Welkom op Zeg maar Yes!

Ik zou ook verwachten dat daar een reden achter zit en geen moeite hebben mijn plaats af te staan (tenzij het zelf niet gaat, ik heb net als Jip problemen met lage bloeddruk soms). Ik denk dat zo'n kort zinnetje als 'zou ik hier mogen zitten, ik kan niet zo kang staan, ook echt wel volstaat.
Assertiviteit is wel nodig helaas. Veel mensen hadden tijdens mijn zwangerschap ook niks door waardoor ik wel eens bijna out ben gegaan in een volle trein omdat ik niet om een zitplaats durfde vragen. Wel lief geholpen door twee puberjongens toen, haha.

Daarover he, ik verbaasde mij toen op onze babymoon in Spanje echt hoe snel iedereen een stoel afstond omdat ze alleen al zagen dat ik zwanger was. Zowel in de bus als in een druk café. Dat zou in Nederland ook wel meer normaal mogen worden.

Ligt eraan waar je bent denk ik, want voor mij werd bijna altijd opgestaan toen ik zwanger was en met bus of tram ging. Of met baby in draagzak. En ik vroeg het anders wel gewoon, maar snap dat niet iedereen dat zomaar durft.

1x toen ik binnen kwam riep de buschauffeur naar de volle bus dat iemand ff moest op staan 😂

Ik zou het dus echt benoemen whatever en weet zeker dat iemand het dan echt geen probleem vindt.

Mijn man is chronisch ziek en heeft ook veel moeite met de dingen die jij schrijft. Lang lopen en een tijd stilstaan kan hij heel slecht, in een rij staan al helemaal niet.

Mijn man komt bijna nergens alleen, er is dus altijd iemand die voor hem in de rij kan staan, hij zoekt dan in het zicht van de rij een bankje op of gaat gewoon ergens tegen een muurtje/hekje zitten.

Met openbaar vervoer gaat hij nooit maar als hij wel zou gaan, zou hij dat gewoon vragen. Kort en krachtig. Iets in de trant van; ik ben chronisch ziek en kan niet lang staan, zou ik misschien op u plekje mogen zitten?

Verder bij shows/optredens/theater bezoek bellen we altijd eerst met de mogelijkheden die ze hem kunnen bieden.

Misschien ligt het aan mij maar ik vind de vraagstelling van June wel heel direct. “Ik zou graag op jouw stoel willen zitten”. Dan vind ik “mag ik op je stoel zitten” nog vriendelijker omdat dat een vraag is.

Het overrompeld soms ook mensen. Ik zou er dan een beetje een gek gevoel aan overhouden. En misschien hebben die mensen idd ook wat. Daarom zou ik kiezen om aan een groepje te vragen dan heb je zelf de keus om te zeggen “ja, natuurlijk doe ik dat” i.p.v. dat je iets opgelegd wordt. En mocht dat niet werken kun je alsnog persoonlijker worden.

Wat lastig voor je Whatever. Als je het mij zou vragen zou ik meteen opstaan en aannemen dat er inderdaad een reden is. Zou me waarschijnlijk wel afvragen wat dan precies maar meer op een nieuwsgierige manier. Ik denk dat als je kort erbij vermeldt dat je niet lang kunt staan dat het al helemaal prima is. Ik denk dat dit makkelijker wordt naarmate je het vaker doet.

Misschien ligt het aan mij maar ik vind de vraagstelling van June wel heel direct. “Ik zou graag op jouw stoel willen zitten”. Dan vind ik “mag ik op je stoel zitten” nog vriendelijker omdat dat een vraag is.

Het overrompeld soms ook mensen. Ik zou er dan een beetje een gek gevoel aan overhouden. En misschien hebben die mensen idd ook wat. Daarom zou ik kiezen om aan een groepje te vragen dan heb je zelf de keus om te zeggen “ja, natuurlijk doe ik dat” i.p.v. dat je iets opgelegd wordt. En mocht dat niet werken kun je alsnog persoonlijker worden.

