Welkom op Zeg maar Yes!

Ok ik weet even niet hoe ik dit anders moet omschrijven, maar sinds ik zwanger ben merk ik dat dit wel een ding is:

"Geniet nog maar van je rust, straks is je leven voorbij"
"Ik heb de hele nacht opgezeten met mijn baby, dat ga jij straks ook krijgen"
"Toen ik 8 maanden zwanger was kon ik helemaal niks meer dus bereid je maar voor"
"Nou die vermoeidheid die je nu hebt is nog niks, dat wordt nog veeeel erger"
"Pas als je een kind hebt weet je wat vermoeidheid is"

Dit dus. Echt zo vervelend. Grotendeels door vrouwen trouwens. Waarom doen vrouwen zo? Want aan de andere kant hoor ik weer dat kinderen krijgen het mooiste is wat ze is overkomen. 🤯

Whaha, op die eerste na, is het wel allemaal waar. Ook dat het het mooiste is wat ze is overkomen

Ik denk niet dat het bangmakerij is, maar meer een soort realiteit bevestiging. Overigens kon ik met 8 maanden nog vanalles hoor! 2 keer zwanger geweest en bij de oudste stond ik een paar uur voor de bevalling in de kroeg te dansen en bij de jongste was ik gaan lunchen, shoppen en dus heel de stad door gewandeld.

Maar het is wel waar dat ik echt niet wist wat vermoeidheid was ;) en ik vind niet dat mensen je 'bang' moeten maken met vervelende bevallingsverhalen Enzo. Maar ik had totaal geen realistisch beeld van de eerste weken als nieuwe moeder en dat hakte er juist daarom flink in.

Kinderen krijgen is het mooiste en het heftigste dat me is overkomen. Je pieken, je geluksmomenten worden intenser, mooier, groter, maar je dalen, onzekerheid, vermoeidheid enzo worden ook groter en intenser.

Ik denk dat 'wij vrouwen' wellicht denken als 'gedeelde smart is halve smart' ofzo en dat soort dingen dus graag delen. Dus ik denk dat het meer te maken heeft met degene die het zegt dan dat jij je er iets van aan moet trekken.

Wat Tabbie zegt, heb ik trouwens ook wel zo ervaren. Je snapt het zelf pas echt als je kinderen hebt. Ik heb bij vriendinnen wel eens doorgevraagd over emoties en vermoeidheid enzo en die zeiden dat ook wel eens 'dat snap je toch niet als je zelf geen kinderen hebt'. Ik vond het zo'n gruwelijk irritante uitspraak! Maar sinds ik zelf kinderen heb, moet ik ze gelijk geven. Het is niet uit te leggen, je snapt het echt pas als je zelf moeder bent.

Ik kan er trouwens nog eentje aan het lijstje toevoegen, denk je dat je al het baby gedoe enzo gehad hebt als ze naar school gaan, komt de volgende hel: zwemles! 🤪

Ik denk dat het ook vooral de toon/manier is waarop mensen zoiets zeggen, of niet? Ik vond en vind het ook enorm vervelend. Laat me dat lekker zelf ontdekken, ten eerste of het überhaupt zo zal gaan rn ten tweede of ik het ook zo ervaar.
Ik denk overigens niet dat het bangmakerij is, of althans niet zo bedoeld. Veel mensen denken nou eenmaal alle wijsheid in pacht te hebben, en willen dat maar al te graag delen. Ik zou proberen het van je af te laten glijden. Je kunt er ook wat van zeggen als je het heel vervelend vindt natuurlijk, maar meestal helpt dat bij dat soort mensen toch niet.

