Welkom op Zeg maar Yes!

Oh en ik denk trouwens niet dat ik specifiek ga benoemen dat ze verliefd kan worden op een meisje of op een jongen, maar dat ik probeer gewoon 'iemand' te zeggen (alles inclusief). En als ik iets hoor in de zin van "vriendinnetje heeft 2 papa's" dat ik dan gewoon zeg, oh ok! En alleen als ik het idee krijg dat ze het gek vindt, uitleggen dat het niet gek is. Maar goed, ik weet ook niet wat wijsheid is.

Ik heb zelf nog geen kinderen, maar probeer hier bij het lesgeven wel op te letten. Pas deden we bijvoorbeeld iets met prinsen en prinsessen en dan benoem ik bewust dat je zelf mag kiezen of je prins of prinses wilt zijn. Ik probeer het dus inclusief te benoemen.

Hierdoor moet ik wel denken aan een gezin dat ik op insta volg dat eerder heeft meegedaan een “een huis vol”. Die mensen hebben 8 kinderen, maar die vader vraagt altijd aan zijn dochters of er nog leuke jongens zijn en aan zijn zoons net andersom. Terwijl de kans als je acht kinderen hebt toch behoorlijk groot is dat minimaal een van hen niet in die hokjes valt. Dat vind ik zo jammer, dat je dan als ouder eigenlijk indirect een soort drempel opwerpt voor je eigen kinderen.

Wat een goed topic dit. Mijn kinderen groeien op met weinig tot geen directe LHVTIQ rolmodellen in hun omgeving. Daarbij wonen we best in een consevatief deel van nederland. Toch ben ik heel erg van inclusiviteit en heb ik nergens problemen mee. Ik probeer tijdens mijn werk hier zelfs rekening mee te houden en collegas bewust te maken. Want waarom in een tekst het hebben over hij of zij? Je hebt ook nog het binaire die.

Onze zoon wilde met een half jaar oud ook enkel een roze speen in. Dus die kreeg hij gewoon. Over zijn lange lokken heb ik ook best vaak een opmerking gekregen, best gek is dat ook.

Hij is nog heel jong, maar als mijn omgeving het heeft over "later als hij achter de vrouwen aangaat" en dan zeg ik vaak "of achter de mannen..". En als hij straks een stofzuiger speelgoed wil, dan krijgt hij die. Hij heeft ook mega veel poppen. Ik vind het wel heel stom dat veel speelgoed dus of roze is of blauw.

Ik wil ook graag LHBTIQ normaliseren en dat hij weet dat hij zich er niet voor hoeft te schamen mocht hij daartoe behoren. Ik hoop ook echt dat hij zich dan gesteund zou voelen en dat hij het dus ook normaal gaat vinden als een vriendje of vriendinnetje twee mamas heeft of een mama en twee papas of wat dan ook. Of in jurkjes loopt of een meisje is dat graag voetbalt.

Dat vind ik dus ook best fijn aan een programma als Bing. Bing heeft geen mama of papa, die heeft flop. Gewoon een verzorger/voogd. En ook dat is niet raar of bijzonder.

Ik vind de boekentips ook fijn. Ga ik toch ook eens aanschaffen. Gewoon zodat hij weet dat zulke gevoelens kunnen bestaan.

Ik hoop vooral mee te geven dat iedereen mag zijn wie ze zijn en hoe ze zich voelen.

Mijn dochter had nog een mooie, ze wilde ridder zijn op school maar volgens de juf kon dat niet want meisjes waren prinsessen. Dus na school helemaal in tranen en heb ik teruggekoppeld naar de juf dat ze van mij een ridder mag zijn als ze dat wil en wij niet zo in hokjes denken.

Dat vind ik wel bijzonder Calathea dat een juf zoiets zegt...
Bij T in de klas hadden ze het over kleuren. En een jongetje had gezegd dat hij roze en paars ook mooi vindt.
Andere jongetjes vonden dit stom. Waarop T gezegd heeft dat hij paars wel heel mooi vindt maar roze niet.
Maar opa wel want die heeft een roze polo aan soms...
Dat vond ik wel mooi van hem.

Oh dat is wel jammer dat die juf daar zo moeilijk over doet. Goed van je dat er wat van hebt gezegd.

O is ook wel eens met make up van mij op naar school gegaan omdat ie het zo mooi vond. Had ie eindelijk eens wat kleur op z'n wangen. 😅

Wij zijn heel open in dit soort onderwerpen.
Een man mag en kan op mannen verliefd zijn of trouwen en dat geldt voor vrouwen ook.
De kinderen hebben vriendjes en vriendinnetjes waarvan de ouders samen zijn met hetzelfde geslacht. Ook de directeur van school is getrouwd met een man. Zij vinden het normaal. Terwijl er ook schoolgenootjes zijn die het raar vinden.
Transgenders hebben wij niet in de omgeving, maar ook hier zijn wij open in. Je mag zijn wie je bent en wilt zijn.
Over later zeggen wij ook wel, misschien wordt je verliefd op een man of vrouw of allebei. Het mag allemaal, wij blijven altijd van je houden, wie of wat je ook bent of doet.

