Welkom op Zeg maar Yes!

Hier hetzelfde als Marsy. Ik heb nooit gezegd dat hij bestond, maar het ook niet ontkend. Ik vroeg ook altijd 'wat denk je zelf'. Mijn kinderen vonden het ontzettend magisch om het te geloven. Ze zijn er uiteindelijk zelf achtergekomen dat hij niet bestond door klasgenootjes. Alleen de jongste gelooft nu nog en dat vinden mijn oudste twee kinderen superleuk. Vooral dat zij hun schoen ook nog mogen zetten en dan braaf een liedje zingen haha!

Op mijn werk is mijn ervaring dat de kinderen in groep 4 beginnen te twijfelen en groep 5 gelooft vaak niet meer. Maar als ze hem dan 'in het echt' zien beginnen ze vaak toch te twijfelen. Als je kind begin groep 5 echt nog gelooft zou ik het dan wel vertellen, maar meestal ontdekken ze het zelf wel.

Mijn zoon is 8 en gelooft nog. Ik denk dat hij weleens twijfelt maar vooral zelf heel graag wil geloven. Ik hoop dat hij nog lang mag geloven want hij en zijn broertje beleven het zo intens. Ze vinden het zo magisch en wij genieten daar ook erg van. Zo’n bijzondere tijd en dat échte geloven duurt ook maar zo kort. Ik gun hem dat nog veel langer. Maar hij start nu in groep 5 en daar wordt het vast wel duidelijk binnenkort. Ik hoop dat hij dan naar ons toekomt en dan zullen we het hem vertellen. Dan moet hij het nog geheim houden voor broertje, hopelijk vindt hij dat ook spannend maar ik kan me voorstellen dat het voor hem wel een stuk magie is dat verloren gaat.

Zo herkenbaar Zora, ik kan ook zo genieten van hoe magisch het voor hen is. Mijn dochter hebben we het vorig jaar (begin groep 6) toch maar verteld. Ze was net 9 geworden. Als de middelste nog gelooft vertellen we het denk ik ook als hij naar groep 6 gaat, volgend jaar dus.

Ahh Ja 8/9 is wel echt de grens hè. Maar och wat is die magie toch mooi om te zien. Ik sta elke keer als ze zingen bij hun schoentje met een brok in m’n keel bij ze. Die nostalgische liedjes, dat gepassioneerde écht goed zingen want dan horen ze het vast, die beleving van het spannende verhaal van het sinterklaasjournaal. Ik vind ook echt wel wat van al het gedoe eromheen, hoe groots het ook overal moet, en de hebberigheid die er soms ook echt wel doorheen schemert, maar in de basis vind ik het echt een topfeest en een intens knusse tijd in ons gezin.

Hier twee heel ongelovige kinderen. Ik zie mezelf nog door de straat lopen met mijn oudste zoon van drie jaar aan mijn hand “ mama, kijk eens, daar past echt geen mens doorheen”, terwijl hij naar een schoorsteen wees. Rond zijn zesde verjaardag was het echt klaar, omdat we bang waren dat hij het andere kinderen zou gaan vertellen hebben we het geheim officieel verteld en dat was eigenlijk geen verrassing.

De jongste is in juni zes geworden, vorig jaar zei hij al dat de Sinterklaas in de gemeente en op school de “ neppe” waren en van de zomer hoorde ik het hem herhalen tegen een buurjongetje en zei hij laatst uit het niets dat wij gewoon de cadeautjes kopen. Ik was een beetje overvallen zo midden in de zomer, dus ik heb alleen maar gevraagd waarom hij dat dacht “ gewoon, jullie kopen de cadeautje hè!!”
Als hij er nog een keer over begint gaan we het gesprek ook met hem voeren voordat hij andere kinderen meeneemt in zijn twijfel.

Ik vind het wel jammer dat het bij beide zo vroeg al klaar is, einde van een tijdperk! We blijven het wel gewoon vieren.