Ik denk ook dat het realistisch is en niet gemeen bedoeld. Tuurlijk is het bangmakerij en ‘je leven voorbij’ is natuurlijk flauwekul. Maar het staat wel even op pauze misschien. En er komt een andere soort vermoeidheid kijken die mensen zonder kinderen niet begrijpen. Ik zeg het trouwens nooit zelf, ik herken het van toen ik zwanger was en ik zoals jij dacht, dus ik zeg zelf niks. Het is gewoon een ervaring, voor de 1 wat milder, voor de ander heel erg zwaar. En die fases zijn niet erg naar mijn mening, zo gaan we door meer in ons leven. Ik had het niet willen missen en toch was het zwaar. Bij zoon easy peasy zwangerschap en een huilbaby en bij dochter kon ik na een paar maanden niet meer lopen, zwangerschapsdiabetes, maar hele makkelijke baby. En dan heb je nog de baby’s waar alles gewoon makkelijk is. Je weet het niet en je mentaal voorbereiden op een lastige zwangerschap en lastige baby is op zich niet zo erg toch? Dan kan het alleen maar meevallen. Denken dat het makkelijk is en dan is dat niet zo, dat is een stuk moeilijker..

Heel irritant Scandic, ik snap je helemaal. Nog steeds kan ik slecht tegen zulke opmerkingen. Ze komen ook vaak nadat je zelf iets opmerkt over je eigen situatie, en dan zo'n opmerking. Klinkt ook als een diskwalificatie van wat jij op dat moment voelt.
Daarnaast klopt het misschien de helft van de tijd. Iedereen kan elke fase namelijk totaal anders ervaren. Ik vind het nu nog steeds vrij vaak gebeuren, maar negeer zulke opmerkingen nu gewoon. Toen ik zwanger was vond ik dat lastiger en zat k wat hoger in mn irritatie ;).

Ik denk ook niet dat het bedoeld is als bangmakerij maar snap wel dat het irritant kan zijn en het kan voelen als niet erkennen van jouw gevoel. Stiekem willen ze met die opmerkingen denk ik worden erkend in hún gevoel of situatie maar dat is niet het goede moment.

Zo moest ik soms op mijn tong bijten toen mijn schoonzus en broer wat slechte nachten hadden met hun baby die over het algemeen heel goed slaapt. Wij hadden die nachten met onze tweeling 3 jaar lang 😅. Maar dat zeggen helpt niet, ik begrijp ook dat af en toe een periode met wat slechte nachten alsnog hopeloos kan voelen als je er middenin zit.

Hoe reageer je op zulke uitspraken? Je mag daar best iets op terugkaatsen als het vaak gebeurt.

Haha Teun, dat had ik toen mijn zus begon te klagen dat haar zoon met 2 jaar opeens lastig ging doen. Heb toen enkel gezegd: welkom in mijn leven 🤣

Maar het klopt wel dat mensen echt stomme opmerkingen maken als je zwanger bent.

Heel herkenbaar. Ik had geen last van ochtendziekte dus als men daarom vroeg gaf ik dat aan. Nou dat zou nog wel komen, kreeg ik dan te horen. Ik kaatste de bal dan altijd gelijk terug door te zeggen dat ik het fijn vond dat ze me dat gunde. Meestal kwam er dan wel een sorry of een gesprek uit voort. Ik zou gewoon het gesprek aangaan dus. Mss dat ze dan eens door hebben hoe lomp dit soort opmerkingen zijn. Want wat ze in feite delen is hun ervaring met hun kind(eren) en dat maakt het geen vaste wetenschap ofzo. Ik vind dit soort opmerkingen ook echt niet bijdragen aan een mentale voorbereiding. Iemand die zwanger is geeft aan moe te zijn en dan dat zeggen? Sorry dan ben je gewoon lullig bezig. Het voegt niks toe, geeft geen steun op het moment en bereid niks voor want hoe ga je je daarop voorbereiden dan?

Ik ben nooit ochtendziek geweest en mn dochter sliep na 5 weken aardig door. Daarnaast heb ik een redelijk makkelijk kind maar hee dan krijg je weer; wacht maar tot ze gaat puberen… Dit soort opmerkingen slaan nergens op maar je bent er helaas niet zo snel vanaf.

