Welkom op Zeg maar Yes!

Daar was het 'verlossende' antwoord... Na 10,5 jaar strijden voor mijn kind is vorige week door de GGZ (voor 95%) vastgesteld dat ze ADHD heeft.
Ze willen alleen school nog even spreken voor een uitgebreider beeld, voordat ze definitief het stempeltje zetten, maar eigenlijk staat hij er al.
Zodoende gaat ze dus ook starten met medicatie. Die moeilijke naam met een M, Mytal nog wat...
Eind augustus hebben we hier een startgesprek voor bij de psycholoog.
En nee de medicatie is geen wondermiddel en nee de medicatie lost niet POEF alle problemen op, maar pffff op dit moment steek ik even een dikke vinger naar IEDEREEN (inc mijn ex, haar vader) die beweerde dat er niets aan de hand was en het misschien wel gewoon aan mij/mijn opvoeding/mijn omgang met mijn dochter lag.
En ook voor mijn dochter, ze IS niet gek, ze IS niet dom, of stom of lelijk of what ever. Haar hoofd werkt gewoon ECHT anders dan bij 'een normaal' kind. (Tussen aanhalingstekens, maar jullie weten vast wat ik bedoel).

‘Fijn’ dat jullie nu duidelijkheid hebben. Hopelijk kan ze met handvatten meer rust in haar hoofd krijgen.

Wat fijn dat het ‘iets’ wat je vermoedde nu een naam heeft en je vanuit daar verder kan kijken wat haar kan helpen. Hopelijk heeft ze veel baat bij de medicatie en begeleiding die gaat komen.

Ik snap het gevoel van ‘zie je nou wel, ik ben niet gek’ heel erg goed. Ik had exact dat gevoel na de diagnose van mijn zoon. Fijn dat je bevestiging van je gevoelens hebt, nu kan je je dochter beter begeleiden. Het opent nieuwe deuren. 😘

Fijn dat er duidelijkheid is. Mijn bonuskind heeft ook ADHD en hier is het een groot verschil tussen wel of geen methylfenidaat innemen. Ik hoop voor je dochter en voor jullie dat het ook zo merkbaar zal zijn. Eindelijk wat meer rust in dat koppie 🍀.

Wat fijn dat er eindelijk duidelijkheid is voor jullie.

Fijn dat je “blij” bent met wat er uit het onderzoek is gekomen. Ik hoop dat medicatie mogelijk gaat helpen.
Is er ook bekeken hoe het komt dat ze dit gedrag laat zien? Hebben jullie daar helpende adviezen op gekregen?

Wat fijn dat B eindelijk hulp en medicatie krijgt, ik hoop dat het haar helpt en het haar (leven) makkelijker maakt. En inderdaad een hele dikke middelvinger naar iedereen die beweerde dat er niets aan de hand was of dat het aan jou lag. Je bent een topper en je wil het beste voor je kind. Well done mom!

Dank je wel lieve Giselle,

Jena, we gaan ook ouderbegeleiding krijgen. Mijn dochter zal zelf ook begeleiding krijgen in het hebben van ADHD.


Ja Lady, ik ben benieuwd. Wat ik al zei, tuurlijk is het geen wondermiddel en is het niet ineens poef alles is goed, maar hopelijk zet het wel een zooitje puzzelstukjes op de goede plek en wordt het voor iedereen wat makkelijker.

Wat moet het een opluchting zijn dat je een bevestiging hebt dat je goed naar je gevoel hebt geluisterd. Hoop dat ze baat gaat hebben bij de medicatie die ze krijgt. Hoe reageerde je ex op dit nieuws of weet hij het (nog) niet?

Wat moet het een opluchting zijn dat je een bevestiging hebt dat je goed naar je gevoel hebt geluisterd. Hoop dat ze baat gaat hebben bij de medicatie die ze krijgt. Hoe reageerde je ex op dit nieuws of weet hij het (nog) niet?

Die zei niet veel, die mailde alleen terug naar de GGZ dat hij voor medicatie is 'als dat B. helpt, dan is dat goed'.

