Welkom op Zeg maar Yes!

Oke, rare titel misschien. Maar over newborns en huilen kun je veel vinden. Maar over een dreumes (net 1 jaar) eigenlijk niks.

Ik vind dus dat mijn dochter veel jengelt/huilt. Maar goed.. wat is veel? Misschien ben ik wel niks gewend of heb ik te hoge verwachtingen haha.

Dus wil even relativeren. Wat vinden jullie veel of weinig.

Voorbeelddag:
In de nacht 1x huilen (meestal half uur bezig. Dit breekt ook wel op want ze heeft misschien 5x doorgeslapen afgelopen jaar). Dan huilend wakker worden. Dan huilen/jengelen tot ze ontbijt/melk krijgt. Daarna is ze meestal wel blij en gezellig. Dan slaapt ze haar ochtendslaapje en wordt ze meestal ook huilend wakker. Dan eten we iets van fruit of havermoutje. Daarna meestal wel oke, maar al snel gaat ze weer jengelen/wil ze opgepakt worden. Rondom de lunch huilen. Eet ze ook niet altijd goed. Volgens mij is ze vaak al erg moe. Als ze dan om 3 uur uit de middagdut komt is het ellende tot 18:00. Dan hangt ze alleen maar aan mijn been en gaat echt krijsen als ik haar niet optil. Ben soms echt geneigd om haar die uren in de draagzak te stoppen maar dat kan ik niet 4 uur meer aan met haar gewicht (en lijkt me ook niet goed haha). Vanaf 18:30 is er rust tot weer ergens in de nacht.

Ze lijkt zo ontevreden. Terwijl het echt wel een lieve meid is die ook veel kan lachen. Maar die momenten zijn zo sporadisch. Mijn verwachtingen zijn te hoog he? Dit is gewoon het leven met een 1-jarige of niet? Haha

Ik herken dit van mijn oudste rond die periode, het is echt een tijd met veel frustratie. Dan willen ze veel (praten/lopen etc.) maar kunnen nog niet zoveel uiten. Het ging hier beter toen hij beter kon zeggen wat hij wilde en zelf ergens naartoe kon lopen. Maar hij huilt nog steeds vaak met wakker worden (nu 2,5 jaar) terwijl mijn jongste nooit huilt op zo'n moment, dus misschien ook karakter.

Heeft ze altijd veel gehuild of is het nu dat het je opvalt? Oh en ik denk ook misschien dat ze oververmoeid is, ook als je verteld over het wakker zijn in de nacht. Hier was dat ook een tijd, dan was hij om 5 uur 's ochtends altijd wakker maar wel kapot chagrijnig. Helaas daar geen tips voor, dat ging vanzelf over.

Bedankt voor je reactie. Toch wel fijn de herkenning. Ik vind haar vanaf een maand of 9 ‘veranderd’. Dus inderdaad meer huilerig. Of minder tevreden overkomen.

Ik vind het ‘s ochtends vaak zo lastig om te kiezen wat te doen. Vanmorgen werd ze 5:15 huilend wakker. Ze had volgens mij echt honger (gisteren ook niet fantastisch gegeten). Dus heb haar een fles gegeven en toen sliep ze tot half 8!

Als ze om 06:00 wakker wordt dan sta ik meestal samen met haar op en gaan we gelijk ontbijten. Als ik haar namelijk een fles geef om 05:00 en terugleg (meestal slaapt ze dan dorect weer) dan hoef ik niet te verwachten dat ze haar ontbijt eet om 07:00. En dat vind ik ook belangrijk. Helemaal als ze die dag naar het kdv gaat. Het voelt voor mij dan echt alsof ik voor haar moet kiezen tussen eten en slaap. Moeilijk!

Wat vervelend dat ze zo jengelig is.
Kan het niet zijn dat ze in een ontwikkelingssprong zit of dat ze meer wil dan ze kan? Of wellicht is het verlatingsangst?
Ik herken het niet van mijn jongste dochter, maar die heeft 2 zussen & die geven haar ook veel aandacht en zorgen voor afleiding.
Ik weet wel dat zij rond een jaar wel veel last had van verlatingsangst, zodra iemand de kamer uit liep ging ze huilen.