Het ging me niet zo zeer om het tweede deel, maar met name om dat je de vraag stelt of iemand je wil helpen. Mensen staan vaak al meer open voor het krijgen van een vraag en om te helpen als je aangeeft dat je hulp gaat vragen. Je moet dit soort dingen sowieso formuleren op een manier die bij je past wat mij betreft.

De reden dat ik aangeef dat ik geen groepje zou aanspreken, is wat ik bij bhv-cursussen ook altijd geleerd heb: mensen handelen sneller als ze voelen dat zij degenen zijn die iets moeten doen "Meneer met de rode jas, wilt u 112 bellen?" in plaats van: "Wil iemand 112 bellen?" Alsnog kan iemand in de nabije omgeving dan zeggen: "Joh, dat doe ik wel."

Ik zou deze meenemen als je weet dat er een kans is dat je niet kan zitten:

https://www.decathlon.nl/p/telescopisch ... mc=8228476

Dan ben je niet afhankelijk van wat andere mensen doen

Sterkte en veel beterschap gewenst.

Ah, dat snap ik ja. Ik ken die theorie ook uit de bhv-cursus en dan ben je vaak wel van succes verzekerd, maar idd doen wat bij je past. Ik zou kiezen voor de iets minder directe manier als dat ook zou werken (groepje aanspreken). En anders dus wel persoonlijker worden/ op de man afvragen. Zo bedoelde ik het :-).

Ik zou zonder vragen opstaan en er geen mening over hebben. Ik heb ook wel eens een plek gevraagd toen ik een gekneusde rib had.

In de trein heb ik ook wel eens aan de conducteur gevraagd of ik in de eerste klas mocht zitten. Dat mocht gewoon. Ook een optie:)

Lastig Whatever. Ík zou het niet erg vinden en gewoon gaan staan. Ik denk dan dat diegene het niet voor niks vraagt. Maar snap wel dat je het moeilijk vindt.

Hier sluit ik me bij aan. Ga er al vanuit dat iemand het niet voor niets vraagt dus kleine moeite voor mij om op te staan.

Vervelend dat je je nog zo voelt.
Ik heb inmiddels geleerd het gewoon te vragen. Ga niet vaak alleen weg, maar soms wordt een kassarij me al te veel. Dan kan ik natuurlijk niet vragen of ik mag zitten, maar ga ik ergens bij hangen. Als ik zie dat mensen kijken zeg ik altijd nonchalant dat ik me niet zo lekker voel en even bij moet komen. Niemand die daar raar over doet.
En ik loop bijvoorbeeld bij zitgelegenheid op groepje af en vraag dan of er ergens een plekje voor me is waar ik even bij mag komen omdat ik me niet zo goed voel.
Echt niemand die raar doet. Raak er soms ook juist door in gesprek met mensen. Nooit op een vervelende manier.

Gisteren waren we in Wildlands en vriendin kan niet lang stilstaan en gaat dochter ook niet. We hadden een rolstoel (gehuurd met borg mee). Mensen gingen eigenlijk wel goed aan de kant en hielden deuren open. Hadden dus begrip ervoor. Ook bij de 4 attracties. Alleen bij de 3/4 D show maakte iemand een opmerking van dat er niets te zien is. Wellicht was dat tegen een van de kinderen van die ouders, maar mijn vriendin maakte gelijk een opmerking dat lang stilstaan niet kan. Mooi rolstoelvriendelijk park verder al moet je af en toe wel vals plat omhoog duwen.

Goh, Fred, weer terug uit de reservebank?

Ach, kerel... Ik heb serieus getwijfeld om hier überhaupt niet meer terug te komen want als anderen (Maple) de burgemeesters omtrent hoe lang een ban moet zijn kunnen beïnvloeden en daar zelf geen waarschuwing voor krijgen is dat natuurlijk wel raar.

Whahahah yeah sure Fred!

*

Ga het even lekker via pm uitvechten jongens. Thanks.