Vind dat ook een vreemde uitspraak van juf.

Misschien ben ik nu even een zeikerd hier in dit topic (niet nieuw), maar het valt me op dat er in dit topic toch ook nog steeds dingen benoemd worden als ‘jongen’ of ‘meisje’ zijnde. Dat een zoon poppen heeft (is dat dan een meisje ding?) of dat zoon make up naar school op heeft (is dat dan een meisje ding?). Roze kleding.. Het zo benoemen betekent dus ook dat jullie dit nog typisch jongens of meisjes vinden, want anders wordt dat niet zo uitgelegd. Ik vind zelf dat daar dus al aan gewerkt moet worden.

Misschien ben ik nu even een zeikerd hier in dit topic (niet nieuw), maar het valt me op dat er in dit topic toch ook nog steeds dingen benoemd worden als ‘jongen’ of ‘meisje’ zijnde. Dat een zoon poppen heeft (is dat dan een meisje ding?) of dat zoon make up naar school op heeft (is dat dan een meisje ding?). Roze kleding.. Het zo benoemen betekent dus ook dat jullie dit nog typisch jongens of meisjes vinden, want anders wordt dat niet zo uitgelegd. Ik vind zelf dat daar dus al aan gewerkt moet worden.

Vandaar dit topic 😄 je hebt helemaal gelijk en ik merk dat ik dat ook tegen mijn kinderen zeg. Jongens mogen ook een jurk aan en meisjes mogen ook ridder zijn. Iedereen mag een jurk aan en iedereen mag ridder zijn.
Bewust worden gemaakt is fijn! Ik heb hierin nog veel te leren.

Misschien ben ik nu even een zeikerd hier in dit topic (niet nieuw), maar het valt me op dat er in dit topic toch ook nog steeds dingen benoemd worden als ‘jongen’ of ‘meisje’ zijnde. Dat een zoon poppen heeft (is dat dan een meisje ding?) of dat zoon make up naar school op heeft (is dat dan een meisje ding?). Roze kleding.. Het zo benoemen betekent dus ook dat jullie dit nog typisch jongens of meisjes vinden, want anders wordt dat niet zo uitgelegd. Ik vind zelf dat daar dus al aan gewerkt moet worden.

Ja ik zei ook al dat ik het eigenlijk onnodig vind om überhaupt te benoemen maar toch deed ik het.

Mijn dochter had nog een mooie, ze wilde ridder zijn op school maar volgens de juf kon dat niet want meisjes waren prinsessen. Dus na school helemaal in tranen en heb ik teruggekoppeld naar de juf dat ze van mij een ridder mag zijn als ze dat wil en wij niet zo in hokjes denken.

Dat zijn ook rare dingen idd. Hier was het met "In Holland staat een huis". Meisje uit de klas wilde ook weleens als eerste maar nee dat kon niet want het liedje ging nou eenmaal zo. Kinderen kwamen bij mij klagen, ik heb de juf gesproken en ze deed het eigenlijk zonder besef. Volgende dag, liedje aangepast, kids blij.

Verder worden dit soort zaken hier op school gelukkig wel besproken en weten ze hier dat alles mogelijk is. Ook in kinderprogramma's als Spangas en Brugklas zie je meerdere rolmodellen dan alleen man-vrouw. Ik heb het er weleens over gehad met mijn dochter maar meer om het feit dat het dus niet altijd overal kan en bespreekbaar is (zoals nav dit nieuws) en dat dat eigenlijk heel verdrietig is. Soms kijkt ze first dates mee en daar zitten ook vaak genoeg same sex, transgender enzo in. Ze hoopt vooral op een match aan het einde en verder vindt ze er weinig vreemds aan.

Misschien ben ik nu even een zeikerd hier in dit topic (niet nieuw), maar het valt me op dat er in dit topic toch ook nog steeds dingen benoemd worden als ‘jongen’ of ‘meisje’ zijnde. Dat een zoon poppen heeft (is dat dan een meisje ding?) of dat zoon make up naar school op heeft (is dat dan een meisje ding?). Roze kleding.. Het zo benoemen betekent dus ook dat jullie dit nog typisch jongens of meisjes vinden, want anders wordt dat niet zo uitgelegd. Ik vind zelf dat daar dus al aan gewerkt moet worden.

