Welkom op Zeg maar Yes!

Het is toch ook wel logisch dat twee kinderen meer werk is dan 1. Wij zouden nooit een tweede kind op de wereld zetten om ons eerste kind een plezier te doen maar wat een ander doet, maakt mij niet zoveel uit. Ik heb zelf twee zusjes die ik weinig zie omdat we ver uit elkaar wonen. Een tweede kind is geen garantie dat je kinderen dan ook goed met elkaar op kunnen schieten of een goede band krijgen met elkaar.

Zeker, maar ik hoor ook vaak dat een tweede kindje mee gaat in het leven van de eerste en dat men van 0 naar 1 kind zwaarder vinden dan van 1 naar 2 (of 2 naar 3 enz)

Ik vond van 0 naar 1 kind ook veel zwaarder dan van 1 naar 2 of van 2 naar 3. Onze oudste was een huilbaby, dus dat was erg heftig. Onze tweede en derde waren juist erg gemakkelijk als baby.

Ik kon ontzettend goed opschieten met mijn zusje, dat wil(de) ik ook voor mijn kinderen. Helaas is ze inmiddels overleden, waardoor ik nu 'alleen' over ben. Naast dat dit ontzettend zwaar is qua gemis en verdriet, vind ik ook de gedachte dat ik straks alleen over blijf en alles voor mijn ouders moet regelen erg zwaar. Ik heb niemand meer om mee te kletsen over vroeger, over kleine ergernissen over mijn ouders etc. Wat dat betreft vind ik het heel erg fijn dat mijn kinderen dat wel hebben. Maar kan mij ook voorstellen dat wanneer je opgroeit als enigst kind, je niet weet wat je mist en dat ook helemaal oké is natuurlijk.

Zeker, maar ik hoor ook vaak dat een tweede kindje mee gaat in het leven van de eerste en dat men van 0 naar 1 kind zwaarder vinden dan van 1 naar 2 (of 2 naar 3 enz)

Ik vond van 0 naar 1 veel zwaarder. Maar 2 kost wel gewoon meer tijd.

Wij dachten ook nog helemaal niet aan een tweede kind toen onze dochter 1 jaar was. Dat kwam bij mij pas een jaar later en bij mijn man nóg weer een jaar later pas.

Haha, ik dacht na 1 maand al aan een tweede. Maar he, ik zat in een pnd en wilde alles maar direct achter de rug hebben.

En het is niet perse dat een 2de moeilijker is of meer tijd. Het is meer: je moet voor 2 oppas regelen, rekening houden met 2 ritmes, voor 2 spullen mee, etc.

Ja en ik vind het meer als een hele operatie voelen. Eén kind ging meer mee met ons in ons leven. Nu is het meer wij mee met de kinderen. Maar kan ook komen doordat ze ouder zijn nu. Ik vond één baby gewoon heel easy peasy. Maar dat verschilt natuurlijk ook, het is zo persoonlijk.

Ik wilde er wel 3 toen ik net bevallen was, en mezelf beter wilde voelen. 😆

Het lijkt me inderdaad een stuk meer geplan en dan heb ik het nog niet over de kosten. Wat ik soms wel nadelig vind is dat ik me altijd schuldig voel als ik meespeel of als ik niet meespeel omdat ik er even geen zin in heb. Ik doe echt mijn best maar ze voelt het gewoon niet als we met de poppen spelen of als we een ander fantasiespel doen. Spelletjes spelen, bakken en knutselen ofzo gaat me veel beter af.

Ik ervaar het inderdaad heel anders, Marin. Mijn dochter is nu zo’n 20 maanden en ons hele ritme en wat we wel en niet doen wordt volledig door haar bepaald. Vooraf had ik me echt voorgenomen om zo makkelijk en flexibel mogelijk te zijn en haar overal mee naar toe te nemen. Maar ze slaapt zo verschrikkelijk slecht (nog steeds elke nacht urenlang huilen) dat we maar zo veel mogelijk aan een ritme vast houden, en veel minder doen dan ik zou willen. In die zin bepaalt zij enorm hoe ons leven er nu uit ziet. Ik verlang er wel echt naar om daar weer wat meer vrijheid in te krijgen.

Ah wat pittig ellibre. Ik kan me voorstellen dat je verlangt naar meer rust. Heb je enig idee waar het gehuil door komt? Wat zielig voor haar ook en voor jullie natuurlijk ook.

Hier ook maar 1 kind. J was 1,5 toen ik mijn vriend leerde kennen. Ik heb een periode gehad dat ik dacht nog 1 is wel leuk. Nu ben ik heel
blij met 1. J is zorgintensief en ik kan nu bieden wat er nodig is. Af en toe heb ik echt wel even rustpauzes nodig.

