Welkom op Zeg maar Yes!

Op school lopen we er een beetje tegenaan dat mijn zoon (4,4 jaar) erg onzeker is en het (te) spannend vindt om antwoord te geven op vragen van bv. de juf en dus niet laat zien wat voor een lieve wijsneus hij eigenlijk is. Ook durft hij niet zo van zich af te bijten en laat hij dingen gebeuren (geduwd worden oid),

Wie herkent die van zijn kind en heeft tips om hier goed mee om te gaan?

Hij is sowieso kat uit de boom kijker, observeert voordat hij iets doet en is heel alert en weet dingen tot in detail wat er gebeurd in bv. de klas dus hij let wel op en snapt alles, maar klapt dicht in de belangstelling en is bang om fouten te maken of iets verkeerd te doen.

Niet quoten alsjeblieft.

Herken je zijn houding van bijvoorbeeld het kdv? Ik denk dat ook mee speelt in wat voor groep hij zit, een instroom/groep 0 of is hij gestart in een bestaande klas? Laat ik vooropstellen dat er niets mis is met de kat uit de boom kijken, maar je gunt hem natuurlijk een vrij en comfortabel gevoel en een omgeving waarin hij zich durft te uiten. Heb je het idee dat hij wel een klik heeft met de juf en weet je wat zij doet om zijn vertrouwen te winnen? En wat kan hij er zelf over vertellen?

Gezien zijn leeftijd zou ik zeggen dat het gewoon tijd nodig heeft. Mijn zoon heeft om die reden een jaar langer gekleuterd in groep 1. Hierdoor staat hij wat steviger in zijn schoenen, al laat hij af en toe nog steeds wel over zich heen lopen. Hij heeft vriendjes gevonden in gelijk gestemden en gaat voor de rust en het overzicht. Zijn faalangst speelt hem af en toe parten, maar door positieve bekrachtiging en succeservaringen groeit hij hier wel in.

Hij vindt naar school gaan fantastisch en gaat elke dag met plezier, en vindt beide juffen heel lief zegt ie zelf. Bij KDV heb ik hem maanden huilend gebracht, zo is zoon gewoon een beetje en dat heeft ook wel tijd nodig.

Hij zit in groep 1/2 dus met bestaande kinderen en zou in principe door mogen naar groep 2, grens ligt bij eind december. Qua kunnen zou dat goed voor hem zijn, omdat hij juist erg wijs met alles is, dus dat gesprek hebben we sowieso, bv 2x groep 2 is ook optie zodat hij wel z’n uitdaging heeft / houdt, dat is iets wat we los daarvan bespreken en later beslissen.

Hij heeft wel klik ook met bepaalde kindjes uit z’n klas en vertelt er vrolijk over, het is dus echt bang om af te gaan of dingen verkeerd te zeggen of te doen, terwijl het niet nodig is, en dat vind ik sneu, ik gun hem die zekerheid en geloven in zichzelf.

Hij vindt het zelf lastig er iets over te zeggen en zegt dan “ik wist het niet” om vervolgens het antwoord aan me te geven 😅

Mijn zoon is ook zo en voor hem gaan we iets van coaching doen omdat hij er echt last van heeft. En ik ga hem een jaar op zelfverdediging sturen. Taekwondo of iets.

Wel bijzonder om te zien, jouw kind is 4,4 jaar en gaat naar groep 2. Mijn kind is nu 5,5 en zit in groep 1. Dan zitten er toch enorme verschillen in zo'n groep? Ik zou daar wel rekening mee houden voor groep 3, altijd de jongste zijn is niet fijn.