Ik snap de irritatie wel, begrijp ook niet zo goed dat mensen per se de behoefte hebben om dat te zeggen tegen een zwangere. Die ervaart dat straks vanzelf wel (of niet). Het enige wat ik weleens met een knipoog zeg is: geniet nog maar van de rust! Want dat waardeer je pas als het er niet meer is haha. Maar wat Teun zegt is ook zo, dit soort uitspraken blijft toch wel, ook als je kindje er al is. Ik moet ook vaak echt op mijn tong bijten als mensen klagen over 6.30 uur wakker, of als mensen zeggen “mijn kind lust echt niks (maar kind eet wel xyz). Maar alles is relatief en mensen overdrijven graag. Dan nog begrijp ik niet echt waarom mensen dat per se tegen ene zwangere willen zeggen, wat haal je er dan zelf uit behalve dat je iemand er ongerust mee maakt 🤷🏼‍♀️

Ik ben blij dat dit wel herkenbaar is voor meerderen, al is dat wel heel spijtig.
Het is inderdaad vaak nadat aan mij gevraagd word hoe ik me voel en ik dan aangeef heel moe te zijn en regelmatig misselijk. Die vermoeidheid is gewoon heel naar, ik heb ook nog steeds erge bloedarmoede dus ik weet heus wel hoe erge vermoeidheid voelt. En of het straks erger is, tsja wie zal het zeggen, niemand heeft een glazen bol.

@Teun: ik probeer het meestal naast me neer te leggen, maar zoals vandaag maakte een collega de opmerking dat ze een slechte nacht had gehad door haar dochter en dat ik dat ook nog wel zou krijgen. Toevallig had ik zelf ook vanaf 2.30 wakker gelegen en ik zat netjes om 8u op kantoor, dus toen kon ik de bal wel even terugkaatsen.

@Tabbie: door dan te zeggen "Welkom in mijn leven" doe je eigenlijk hetzelfde, je bagetalliseert het gevoel van je zus. Terwijl zij het er op dat moment moeilijk mee heeft en ws even wil ventileren.

@Joey: ja alles komt net even wat harder binnen momenteel 😅

Ik erger me daar ook dood aan!! En bij ons is er (tot nu toe) niks van uitgekomen.

Nog steeds krijg ik van mensen te horen “wacht maar dit” “wacht maar dat”. Ik zeg nu altijd direct dat alle andere “wacht maars” nooit zijn uitgekomen dus dat ze hun advies beter voor zich kunnen houden.

Oh ja en dat voorbereiden op t ergste wil ik dus helemaal niet. Waarom zou ik me druk maken om iets wat misschien wel nooit gaat gebeuren?

Oh ja en dat voorbereiden op t ergste wil ik dus helemaal niet. Waarom zou ik me druk maken om iets wat misschien wel nooit gaat gebeuren?

Hahaha ja precies dat! Als ik zo zou denken heb ik echt geen fijne zwangerschap 😅 Ik ga me nu ook echt nog niet druk maken om de bevalling, ten eerste hebben miljarden vrouwen dat al gedaan (bevallen) dus zal het mij ook wel lukken en ten tweede loopt het toch altijd anders dan verwacht. En het duurt hopelijk ook nog 6 maanden.
Ik heb ook zoveel horrorverhalen gelezen over alle onderzoeken die ik gehad heb en over de punctie, dat viel me uiteindelijk ook allemaal mee. Ieder persoon is anders 🙂

Ik probeer dit soort dingen echt niet te zeggen en zeker niet uit een soort superieur gevoel met dat wacht maar, want dat vind ik echt heel irritant. Heb ik altijd geprobeerd te vermijden. Maar ik kan ook echt niet anders dan toegeven dat het wel echt zo is dat je pas weet hoe het voelt als je het ervaart en dat is eigenlijk ook gewoon logisch. Dat is met alles zo. Dus eigenlijk is het stom dat er zo stom over wordt gedaan want 't is heel logisch.
De vermoeidheid is wel echt anders en de intensiteit is wel echt anders dan ik ooit eerder heb ervaren. Maar ook dat ervaar je gewoon gaandeweg en is gewoon zo persoonlijk. Zo heb ik echt een super rustige chille baby tijd gehad met de eerste en vond ik de peuter tijd heel heftig maar m'n zus precies andersom. Maar dat het intens is vinden we allebei.