Hier wist mijn zoon vorig jaar in groep vijf precies welke drie kinderen nog in Sinterklaas geloofde en vond dat toch een beetje gek. Er werden ook surprises gedaan op school. Ergens vind ik dat ook wel weer sneu, ik denk dat ik het als ze nog geloofd hadden tussen groep 4 en groep 5 anders wel verteld had.

Ik begrijp niet zo goed waarom surprises niet kunnen in combinatie met in Sinterklaas geloven. Toen N in groep 5 zat geloofden de meesten nog wel in Sinterklaas, er kwamen ook helemaal geen vragen.
Als wij niets verteld hadden denkt L dat ze nog had geloofd, en ze zit inmiddels op de middelbare.

Wij hebben het bewust in de zomervakantie verteld zodat ze het niet zo snel tegen andere kinderen zouden vertellen.

Ahh Ja 8/9 is wel echt de grens hè. Maar och wat is die magie toch mooi om te zien. Ik sta elke keer als ze zingen bij hun schoentje met een brok in m’n keel bij ze. Die nostalgische liedjes, dat gepassioneerde écht goed zingen want dan horen ze het vast, die beleving van het spannende verhaal van het sinterklaasjournaal. Ik vind ook echt wel wat van al het gedoe eromheen, hoe groots het ook overal moet, en de hebberigheid die er soms ook echt wel doorheen schemert, maar in de basis vind ik het echt een topfeest en een intens knusse tijd in ons gezin.

Mijn dochter deed vorig jaar nog net zo enthousiast mee met zingen bij de schoen hoor, twijfelde soms gewoon of de boodschap wel was doorgekomen 😅 ook toen Sinterklaas bij ons in de wijk kwam. Ze wilde op meerdere plekken in de wijk hem begroeten en met hem op de foto. Op weg naar huis (we waren met zijn tweetjes) liet ze toen wel merken dat ze nu wist dat het niet echt was, maar dat het nog net zo leuk was 😁

Ik herken heel veel in de post van Zora. Ik vind het ook een heel magisch en bijzonder kinderfeest. Vooral in de huiselijke sfeer. Ik heb sinterklaaskastelen, sinterklaasbioscoopfilms, pieten aan huis en grote festiviteiten zoveel mogelijk vermeden en geprobeerd om het zoveel mogelijk een feest van verbeelding te laten zijn. “Hoor jij Piet op het dak?”, “Zag je Sint op zijn paard in de schemering?”. Het uitbundig zingen en dansen voor de schoorsteen, de tekeningen, de verlanglijstjes. De verwachting. En dan heerlijk samenzijn en zingen op gure winteravonden. Dat is voor mij echt magische kindertijd. Ik heb het boek besteld, als ze veel vragen hebben en ze komen er zelf niet uit dan ga ik het boek met hen lezen. Als ze nog volledig geloven dan ga ik ze er niet uithalen voor pakjesavond. En zelf maar extra genieten van waarschijnlijk het allerlaatste jaar. Gelukkig heb ik heel veel nichtjes en neefjes met wie we het ook een avond vieren, dus kan ik nog wat langer van die verwachtingsvolle snoetjes genieten.

Precies wat GSTQ zegt, zo gaat het hier ook. We zijn een keer naar een Sint viering van het werk van papa geweest, ooit. En voor de rest niks van dat soort dingen. De magie gebeurt thuis, vanuit hunzelf. Schoentje zetten bij de haard en alle liedjes zingen die we kennen.

Op pakjesavond, maar ook bij de intocht op tv en bij het schoentje zetten springen de tranen in m'n ogen. Omdat ik zie hoe ze genieten en hoe blij ze zijn. En om het pure geluksgevoel dat ik krijg van de gezelligheid.

Jaa ohh dat brok de hele tijd in je keel hè Peinture 😍 ik ga dat boek misschien ook maar aanschaffen alvast.

