarvan werken ook bij hem en gebruiken we.

Ze vindt het vooral niet leuk omdat het moeilijk is. En dat mag ze natuurlijk wel leren; dat dingen ook moeilijk zijn. Ik heb juf erover gesproken en afgesproken dat ze het nog een maand gaat proberen en dan evalueren we weer. Ook aangegeven dat V meer van de uitdaging is mbt moeilijkere boekjes, rekenen of creatieve dingen. Die mogelijkheid krijgt ze ook. Ze heeft inmiddels 4 doelenkaarten gemaakt, waar de andere groep 3 kinderen er rond deze tijd nog maar 1 hebben gemaakt.

Hopelijk is het groepje gewoon een kwestie van wennen.

Ik vroeg het me inderdaad af of er niet iets in het spectrum van autisme zou kunnen liggen bij hem. Ik herken het vanuit mijn werk wel een beetje.

Als hij blij van school komt, is het blijkbaar voor hem wel een prettige omgeving. Ik lees dat je erg focust op dat hij meedoet, maar het lijkt me belangrijker dat hij goed in zijn vel zit. Elk kind heeft zijn eigen behoeftes en manieren. Onze dochter is vaak ook eerst wat observerend en afwachtend, zeker in grote groepen of als de aandacht er op ligt. Uiteindelijk doet ze het wel, maar soms in een eigen tempo. We proberen de ‘spannende’ lat ook steeds een beetje hoger te leggen en vooral de vergelijking te trekken met wat wel ‘lukt’. Ergens is een eigen mening hebben en mogen hebben ook heel belangrijk, dus vooral ook laten doen wat hij fijn vind en je daarop aanpassen. Het klinkt alsof de juf het wel goed aanpakt.

Wel lastig dat hij je andere verhalen verteld dan de werkelijkheid, enig idee of hij het anders beleefd of zelf bedenkt?
Groep 3/4/5 is middenbouw, dus haar huidige klas wordt gesplitst en dan komen ze weer in andere klassen. Ze kijken wel goed naar het kind en de behoeftes. Ze kent ook genoeg kinderen in andere klassen, dus daar maak ik me niet druk om. Laatst bij een viering was ze verantwoordelijk voor een 1e-jaars en dat deed ze ook heel lief en leuk. Voor haar broertje wordt ze ook liever en socialer. Dat stukje vind ik eigenlijk misschien nog wel belangrijker dan goed kunnen leren.

Onze zoon gaat ook vlot, qua praten iets minder snel dan zijn zus maar fysiek wel veel sneller. Op de peuterspeelzaal zien ze ook dat hij veel weet en kan. Aangezien het een tweede is, verdeel je je aandacht ook anders. We splitsen ook geregeld als dat beter uitkomt en ondernemen los van elkaar dingen. Ik vind het wel lastig om goed te vergelijken, hij is ook wel anders dan zijn zus.

@Jip, het zeggen wat ze wil/kan/saai vind, dat is hier ook wel een dingetje. Gelukkig doet één van haar vriendinnen dat overduidelijk, dus daar leert ze ook van.
Hier hoorde ik ook pas na een aantal weken dat ze een extra taakje had. Zolang het prima gaat en ze het leuk vind, heb ik daar niet echt problemen mee. Ze wordt ook soms uit de klas gehaald voor extra uitdaging.

@Marin, was Jip zegt over kenmerken van autisme bij O. herken ik ook uit mijn werk. We hebben bijvoorbeeld een dame die als het druk is ook met haar handen voor haar oren gaat zitten. Of de chaos/onduidelijkheid waar sommigen niet goed mee om kunnen gaan. Ik hoop dat jullie uit de lastige situaties met wat tips/hulp hem beter kunnen ondersteunen!

@marin op andere scholen kijken en eventueel op een wachtlijst zetten betekend nog niet wisselen. Je wil dit alleen niet last minute moeten doen. Dat is echt een hel kan ik je uit ervaring vertellen. School kan nog zoveel doen en nog zo lief zijn maar als het niet werkt werkt het niet. Ik wou dat ik eerder was gaan kijken.

Ik herken dingen van jullie bij mijn zoon en vraag mij dus af:

Hoe doen jullie dat met emotieregulatie?