Ze kan inderdaad ook goed vermoeid zijn met het vele wakker worden. En hoe vermoeider, hoe slechter de nachten gaan.
Ligt ze wel warm genoeg?
Misschien kan een slaapcoach eventueel eens meekijken?

Volgens mij hoort dat erbij. Ze willen meer dan ze kunnen en ze willen de wereld vanuit een andere hoek verkennen. Het verandert zodra ze kunnen lopen.

Ik wil niet oordelen over of ze teveel huilt. Maar wat ik wel wil zeggen is dat mijn ervaring is dat als je deze gedachten hebt dat vaak ook al genoeg kan zeggen. Blijkbaar is het voor jou teveel, en dat hoeft echt niet aan jou als moeder te liggen.
Tuurlijk als het tijdelijk is van aard dan kan het een 'fase' zijn. Maar mijn kind huilde de eerste drie jaar ontzettend veel (vooral snachts) en pas toen we écht hulp kregen ging dat beter. Tot die tijd hebben we ook veel hulp gehad die niet werkte, heb ik mezelf afgevraagd wat ik voor een moeder was, wat ik fout deed en heb ik ook voornamelijk gebaggetaliseerd naar mezelf dat het best wel meeviel, ik me niet moest aanstellen.
Achteraf bleek er wel degelijk heel wat aan de hand en als ik nu terug kijk had ik veel eerder mijn gevoel daarin moeten volgen. Als moeder kun je echt vertrouwen op je intuïtie. Dat is dan ook het advies wat ik je wil geven!

Warm/koud is het denk ik niet. Ze voelt altijd aangenaam. Slaap in een dikke 3 tog slaapzak met lange mouwen romper en pyjamabroekje (kamertje koelt s nachts af tot 16/17 graden nu).

Misschien is dat hangerige ook wel de leeftijd. Meer willen maar het praten en lopen nog niet kunnen.

Soms denken we ook wel eens aan een allegie ofzo. Ze hoest veel, heeft eigenlijk vrijwel altijd een (heldere) loopneus. Niest ook meerdere keren per dag. Afwisselende periodes van een piepende ademhaling. Gemiddeld 5/6 dagen per week dunnere ontlasting. Maar dan sussen we elkaar weer ‘tja kdv, verkoudheidje, etc.). En mbt tot de ontlasting, ongeveer elke twee weken een nieuwe tand.

Maar toch doet jouw reactie me ook wat pure. Een keer langs de huisarts zou ook geen kwaad kunnen.

Mijn dochter jengelde en huilde ook altijd veel. Werd na 2,5j pas echt beter, maar nog steeds wel. Oh dat altijd huilend wakker worden, is hier ook echt pas bij dik 2 gestopt. Wat een verademing dat de jongste dat niet doet. Ik heb bij dochter nooit het idee gehad dat er iets aan de hand, maar dat het haar manier van uiten is. Denk idd dat het goed kunnen praten dit wel verbeterd heeft.
En verder sluit ik me aan bij Pure!

Oh en wel herkenbaar dat er over dreumesen en huilen weinig te vinden is, liep ik toen ook tegenaan weet ik nog wel.

Misschien is dat hangerige ook wel de leeftijd. Meer willen maar het praten en lopen nog niet kunnen.

Dit zou zeker wel kunnen. Mijn zoon had hier ook wel echt last van. Echt al veel willen kunnen zeggen maar het nog niet kunnen uiten. Veel frustratie. Bij hem meer boosheid als uiting maar huilen zou goed kunnen.
Jengelen herken ik zelf eigenlijk niet maar kan me wel voorstellen dat het bij haar een uiting van iets is...