Mrs Math, surprises icm geloven kan wat mij betreft ook wel maar ik weet van andere ouders dat dat wel een beetje het begin van het einde is dan. Dat dan steeds meer kids het doorkrijgen.

Suus, ik weet dat ook nog zo goed van mezelf. Dat ik niet meer geloofde maar toch nog een beetje twijfel had, en de spanning was er nog steeds wel!

Ahh Ja 8/9 is wel echt de grens hè. Maar och wat is die magie toch mooi om te zien. Ik sta elke keer als ze zingen bij hun schoentje met een brok in m’n keel bij ze. Die nostalgische liedjes, dat gepassioneerde écht goed zingen want dan horen ze het vast, die beleving van het spannende verhaal van het sinterklaasjournaal. Ik vind ook echt wel wat van al het gedoe eromheen, hoe groots het ook overal moet, en de hebberigheid die er soms ook echt wel doorheen schemert, maar in de basis vind ik het echt een topfeest en een intens knusse tijd in ons gezin.

Ik kan me hier precies in vinden.

Over die tranen, nostalgie en brok in je keel: ik heb dat dus totaal niet. Ik ken ook geen sinterklaasliedjes en het lijkt mij juist veel discussie en verdriet opleveren wanneer je nu wel of geen schoentje mag zetten en of je dan wel of geen cadeautje vindt.

Nou igg, ik heb er dus geen warm gevoel bij. Misschien als hij gaat geloven.. maar hij gaat ook vaak gewoon mee cadeaus kopen. En 1 keer bij mijn ouders gevierd (met ons neefje) en hij snapte niets van het geklop en liep zo de zak met cadeaus voorbij 🤣 ik ga het in elk geval niet aandikken ofzo. Maar weet nog niet goed hoe ik het moet aanpakken als straks iedereen sinterklaas viert en wij dus niet thuis.

Hier ook niet helemaal op één lijn. Mijn man kan hem echt actief “voor liegen”. Hij vindt dat het erbij hoort.

Ik denk dat het feest net zo leuk kan zijn als je niet gelooft. Ik ben alleen bang dat hij het tegen andere gaat vertellen (is pas 4 jaar). En ergens denk ik ook ben ik dan te nuchter en pak ik “de magie” af. Over kerstman en paashaas, Koos konijn etc. zeg ik altijd meteen dat dat iemand is die zich verkleed en dat papa en mama de eitjes kopen en verstoppen bijvoorbeeld. Hij lijkt dat ook fijn te vinden. Bij Koos Konijn zei hij laatst: “ik denk toch dat hij echt is hoor mama 🤣”. Ook prima. Ik laat het bij Sint nu vaak ook in het midden, vraag wat hij zelf denkt. Maar man is dus iets actiever.

Tabbie: Sint komt hier één dag in de week in de straat. Dat is gewoon duidelijk.

Hier is voor de rest ook alles duidelijk, ze zijn verkleed of het bestaat niet. Geen tandenfee, geen kerstman etc.
Schoen zetten is hier 2x pw, 1x op dinsdagavond en 1x op vrijdagavond. Ze krijgen in de schoen altijd wat kleins en op 1 december een adventskalender. We pakken met Sinterklaas wel uit en met kerst ook. Maar daar zitten ook flink wat boeken tussen bijvoorbeeld. En bordspellen.

Hier geen traantjes bij schoenen zetten en de spanning is zeker niet te hoog geweest in al die jaren. Dat heeft natuurlijk geholpen, want anders was het hier misschien ook anders gelopen qua verhaal.

Ik ben ook absoluut niet van die over the top dingen. Die sinterklaasevenementen bijvoorbeeld. Daar krijg ik wel de kriebels van dan. Maar ik heb ook niet het idee dat mijn kinderen dat hebben gemist. We vieren het op onze manier.

