Welkom op Zeg maar Yes!

Voor de dames die zwanger zijn geworden via een medisch traject, hoe heb jij je zwangerschap ervaren? Denk je dat je een andere ervaring had gehad als je makkelijk/natuurlijk zwanger was geraakt?

Bij mezelf merk ik vooral dat ik het vertrouwen in de (Nederlandse) zorg kwijt ben. In ons traject zijn er zeer grove fouten gemaakt en er is nooit naar mij/ons geluisterd.
Nu ik weer in het Nederlandse systeem zit merk ik dat ik de artsen niet vertrouw. Hebben anderen dit ook gehad? Hoe ging je daarmee om?

Dat heb ik niet gehad, ik was het vertrouwen in de zorg ook niet kwijtgeraakt tijdens het traject. Ik had wel weinig vertrouwen in mijn lichaam en ben daardoor tot ongeveer 20 weken enorm onzeker geweest. Ik heb in de eerste 16 weken zeven echo’s gehad (deels zelfbetaald), omdat ik enorm behoefte had aan bevestiging. Een zekerheid die ik vervolgens maar een paar uur voelde. Pas toen ik de baby ging voelen, ging dit beter.

De tweede zwangerschap heb ik dit bijna niet gehad. De derde juist weer wel, dat het nog een keer lukte, voelde bijna als te veel geluk.

Kun je het met je vk of arts bespreken?

Ik zit bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. Het is allemaal heel medisch gericht op de baby, niet op de aanstaande moeder/ouders.

Die onzekerheid heb ik gek genoeg niet. Ik kan me inderdaad wel goed voorstellen dat je daar last van hebt, is ergens ook wel logisch.

ik heb het als fijn ervaren ik stond ook onder controle van de gynaecoloog. De fertiliteit afdeling zat in hetzelfde ziekenhuis. Ze waren ook super lief bij de controles. Mijn vader werd ziek halverwege de zwangerschap ze vroegen me altijd hoe het mij ging. Zelfs tijdens de bevalling kwam er een verloskundige waar ik eens een afspraak had en die vroeg helemaal hoe het mijn vader ging dat vond ik zo bijzonder want ik was 1x bij haar geweest. Ik heb het altijd fijn ervaren. Ook tijdens het traject waren hele lieve mensen altijd

Wat erg dat ze zicht niet richten op de aanstaande ouders. Kan je dat niet bespreken

Is het niet mogelijk dat je wordt overgedragen aan een verloskundige? Of blijf je het hele traject medisch? Kan me voorstellen dat het afstandelijk voelt als het zo medisch is en dat je het ook niet zo prettig meer vindt voelen na al die jaren.

Ik geloof dat sommige verloskundige praktijken ook wel af en toe echo's of afspraken doen voor wanneer je anders alleen naar de gynaecoloog zou gaan. Dat meen ik hier althans wel eens gelezen te hebben. Dus bovenop de gynaecoloog.

Is het niet mogelijk dat je wordt overgedragen aan een verloskundige? Of blijf je het hele traject medisch? Kan me voorstellen dat het afstandelijk voelt als het zo medisch is en dat je het ook niet zo prettig meer vindt voelen na al die jaren.

Ik geloof dat sommige verloskundige praktijken ook wel af en toe echo's of afspraken doen voor wanneer je anders alleen naar de gynaecoloog zou gaan. Dat meen ik hier althans wel eens gelezen te hebben. Dus bovenop de gynaecoloog.

Nee dat kan niet. Door alle (nutteloze) operaties die ik heb gehad aan m'n baarmoeder in Nederland heb ik nu een hoge risico zwangerschap op meerdere punten. Daarnaast wil ik dat ook niet, ik wil bij een zo gespecialiseerde arts als mogelijk zitten met zoveel mogelijk ervaring. Ik heb wel het idee dat deze gynaecoloog een stuk beter is in haar vak dan alle gynaecologen en fertiliteitsartsen die ik in ons oude ziekenhuis heb gezien.
Dit ziekenhuis is ook aangeraden door onze Belgische arts. Mocht er iets afwijkends naar voren komen dan zal ik ook altijd m'n Belgische arts raadplegen bijvoorbeeld. Maar ja, dat is nou niet bepaald normaal. Dat komt echt voort uit mijn wantrouwen.

Ik heb verder geen behoefte aan extra afspraken en prietpraat. Na dik 3 jaar medisch traject vind ik het wel lekker rustig zo. Het gaat dus echt puur alleen om het wantrouwen op medisch kunnen. Dat ik denk dat ze dingen laten liggen, niet scherp zijn, niet goed kijken etc.

Ik denk dat ik het bij de volgende afspraak ga bespreken. We hebben 't de vorige keer wel kort het medisch traject besproken, maar niet welke gevoelend wij daar aan over hebben gehouden.
Misschien kan ze me dan ook meer meenemen in alles waar ze naar kijken en tegen elkaar afwegen.

Ik liep bij allebei, dus bij het ziekenhuis maar ook bij de gewone verloskundige.
Bij de verloskundige was het inderdaad de gezellige gesprekjes en echo's, in het ziekenhuis vooral medisch en niet op ons gericht.