En wat ik ook nog wilde zeggen is onderschat je onderbuikgevoel niet betreft het medisch uit willen zoeken. Kan geen kwaad. Ik zeg dit zelf dan nu vanuit de niet zozeer medische kant maar meer psychische kant en er blijkt waarschijnlijk daadwerkelijk wel wat te zijn waar we nu al twee jaar mee bezig zijn uit te vogelen.
En ik las over die dunne ontlasting bij je dochter, ik heb toevallig dat vandaag toch maar eens aangekaart bij het CB omdat mijn dochter dat met ruim 2 nog steeds heeft.
Het kan geen kwaad eens wat dingen uit te gaan zoeken als je het gevoel hebt dat het niet helemaal lekker voelt.

Hier is het ook weer veel sinds ze een jaar is. Tanden, kiezen, ontwikkelen.. honger. Koud. Geen idee soms. Maar ik kies altijd voor extra slaap 😅 misschien kan het helpen om voor een slaapje nog wat melk te geven? Dat hielp hier bij onze zoon wel iig.

Ik merk vooral wanneer ze moe of hongerig is, dan is echt niets goed. En ze heeft ook momenten van verlatongsangst en eenkennigheid. Dat is ook best lastig en momenteel wil ze enkel papa. Daardoor voel ik me een beetje afgewezen, maar echt jengelen en huilen totdat ze haar zin krijgt.

Ik probeer maar te bedenken dat dit haar enige manier nog is om ons iets duidelijk te maken.

Het lastige is erachter komen wat ze je duidelijk wil maken.

Een allergie of iets dergelijks zou ook kunnen. Of Coeliakie, zeker als je zegt dat het vanaf een maand of 9 zo is. Dus medisch laten onderzoeken bij een onderbuikgevoel is echt niet gek hoor.

Warm/koud is het denk ik niet. Ze voelt altijd aangenaam. Slaap in een dikke 3 tog slaapzak met lange mouwen romper en pyjamabroekje (kamertje koelt s nachts af tot 16/17 graden nu).

Misschien is dat hangerige ook wel de leeftijd. Meer willen maar het praten en lopen nog niet kunnen.

Soms denken we ook wel eens aan een allegie ofzo. Ze hoest veel, heeft eigenlijk vrijwel altijd een (heldere) loopneus. Niest ook meerdere keren per dag. Afwisselende periodes van een piepende ademhaling. Gemiddeld 5/6 dagen per week dunnere ontlasting. Maar dan sussen we elkaar weer ‘tja kdv, verkoudheidje, etc.). En mbt tot de ontlasting, ongeveer elke twee weken een nieuwe tand.

Maar toch doet jouw reactie me ook wat pure. Een keer langs de huisarts zou ook geen kwaad kunnen.

Ik zit op een allergie Facebook want ik denk dat onze dochter ook aantal allergieën heeft. Ik denk tomaat en aardappel. Maar op die pagina lees ik ook heel veel over dunne ontlasting, vaak met slijm en soms bloed. Inderdaad veel niesen en hoesten en loopneus. Sinds ik gestopt ben met tomaat en aardappel eten niest Maya bijna niet meer en ze ademt ook normaal. Maar zij had ook eczeem plekjes als ik het at erbij. Ze jengelde ook aan 1 stuk door. Ze is nu 9 maanden en die klotetanden komen overal door, dus daar is zeker ook gejengel van, maar ik merk wel enorm verschil met het eten weglaten.

Hier is het hangerige en jengeligere eigenlijk altijd honger. Of ja, eten/drinken willen.
Maar een keer langs de huisarts kan natuurlijk geen kwaad

Als ze altijd met honger wakker wordt is het dan geen idee om nog een fles pap te geven als jullie zelf gaan slapen? Wordt ze misschien niet rond 5 uur al wakker en eet ze wel normaal ontbijt. Werkt hier altijd prima.

Wat betreft het jengelen overdag, dat is hier ook wel geweest in periodes. Weet alleen niet meer op welke leeftijd. Maar ik herken bijvoorbeeld dat aanhankelijke erg. Was hier ook wel een teken van vermoeidheid.