Maar dan heeft jouw kind dus straks bijna 2 jaar in groep 1 gezeten, Calathea? Die zit dus aan de andere kant van het spectrum en zal altijd de oudste zijn.
Ik herken wat je beschrijft wel in mijn oudste. Er zijn trainingen en dergelijke maar zo lang het kind wel vrolijk is, vriendjes maakt en dergelijke zou ik me er niet druk om maken. Hij is ook nog maar een paar maandjes gestart. Niet zo gek dat je dan nog niet zo durft in het middelpunt te staan. Het heeft bij mijn oudste ook lang geduurd voor hij zijn vinger op durfde te steken en nu wordt ie er regelmatig uitgestuurd ;)

Ik zou het ook nog even tijd geven. Misschien kan juf beginnen met geen dingen in de groep vragen maar hem bij haar laten komen. Dan bijvoorbeeld in groepje van 2,4,6, kring ofzo.

Als ik aan een vergadertafel zit en ik ben niet 100% zeker van mijn antwoord hou ik ook mijn mond.

Vanaf een jaar of 5/6 zou een rots en water training iets kunnen zijn.

Ik vind een half jaar groep 1 wel kort! Mijn kinderen zijn van april ern hebben dus 2j + 3m gekleuterd. Vooral bij de jongste is daar een significant deel afgegaan door corona. Ik ben blij dat ze die tijd gehad heeft want groep 3 is echt wel andere koek.

Er zit zelfs een jongetje in groep 2 in zijn klas die in juni al zeven wordt, dus er zitten 3 verschillende leeftijden in de klas. En in principe is de grens eind december of je een bespreek geval bent, maar dat is nu nog niet specifiek aan de orde, het is pas april, daar kijken we later naar.

Het is meer dat de juf het lastig vindt hem in te schatten nu, terwijl hij gewoon niet laat zien wie hij is, wat ie leuk vindt en wat hij goed / minder goed kan, en daarover wilde praten.

Zo’n rots training had ik gezien maar vond ik nog heftig voor een 4 jarige die een hele week school soms best pittig vindt met BSO erbij. Z’n vriendje die ook beetje zo is, die zit nu op zondag op judo, dus wellicht moeten we naar zoiets (gaan) kijken.

Wel fijn dat het herkenbaar is, want leek beetje alsof alleen m’n zoon zoiets zou hebben terwijl ik denk dat het veel vaker zo zal zijn.

Holden, o hij is zeker vrolijk, heeft paar kindjes waar die op school mee speelt (deels kent hij van KDV dus dat is vertrouwder) en heeft het naar z’n zin, maar ik vind het wel sneu als hij daar dus bijna huilend zit omdat hij antwoord geven eng vindt en bv aan de kant bij gym staat te kijken ipv lekker mee doet.

Maar dan heeft jouw kind dus straks bijna 2 jaar in groep 1 gezeten, Calathea? Die zit dus aan de andere kant van het spectrum en zal altijd de oudste zijn.
Ik herken wat je beschrijft wel in mijn oudste. Er zijn trainingen en dergelijke maar zo lang het kind wel vrolijk is, vriendjes maakt en dergelijke zou ik me er niet druk om maken. Hij is ook nog maar een paar maandjes gestart. Niet zo gek dat je dan nog niet zo durft in het middelpunt te staan. Het heeft bij mijn oudste ook lang geduurd voor hij zijn vinger op durfde te steken en nu wordt ie er regelmatig uitgestuurd ;)

Ja klopt, scheelt niet veel. Onze school heeft de grens op oktober liggen. Dus dochter zal dadelijk een van de oudste zijn en dat vind ik persoonlijk fijner. Ze heeft het al zwaar genoeg.

Rots water training hebben wij ook naar gekeken maar is vanaf 8-9 jaar. Maar mijn zoon is 7, hebben het 3 jaar aangekeken maar nu heeft hij er last van.

Heeft je dochter wel voldoende uitdaging op deze manier Calanthea? Want hier zijn bepaalde opdrachten alleen voor groep 2 die zoon leuk en interessant vindt, dus hij zegt over meerdere dingen dat hij dat straks gaat doen, want in groep 1 is het vooral spelen en zelf kiezen, wat ik super goed vind verder, maar niet helemaal aansluit op zijn interesses o.a. Dus dat vind ik dan lastig aan 2x groep 1, want het 1&2 is dezelfde klas.