Maar ik moet zeggen dat ik na de 20 weken echo alle vertrouwen erin had dat het goed zou komen, en ik heb echt geweldig genoten van mijn zwangerschap.

Ik heb geen medisch traject gehad bij zwanger worden, maar ik herken wel wat je zegt. Zowel in m'n zwangerschap als op andere momenten met ziektes ben ik vaak onterecht niet serieus genomen door artsen.. Tijdens m'n eerste zwangerschap moest ik er veel zelf aan trekken om de juiste hulp te krijgen en heb die tm het ontslag 10 dagen na de bevalling ook nooit helemaal goed gekregen. Ik had door onderzoeken (van tijdens m'n studie) al niet zo'n hoge pet op van zorg voor moeder en ongeboren/pasgeboren kind in Nederland in vergelijking met hoe ontwikkelt ons land verder is. Vooral m'n eerste zwangerschap heeft dat beeld bevestigd.

Ik moest de tweede keer ook onder medische controle maar na overleg mocht het toen gedeeld met de vk. Was ander zkh en andere vk ivm verhuizing. Ik had toen een vk praktijk die ik volledig vertrouwde. Kon altijd extra langskomen en ik had juist het gevoel dat zij wel voor mij op zouden komen bij het ziekenhuis als dat nodig zou zijn. Ik mocht toen kiezen of geheel medisch of gedeeltelijk en heb gedeeltelijk dus vk gekozen omdat ik hen vertrouwde en ik van het zkh al wist dat het erg onpersoonlijk was. De eerste vk praktijk was ik niet terug naar gegaan, als ik daar nog zat had ik sowieso voor alleen medische controles gekozen. Aan die eerste vk praktijk had ik ook minder dan niks.

Ik heb geen medisch traject gehad bij zwanger worden, maar ik herken wel wat je zegt. Zowel in m'n zwangerschap als op andere momenten met ziektes ben ik vaak onterecht niet serieus genomen door artsen.. Tijdens m'n eerste zwangerschap moest ik er veel zelf aan trekken om de juiste hulp te krijgen en heb die tm het ontslag 10 dagen na de bevalling ook nooit helemaal goed gekregen. Ik had door onderzoeken (van tijdens m'n studie) al niet zo'n hoge pet op van zorg voor moeder en ongeboren/pasgeboren kind in Nederland in vergelijking met hoe ontwikkelt ons land verder is. Vooral m'n eerste zwangerschap heeft dat beeld bevestigd.

Ik moest de tweede keer ook onder medische controle maar na overleg mocht het toen gedeeld met de vk. Was ander zkh en andere vk ivm verhuizing. Ik had toen een vk praktijk die ik volledig vertrouwde. Kon altijd extra langskomen en ik had juist het gevoel dat zij wel voor mij op zouden komen bij het ziekenhuis als dat nodig zou zijn. Ik mocht toen kiezen of geheel medisch of gedeeltelijk en heb gedeeltelijk dus vk gekozen omdat ik hen vertrouwde en ik van het zkh al wist dat het erg onpersoonlijk was. De eerste vk praktijk was ik niet terug naar gegaan, als ik daar nog zat had ik sowieso voor alleen medische controles gekozen. Aan die eerste vk praktijk had ik ook minder dan niks.

Dit is echt precies wat ik voel. Als ik/we even niet opletten dat er dan iets mis gaat met alle gevolgen van dien.
M'n vriend wilt zelfs dat ik in het buitenland beval, maar dat vind ik ook weer wat rigoreus.

Ik herken het totaal niet eigenlijk. Ik heb veel vertrouwen in de Nederlandse zorg. Ik ben al die jaren ook prima behandeld.
Ik had alleen de eerste weken (tot 16/17 weken) behoefte aan bevestiging. Toen voelde ik nog niks, en eens in de vier weken controle vond ik echt te lang. Ik mocht altijd extra langskomen, super dus.
Een keer in de zwangerschap bij 22 weken plat op m’n buik gevallen en toen is er naar mijn idee ook super adequaat gereageerd. Later overgedragen aan de gyn (en met 20 weken ook GUO) gehad en echt 0 opmerkingen.

Wel vervelend voor jou dat je zoveel vervelende ervaringen hebt gehad.

Ik heb geen idee of ik het anders zou hebben ervaren eigenlijk. Maar ik had ook geen wantrouwen in mijn gyencoloog van toen. Zij was juist de eerste die mij serieus nam en echt heel goed te werk en nauwkeurig te werk ging. Oh en ook heel goed alles uitlegde en persoonlijk was.

Tijdens de zwangerschap was ik verder niet medisch, dus dan heb ik ook niet te maken met artsen. En een verloskundige is toch gewoon anders.