Wat moet het een opluchting zijn dat je een bevestiging hebt dat je goed naar je gevoel hebt geluisterd. Hoop dat ze baat gaat hebben bij de medicatie die ze krijgt. Hoe reageerde je ex op dit nieuws of weet hij het (nog) niet?

Die zei niet veel, die mailde alleen terug naar de GGZ dat hij voor medicatie is 'als dat B. helpt, dan is dat goed'.

Wat fijn dat er toch wel iets uitgekomen is! En heel herkenbaar die opluchting van ik ben niet gek.
Hier ook veel opmerkingen gehad met dat het aan de opvoeding lag en dat wij als ouders ons anders moesten opstellen. Zelfs hulpverleners die dat zeiden tegen ons.

Onze zoon heeft sinds april de 'stempel' ADHD. Hij krijgt net als jouw dochter ook zelf begeleiding en wij krijgen ouderbegeleiding. Ik vind het vooral fijn om met iemand te kunnen sparren over de moeilijkheden en die echt met ons mee kan denken, maar ook kan aangeven waar dan het struikelpunt voor het kind kan liggen.

Hier is nog niet gesproken over medicatie overigens. Zijn ze bij jullie daar meteen over begonnen?

Wat fijn voor B en voor jou! Zo zie je maar dat je moedergevoel altijd goed is en mag je trots zijn dat je zo hard voor B hebt gestreden!

Hier ook een zoon met ADHD. De diagnose al een tijd geleden gehad. Eerst zonder medicijnen maar na een jaar op advies van school toch gestart. En wat een verlichting geeft dat T zeg! We zijn begonnen met alleen op school dagen maar hij wil nu zelf niet meer zonder. Hij voelt zich zoveel beter met de medicijnen. Dus nu krijgt hij het ook op niet-school dagen. Ik hoop dat het voor B ook zoveel gaat doen en in haar hoofd meer rust zal ontstaan.

wat fijn . goed dat jij altijd volgehouden hebt. En die ex van jou is echt erg zeg

Wat fijn dat er toch wel iets uitgekomen is! En heel herkenbaar die opluchting van ik ben niet gek.
Hier ook veel opmerkingen gehad met dat het aan de opvoeding lag en dat wij als ouders ons anders moesten opstellen. Zelfs hulpverleners die dat zeiden tegen ons.

Onze zoon heeft sinds april de 'stempel' ADHD. Hij krijgt net als jouw dochter ook zelf begeleiding en wij krijgen ouderbegeleiding. Ik vind het vooral fijn om met iemand te kunnen sparren over de moeilijkheden en die echt met ons mee kan denken, maar ook kan aangeven waar dan het struikelpunt voor het kind kan liggen.

Hier is nog niet gesproken over medicatie overigens. Zijn ze bij jullie daar meteen over begonnen?

Ja, ook omdat zowel ik als mijn dochter bij de intake al aangaven daar open voor te staan. Dochter wil héél graag dat er iets is wat er helpt 'al is het een pilletje'.

Vorig weekend gestart met de methylfenidaat.. We hebben een weekend from hel gehad.. Terror 2.0.
Ze heeft zo'n 16 woedeaanvallen in 3 dagen gehad (variërend van 30 min tot 2.5u durend...). Zondag was ik helemaal op en heb ik de huisartsenpost gebeld, die raadde aan te stoppen en maandag de GGZ te bellen.

Die kon voor dinsdag een afspraak maken bij de GGZ, daar weer een gesprek gehad en zij schrok van de hoeveelheid boze buien. Ze gaf aan dat dit kennelijk dit het juiste medicijn was, dus inderdaad stoppen met deze en nu hebben we een andere gekregen, waar we vandaag mee gestart zijn.
Ben ergens wel een beetje zenuwachtig, want een weekend zoals vorige week wil ik nooit meer...

Misschien kun je met haar behandelaar eens LTO3 bespreken, mocht deze ook niet het juiste medicijn voor haar blijken? Ik weet niet of het in haar geval iets positiefs zou toevoegen, maar het schiet bij mij ineens te binnen.