Ik heb nu geen kans om uitgebreid te reageren, maar staar je niet blind op de inhoud van leerjaar 1 en leerjaar 2. Het gaat tenslotte niet alleen om dingen doen die bij zijn interesses passen.
Als ik het zo lees is het vooral belangrijk dat jouw zoon zich dermate veilig en op zijn gemak voelt dat hij (nog meer) tot leren komt en zich ook durft te uiten (feedback daarop is tenslotte ook een leerervaring). Een stevige sociaal emotionele basis is echt heel waardevol en daar gaat hij zijn hele loopbaan profijt van hebben. Dit heeft alles te maken met rijping en vraagt dus om tijd.

Dat juf het lastig vindt om in te schatten wat hij kan, begrijp ik wel. Dit vind ik ook niet zo vreemd na 4 maanden onderwijs. Ik ben dan ook echt voorstander van het nemen van de tijd, alvorens er meer eisen worden gesteld. Het gevaar is om je te veel te laten leiden door cognitieve interesses boven de sociale emotionele ontwikkeling. Ik zou over een aantal maanden nog eens kijken of er meer nodig is, maar voor nu vooral positief blijven stimuleren.

Ik praat misschien te veel vanuit mijn ervaring, zowel werk als privé, maar ik heb het uiteindelijk tot directieniveau moeten laten komen om mijn zoon (van eind november) in groep 1 te houden. Hij was als laatste ingestroomd in een bestaande groep en durfde zich nauwelijks te laten zien. Het was te overweldigend allemaal. Ik wilde hem laten ontplooien voor hij vanalles 'moest kunnen' in groep 2. Hij zit nu in groep 3, maar de tijd heeft hem ontzettend goed gegaan. Achteraf is de school heel lovend over mijn doortastendheid. Je kent je eigen kind tenslotte het beste. Daarbij is hij nu één van de oudste i.p.v. de jongste en dat doet ook wat met kinderen.

Als ik het zo lees is m'n eerste gedachte hem juist lekker lang laten kleuteren. Veiligheid en vrij voelen bij de kleuters is eigenlijk nog belangrijker dan wat hij kan. Juist voor de wat gevoeligere kindjes. Niet dat dat je hoofdvraag was hoor, maar dat komt gewoon direct in me op.
Mijn zoon zou cognitief zeker door kunnen naar groep 3 (zit nu in groep 1 maar doet grotendeels groep 2 opdrachten) maar we denken daar niet eens over na, we vinden de kleutertijd juist heel belangrijk voor zich vrij en veilig voelen op school. En dat heeft bij hem best heel lang geduurd. Zit nu een jaar op school ongeveer en bij het laatste 10 minuten gesprek kregen we te horen dat hij nu wel echt actief mee doet in de kring etc. Dat vond ik al heel fijn om te horen want dat had ik überhaupt niet verwacht.

Verder zou ik inderdaad nog niet aan training oid denken maar het tijd geven.
Ik kan me idd ook niet voorstellen dat jouw zoontje de enige in de klas is die zo moet wennen. Misschien kan de juf wat meer één op één met hem zitten. Of de onderwijsassistent als ze die hebben. Mijn zoon bloeit op van dke één op één aandacht en heeft in de onderwijsassistent echt z'n maatje gevonden.
Maar bovenal denk ik dat je tegen de juf kan zeggen dat het z'n karakter is en dat het tijd nodig heeft waarschijnlijk.
Wat ik trouwens wel herken is je gevoel van hè maar mijn kind kan daar toch niet de enige in zijn.

Ja die heeft ze gelukkig wel. Ze leert nu letters. Ze kan er al een paar. Maar sommetjes snapt Ze bijvoorbeeld niets van. Maar ze heeft autisme dus meer tijd nodig voor bepaalde dingen en die tijd krijgt ze nu ook.