Ik herken dit gevoel zo ontzettend. Veel fouten gemaakt tijdens mijn miskraam en mijn baarmoeder is daardoor flink beschadigd. Sowieso tijdens die zwangerschap hadden ze dingen niet opgemerkt en zag hij als eerste dat de zwangerschap niet goed ging. Maar vooral de nazorg en het wegwuiven vond ik heel erg. Toen ik dus weer zwanger was, meteen gespecialiseerde, heel erg ervaren (hij doet het al 45 jaar!) dokter gevraagd. Ik liep gewoon bij ziekenhuis maar ging voor extra controle naar hem. Gelukkig gratis want vader van vriendin maar zonder hem had ik echt vervelende zwangerschap gehad. Ze vonden een ‘bandje’ in mijn baarmoeder waar baby verstrikt in kon raken en zijn gesocialiseerde echo machine kon dat veel beter in de gaten houden. Hij was ook diegene die me aan vaginale pillen en lage dosis aspirine zette. Ik voel echt dat ik door hem een veilige zwangerschap heb gehad. De bevalling was dan weer top, besloten die niet bij hem te doen. Hij zou het gratis doen maar moest wel de ziekenhuiskosten betalen want dat gaat buiten hem om. Gelukkig maar want ik had ruggenprik en we moesten 10 dagen in ziekenhuis blijven. Gelukkig was mijn ziekenhuis top toen.

Wat heftig allemaal Max, je hebt zoveel meegemaakt, natuurlijk ben je het vertrouwen kwijt.
Zelf was ik heel bang na gedoe rond zwanger worden en blijven, toen werd ik doorverwezen naar zo’n poli, dat was een onprofessionele aanfluiting. (rare man, die zei iets van waarom ben je bang, je hebt goed werk en je ziet er goed uit) Toen ik de baby ging voelen is er veel gerustheid over me heen gekomen, dat gun ik jou ook. Wat ik je mee wil geven is dat als de baby er gezond en wel is het kan zijn dat (onverwerkt) trauma rondom de afgelopen jaren terug kán komen en je hormonen daarbij vaak niet helpend zijn. Trek dan op tijd aan de bel. Ik had hier last van en zat niet zo lekker in mijn vel toen, is allemaal goed gekomen overigens.

Ik wens je heel veel geluk en een voorspoedige zwangerschap toe. 🍀

Dat heb ik niet gehad, ik was het vertrouwen in de zorg ook niet kwijtgeraakt tijdens het traject. Ik had wel weinig vertrouwen in mijn lichaam en ben daardoor tot ongeveer 20 weken enorm onzeker geweest. Ik heb in de eerste 16 weken zeven echo’s gehad (deels zelfbetaald), omdat ik enorm behoefte had aan bevestiging. Een zekerheid die ik vervolgens maar een paar uur voelde. Pas toen ik de baby ging voelen, ging dit beter.

De tweede zwangerschap heb ik dit bijna niet gehad. De derde juist weer wel, dat het nog een keer lukte, voelde bijna als te veel geluk.

Kun je het met je vk of arts bespreken?

Ik had dit kunnen typen, behalve dat van de derde 😅, die heb ik niet en komt er niet.

Het gevoel dat alle pijlen op de baby gericht zijn heb ik ook heel erg zo ervaring tijdens mijn (medische) bevalling. Ik werd slechts 3 dagen voor m’n bevalling medisch

Ik vind dat er te weinig voorlichting was mbt pijnbestrijding/hoe dat in zijn werk gaat/wat ik kon verwachten. Zo ook met de nazorg. Vooral de artsen vond ik echt heel strikt en afstandelijk. Heel erg in de vorm van ‘kan niet’. Oke, maar wat kan dan wel?

Sterkte ermee Max! Hoe je het omschrijft na alles wat je meegemaakt hebt, lijkt me heel heftig en lastig.

"Fijn" dat er wat herkenning is Marsy en Archie.
SoGood wat een ontzettend lief bericht. Wat artsen af en toe uitkramen is ongelofelijk. Kan er een boek over schrijven en dan zouden mensen denken dat de helft fictie is.
Echt een goed advies om daar op te letten na de geboorte. Ik verbaas er namelijk wel eens over hoe weinig ik overgehouden heb uit die hele periode, maar wellicht dat t nog komt. Het is ook nog niet afgesloten totdat de baby er heelhuids is. Bij wie heb jij toen aan de bel getrokken? De huisarts?

Het gaat me trouwens niet zozeer om het persoonlijke van hoe is t met je vader, maar echt om medisch kunnen. Vakundigheid, inzicht, expertise, correct handelen etc.

Ik ben ook wel bang dat mijn ziekenhuis vol zit als ik moet bevallen en dat ik dan moet uitwijken naar het oude ziekenhuis. Dat is het grootste ziekenhuis in mijn stad met meerdere vestigingen.

Ik ben zwanger geworden via ICSI en heb de zwangerschap als geweldig ervaren. Ik weet zeker dat ik dat niet zo had ervaren als alles vanzelf was gegaan want zo makkelijk was mijn zwangerschap niet. Bekkeninstabiliteit, Zwangerschapsdiabetes en een heel legio aan ongemakken. Maar ik was zo ontzettend blij dat het toch gelukt was dat ik elk moment heb opgezogen als een spons. Wat vervelend om te horen dat je slechte ervaringen hebt met de Nederlandse zorg. Gelukkig kan ik daar niet over meepraten. Wij waren juist heel erg blij. We werden goed begleid en kregen heel veel extra echo's.