Och wat heftig voor jullie Lejow. Ze zal zelf ook wel helemaal kapot zijn of niet?
Ik snap dat je zenuwachtig bent. Succes bij de afspraak!

Heftig Lejow, hoe is het van het weekend gegaan?

Sorry! Helemaal niet meer aan het topic gedacht..
We zijn een paar weken bezig geweest met de dexamfetamine. Het ging zeker beter dan de methylfenidaat, maar het was echt zoeken.
1,5 pilletje bleek veel te veel (niet eten, niet slapen, een MEGA woede aanval), dus gingen we terug naar 1. Het leek te helpen, maar uiteindelijk, onderaan de streep toch niet helemaal.
Daarnaast heeft de juf van dit jaar aangegeven dat ze niet perse concentratieproblemen ziet bij mijn dochter, en ook tijdens de gesprekken bij de GGZ zagen ze die niet echt.
Dit heeft geresulteerd in het feit dat ze de ADHD stempel toch NIET zetten, want: dan hadden er echt concentratieproblemen moeten zijn én had ze goed moeten reageren op de medicatie.

Vrijdag moeten we we weer naar de GGZ toe, maar ben eigenlijk gewoon intens verdrietig.
Weer van alles geprobeerd, weer niets wat helpt, weer iets wat het dus kennelijk niet is

Ze willen nu in gaan zetten op traumatherapie (ivm vroeggeboorte, scheiding etc etc) en dat is een gevalletje: baadt het niet dan schaadt het niet, maar toch blijf ik van mening dat er meer is!

O Lejow..wat een afknapper..en je was zo opgelucht.
Ik begrijp alleen niet dat ze dat 'stempel' weer intrekken...1 van mijn kleinkinderen heeft vreselijk adhd,maar kan bij bepaalde dingen toch goed geconcentreerd zijn.
Ik heb eigenlijk geen idee waar ze adhd precies aan afmeten.
Heb je wel iemand om tegenaan te praten,behalve t forum?
Sterkte,woman..t is moeilijk en vermoeiend voor jullie.

Ja, hij bleek toch nog niet echt 'gezet' te zijn.
Ik snap het ook niet helemaal. Morgen punt om te bespreken.

Ja, kan bij vriendinnen terecht en gelukkig ook bij mijn man (niet dochters vader).

Wat balen Lejow, ik zelf heb dus een stempel ADHD gehad jarenlang, na eerst enorm met mezelf in de knoop gezeten te hebben als kind en jongvolwassene. Ik ben twee keer het hele medicatietraject doorgegaan en ik reageerde vreselijk slecht op medicatie. Ik werd van de methylfenidaat heel gefocust maar ook verschrikkelijk opgefokt en agressief, de dexamfetamine deed hetzelfde maar dan nog een gradatie erger (inclusief enorm hartkloppingen enzo). Bij mij is die stempel toch blijven staan, ze waren er echt helemaal zeker van dat dát het probleem was.

Inmiddels ben ik weer wat struikelpartijen (over mijn eigen voeten noem ik het altijd maar) verder en heb ik sinds twee jaar de diagnose Autisme. En wat blijkt dat kloppend te zijn zeg! Achteraf was het slecht reageren op de medicatie wel iets wat ze toen eigenlijk als signaal moeten zien dat er toch wellicht iets anders aan de hand was. Het probleem is dat er bij intelligente vrouwen met ASS vrijwel nooit als eerste aan ASS gedacht wordt, mensen krijgen vaak meerdere diagnoses en dan pas op latere leeftijd de diagnose.

Mijn zoon heeft ook de diagnose ASS maar mensen merken dit op het eerste gezicht eigenlijk niet zo aan hem. Op school geeft het wel problemen, maar thuis is het het ergst. Het was bij hem ook moeilijk een diagnose te krijgen. Bij ons werd wel al wat eerder aan ASS gedacht, maar ze konden er de vinger niet zo op leggen en hij moest elke keer nog een test doen en nog eentje. Uiteindelijk waren we het zat en zijn we overgestapt naar een in autisme gespecialiseerde ggz en die vonden de diagnose ASS juist overduidelijk, alleen hij is slim en daardoor compenseert hij veel.