Oh ja en dat voorbereiden op t ergste wil ik dus helemaal niet. Waarom zou ik me druk maken om iets wat misschien wel nooit gaat gebeuren?

Hahaha ja precies dat! Als ik zo zou denken heb ik echt geen fijne zwangerschap 😅 Ik ga me nu ook echt nog niet druk maken om de bevalling, ten eerste hebben miljarden vrouwen dat al gedaan (bevallen) dus zal het mij ook wel lukken en ten tweede loopt het toch altijd anders dan verwacht. En het duurt hopelijk ook nog 6 maanden.
Ik heb ook zoveel horrorverhalen gelezen over alle onderzoeken die ik gehad heb en over de punctie, dat viel me uiteindelijk ook allemaal mee. Ieder persoon is anders 🙂

Ik had een hele makkelijke bevalling. Vond het enorm meevallen en zeker niet de ergste pijn die ik ooit gehad heb.

Ja en ik stond er dus heel relaxt in en heb de hel gekend de eerste 18 maanden, ik was daar zó niet op voorbereid, dat had ik achteraf graag meer willen zijn. Bij kind 2 was ik dat dus wel en viel het allemaal enorm mee.

Ik probeer dit soort dingen echt niet te zeggen en zeker niet uit een soort superieur gevoel met dat wacht maar, want dat vind ik echt heel irritant. Heb ik altijd geprobeerd te vermijden. Maar ik kan ook echt niet anders dan toegeven dat het wel echt zo is dat je pas weet hoe het voelt als je het ervaart en dat is eigenlijk ook gewoon logisch. Dat is met alles zo. Dus eigenlijk is het stom dat er zo stom over wordt gedaan want 't is heel logisch.
De vermoeidheid is wel echt anders en de intensiteit is wel echt anders dan ik ooit eerder heb ervaren. Maar ook dat ervaar je gewoon gaandeweg en is gewoon zo persoonlijk. Zo heb ik echt een super rustige chille baby tijd gehad met de eerste en vond ik de peuter tijd heel heftig maar m'n zus precies andersom. Maar dat het intens is vinden we allebei.

Hiermee eens. En ik vind ook wel dat als je niet eens meer als grapje "welkom in mijn leven" mag zeggen, je een beetje overdrijft.

Haha Teun, dat had ik toen mijn zus begon te klagen dat haar zoon met 2 jaar opeens lastig ging doen. Heb toen enkel gezegd: welkom in mijn leven 🤣

Ja ik vind dit juist ook wel fijn dat je dat als zussen ervaart. Ik ben nu dus met m'n zus en allebei een kind op stap en dan geven we elkaar dus echt af en toe een blik van 'ja dit dus...'
Juist goud waard dat we dat van elkaar snappen. Dus ik snap jouw opmerking juist wel goed en vind ik juist ook leuk. Het verbindt je. Je snapt elkaar echt een stukje beter. Het heeft bij ons de zussenband echt énorm versterkt.
En ik snap dat dat misschien gevoelig ligt. Maar het is ook logisch dat mensen die in dezelfde levensfase zitten elkaar daarin begrijpen.

Nou idd, ik bagatelliseer haar gevoel echt niet. Ik geef toch aan dat ik het volledig begrijp, want maak het ook mee. Als ik nu zeg: bij mij is het pas erg ofzoiets, dan zou ik het stom vinden. Een beetje humor mag wel hoor. Net als dat je tegen elkaar mag klagen. Gelukkig snapt mijn zus mij. Zij vindt sowieso mijn kinderen 1000x erger dan haar kind.

@marin, dat dus een beetje idd. Juist zoveel meer begrip voor elkaar.

Ik doe inmiddels het omgekeerde: mensen vertellen dat het met oudere kinderen allemaal zo veel leuker en makkelijker is! En kinderen zijn gelukkig veel langer groot dan dat ze baby/peuter zijn.