Als je het niet wil vieren lijkt het me niet echt een probleem opleveren. Ik zou ook wel ongerust zijn dat mijn kind iets zou verklappen aan een ander kind. Maar die kinderen veren vast wel weer terug zodra de ouders daar hun visie op loslaten. Het ligt er ook maar net aan hoe school met sinterklaas om gaat en of er na pakjesavond uitvoerig verteld zal worden in de klas bijvoorbeeld. En dan ook, het ene kind krijgt dan een trui en het andere een spelcomputer. Dus er zal overal en altijd verschil zijn.

Ik denk dat ze op school wel wat leren over de traditie. Op school mogen ze vaak ook een keer hun schoen zetten, er is een sinterklaasviering en er wordt naar het sinterklaasjournaal gekeken. In hogere klassen worden er surprises gemaakt. Het is een Nederlandse traditie en Nederlands feest. Dus helemaal buiten de deur houden met schoolgaande kinderen zal niet lukken. Je kan best uitleggen waarom je het thuis niet viert en je kind op school wel laten meedoen. Onze school vraagt aan ouders met niet gelovende kinderen wel of ze ervoor willen zorgen dat ze daar tot en met groep 5 niks over zeggen tegen hun klasgenoten, omdat de school er wel voor kiest om het sinterklaasfeest volgens de traditie te vieren. Ik weet niet hoe dat als kind voelt in groep 3 als je de enige bent die er niet aan meedoet/ niet in gelooft, maar ik vermoed dat een kind in de klas gewoon meedoet en mee gelooft en in de thuissituatie niet.

Mijn man is opgevoed door Moslims en die vierden dus de Christelijke feestdagen niet; hij heeft nooit kerst gevierd en dus heb ik hem echt moeten leren om dat een fijn familiefeest te laten zijn. Nu met onze kinderen groeit hij er steeds meer in, maar hij voelt het niet zoals ik het voel: gezellig en warm met familie en lekker eten. Maar ik wil dat de kinderen meegeven: het samenzijn vieren. Ook het verhaal van Jezus vertellen, ook al geloof ik niet. Het benoemen van delen en het geven om anderen. Onze kinderen doneren elke kerst een gedeelte van hun speelgoed. Zoon heb ik vorig jaar voor het eerst meegenomen de straat op om daar wat basisbehoeftes te vervullen voor mensen die op straat leven.
Met Sinterklaas doe ik het iets minder, alhoewel zoon wel het verhaal weet. Ik doe ontzettend veel aan het bewustzijn vergroten. Maar ik vind de magie ook belangrijk, ik help die magie vergroten door inderdaad de boeken en de liedjes (krijg ik iets in mijn schoen?). Het Sinterklaasjournaal is niet echt zijn ding, maar ik bied het wel aan (hij vindt de spelletjes leuker) en we hadden natuurlijk een geweldige Sint in Sydney (zoon van Bram vd Vlugt). Maar doe ook geen grote cadeaus, want dat gaat voorbij aan wat ik de kinderen mee wil geven: het minimalistische. Van de Sint kreeg hij altijd maar 1 cadeau want hij woonde in Sydney en daar vieren ze Santa. Dus denk dat dit jaar andersom gebeurd, ik weet het nog niet. Hij is 6,5, dus ik wacht even af waar hij zelf mee komt. Ik vind het ook leuk dat hij zelf een cadeau voor ons en zijn zusje uitkiest; hij wordt er steeds creatiever in. Sinterklaas vieren ze ook niet waar wij wonen; ze vieren St Piter op 21 februari, dus dat maakt het nog ingewikkelder. Ik laat het maar even op z'n beloop, ook omdat ik dus niet het verhaal wil beinvloeden of liegen, hij maakt zijn eigen verhaal en magie en ik loop erin mee. Ik doe trouwens ook geen pepernoten nu al, ik vind het bizar dat die al in de winkel liggen haha. Kost me wel volledige zelfbeheersing om niet zelf al een zak leeg te eten.

Ik doe trouwens ook geen pepernoten nu al, ik vind het bizar dat die al in de winkel liggen haha. Kost me wel volledige zelfbeheersing om niet zelf al een zak leeg te eten.