Het is of je mijn dochter van 6jaar geleden omschrijft. Ze vond school geweldig, ze was blij met haar juffen, had veel speel afspraakjes en en aansluiting met andere kids. Ze is nu in groep 6 nog altijd terug getrokken maar doet lekker haar eigen ding.

Uiteindelijk is ze in groep 3 blijven zitten en heeft ze eind groep 4 de diagnose dyslexie gekregen. Voor ons was dat wel een verklaring voor haar gedrag, het heeft haar enorm onzeker gemaakt!

V heeft op school een 'ik ben oke' training gedaan op school. Tijdens schooluren. Ze antwoordde ook niet als de juf wat zei. Achteraf denk ik dat ze ook 'doof' was, door een aanhoudende verkoudheid, maar ze reageert wel anders nu in bepaalde situaties.

Mijn beide zoons vonden school beide meteen wel prima leuk, maar ze moesten alle twee echt wel even “ landen”. De jongste liep de eerste maanden alleen maar te fladderen, was meer op de gang als in de klas, overal kijken, alles interessant maar nog niet echt mee doen. Nu wordt hij in juni 5 en maakt hij al vaak werkjes van groep 2 en gaat het helemaal goed. Bij beide duurde het ook wel een half jaar voordat ze echt duidelijk vriendjes hadden en vaak speelafspraakjes. Daar voor waren ze gewoon nog wat zoekende.

Wat ik hier mee wil zeggen, hij zit echt pas net op school,4 maanden, geef hem de tijd. Laat de juf weten hoe jullie hem zien en hoe hij thuis is en verder zou ik het echt tijd geven.

Hier zijn alle kinderen tussen oktober en eind december “bespreek gevallen” en ga je dan echt niet automatisch door naar de volgende groep. Mijn oudste zoon is van eind november en de jongste van de klas. Hij loopt voor met rekenen en lezen en heeft voldoende vriendjes ed dus hij hoort wel echt in die groep, maar zijn concentratie is wel wat minder dan bij klasgenootjes en hij vind het zelf ook wel stom dat hij de jongste en kleinste is. Ik denk dat als hij nu in groep 3 gezeten had, hij echt uitdaging gemist had maar dat hij daar qua fysiek en concentratie wellicht beter gepast had.

En in de kleuterklas kijken ze hier echt naar het kind. Mijn jongste zit in groep één en doet ook heel veel groep één werk maar bij sommige dingen heeft hij meer uitdaging nodig en krijgt hij groep twee werk aangeboden. Hij heeft ook een vriendje die al leesboekjes aangeboden krijgt ( in groep 1) omdat hij gewoon al kan lezen. Fijn dus dat die grens groep 1-2 een beetje fluïde is en kinderen uitgedaagd worden maar ook alle ruimte krijgen om daarnaast te spelen.

Luuk is nu 9.
Van jongs af aan was hij een verlegen jongetje, kat uit de boom kijken, vreemde kinderen om hem heen was helemaal lastig.
We hebben hem niet die kant op gestuurd maar toen hij 6 was is hij op judo gegaan en een jaar later kwam daar ook taekwondo bij. Beide sporten doet hij nu nog steeds.
Ik denk zelf dat dit hem erg geholpen heeft. Hij heeft nu veel meer zelfvertrouwen en is uitgegroeid tot een gezellige jongen met veel vriendjes.

Die rots en water trainingen die ik jullie zie noemen krijgen ze op onze school aangeboden vanaf groep 1 en dit komt elk schooljaar terug. Of dat hem uiteindelijk misschien ook geholpen heeft weet ik niet. Hoor ze er niet veel over. Ze vinden de trainingen leuk dat wel.

Ja hier op school ook standaard “rots training” zoals mijn zoons dat noemen.