Welkom op Zeg maar Yes!

Het is een rare titel maar ik kon niks anders verzinnen.

Mijn dochters zijn 11 en gaan na de zomervakantie naar de middelbare school. Vanaf dat ze geboren zijn heb ik eigenlijk al mijn activiteiten om hun heen geregeld. Mijn sociale activiteiten, moest tenslotte overal oppas voor hebben. Maar ook in mijn werk, zeker sinds corona werk ik veel thuis maar ook daarvoor werkte ik al vaak na school tijd thuis, of niet en werkte dan als zijn in bed lagen.
Mijn dochters worden ouder en ik merk dat ze veel meer op zichzelf zijn, veel meer op hun kamer hangen en minder beneden. En straks op de middelbare school met een mischien wel onregelmatig rooster is het waarschijnlijk vrij onmogelijk om steeds na schooltijd thuis te zijn maar zal de behoefte van hun daar in ook steeds minder worden.

Dus ik merk ook dat ik steeds meer tijd voor mezelf heb maar ik weet niet wat ik daar mee moet doen. Een is bang om alleen thuis te zijn savonds dus ik kan niet een hele avond nu ineens weg ofzo, en daar vind ik ze ook wel te jong voor om zo lang alleen thuis te blijven, maar ik ga regelmatig alleen een rondje lopen of ik kijk gewoon tv/netflix. Gisteravond waren zij weg en dan zit ik ineens alleen thuis op de bank, vriendinnen hebben ook kinderen of hebben al van te voren dingen gepland dus ff snel spontaan dan iets afspreken was geen optie.

En dus zat ik gisteravond een beetje na te denken, weten dat dit vaker gaat zijn omdat ze gewoon groter gaan worden.(werd er ook wat verdrietig van) Maar ik weet dus niet wat ik dan kan gaan doen, heb niet perse een hobby die ik dan ineens kan doen. En tis niet zo dat ik dan echt geniet dat ik netflix kan kijken want dat kan op andere avonden ook juist omdat ze steeds meer boven hangen.

Gisteravond op de bank was dit een heel duidelijk verhaal in mijn hoofd maar nu ik het zo probeer te typen weet ik niet of het heel duidelijk is. Maar goed er zijn vast meer meiden die dit zo hebben ervaren. Hoe ben je er mee omgegaan, wat ben je gaan doen? Is je gevoel veranderd toen de situatie wat langer duurde?

Ik ben nog niet zo ver maar ik zou wel weer willen gaan sporten tegen die tijd. Ben ik ook niet al te lang van huis maar toch even weg inderdaad. Of een leuke cursus of workshop bv. Kan me wel voorstellen dat het je wat verdrietig maakt!

Mss geeft dit je een idee? hobby-gezocht-t38032.html?hilit=Hobby

Ik ben nog niet zover. Maar ik merk wel dat ze ouder worden en mijn rol verandert. Dat maakt me ook verdrietig, omdat het zo snel gaat. Ik denk dat ik met extra tijd zou gaan sporten en meer zou gaan lezen.

Zo heerlijk, al die extra tijd! Mijn invulling:

- ik ben een dag extra gaan werken (van 24 naar 32 uur per week)
- de overgebleven doordeweekse dag ben ik oppastante voor mijn babyneefje
- ik heb autorijles genomen
- heb een tweede orkestje gevonden om trompet in te spelen
- ik doe vrijwilligerswerk
- mijn man en ik hebben 's avonds meer tijd om films en series te kijken en boeken te lezen

Meer sporten is al heel lang een voornemen, maar ik blijf steken op één keer per week. Ik fiets en wandel wel veel.

Ik vind dit zulke fijne jaren, qua kinderen! Wel de gezelligheid in huis, maar ze niet meer continu in de gaten hoeven houden. Echt een periode om te koesteren.

Mijn dochters worden ouder en ik merk dat ze veel meer op zichzelf zijn, veel meer op hun kamer hangen en minder beneden.

Dat is inderdaad wel jammer. Hier is dat ook. Vooral mijn zoon mis ik soms een beetje, terwijl hij gewoon thuis is. Hij is het liefst op zijn eigen kamer. Het is voor ons wel een manier om langzaam te wennen aan hoe het is als hij het huis uit gaat... (Dat lijkt me helemaal gek!)

Voor mij komt dat oppassen op mijn neefje echt op een heel goed moment. Ik voel me met mijn 36 jaar toch wel jong om al volledig afscheid te nemen van het zorgen voor jonge kinderen. Zeker omdat in onze vriendenkring veel mensen wel nog kleintjes hebben. Het is dus ook niet zo dat we onze vrienden nu veel vaker zien, want die zitten nog in de tropenjaren. Dankzij mijn neefje kan ik weer meepraten over babydingen

Ik snap je verdrietige gevoel heel goed!

Toch een ander punt: mijn zoon zit in de tweede klas vmbo tl. Hij vindt het heel fijn om samen met mij huiswerk te maken en te leren voor toetsen. Ik vind dat ook leuk om te doen, dus eigenlijk besteed ik momenteel meer tijd aan mijn puber dan aan de andere basisschoolkinderen 😉

Het is een nieuwe fase, daar hoort wat emotie bij. Maar het levert je ook veel op. Vrijheid en ruimte!
Als je parttime werkt zou ik meer gaan werken. En verder idd sporten of een andere hobby.

Ik heb dit als J bij zijn vader is. In de vakantiewerker dat hij daar is ga ik vaak extra sporten en verder vooral ff genieten van niets moeten. Nu is dat voor de lange termijn natuurlijk geen optie.

Wat ik wel altijd een grappige realisatie vind is dat je voor dat je kinderen had dat gevoel helemaal niet had, dat je zeeen van tijd hebt voor van alles en niet weet wat je moet doen. Toen J klein was had ik ook niet het gevoel dat ik tijd tekort kwam en nu nog steeds niet, Maar als hij er dan niet is is het wel ineens wat hebben we veel tijd over.

Fijn dat een aantal van jullie het herkennen.
Ik ben net begonnen met een nieuwe baan dus ik wil niet meteen meer werken, eerst maar eens kijken hoe het bevalt en wennen.
Ik merk dat het weer ook niet echt mee zit waardoor ik savonds nog even lekker wil gaan lopen ofzo.