Ik ervaar het inderdaad heel anders, Marin. Mijn dochter is nu zo’n 20 maanden en ons hele ritme en wat we wel en niet doen wordt volledig door haar bepaald. Vooraf had ik me echt voorgenomen om zo makkelijk en flexibel mogelijk te zijn en haar overal mee naar toe te nemen. Maar ze slaapt zo verschrikkelijk slecht (nog steeds elke nacht urenlang huilen) dat we maar zo veel mogelijk aan een ritme vast houden, en veel minder doen dan ik zou willen. In die zin bepaalt zij enorm hoe ons leven er nu uit ziet. Ik verlang er wel echt naar om daar weer wat meer vrijheid in te krijgen.

Dit is heel herkenbaar. Huilbaby eerste jaar, tweede jaar overheerst door zijn gekke aanvallen. Ik wist na 2 jaar eigenlijk niet meer hoe een nacht doorslapen moest. Echt alles was gepland, de spontane mensen die we waren door het toilet gespoeld. Nooit weer, het blijft bij 1! En toch, toen hij 3,5 was, ging hij vragen. En wij nadenken. Uiteindelijk zit er 5 jaar tussen (en een miskraam). En blijkt dochter dus wel zo’n kind te zijn waar je alles mee kunt doen. Dus nu doen we wel alles, en we waarderen en ervaren die vrijheid veel meer nu omdat we weten hoe het ook kan. Van 0-1 was echt sprookjesbubbel kapot, van 1-2 kwam het terug. Dankbaar voor beide ervaringen nu en zo blij dat we toch besloten hebben ervoor te gaan. Dochter is nog steeds het beste cadeau dat zoon ooit heeft gehad zegt hij zelf en zij is stapelgek op hem. Als bij 1 was gebleven hadden we dit niet geweten en waren we geweldig gelukkig geweest, maar toch blij dat zoon het zo vaak vroeg dat we uiteindelijk toch onze gedachtes erover veranderd hebben. Dus zeker niet na het eerste jaar.

Hier ook maar 1 kind. Ik heb altijd gezegd er 2 of 3 te willen. Maar zwanger worden lukte maar niet, het heeft uiteindelijk 5 jaar geduurd met een ICSI traject en al. Zwangerschap en bevalling waren echt uit het boekje, dus wat dat betreft had ik het zo nog 10 x willen doen. Maar dat hele traject er naar toe, en het besef dat als mijn man en ik 70 jaar geleden kinderen hadden gewild ze er nooit waren gekomen, en ik God mocht danken op m'n blote knietjes dat ik nu een gezond kind op de wereld heb mogen zetten, heeft ons doen besluiten niet nog een keer het traject in gaan. Mijn dochter is nu 7, ik zou nu geen 2e meer willen, maar ik had het echt heel leuk gevonden om er nog eentje bij te hebben gehad. Maar heb er vrede mee dat dat niet gaat gebeuren. Mijn zus heeft ook maar 1 kind (super snel zwanger, maar slechte bevalling waardoor ze het niet meer aandurven, en ondertussen ook te oud) en haar zoontje en mijn dochter zien elkaar heel veel en noemen elkaar ook broer en zus. Dat is heel waardevol en hoop dat dat zo blijft.

De spullen heb ik altijd snel weg gedaan, de eerste jaren veel naar mijn zus, en wat echt typisch voor een meisje was naar m'n collega/vriendin die een meisje kreeg. Nu verkoop ik het meestal als ik wat weg doe.

Marin, nee, we hebben echt geen idee. Overdag is ze eigenlijk altijd vrolijk en energiek, ze ontwikkelt zich heel goed, en ze is ook helemaal gezond. Het huilen is echt alleen 's nachts, en we kunnen de klok er zo ongeveer gelijk op zetten. We hebben zelf al ontzettend veel geprobeerd, zijn bij de kinderarts geweest, hebben alle tips van het consultatiebureau geprobeerd, hebben twee verschillende slaapcoaches en -trainingen geprobeerd, maar tot nu toe helpt niets. Als we nu hulp zoeken krijgen we terug dat we eigenlijk alles goed doen en alle opties al geprobeerd hebben. Doorbijten, zo goed mogelijk helpen 's nachts, en hopen dat ze er snel overheen groeit..

Marsy, ik heb hier regelmatig gelezen over de heftige tijd die jullie met jullie zoon gehad hebben ja. Zo fijn dat hij daar nu helemaal doorheen is en dat jullie dochter zo anders is, het is jullie van harte gegund! Ik reken nergens op, maar heb wel goede hoop dat het met onze tweede 's nachts ook beter kan gaan. Ze het nog wel lastig krijgen om overdag net zo leuk en lief als d'r grote zus te zijn

Ik snap ook helemaal dat er dames / gezinnen zijn die bewust voor één kind gaan. Wij hebben het buiten het slapen om zo leuk en goed met onze dochter. Ze is zo slim, grappig, lief, en helemaal gezond. En m'n hart zit helemaal vol met haar.