Maar ik er nog eens over nadenk is dat misschien ook niet goed. Iedereen beleeft het toch weer op zijn of haat eigen manier, en niet elke tiener is zo relaxt als mijn tieners zijn.

Sommige dingen zijn idd wel bangmakerij en erkenning van eigen gevoel willen. Maar ik ben het wel eens dat je je niet goed voor kan stellen wat er staat te gebeuren. En dat een nacht (heel) slecht slapen anders is dan op met je baby dagen/weken/maanden/jaren achter elkaar. Ik denk dat dat soort opmerkingen ook een soort van proberen uit te leggen is hoe het kan zijn maar ik denk niet dat dat lukt of zin heeft. Je moet het echt ervaren. Net als de mooie kanten, ook niet goed uit te leggen vind ik.

Het is geen bangmakerij. Hooguit een projectie hoe zij het zelf hebben ervaren. Daar zit je misschien niet op te wachten. Ik doe het zelf niet, omdat iedereen het anders ervaart. Mijn moeder zei altijd dat de basisschoolperiode het makkelijkste was. Dat ervaar ik totaal niet zo, daar ben ik echt compleet door overvallen. Misschien nog extra omdat ik het beeld van mijn moeder in mijn hoofd had. De baby, peuter, kleuter fase waren heerlijk. Maar vanaf dag 1 op school liep mijn zoon compleet vast. Wat heb ik veel verdriet en zorgen gehad om het welzijn van mijn kind. Het fijn en goed hebben op school is zo’n belangrijke voorwaarde voor het welzijn van je kind, maar daar heb je als ouder veel minder grip op dan bij een niet schoolgaand kind. Dat moet je samen met school en een systeem doen en dat is best moeilijk. Maar bij de meeste kinderen zal het misschien net als hoe mijn moeder het ervaren heeft de makkelijkste periode zijn.

Haha wel enigzins herkenbaar Scandic

En sommige mensen reageren met dat het ook realistische opmerkingen zijn. Dat klopt natuurlijk ook helemaal, maar hoezo ben ik dan nu ineens beter voorbereid? De gedachte aan 3 jaar lang slechte nachten vind ik inderdaad vreselijk, maar het echt meemaken is nog wel iets anders. Want weten dat je moe zal zijn is 1 ding, maar het dan ook echt zijn én nog moeten functioneren kan ik toch niet voelen van te voren. De wanhoop, onzekerheid etc alles wat daarbij zal horen.
Maar komt misschien ook omdat ik er al best een beeld van heb door mn werk? Al heb ik echt niet de illusie dat ik het straks niet zwaar ga vinden.
En waarschijnlijk ga ik dan ook die opmerkingen maken tegen andere zwangeren ;)

Oh ja en dat voorbereiden op t ergste wil ik dus helemaal niet. Waarom zou ik me druk maken om iets wat misschien wel nooit gaat gebeuren?

Hahaha ja precies dat! Als ik zo zou denken heb ik echt geen fijne zwangerschap 😅 Ik ga me nu ook echt nog niet druk maken om de bevalling, ten eerste hebben miljarden vrouwen dat al gedaan (bevallen) dus zal het mij ook wel lukken en ten tweede loopt het toch altijd anders dan verwacht. En het duurt hopelijk ook nog 6 maanden.
Ik heb ook zoveel horrorverhalen gelezen over alle onderzoeken die ik gehad heb en over de punctie, dat viel me uiteindelijk ook allemaal mee. Ieder persoon is anders 🙂

En hier ligt dus mijn struikelblok mbt bangmakerij. Ik dacht er ook zo over. Het zal wel goedkomen, mijn lijf kan dit en de verloskundige komt mij helpen. (Wrong!)

Je projecteert toch altijd (goedbedoeld) je eigen ervaring op mensen om (in mijn geval) te voorkomen dat ze dezelfde ervaring gaan krijgen. Ik probeer mensen niet bang te maken met mijn verhaal, maar wel een realistisch beeld te scheppen. En dat is soms heel lastig bij elkaar.