Welkom op Zeg maar Yes!

Ik kan er zeker met mijn vriend over praten, gelukkig.

Het ging dit keer over het heen en weer halen van de kinderen met verjaardagen. Dat zij zo teleurgesteld zijn dat ik de kinderen niet bij hun vader ophaal om een verjaardag bij te wonen. Omdat ZIJ zo graag willen dat de kinderen erbij zijn. Dat de kinderen (en ik) hier last van hebben, wegens onrust, en ontroostbaar zijn aan het einde dat wuiven ze weg met 'ach dat duurt maar een paar minuutjes'. Ze gaan totaal over mijn grenzen heen. Vinden vanalles van mij. Hebben met 3 ook hele gesprekken over mij om een nog vervelendere mening te vormen.
Aan de ene kant weet ik ook dat het waarschijnlijk aan het niveau van de ander ligt, maar het doet gewoon wel pijn.

Edit: dit is tot ontploffing gekomen, woensdag. Waar mijn zoon bij was. En er is dan geen gesprek meer mogelijk, ze gaan boos weg.

Kies voor jezelf sam. Als zij zo graag willen dat jouw kinderen erbij zijn, dan vieren ze het maar op een andere dag.

Och jeetje, en dan ook nog waar je zoon bij was. Klote situatie!
Klinkt alsof je, hoe dan ook, niet kunt voldoen aan hun verwachtingen. Ben jij dan degene die het uiteindelijk weer goed maakt? Of doen ze dat wel zelf of wordt er helemaal niet meer over gesproken?

Ik heb uiteindelijk een heel lang bericht gestuurd. Met haar praten is geen optie wegens nog meer ruzie 🤓
Ze reageerde er positief op. Ben ik idd wel degene die weer de eerste stap zet, maar denk dan ook maar weer dat ik laat zien dat ik de meest volwassene ben.

Dikke knuffel voor iedereen die hiermee te maken heeft, heel moeilijk voor jullie en echt niet leuk om zo'n moeizame relatie te hebben met (één van) je ouders.
Sam, fijn dat je een positieve reactie op je bericht kreeg, en inderdaad: jij bent de meest volwassene, houd je daar maar aan vast...

Ik heb zelf geen ervaring want juist een hele goede band met mijn ouders, maar mijn vader heeft wel een moeilijke band met zijn ouders (alleen mijn opa leeft nog) en dan vooral met zijn vader. Echt heel vervelende dingen zijn daar gebeurd, en het blijft enorm lastig en frustrerend. Wat ons heeft geholpen is dat hij op het punt heeft gestaan om het contact te verbreken, daar lang over heeft nagedacht, en uiteindelijk heeft besloten dat dat niet meer rust zou brengen en juist andere problemen. En op dat moment hebben we besloten om, zo veel als mogelijk, de situatie en zijn persoonlijkheid te accepteren zoals die is, en zo veel mogelijk langs ons af te laden glijden en er niet op in te gaan. Natuurlijk zijn er dan nog steeds dingen die je niet zomaar kan laten gaan, en zijn er nog steeds ruzies, maar het helpt mij erg om te blijven denken "Hij is zo, je kunt hem niet veranderen, laat maar praten". En dan delen we onze frustraties binnen ons gezin en kunnen we het beter naast ons neerleggen. En hij heeft ook wel leuke kanten dus ik probeer me daar op te focussen, vaak lukt dat ook.

Maar goed, iedere situatie is anders, dit werkt voor ons, en blijft ook met regelmaat lastig. En in sommige situaties is er geen redden aan en kun je beter voor jezelf kiezen. Sterkte in ieder geval!

Wij hebben al een tijdje geen contact met mijn schoonfamilie. Ik heb zo vaak geprobeerd te bemiddelen vanwege de kinderen. Maar we zijn toch steeds weer terug bij af.
Vooral op een dag als vandaag dat onze zoon jarig is vind ik het lastig. Hij heeft een kaartje gekregen met de post en dat is het...vandaag niks van ze gehoord. Vind het lastig te begrijpen dat je zo met je eigen zoon en kleinkinderen omgaat.

Wat zijn er veel mensen met een slechte relatie met één van hun ouders! Dat troost me ergens wel, hoe gek ook. Als kind denk je al snel dat je de enige bent met een slechte relatie met je ouders.

Mijn moeder heeft hoogstwaarschijnlijk borderline, dus al jaren af en aan geen contact. Ik ben op het punt gekomen dat ik er ook geen behoefte meer aan heb omdat ik niet met haar gedrag om kan gaan. Dat heeft vooral in mijn twintiger jaren voor veel verdriet gezorgd, omdat ik zo zoekende was naar een moeder. Maar die moeder zoals ik 'm graag zou willen zal er nooit zijn. Ik kan alleen goed voor mezelf en voor mijn kinderen goed zorgen en het anders doen.

Wat heftig, Sam. Is er inmiddels nog verandering in de situatie of niet?