Ik snap je marsy, ik gebruikte het meer als stereotype, niet omdat ik het 1 voor een jongen vind en het andere voor een meisje. En mijn vriend ook niet bijvoorbeeld: als ik hem om een tutje stuur kan hij voor zoon met zowel blauw, roze, groen of geel thuiskomen. Hij kijkt daar ook totaal niet naar.

We proberen wel veel neutraal qua kleur te kopen. Maar dat is mede omdat ik niet van blauw hou en mijn vriend ons huis al genoeg roze vindt.

Plus, zoals ik al zei, zelfs enkel 'jongen of meisje' is al niet meer allesomvattend en sluit je nog een deel uit.

Die boeken zijn er zeker. Je kunt eens naar een inclusieve boekhandel kijken (bijv Educulture Amsterdam heeft een website).

Ik gok dat deze niet voor mij bedoeld was, maar voor de zekerheid, ik bedoelde dus dat er in algemene kinderboeken nog steeds veel stereotyperingen zijn. En natuurlijk hoeft rupsjenooitgenoeg niet verliefd te worden op een roze rups, en de mol die wilde weten (etc.) is ook maar gewoon op bezoek bij andere dieren maar ik kom het bij het voorlezen uit onze enorme voorraad boeken gewoon niet echt tegen. Misschien moeten we de boel toch eens wat verder updaten met meer inclusieve boekjes.

Ah vandaag zei zoontje dat een klasgenootje had gezegd dat hij meisjeslaarzen had. Ik vroeg of hij wist waarom dat kindje dat zei. Dat wist hij wel, omdat ze roze waren want roze was een meisjeskleur.
Vroeg ik waarom, want hij vindt roze toch ook mooi?
Oh ja. En toen was het weer goed.
Maar vind het wel jammer dat dat dan tegen hem gezegd wordt. In z'n onschuld wist hij gewoon dat helemaal nog niet eerst, dat roze voor meisjes is (says who?).
Ik hoop dat ik dit een beetje oké heb aangepakt. Wilde niet bevestigen dat roze een meisjeskleur is en wilde met name dat hij ze gewoon mooi blijft vinden en blijft dragen als hij dat wil.

Wij hebben trouwens een hulp in de huishouding, hele jonge meid, die ook was vouwt en opbergt en zo. Maar die begreep dus niet waar die roze sokken heen moesten, ze waren te klein voor Lo., maar van F. konden ze ook niet zijn. Dus J. zei, ze zijn van F., we hebben ze in allerlei kleuren, roze is ook gewoon een kleur. Ze was helemaal verbaasd, “oh ja, roze is ook gewoon maar een kleur”.

En ik was daar dan dus weer verbaasd over, dat dat een issue is en dat mensen dus blijkbaar zo in hokjes denken dat ze sokken van de zelfde maat niet bij elkaar leggen vanwege de kleur.

En wat Marsy zegt is heel erg waar, ik doe het ook, ik betrap mezelf daar ook echt op dat ik het soms benoem terwijl dat niet nodig is. Maar over het algemeen hebben we het helemaal niet over of iets voor jongens of voor meisjes is met de kinderen, het is geen issue. Maar, ik vind het met kleding soms wel lastig, ik merk dat ik met zowel kopen als met zelf naaien soms een uitgesproken gevoel heb over dat het niet voor jongens is. Nou moet ik ook wel zeggen dat ik eigenlijk een gruwelijke hekel aan roze en kantjes heb. Voor dochter koop ik het nog wel eens, zij vindt dat mooi, al is het steeds minder. Maar ik heb bijvoorbeeld een stofje liggen met citroenen, mintgroen met geel, ik zou daar dus nooit een trui voor Lu. van maken, tenzij hij het zelf vraagt. Voor F. heb ik dat wel overwogen, maar ik vind het het leukst voor Lo. en als ik heel eerlijk ben is dat volgens mij zo omdat ik het meer voor een meisje vind. En voor Lucas maak ik ook echt wel andere soort kleding dan voor Lo. En ik weet dus niet zo goed wat ik daar nou van vindt. Behalve dat het natuurlijk ook zo is dat de oudste twee daar zelf een mening over hebben. Lo. heeft de eerste jaren van haar leven enorm veel jongenskleding gedragen omdat wij dat leuker vonden, maar ze wilde op den duur alleen nog maar jurken.

Hmm, ik dacht dat we al best vooruitstrevend waren in onze opvoeding maar nu ik dit interessante topic zo eens lees heb ik nog veel te leren.

Ik vind me helemaal in de reactie van Marsy. Zo zou het moeten zijn en zo is het ook. Maar als ik de hulp van Pompoen zou zijn, zou ik me er best ook schuldig gemaakt kunnen hebben om er vanuit te gaan dat de sokken van haar dochter zijn.