Hahaha ja welkom in Nederland ;)

Mijn oudste geloofde dus in groep 3 al niet meer, maar we hebben hem verteld dat het speciaal is dat hij het “ grote mensen geheim” wist en dat vond hij super speciaal en hij voelde zich heel groot en speelde super goed mee. Maar dan wel even tegen oma fluisteren dat hij het geheim van Sinterklaas wist. Hij kijkt ook gewoon mee met het Sinterklaasjournaal, dat blijft gewoon een leuk verhaal/ sprookje.

Ik wilde overigens niet zeggen dat surprises en nog geloven niet samen kunnen gaan. Maar in groep vijf leek het hier wel een beetje klaar te zijn, ( en dat is ook wat ik me vanuit mijn kindertijd herinner) de kinderen die nog wel geloofde waren een beetje een vreemde eend in de bijt. Mijn zoon wist precies welke kinderen dat waren en ondanks dat er niks verteld is, had de rest van de klas wel samen een geheim en waren die drie echt een uitzondering.

Ik koop nu ook nog geen pepernoten, pas rond de tijd dat Sinterklaas aankomt in Nederland. Maar het maakt me echt niks uit dat ze nu al in de winkel liggen, ik koop het gewoon niet en de mensen die dat wel willen en doen moeten er lekker van genieten.

Ja, dat laatste lijkt me logisch Minoessepoes haha. Het gaat me er meer om dat mijn zoon ze ziet liggen en denkt dat hij bijna Sinterklaas is.

Ahh Ja 8/9 is wel echt de grens hè. Maar och wat is die magie toch mooi om te zien. Ik sta elke keer als ze zingen bij hun schoentje met een brok in m’n keel bij ze. Die nostalgische liedjes, dat gepassioneerde écht goed zingen want dan horen ze het vast, die beleving van het spannende verhaal van het sinterklaasjournaal. Ik vind ook echt wel wat van al het gedoe eromheen, hoe groots het ook overal moet, en de hebberigheid die er soms ook echt wel doorheen schemert, maar in de basis vind ik het echt een topfeest en een intens knusse tijd in ons gezin.

Ik kan me hier precies in vinden.

Ja, ik ook helemaal!

Ja, dat laatste lijkt me logisch Minoessepoes haha. Het gaat me er meer om dat mijn zoon ze ziet liggen en denkt dat hij bijna Sinterklaas is.

Ach joh, dan zeg je toch dat het nog super lang duurt maar dat ze gewoon bijna het hele jaar te koop zijn voor de mensen die ze heel lekker vinden 🤷‍♀️

Ja, dat doe ik ook, maar ik vind zijn zelfbeheersing van zolang wachten wel van een andere orde dan de mijne.

Ik zeg altijd dat dat nog oude pepernoten van vorig jaar zijn 😇 er liggen pas weer verse als Sint in het land is!

Mijn zoon is 8 en gelooft nog. Ik denk dat hij weleens twijfelt maar vooral zelf heel graag wil geloven. Ik hoop dat hij nog lang mag geloven want hij en zijn broertje beleven het zo intens. Ze vinden het zo magisch en wij genieten daar ook erg van. Zo’n bijzondere tijd en dat échte geloven duurt ook maar zo kort. Ik gun hem dat nog veel langer. Maar hij start nu in groep 5 en daar wordt het vast wel duidelijk binnenkort. Ik hoop dat hij dan naar ons toekomt en dan zullen we het hem vertellen. Dan moet hij het nog geheim houden voor broertje, hopelijk vindt hij dat ook spannend maar ik kan me voorstellen dat het voor hem wel een stuk magie is dat verloren gaat.

Zo herkenbaar. D gelooft ook nog zo intens en gaat er nog zo in op. We hebben besloten het dus nog niet te vertellen, tenzij hij zelf naar ons toekomt met vragen.