Hier ook 1 kind, dat vind ik in mijn uppie vaak zwaar genoeg. Een 2e en 3e kindje zijn wel mijn allergrootste wens maar helaas, die gaan er niet komen.

Je hebt het toch maar mooi helemaal gedaan in je eentje Hugo! En dat was vast niet makkelijk toen je zo in onzekerheid over hem zat.

Ik was dit weekend alleen met mijn dochter en ik heb zo van haar genoten. We kunnen het zo goed vinden samen! Wilde ik even kwijt 😆

Och wat lastig dat alles wat jullie proberen niets uithaalt ellibre. Dat klinkt erg zwaar. Ik hoop voor je dat ze er inderdaad zelf snel overheen groeit dan maar. Er komt vast een tijd dat je er aan terug denkt en het een klein beetje vergeet. Kan me ook voorstellen dat dat echt wel wat met jullie nachtrust doet.

Wat lief Sogood! Volgens mij zijn jullie zo gezellig samen. Altijd als ik met mijn kinderen uit lunchen ga moet ik denken aan dat jij dat wel eens deed (doet waarschijnlijk) en dat je dat dan zo gezellig omschreef. Dan denk ik dus nog altijd aan jou!

Wat zwaar inderdaad Ellibre. Een goede nachtrust maar het leven zoveel makkelijker. Gelukkig is ze overdag vrolijk. Ik hoop dat ze er snel overheen groeit

Wat lief en leuk dat je daaraan denk Marin! 😆 Net kon ik haar nog achter het behang plakken hoor. Ook dat gebeurt hier regelmatig.

Haha herkenbaar So Good. Ik vind het ook heerlijk om een dagje alleen te zijn met mijn zoontje. Kan ik oprecht van genieten. Als mijn man thuis is dan trekt hij namelijk vooral naar hem toe. Samen gamen etc.
Samen iets ondernemen of lunchen kan ik ook zo van genieten.
En inderdaad de dag erna kan ik hem dan wel weer even achter het behang plakken haha

Haha ja het zou denk ik gek zijn als dat nooit zou gebeuren.

Marsy, ik heb hier regelmatig gelezen over de heftige tijd die jullie met jullie zoon gehad hebben ja. Zo fijn dat hij daar nu helemaal doorheen is en dat jullie dochter zo anders is, het is jullie van harte gegund! Ik reken nergens op, maar heb wel goede hoop dat het met onze tweede 's nachts ook beter kan gaan. Ze het nog wel lastig krijgen om overdag net zo leuk en lief als d'r grote zus te zijn

Begrijp ik hieruit goed dat je weer in verwachting bent?

Klopt ja, eind dit jaar verwachten wij onze tweede dochter! Dat voelt nog steeds wel onwerkelijk, en dan vooral omdat het zo snel gegaan is. Onze oudste dochter is geboren na een jarenlang medisch traject, waarbij ICSI uiteindelijk succesvol was. We hadden destijds 6 goede embryo's, waarvan de eerste 3 eindigden in miskramen, en uit de 4e onze oudste dochter geboren is. En deze zwangerschap is nu vanuit de 5e embryo van twee jaar geleden. Het hele traject bestond deze keer letterlijk uit één videocall met de fertiliteitsarts, één spuit, en één terugplaatsing.

Omdat het zo snel raak was zit er straks nog geen twee jaar tussen onze dochters, dat zal wel heel pittig worden. Ook omdat we met onze oudste dus nog steeds zulke slechte nachten hebben. Maar ik kijk er toch wel enorm naar uit, ben zo nieuwsgierig hoe ze zal zijn.

Mede door mij gaan we hier wel heel erg off topic trouwens, sorry daarvoor!

Gefeliciteerd Ellibre! Wat bijzonder dat je bij je tweede kind zo snel zwanger bent geraakt. Een heel voorspoedige zwangerschap gewenst!

Wauw Ellibre, wat prachtig! Gefeliciteerd!

Vooral door mij dat we offtopic gaan maar wat mooi dat je dit keer zo snel zwanger was! Ik vroeg het omdat ik me inderdaad herinnerde dat jullie jarenlang hebben gewacht op de eerste met alle behandelingen en teleurstellingen en miskramen. Dus alleen maar supermooi nieuws dat de tweede zo ‘makkelijk’ ging (ik wil het niet bagatelliseren natuurlijk, zo’n traject is nooit makkelijk). Blij voor jullie! 🩷🩷