Als ik een zoon zou hebben zou ik het denk ik in alle eerlijkheid lastig vinden om hem in een jurkje naar school te laten gaan, juist omdat de rest van de wereld nog (te) bekrompen is en ik hem daar voor zou willen beschermen.

Gisteren zag mijn dochter een jongen en een meisje zoenen. Ze zei; ieuw. Toen zei ik: dat doe jij misschien straks ook wel met jouw vriend of vriendin. Maar ik had het misschien beter kunnen bij “iemand”. Lastig! Gelukkig heeft een van haar vriendinnetjes twee mama’s. Dat vindt ze normaal, al vroeg ze laatst wel waar de papa was.

Ik blijf editen. Laatst stond Raven op de voorkant van de Linda. Ze vroeg; is dit een jongen of een meisje? Wat zouden jullie tegen een 6-jarige zeggen zonder het te ingewikkeld te maken?

Ik vind dat juist het voordeel van zelf naaien. Mijn dochter wilde een jurk in dezelfde stof als haar broer een shirt had. Een hele stoere motor jurk. En mijn zoon heeft ook een shirt met roze omdat ik een restje zocht wat matcht en dat was alleen roze.
Zie maar eens in de winkel een stoere jurk te vinden met motors, brandweer of skaters. Erg moeilijk!

Mijn oudste is er wel een beetje mee bezig. Een jongen in haar klas heeft lang haar. Daar vond ze van dat het niet kon. Toen ik vroeg waarom, vertelde ze dat meisjes lang haar hebben en jongens kort haar. Hebben wij haar nooit zo geleerd. Of in elk geval niet van mij. Ik ben toen wel een gesprekje aan gegaan. Dat iedereen eruit mag zien zoals diegene wil. Met roze, groen, blauw, lang haar, kort haar, broek, jurk. Alles kan, als jij jezelf er maar gelukkig in voelt.

Ze vroeg meteen of ze dan met make-up op naar school mocht, want daar voelt zij zich gelukkig mee... Slimmerik!

Haar ooms wonen samen, dus ze kent dat wel en wordt ook niet raar over gedaan. Ze vertelde laatst dat ze verliefd is op een vriendinnetje. Ik vroeg haar wat ze dan voelde. 'Gewoon, dat ik heel veel van haar hou'. Ik heb gezegd dat dat een heel fijn gevoel is. Niks meer, niks minder. We zien wel later als ze groot is met wie ze thuiskomt alles is goed, zolang zij maar gelukkig is!

Ze is een tijdje bezig geweest met 'hoe komt er een baby in jouw buik?' en daardoor hebben we een boek gekocht en met haar gelezen. Daarin wordt ook verteld dat je jezelf een jongen of meisje kunt voelen terwijl je van het andere geslacht bent of allebei, of dat je op meisjes valt of op jongens, of allebei. Of dat een kindje twee vaders of twee moeders kan hebben.

Toevallig had ik het hier pas met mijn oudste over. Die is nu 12 en een vriendin van haar had op tiktok een nieuwe naam. Met non binair erin.
Dus ik vroeg aan mijn dochter of ze dat wist van haar. En die zat inderdaad te vertellen dat haar vriendin zich non binair voelde en dat zat ze te vertellen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ze wist ook precies wat het was. Dat vond ik zo fijn want dat moet het eigenlijk ook gewoon zijn natuurlijk.

Wij hebben het er thuis niet heel veel over maar wel als er vragen worden gesteld ergens over. Ik zeg ook altijd als je later groot bent mag je houden van wie je wil, meisje jongen of wat dan ook, alles is goed.

Mijn oudste had een tijdje verkering met haar beste vriendin en toen hebben we het er ook over gehad. Ze vroeg ook of ik het raar vond enzo. Uiteraard niet

Eh ja, als ik dit lees valt er bij ons ook nog wel een slag te maken. Mijn oudste dochter heeft een vriendje uit de klas waar ze deze week voor het eerst speelde. Mijn vader was toen hier en had haar opgehaald. En toen vroeg ik tijdens het eten: oh ja, T heeft twee moeders toch? Welke haalde ze op van school? Dit omdat ik de één weleens had gesproken en de andere niet, en we het telefoonnummer niet hebben.

Nu ik dit lees had ik beter kunnen vragen: welke ouder was er op het schoolplein? Zonder erbij te vermelden dat het om twee moeders ging. Het zit ‘m echt in nuances en daar kan ik beter op letten.

Ik hoorde mijn jongste dochter tegen haar tweelingbroer laatst zeggen: nee L, roze is toch voor meisjes en jij bent een jongen! Waar ze dat nou vandaan heeft weet ik niet. Gelukkig merk ik op de opvang dat ze vaak mijn dochter een blauwe of groene traktatie meegeven en mijn zoon een roze of paarse. Daar normaliseren ze voor mijn gevoel dat alle kleuren voor iedereen zijn.