@ Whatever, er is geen beleid over als anderen om een ban vragen van iemand een daarbij ook een bepaalde termijn bij vragen. Noem het als het ware klikken etc... Stel ik zou vinden dat jij een ban van een maand verdiend en meerdere keren ga ik daar ook vragen, dan is dat niet netjes en verdien ik zelf ook een ban (termijn daarvoor laat ik in het midden).

Volgens mij heeft Maple meerdere keren om een van gevraagd en daarbij ook aangegeven dat ze 1 dag te weinig vond en ook nog bepaald dat het topic gesloten kon worden.
Om dat laatste te voorkomen moest ik wel onder het biechtaccount inloggen want mijn normale account was inmiddels al geblokkeerd toen haar reactie verscheen.

Fred, stop met het vervuilen van dit topic!

Fred, stop met het vervuilen van dit topic!

Dit. Ik heb je bij nader inzien even later nog een pb verstuurd met dezelfde vraag. Was ook prima geweest als je daar geantwoord had.

Mijn antwoord heb je. Er moet beleid komen op iemand die een ander en ban probeert aan te naaien door er meerdere keren om te vragen. Ik heb zelf nog nooit om een ban van iemand gevraagd. Wellicht alleen toen er massaal om ban werd gevraagd voor mij bij de Hugo rel. Dat ik destijds alleen om ook een ban bij haar heb gevraagd al kan ik mij dat zelfs niet herinneren.

Fred: niet doen dit.

Whatever: jeetje wat naar dat je daar zoveel last van hebt! Begrijpelijk dat je het eng/spannend vindt om te vragen of je ergens mag zitten. Zou ik ook lastig vinden hoor. Heb je het inmiddels al geprobeerd? Hoe waren de reacties?
Ik denk dat ik misschien even raar zou staan kijken als een jong, gezond ogend iemand zou vragen of hij/zij mag zitten maar heel snel zou denken “dat zou iemand niet zomaar vragen” en dus opstaan.
Worden je klachten op termijn minder? Krijg je er therapie of iets voor? Ik weet hier zo weinig van hè, van long covid.

Lief dat je het vraagt. Ik heb welgeteld 3 pogingen gedaan en 3x het deksel op mijn neus gekregen haha. Vooral "het groepje dat op invalideplekken zit" aanspreken was geen succes. Mensen doen alsof ze je niet horen of er gaat een oude dame voor mij opstaan waar ik me dan weer rot bij voel en aangeef van laat maar (toen ben ik 2 haltes eerder maar uitgestapt en verder gaan lopen). Bij de halte op mijn "sorry maar ik kan niet zo lang staan mag ik misschien zitten" een "nou ik ben moe dus eigenlijk niet" teruggekregen. Dus ik ben weer even hernieuwde moed aan het zoeken haha.

Maar ik ben vandaag en gisteren op de fiets naar mijn werk gegaan wat best goed ging, dus ik hoop eigenlijk ook dat dat steeds vaker en verder lukt en ik niet meer zoveel met OV hoef.

Mijn klachten worden zeker wel minder. Ik heb maandenlang echt vrijwel niets gekund. Kon de vaatwasser niet uitruimen of boodschappen doen. Ik krijg fysio en train daar 2x per week. Wordt nu alleen niet meer vergoed. Ben daarmee nu al 20 maanden zoet, eerst was het vooral ergo en activiteiten/prikkels afschalen, maar na een paar maanden heel langzaam activiteiten gaan opbouwen en werk nu weer 3 om 4 dagen en veel dagelijkse dingen gaan inmiddels best redelijk weer. Fietsen, sporten en dansen en langer fysiek bezig zijn zoals wandelen of winkelen lukt nog niet echt. Maar het gaat absoluut wel vooruit gelukkig. Alleen heeeeel eeerggg laaaanggzaaaammmm...

Nou wat rot Whatever. Dat zijn echt geen leuke ervaringen en ik snap dat je bent uitgestapt.

Wel heel fijn om te lezen dat je echt weer verbetering ziet.