Ik vertel dit niet omdat ik persé denk dat ze ASS heeft, maar in mijn ogen zou het wel mogelijk kunnen zijn met wat ik heb gelezen over haar en haar gedrag. Bovendien is er overlap tussen ASS en ADHD en is haar vroeggeboorte ook een risicofactor voor beiden. Ik ben natuurlijk maar een leek, maar ik heb me de afgelopen jaren wel enorm verdiept in autisme en vooral in hoe de dingen werken bij mijn zoon en mij en ik heb gezien dat intelligente kinderen en volwassenen met ASS veel vaker misdiagnoses krijgen. Het kan ‘m echt in de kleine details zitten soms. Lu. is een heel druk jongetje, als hij overprikkeld raakt gaat hij namelijk bewegen (wriemelen, wiebelen op zijn stoel, ijsberen) en geluiden maken (zingen, eindeloos praten). Toch zijn dat uitingen van zijn ASS, maar aan de oppervlakte wordt het vaak anders gezien. Kinderen met ADHD zijn vaak van nature prikkelzoekend omdat ze vaak onderprikkeld zijn. Dat kan er hetzelfde uitzien. Lu. is ook een prikkelzoeker, de oorzaak bij hem is juist het overprikkeld zijn.

Wat ik daarom ook nog wil noemen is ergotherapie, dit kan zo helpend zijn. Wij lopen dus al een paar jaar bij de GGZ maar zijn op advies van een vriendin naar een ergotherapeut gegaan die gespecialiseerd is in prikkelverwerking. Wij hebben voor het eerst het gevoel dat Lu. écht goed gezien wordt en dat we geholpen worden. We hebben inmiddels ook overleg gehad over onze oudste, daar gaan we ook hetzelfde traject mee starten, zij heeft geen diagnose maar er zijn vermoedens van ADHD, ze heeft er zelf ook last van en wil het graag weten dus wellicht gaan we daar wel een traject voor in. Maar voor de ergotherapeut maakt dat niets uit, die kijkt gewoon naar wat een kind doet en hoe ze een kind en de ouders kan helpen. Een kind krijgt 10 uur per jaar vergoed uit de basisverzekering en daar kom je echt een heel eind mee.

Bij Lu. hebben we zo veel meer inzicht gekregen in waar zijn gedrag vandaan komt en dit begrip helpt ons weer om hem beter te begeleiden en te helpen. En ze behandeld hem ook, ze doet oefeningen met hem en laat ons die oefeningen herhalen maar ze heeft bijvoorbeeld ook met hem een prikkelmeter gemaakt, helemaal relaxed is groen, oranje is als hij overprikkeld begint te raken en rood is als hij ontploft omdat het hem allemaal te veel is geworden. Wij kunnen nu veel beter uitleggen dat hij op zijn prikkelmeter in oranje zit en dus even iets ontprikkelends moet doen (en dus niet op de ipad, jammer de bammer).
Het zijn kleine stapjes in een veel langer proces, maar het geeft wel echt een leidraad en handvatten. De ergotherapeut komt ook op school, observeert daar en geeft de leerkrachten tips voor daar. Het is dus heel breed.

Succes met je zoektocht en balen dat die nog niet ten einde lijkt te zijn!

Ik kan me goed voorstellen dat dit toch als een stap terug voelt Lejow. Je dacht eindelijk een verklaring te hebben. Maar als ze zo heftig op die medicatie reageert is ook sneu zeg!
Ik weet verder ook niet zo goed wat en hoe nu verder maar hopelijk kan je het toch zien als iets wat je nu af kan strepen. Helaas dat het op die manier moet en misschien komt er idd wel geen echte volledige diagnose uit. Hoop het wel voor je. Je bent al zo lang op zoek. Ik moet bij O z'n boze buien nog wel eens aan jouw B denken, dat dat al zo lang is. Ik gun jou en haar echt de juiste diagnose.

Wij hebben trouwens ook een goede ervaring met ergotherapie. O vond het heerlijk en heel leuk.