Welkom op Zeg maar Yes!

Mijn dochter is 8 jaar en is een introvert, gevoelig meisje.
Ze is rustig en stil, de meester op school zegt dat ze wel wat meer van zich mag laten horen.
Ze is gegroeid in het omgaan met nieuwe situaties, vindt dit minder spannend. Vorig jaar had ze nog wel eens last van vage buikpijn, wat samen leek te hangen met spanning, dat is nu weg.
Wel valt ons op dat ze bijna niet meer met andere kinderen wil spelen na schooltijd en dat ze op school wel eens niemand heeft om mee te spelen in de pauze. Ze wordt ook bijna niet meer uitgenodigd voor feestjes.
Ik heb het idee dat kinderen haar best wel mogen maar dat ze zichzelf onzichtbaar maakt.
Herkent iemand dit en hoe kunnen we haar helpen?
Ze staat al op de wachtlijst voor wat hulp (soort speltherapie) op school.

Heeft ze er zelf last van denk je?

Heeft ze er zelf last van denk je?

Dit inderdaad. Zolang ze verder goed in haar vel zit en er geen behoefte aan heeft zou ik haar lekker laten zijn wie ze is. You don't need to fix what aint broken.

Als ze laat merken het wel vervelend of lastig te vinden zou je zelf met haar kunnen praten hoe je zoiets aanpakt 'vrienden maken'. Het kan voor sommige kinderen bijvoorbeeld fijn zijn hulp te krijgen met het maken van speelafspraken of bijvoorbeeld eerst alleen bij henzelf thuis af te spreken, alleen op een bepaalde dag, etc. Je kunt ook de leerkracht hierover aanspreken voor tips. Zowel om er zelf mee aan de slag te gaan als hulp van professionals zoals een kindercoach of een bepaalde sociale vaardigheidstraining.

Maar nogmaals, als zij er zelf helemaal geen probleem mee heeft, dan is dat helemaal prima. Ze hoeft niet te voldoen aan bedachte maatschappelijke eisen omtrent sociaal contact als dat niet bij haar past.

Heeft ze er zelf last van denk je?

Dit vroeg ik mij ook af. Ik herken mijzelf er erg in, maar had er geen last van. Behalve van de mensen die vonden dat ik anders moest zijn ;)

Heeft ze er zelf last van denk je?

Deze vraag kwam ook gelijk bij mij op. Zo ja dan is het fijn dat je al hulp ingeschakeld hebt. Vraag je haar weleens of ze niet een keer een vriendinnetje mee wil nemen naar huis en zo ja wie dan? Dat je haar wat aanspoort bv. Als ze er geen last van heeft zou ik er vooral voor waken dat mensen haar te veel gaan pushen anders te zijn. Zij mag toch ook zijn wie ze wil en haar eigen grenzen daarin volgen.

Misschien heeft ze helemaal geen behoefte aan contact...sommige mensen zijn gewoon zo.
Ik was en ben een 1ling...als vroeger het buurmeisje bij me de voordeur inkwam,ging ik er door de achterdeur uit.
Ik vond het vreselijk als me andere mensen opgedrongen werden.