Mijn zoon barst zo enorm vaak in huilen uit. Ook als klasgenootje niet kan spelen of als iets niet lukt of als ik per ongeluk zijn boterham verkeerd smeer, of wat dan ook.

Ik wil huilen niet straffen (de rest eromheen zoals slaan en schoppen wel), en we benoemen het ook echt. Maar ik heb alsnog liever dat hij een keer zucht omdat hij teleurgesteld is ipv krijsen 🫣

Jullie tips?

Tabbie, de enige tip die ik nog weet, is om te zeggen wat hij wél mag doen. Bijvoorbeeld heel hard op de grond stampen.

Ah Marin, wat typisch dat hij dan helemaal enthousiast praat over gym of over een ander kindje, maar dat hij dat niet uit in zijn gedrag. Wat gebeurt er dan veel in zijn hoofd. Ergens ook wel mooi als je zo'n rijk innerlijk leven hebt ❤️ Het klinkt eigenlijk alsof hij daar ook best gelukkig mee is, toch?

Ik vind het nu soms lastig dat zoon wel allemaal vrienden heeft, maar dat hij die vooral online spreekt - tijdens het gamen - of op school, onder schooltijd. Toch ziet hij ze echt als zijn vrienden en zij hem ook wel. Het is gewoon niet het soort vriendschappen dat ik op die leeftijd had. Maar ze lijken het zelf prima te vinden zo.

Het niet meedoen is ook herkenbaar. Zoon gaat elke zomer een week op kamp en heeft het elk kamp fantastisch. Kampvrienden zoeken na afloop ook contact met hem. Maar als ik hem op kom halen en ze staan met de hele groep te dansen en zingen en joelen... dan staat T. er soms maar een beetje naast. Toch voelt het voor hemzelf alsof hij erbij hoort en is het voor hem gewoon goed zo.

Spelletjes zoals tikkertje en zo, deed hij vroeger ook liever niet aan mee. Ik kan me allerlei momenten herinneren waarop ik een groep kinderen iets actiefs zag doen (bij scouting, sport, school etc.) en T. aan de kant stond. Hij was dan niet verdrietig of zo. Hij wilde gewoon liever observeren dan actief meedoen. Intussen zat ik hem dan in zijn rug te porren, van 'doe nou mee', maar dat hoefde van hem niet. Achteraf was hij alsnog enthousiast over de activiteit 🤷🏼‍♀️

Overprikkeling in de Sint-tijd is óók herkenbaar! Hier had ik gewild dat ik het geheim van Sinterklaas eerder had verteld. Het bracht een hoop rust. Weet O er al van? Thuis kun je het allemaal wat kleiner houden qua viering. Maar je hebt natuurlijk minder invloed op hoe ze er op school mee omgaan. Misschien in de week van 5 december een keer een 'snipperdagje' nemen zodat O thuis even bij kan tanken?

Hoe zijn ze bij jullie op de basisschool qua dagritme, rust en regelmaat? Weet O vooraf wat ze in welke volgorde gaan doen, of mogen ze zelf taakjes kiezen en zo?

Hier is speciaal onderwijs uiteindelijk niet nodig geweest, maar T. had niet kunnen gedijen op bijvoorbeeld een montessorischool denk ik. Voor hem is het belangrijk dat er een bepaald dagritme is (eerst taal, dan rekenen, dan geschiedenis etc.) en dat iedereen om hem heen gewoon hetzelfde als hij aan het doen is. Plusklasjes zijn fijn hoor, maar dat T. daardoor weer bepaalde lessen miste en zo, gaf hem ook onrust. Heeft O daar ook last van?

En een dochter die wat makkelijker meedraait thuis en op school klinkt ook bekend. Van vrienden van mij die hb-specialisten zijn, begreep ik dat je bij zulke meisjes vaak ziet dat ze pas in de puberteit tegen echte problemen aanlopen. Tot die tijd redden ze zichzelf met hun intelligentie en aanpassingsvermogen. Pas in de puberteit worden ze overvraagd, waar dat vaak bij jongens al veel eerder gebeurt. Ben heel benieuwd hoe het met mijn dochter zal gaan de komende jaren! Die zal binnenkort wel gaan puberen.